Morgunblaðið - 24.12.1970, Blaðsíða 20

jgetJ uinjoq gtA ‘Bf"
'e-»9ra "ífiSiBs „‘BfM"
'toq ura sujTOjt
e nuidaBAjn i ngnjantq
So truTUTJE giiA njes ut
rmu So ejq[5i ‘ippoQ ®o
'nu3ajEi[9r 9 umunjxeai
9 ÍPP°a najxsAq UEgig
'ÍSB
-ug-Beq uuiEq gB oas ‘deqp
J TJUT UUE-q 1133* So 3ui
spq m 9íq uueh 'jppoa
TgSBs „‘JB-UTUTIJS j Sruignq
BJBq umjinqe giA ‘Bp“
'BJpra ÍB-uuJs ,,‘bCh“
'Buisæg
nu oCqjn jppoa sseS xb
Sxæjs b,[ ‘xe Sixoui j gBjou
gjxaA Jgyeq Japja uras ‘nui
-snqpje EjuiiEg j juui Sq
'jppoa JBSus ,,‘ÉujsæS Enq
-jn gE EXEJ gB gXOA gg“'
'UinUIOiAK
BjpC So uinuxoCjs ‘uinjguo
‘umjjqCq ‘uxnjnq umjjjXS
gaui gaxjBjpC njpCaxqs
Bxppsi So jppoa 3o —
jjoj|BBq b ddn BseiBq ub
-SiujiCx j igBU ippoa axj
-ejpC jgajsjpuiC gcqs nuq
TXBUIIBXJ XJXiCj ‘BiUJBq g Q
•jpqgjA t gxo gejBg.niEixp
XTHJ3JOU JggBS UUBH
„■exjEjpC xnapjo bj gB
geui jjj uxngetu gjA ug'
„'jjn xoCus Bqjj xa oas go“
ippoa jgBdoxq „iBgep
BjjUiBS i ujipC go suje
jqqe Bjjeq nxa“ 'jpuB
-gnCjj uioaj jjniBjqsBjpC
JB jjjnj go gJO-BgUBjp
xmpjo-u iggres jng-nejp
jppoa „'XBTIXyCp B go
miiBggnjg i jiniBjqs BCgueq
gB gjA umgxeA jsjjCj“
'OJ9ra JBSos ,,‘bChj“
„ijpc SgBpjBUIBg BpjBq uin
jnqs g[A 'uujjbj xe uurejs
xocj JBgeq jjog geq BjBq
giA umjrojs ph 'PiqAq
J pi o AqegB pe g-u b jg b
xa geq gB rqzjeA ‘bxojh“
•xngru xes jjpCjj jþpóa
'juuipueq i buis
BunajsqjBgxej geur- gBjs
JIB TCUBq tfiglBJ UBfiTg
'HÍIONVOGV HXl
-avNNva HnonvHa
HnoNvoav
HnavNNva ívnnofd
vii^HÓna
ifiojs b uras ‘jqiqs
Au ddn nu jjijas uubh
•BpuojH J urniUTS umCgiuj
uranoj B,fq ujjpf xjjX e-fjeAp
ge gjgoq gjxeA JgJiBq um
uoq T13 "e-uioq ge nxeeA uj
-J9f gB ‘jAq JB BJJBA JSSIIA
uueq ge‘ Bxag ge giqtui
oas JfiJBq uuiajsxOcj
•juun
-xpjjg giA nxqjH jfiBJBA
go xtvjjb ddn xpe jjjXjj
‘Bunxpjijg i jpje® jppoa
'BXBJJJBfjJ j xngiu Bjjap
go Uin UUJ Bg,UBg JptLlCui
jppoa uias ‘XiCp — njpjjg
essaq ‘Hvonvna :e?u 9
uies ‘gxnq ofqjn uubh
BJ91H Jie-A Bitmxpjjg
j jpjpj uuiBiq uras ‘Bura
geq T13 'nipjjg ddn jjjas
go xngirifitue gjjjjOAs bxsa
fiB nu jge[jas u-ujaqsJOcj
'Btmdxqq
njtuog b xngn'Bjp jppoa
qaj jjpu Bssoq jjituiujh
trueq jgges „‘jb
uxjfixn-q Xnijjie jjgau gg“
'ujugqgsnq jjj Bxeej g® truii
-xibj jiba jppoa P® uujejs
-JOcj tfiXiCaq upu essaq
'HIΒAan
HVOnvna HION3
'HnONVO
-av HnavNNva voan
-onvhís Hnonvna
nnoNvoav Hn
-ovnnvh nnonvHa
BXfiE ddn nu jjjas uubh
qgæxq
j xrejjB jiuujginq JJKJStsjs
uuiaqsxocj ug 'nijsgæjq
jb IJO jtbjjp go xeq jbs
unH 'nujsnux Btueiu jxa
qpja uuuq bs uujdeojs j uuj
jpjpj uuiejsxocj oas x-egaq
'uujggOA umu-gag j jujaq
go uuj jjugag jppoa
•xrejjiB jn Jseixxoq jqpja
uu-Bq jpuiCui u-BgBq go —
deqs j uuj egueg jpUiCtu
jppoa gB oas ‘giaj
:g9js b
uras ‘jjijjjjs ddn jjjas uuibh
trueq rgges ‘gnexp uiBjjes
-ueq ueuueq gjq gjui bsoij
gB ga Bjjæ nN 'OVHOa
:gpje b uras ‘jjjjqs ddn
uujajsxocj jpgueq jxgaA j
bujojj ge xpj geq Jiegaq
•jppoa jfixnds ‘exoqq
‘xpq jsuujj gBAq Bgo — xn
-getu xngajiuxBfgujA jujaq
jqpja xa uujojsxocj“
•xnijjnj.nfggiCqB
uuiejsxocj igBsgnq ,,‘ejofq
(l£ 'sjq b SuiugBH •sisroxsj BpuAui
xiaq jiiij ‘tuniunqixtjs xrjja jn Bddiipi
rejiiBqs UEgfS -BddBd b ddn xiddiBd
-rsqiBJj gotu xiBuxjpUiCtu Biujfiaj n-qreq
Bjijaq xaq BpgaAfiniB ge sisaq jjx
inq xnpipq gBAq ega 'ipuaq jb Bxfaj
gB Bgje Biruno 3o uof uies ‘giuija
-q.iaA jjaAfi.n.B oais iqqa sjjib xa gecj
-2/J3L
A b
?
