Morgunblaðið - 08.07.1972, Qupperneq 11

MOÍtGUNBLAíHÐ, LAUGARDAGUH 8. J©Ll 1972
J1
Torfi hug-sar til „partýsins“ á
Seyðisfirði.
Eyjapeyjar í
íslandssiglingu:
Siglt í
vell-
ings
þykkri
þoku
— en svo
eignuðust
Bakkfirðing-
ar í okkur
hvert bein
Við vorum sammáia um að sál þessa húss vaeri orðin rótgróin og ekki var báturinn til
þess að gera félagsskapinn verri.
Meðalstór alda úf Seyðis-
fjöi'ð. Högig og pus og haldið
sér. Þokan lá yfitr oktour eins
og grár kötfiur, tiitoúinn að
hremma mýsnar úf við fjarð-
armynnið. Svarfajþotoa, þykto
eins og vellingnr. Við urðum
að sigla alveg uppí landi og
iimá hverja krummavík til þess
að týna nú ekki landmu, sem
við vorum að skæiast kringum.
Óli Kristinn navigaíör ferðar-
innar brá öðru hverju vega-
kortinu, sein við sigium eftir,
og reyndi að átta sig. Jú, biddu
nú við þama kom vifi útúr
dimimun:ni. Þetrta Maut að vera.
Glettiraganes, sem þama birt-
ist.
Bátamir hentust hátt á loft
og siigu niðrí djúpa dali, þann-
ig að á stundum tók af land,
og sjór og þoka fóru í eina
sæng, en áíram skoppuðum við.
Einstaka máfúr baxaði yfir
oktour og giotti við goigig, er
hann sá þessa undarleigu lagsa
skvettast til og frá.
Við steitotum sker og boða
og sku'tuimst miili þeirra. Allf
í einu kaliaði Óli Kiistinn
reddari (salvator): „Gef’ðí;
geif‘ðí!“ Gaui gaf i, og hvít-
fryssandi brotið stakk sér koll
hnís fyrir aftan bátinn. Óli
Kristinn svitmaði á mffli tánna
á haagra fæti.
Einhver vik var það, sem við
sveigðum inná; dauðair sjór.
I>egar við litum upp var bryggj
an í BaiktoaigieTði I Borgarfirði
eyistra fyrir framan otokiur.
Enn var það kafifið, sem
kætti. Þeir sögðu oktour
þama, að fögnr væri fjalla-
sýnin, en Mtið sáiuim við af
henni,
Laigt í'ann enn á ný.
Héraðsflólnn. Puff. „Það
gefur á bátinn." Tveggjatima
galiaveður. Sungið sér tii hita.
Maria-Maria og Suðumesja-
menn. Gaui rak upp eitt þjóð-
háttðarspanngól, Óli Kristinn
vingsaði önmmurn og barði
sér til hita, en Torfi hé!lt
myndavélartoassanum eins og
brjóstmyiking í barmi sér. -
„Síðan æftl'ég að sofa hjá þér“-
„fast þeir sóttu sjóimn og sækja
hann enn.“ Endatómninm með
seltubragði.
Þotoan missti af oktour þarna
útí. Hefur sjálfsagt ekki nennt
að eíta oktour yfír flóann.
Sjónvarpsfréttum hefur rétt
verið að Ijúka, er við tyMtum
fæti á fast land í Vopnafirði
ef það hefði verið sjónvarp
þetta kvöld. Uppá hótel með
draslið. Við fengum herbergi
gratis, þar sem Gaui þekkti
hótelstjórann.
Gaui ræsti um átta leyt-
ið næsita morg-un. Mangt að
snudda og stússa framyfir há-
degi.
Trillan, sem við mættum, þeg
ar við fórum út, var með
hákarl á síðunni. Þeir hafa
víst eitthvað verið að kroppa
því'umhkar skepnur þar aust-
urfrá.
Stefnt var til Bakkafjarðar.
Það var skífcsæmitogt sjóveður.
Og norður héldum við komnir
á harðmælis- og röddunarsvaeð
ið, þar sem menn spurja af
kvurju en ekki af hvurju. Þeir
byrjuðu á þessu í Borgarfirð-
inum, en voru ekki eins harðir
á þvi á Vopnafirði. TriUukall-
amir á Bakkafirði höfðu svo
aftur fjallið Fontinn með stóru
Enni, þegar við spurðumst fyr-
ir um hann.
Bakkfirðingar áttu í okkur
hvert bein, og það var eins og
glataði sonurinn hefði nú loks-
ins fcomið heim. Njá!H trillu-
kall heiiti i oikkur kaffi, en
oddvitiim bauð oktour í mat.
Það var komin kuldagjóla
og spáði ilSta. Við urðum veð-
urteppfir og fengom svefnpláss
hjá honum Garðaxi, sem hefur
verið tuttugu vertiðir með
honum Malla á Júlíu.
Veðurteppan var á laugar-
degi, og köllunum leizt fflia á
veðrið, svo að þeir settu trill-
uraar á larad. Við vorum svona
að vepjast þarna í kring og
þóttumst vera að hjálpa tiL
Baffl um kvöldið. Óli Kristiim
hélt, að danshúsið væri litSu
stærra en stofugótfið heima
hjá sér. Dansinn dunaði og
kætin bjó sér stað í auguzn.
Tárið titnaði. Mí&nætursóÉi við
Langanesið. Mifcið lifandis
skelfingar ósköp var gaman
. . . Gef næst í pennann fyrir
norðan land. - KKÓI
1. mynd: Slappað af á bryggjunnl á Bakkafirði. 2. En það var óveður í aðsigi og þvi vissara að taka smærri liátana upp á bryggju í var. 3. Allir saintaka. 4. Bát-
arnir koirmir upp í naust klártr fyrir veðrið. Þeir, sem búa við sjóinn, þurfa aðgát við margt.