Morgunblaðið - 06.02.1970, Blaðsíða 24

Morgunblaðið - 06.02.1970, Blaðsíða 24
24 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. FEBRÚAR 1'970 auk þess held ég að ég treysti mér ekki til að vera í Nýmörk, undir sama þaki og María. Ég er hrædd við hana, Dirk. Svei mér ef ég er það ekki. Hún hatar mig afskaplega. Ég held hún mundi reyrna að eitra fyrir mig, ef ég ætti þar heima. — Og þú ert viss um, að þetta leynimakk okkar komi ekki neitt illa við þig? Þú getur óhrædd sagt mér til, Janet. Ég vil alltaf vita sannleikann. Hún neri kinninni upp að hans kinn og gaf frá sér eitthvert lostafullt gleðikurr. — Nei, ekkert getur komið mér út úir jafnvægi, elskan mín, — ég tek hlutunum eins og þeir koma fyrir. Hefði ég ekki tekið þá stefnu, hefði ég aldrei náð í þig. Dirk brosti og hugsaði, hve gjörólík hún væri Cameliu — algjör andstæða. Janet varekk ert dularfuilL Öðru nær: hún leyndi engu. Nautnasjúk mm ekfeert að leyna þí. Hreinskil- ið, fcártt kvendýr. En óstöðlug í rásinni og stóð Cormeliu langt að baki, en sfcemmtileg og af- skaplega fullnægjandi, Ukam- lega. En 'hún muindi aldrei hræra hann neitt djúpt, það var hann viss um. Á leiðinni til Kaywanahússins da,ginn efltir — því að þau höfðu verið boðin í kvöldverð hjá Graham, hann sjálfur, Janet og Catfeerine Hartfield — hafði Dirk ákveðið að trúa Graham fyrir leyndarmálinu. En þá kom nofcfcuð fyrir, sem ruglaðd öllu íyrk honum. Þegar þau óku um fjölfama götu í Week-en-Rust, þagnaðd Dirfc allit í einu í miðiir setningu og stirðnaðd uipp. Þeg- ar feonurnar spurðu hann, hvað væri að, sagði hanm: — Ef mér ekki hefur missýnzt, þá sá ég hann Francis ganga inn í búð- ina, sem við vorum að fara fram hjá. Hann benti á eimlyflt hús, sem virtist vera matsala eða ein hers feonar búð. — Hamn var einmitt vanur að haida sig á þessum slóðum. — Þú komst honum burt úr nýiiendunni fyrir þrernur árum, var það efcki? sagði Catherine. Og Dirk kinkaði kolli. — Við gáfum skipstjóranium skipum um að setja hann í land í höfn i Panama, og skiija hann þar eft- ir. Ég gaf horaum nóga peninga til að feomaist af í sex mánuði, að minnsita kosti. Það gæti orð- ið stórhættulegt fyrir fcon.una ef hann kæmist hingað aftur — og hann gæti verið tekinn 131 fastur fyrir morðið á þessari múlattastúlfciu, og þannig gæti hann dregið natfnið okkar upp úr skítnium. — Veslirags Dirk, endvarpaði Jamet. — Alltaf með áhyggjur út af mannorði ærtrtarinnar. Hættu að huigsa um Francis, elskan, þér getur hafa missýnzt. Þetta getur hafa verið einhver Mfeur honum í sjón. Næsta morgun fór hann að hitta Clarkfólkið í Charlesrtown, og það staðflesrti ótta hans. — Já, hamn hefur sézit, saigði hir. Clairk, — en sem betur fer hetfur hann enn ekfci komið hin.gað til að angra okfeur, og ég vona, að það verði ekki. Ég er að biðja til guðs, að hann láti okkur í friði. — Konan min sá hann einn morgun á torginu við bryggj- uma — en harnn sá hana ekki. Hamn var að tala við tvo portú- galska pramgara. — Portúgalska prangara? Ekki viissi ég, að iKirtúgalskir innflytjendur væru farnir að lleggja fyrir sig kaupskap. Það hlýtur að vera nýtilkomið. — Já, berra. í seinnd tíð hafa einn eða tveir þeirra yfirgefið landvinmuma og komið til borg- arimnar. Ómerkilegir menn, hr. Dirk. Ómerkilegir og sóðalegir. Þeir þvo sér ekki og þeir éta ekfci amnað en sáltfisk og grjón. Engin furða þó að hitasóttin fari með jafnmarga þeirra og r.aun er á. Og svo eru þeir allir kaþólskir. Einn smásteinn í viðlbót ofan á hlassið, hugsaði Dirk er hann yfirgaf Clarfc. f fyrra hafði stjómin veitt lán til þess að efla mýjan innfLutning flólfcs, og ef nú Portúgalarnir ætliuðiu að fara eins að og negrarmár, og slá sér á verzlum í stað þess að vinna á ökrunum, yrðu sömu vand- ræðin aftur með vinnulkraft. Það var í nóvember, þegar Dirk var í Georgetown í við- sikipta- og eiginmannsenindum, að burðarfcarl kom imn í skrif- srtafuna til Maríu og sagði henni, að Portúgali væri niðri og vildi tala við hana. — Hamn vill elfcki segja til niaifms síins, en segir, að það sé áríðandi. — Ég þekki engan einasta Portúgala, sagði María og hleyprti brúmum. — Hvernig lít- ur han.n út, Barrow? Barrow glotti. — Hamn er magur og hálfdauður úr 'hor. f rifnum og skírtiugum fötum. María hifeaði en sagði síðam: — Gott og vel. Láttu hann koma upp, svo að ég geti vitað, hvað ihann vill. Hann kann að hafa