Morgunblaðið - 08.07.1972, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. J0LÍ 1972
Indriði Jón Gunn-
laugsson — Minning
Indriði Jón Gunnlaugsson,
Víðigerði, Mosfellssveit varð
bráðkvaddur að heimili sínu
laugardaginn 1. júlí. Hann verð-
ur jarðsettur að Mosfelli laug-
ardaginn 8. júlí.
Uyrir 7 árum kenndi Indriði sér
þess meins sem nú hefur bund-
ið endi á líf hans.
í>rátt fyrir hinn alvar-
lega sjúkdóm, sem hann barðist
við þessi ár, hélt hann gleði
siiini og glettni, því kjark og
hug.prýði skorti Indriða ekki.
Það var heldur ekki til í hans
fari. að íþyngja samferðafólki
sínu. .Hann bar byrði sína einn
og naut samvista við sína prúðu
konu og börn.
Indriði var af traustum vest-
firzkum stofnUm og fæddur í
Meiri-Hattardal 16. janúar 1915,
soriur hjónanna Þuríðar Ólafs-
dóttur og Gunnlaugs Jóns
Torfasonar, bónda þar.
Iridriði 'var einn úr stórum
systkinahópi, og var fóstr-
aður uþp frá fimm mánaða aldri
af ' hjóriurrum Karólínu Gúð-
bráridsdóttur og Jens Þorkels-
syni, sem voru nágranna-
og vinafólk foreldra hans, en
þau* áttú þá uppkomin böm.
Tóku þau hjón miklu ástfóstri
við þennan glaðværa og góða
dreng og hvarf hann því ekki
aftur heim til föðurhúsanna.
Indriði naut í rikum
msfeli þeirra möguleika sem þetta
meniiirigarheimili hafði upp á að
bjðða, og var viðlesinn og fróð-
ur um margt; Harin hélt órofa
tryggð við fósturfjölskyldu sína,
einkum Jens fósturbróður sinn,
en hann varð ekki langlífur.
Er Indriði var um fermingar-

Frændi minn,
Karl Einarsson,
lézt aðfaramótt 7. þ.m.
Elien Lúðvígsdóttir
Björnsson.
aldur, fluttist fóstra hans til
Reykjavíkur. Þar kunni hann
ekki við sig, og fór því, er ald-
ur og þrek leyfði, í vist ýmist
norðan eða sunnanlands, en var
þó lengst af í Hnífsdal. Þar
dvaldi Indriði við ýmiss konar
störf í sjö ár og bjó hjá Jen-
sinu systur sinni og manni henn
ar, Ólafi Tryggvasyni.
Ekki verður æviferiU Indriða
rakinn hér nánar, en hann sett-
ist að í Mosfellssveit árið 1944
ásamt eftirlifandi konu sinni,
Svövu Elíasdóttur frá Hólshúsi
í Gaulverjabæjarhreppi.
Þau bjuggu fyrst hjá Ólafi
bróður Indriða að Laugabóli,
en síðar hjá Hlíf á Æsustöðum,
unz þau komu sér upp húsi í
Víðigerði, á lóð úr landi Mos-
fells.
Það var mikið átak að koma
sér upp húsnæði og sjá fyrir
stækkandi fjölskyldu í senn. Þá
hefir vinnudagurinn oft verið
langur.
Þau Hattardalssystkin
dvoldu flest hér í sveit um lengri
eða skemmri tíma eftir 1930, en
þau Hlíf og Ólafur ílentust og
eignuðust sín heimili hér.
Á unglihgsárum mínum voru
þau systkin mörg hér við nám
og störf og er mér þetta fólk
mjög minnisstætt. Þar fór saman
glaðværð og snyrtimennska og
sótzt var eftir félagsskap þeirra
hvort heldur var í leik eða
starfi.
Indriði og Svava eignuð-
Litli drengurinn okkar
F. 19/4 lézt 28/6.
Útförin hefur verið gerð.
Árósum 3/7 1972
Unnur Skúladóttir,
Kristján Sigurjónsson.
Hjartanlegar þakkir færum yið öllum, sem sýnt hafa okkur
samúð og vináttu við andlát pg útför
GlSLA G. WIUM,
kaupmanns, Eskihlið 31.
Guðfinna Wium,
Dóra Sif Wium, Kristinn G. Wium,
Elísa Björg Wium, Gunnar Jónsson,
og barnabörn.
Hjartanlegar þakkir færum við öllum, sem sýnt hafa okkur
samúð og vináttu við andlát og útför
JÓNASAR E. EINARSSONAR,
f lugumf e rða rst jóra,
Vanabyggð 17, Akureyri.
Bára Gestsdóttir,
Gestur E. Jónasson, Hjördís Nanna Jónasdóttir,
Guðný Jónasdóttir, Þorsteinn Thorlacius,
Guðrún Tinna Thorlacíus.
ust fimm böm. Hrefnu, gifta
Jóni Björnssyni húsasmið, Ás-
geir, Bjama, sem kvæntur er
Aðalheiði Steingrimsdóttur,
Jens og Guðrúnu, sem er yngst.
Ástúð og samheldni einkennir
heimilisbrag í Víðigerði.
Indriði var eftirsóttur til
vandasamra verka, einkum við
smíðar. Hann vann ýmsum, en
lengvst Stefáni heitnum i Reykja-
hlíð, en Stefán var kröfuharð-
ur um vandvirkni og féll þeim
vel samstarfið.