KnONINHAHAH<I YXXV
* *
híi ssohh iix öina

£1
vnnvnhvh aoasaa
VNNVNHVH HOHS3T
oz
4
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
29
ut? Þú hefur ekki heyrt
orð af því sem ég hef
verið að segja“.
„Ég, noi. Hvað varsfu
að taila um? Það verður
iiklega gott skíðafairi á
morgun“? Magnús roðn-
aði, eins og hann hefði
sagt einhverja viitleysu.
„Það litur út fyrir gott
færi og gott veður“, sagði
Ivar. „Hann er skemmiti-
legur kennarinn okkar —
og hann á að sjá um alit.
Ætli það komi ekki fjöldi
fjöldi fólks? Sumir segja
að það verðS eins margir
áhorfendur og þegar fulJ
orðnir keppa. Ætlar þú
ekki að reyna þig, Magn-
ús“?
Magnús ledt undan.
„Ég ætlaði að gera
það, en ég hef engin
skíði“.
„Hefurðu ekki skíðin
þín“ ?
„Jú, en eins og þú veizt
þá voru þau gölluð, þeg
ar ég fékk þau. Og í gser
braut ég annað þeirra".
„Æ, það var alveg satt.
En það ólán. Þú verður
að fá þér önnur skíði".
„Ég spurði pabba,
hvort ég gæti feregið önn
ur skíði, en hann sagð-
ist ekki hafa efrei á því".
Maignúsi vöStnaði um
augu.
„Jæja“.
„Svo veizt þú, að hann
hefúr eregan áhuga á
þessari keppni".
Vinimir stóðu þögulir
um stund og horfðu
hvor á annan.
„Ekki þýðir að gefast
repp“, hugsaði Ivar. „Eitt
hvað verður að taka til
bragðs. Ég get auðvitað
taiað við pabba. En ég
býst varla við að það
hafi neitt að segja. Skiði
eru rándýr, ef þau eru
verulega góð. Og ekki
þýðir að kaupa léleg
skiði. En þú verður að
keppa, hvað sem hver
segir. Það væri nú
skárra, ef þú sætir hjá,
einn al'lra bezti skiðamað
urinn".
Magnús horfði ndður
fyrir fætur sér og sópaði
tréspónum til hldðar með
öðoi'uim fætlinum. „Nú
verð ég að reyna að
stynja því upp“, hugsaði
Magnús. Og hann herti
upp hugaren: „Ekki
vænti ég að þú viljir
lána mér skíðin þin á
morgun, Ivar minn“?
Ivar hvessti augun á
Magmús. „Ililt er að neiita
honum", hugsaði Ivar. —
„Ég — veiztu ekkn, að ég
ætia að keppa? Ég gæti
það ekki, þótt ég vildi",
sagði haren vandræða-
lega. „Ég er búinn að
láta skrifa mig. Ég héW
að þú vissdr það".
„Jú, ég vissi það. —
Þetta nær þá ekki
len-gra".
Þeir hættu að höggva
viðinn og taGið féll niður
á milli þejrra. Umræðu-
efnið þvarr og innan
skamms bauð Magnús
gott kvöld og hélt hedm
til sín.
Ivar horfði á eftir hon
um og tók nú fyrst eftnr
því, hversu fátæklega
hann var tdl fara. Fötín
fóru honum iilla — botn
iren á buxureum hans var
al-ltof síður. „Var Magn
sú grátandi, þegar haren
fór? Nú verð ég að
ljúka við að höggva við-
inn“, hugsaði Ivar. „Ég
á heldur ekki mikið eft-
ir“.
Hver - hvert?
.jsst*
Stj&k
MN»
Á myndinni sérðu átta mismunandi dýr. Ekkert
þeirra er heima hjá sér í augnablikinu. Reyndu
að finna ut, hvar hvert þeirra á heima.