einhver skilaboð til mín. Irniman miniútu kiom Barrow upp með Portúgalanm. Aufe þess sem Barrow hafði áður lýst, var Francis órakaður. Þegar hann brosrti, sýndi hann svarrtar og brotnar tennuir, en María þekkti hann samt óðar. — Guð minn góður! er ómissandi í hverju samkvæmi, við sjónvarpið —, eða hvar sem er í glöðum hópi SNACK fæst í sex ljúffengum tegundum Whisfles BllGLES EOÍÍfö Francis hló. — Ertu kannsfei hissa? Barrow dokaði við, til þess að samnfærast um, að öllu væri ó- hætit. María sagðd honum að fara. — Ég sfeal hringja ef ég þarf á þér að halda, Barrow. — Þú getuir ekki treysrt þoss- um Pottköllum, missy. Þú ættir að fara varlega. — Þetta er alLt í lagi, Barrow. Þetta er emginn Portúgali, vertu viss. Maðurinn fór út, steinhissa, og niður, og Francis sparkaði hurð- inmi aftur á eftir honum. — Djöf ulsins ósvífni í n'iggaranum. Bara hann vissd, hver ég er! — Hvaða erindi áttu hingað. Francis? Pabbi er ekki heima. — Nei, það er hann ekki María elskan — þess vegma er ég himgað kominn að finna þig, ásrt- in mín. Hann hreytti svo út úr sér einhverju klámi og augun voru með sama brjálsemisblikið og florðumi hálifsokkinn inn í auignartóttirmar. — Þú ert fal'leg, trúðu mér tdl, og ég gæti farið með þig beint í rúmið. Ég er bú- inn að sjá þær margar lystugar kringum Spánarhafið, en enga, sem feemst til jafms við þig, María. María varð bálvond og roðn- aði, en sem snöggvast brá samt fyrir einhverjum óljósum hreyknisvip á andliti hennar. — Ég skal hrimgj.a á hann Barrow, ef þú segir ekki srtrax erindið þiitt, Francis. Ég hef mikið að gera. — Já, ég hef beyrt, hvernig þú ligigur í þessari bókfærslu. Þú sinnir engum karlmönnum — bara pabba. Hann rak upp dóna legan hrossahiátuir. — Ég hef heyrt hundrað sögur af ykbur pabba þínum í Georgetown. Hann skríkti lostalega, og sendi hemni dónaleg auign.ati'llit. — Var það erindið þitt að segja mér það? — Er það þá ekki satt? Nei, það miundirðu aldrei gera, María. Þú hefur verið að bíða eftir, að ég sýndi mig, er það ekki? Manstu kjúklingagarnirnar? Ég gerði það af ásettu ráði til þess að sjá þig rítfa utan af þér fötin. Hún rétti höndina áleiðis tii bjöHunnair, en hann stöðvaði hama með bemdimgu. — Nei, hrimgdu ekki strax. Bíddu. Ég er með fréttir tii þín, María elsk an. Mikilvægar fréttir, sem þú mundir vilja gefa annan hand- legginm á þér til að fá. — Nú, hvað er það? Hann rétrti fram skítuga hönd. — Fyrst þarf ég að fá peninga. Getfðlu mér fáeina dali og svo get um við talað saman. Ég treysti þér ekki fyrr en ég hef dalina í hemdiinni. Hún snuggaði. — Ég fór nú nærri um, að það væri erindið. Hvers vegna þá að ver.a að ljúga því uipp, að þú sért með eimhverj ar fréttir? Hún tók poka með silfurpeningum í. Hana! Ég vona, að þú finnir eina fimmitiu dai'i í þessum poka. Taktu þetta og farðu svo! Hann hrifsaði pokann af hemni. — Fimmitíu, ha? Það er meira en ég bjóst við. ALLt í einu Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl. Smágreiði, sem þú varst búinn að gleyma, verður þér ríkulega launaður. Nautið, 20. apríl — 20. maí. Þú gleður alla, sem i kringum þig eru með glaðlyndi þínu. Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní. Það lifa margir i endurminningunum. Gættu hófs, þótt þú gleðist með glöðum. Krabbinn, 21. júní — 22. júlí. Ef þér mislíkar aðstæðumar heima fyrir, skaltu strax fara að snúa þér að breytingunum. Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst. Þetta er gæfudagur fyrir þig, þótt þér hætti til að sulla einhverju fljótandi á óviðurkvæmilcgum stöðnm. Meyjan, 23. ágúst — 22. september. Þú ert kraftmikill i dag. Ljúktu leiðindastörfum, scm beðið hafa. Vogin, 23. september — 22. október. Þú setur markið of hátt, einkum við tiltektir og breytingar. Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember. Það veldur eingöngu ringulrcið og örtröð að ýta á eftir. Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember. Allar framkvæmdir eru vel séðar. Steingeitin, 22. desember — 19. janúar. Þú þarft að fara yfir sparnaðaráætlanirnar og skipuiagið í einka- málum. Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar. Nú fer þig að langa suður á bóginn. Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz. Ef þú þarft endilega að vera með nefið ofan i hvers manns kopp, gerðu þá grein fyrir stefnu þinnl.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.