Nú hafa leiðir skilið. — Við
vinir og nágrannar þökkum sam
starf og samveru, og biðjum hon
um allrar blessunar.
Ég bið almættið að styðja og
styrkja ástvinina sem eftir lifa.
Minningin lifir um góðán
dreng.
J.
Minning:
Gestur Ólafsson
bóndi á Kálfhóli
MINIR vinir fara fjöld! Já, sann-
arloga. var hann vinur miran, og
velunnari, sem nú hefur heiminn
kvatt, Gestur Óltafsson á Ká'lf-
hólí, dáinn þar 4. júlí síðastíið-
inn. En við áttum hedrna á næstu
bæjum uim sextiu ára bil, og var
hann svo góður granní, að á
betra varð eikki kosið, og á ég
honum ævinlega mikið að þakka
og öllu hans góða fólki.
Foneldrar hans voru Ólafur
Guðmundur S. Guð-
mundsson, bílstjóri
Guðmundur S. Guðimundsson
var fæddur 31. október 1896 að
Urriðakoti i Garðahreppi, sonur
búandi hjóna þar, Guðmundar
Jónssianar og Siigurbj'airgar Jóns
dóttur. Hann ólsit upp hjá for-
eldrum sinum við venjuleg land
búnaðarstörf þeirra tírna oig, var
hjá þeim unz hann hóf búskap
sjáifur vorið 1917 í I.ambhaiga í
í Mosifellissveit. Sá búsikapur stóð
ekki nema eitt ár, sakir þess, að
hann fékk ekki að halda jörð-
inni lenigur. FUuttist hann þá
með allt sitt til Reykjavikur og
bjó þar síðan til æviloka 19.
júní 1972.
Þegar Guðmundur fluttist til
Reykjavikur var það áform
hans, að gerast þar flutniniga-
maður mieð h-estvögnum. Sú at-
vinna brásit honum, svo hann
varð að leita annarra úrræða.
Um þær m-undir var notkun bif-
reiða að ryðja sér mjög til rúms
í landimu, einkum í Reykjavík,
og Guðmundur réðst í að kaupa
Mtinn vör u-f lu t n ingabi’l, er
breytt hafði verið til þeirrar
notkunar úr fólksflutningabíl.
Þetta gerðist sumarið 1918. Og
upp frá þvi var akstur eigim
vörubíls gegn bonguin hams óslit
ið ævisitarf, að umdanskildum fá
um mánuðum, er hann varð að
bíða eftir nýjum vörubíl frá út-
lömdium. Svo mikil gifta fylgdi
Guðmumdi í himu áhættusama
bii.stjórastarfi, að hanm varð
aldrei fyrir neinu áfaMi af því,
hvonki sjálfum sér né öðru. Má
af því marka skylduræknd hams
og hætfini til starfams. 1 þessu
sambamdi er vert að veita því
athygli, að samkvasmt öruggum
heimildum frá 1918 var Guð-
mundur þá fyrsti og eini ein-
staMimgurinm í Reykjávik, sem
átti vörubxl til úthalds fyrir al-
mennimg gegm borgum. Og eigi
er heldur vitað um neinm anman
emstakling á öllu landinu, er þá
haíði aflað sér vörubíls í at-
vinnuskyni. Má því með næsí-
um fuilri vissu telja Guðmund
brautryðjanda og landnámsmanm
að þessu leyti, auk óslitims ævi-
starfs, er því fylgdi.
Við þökkum öll fyrir hlut-
tekningu, sem okkur hefur
verið sýnd í tilefni af láti
konu minnar, móður, tengda-
móður, systur, ömmu og lang-
ömmu,
Guðnýjar Þ. Waage,
I.jósmóður frá Hrafnseyri,
Langholtsvegi 160, Rvík.
Jón Waage,
synir, tengdadætur,
systkini, barnaböm
og barnabarnabörn.
Næstu árirn " eftir þetta fór
notkun vörubíla mjög í vöxt,
svo að stéttarbræður Guðmund-
ar urðu margir á skömmum trma
— jafnvel helzt til margir á tak
mörkuðum vininumarkaði. Þeir
voru fyrsit urn sinn, alveg sam-
bandslaiusir sín á milii og án fé-
lagsskapar til tryggingar at-
virmu shini. Og úti urðu þeir að
híma sem aðrir ver'kamenn, án
biðskýlis og síma, þar tii úr rætt
ist með verkefni. í þá daga voru
stýrishús á vörubilum ekki al-
mennt komin tM notkunar, held
ur aðeins opið sæti eða bekkur
fyrir bílistjóra án vamar fyrir
öllum veðrum. Líklegt er, að
ýmsum hafi fundizt að í þessu
efni vaari úrbóta þörf. Guð-
munidur gerðist einn af frum-
kvöðlum þess — má víst segja
aðalfrumkvöðull — að Vöru-
bílastöð Reykjavíkur var stofn-
uð árið 1923 með viðhlítandi hús
næði og sírna. Þetta var að sjálf
sögðu hið þarfasta verk fyrir
alla hlutaðeigendur og stöðvar
skipulagið hefur haldizt óslitið
til þessa dags, enda þótt ekki
hafi alltaf verið um eina stöð að
ræða.
Guðmundur var fríður sýnum
og vel á sig kominn að vallar-
sýn, prúðmenni í framkomu,
hygginn vei, hæifilátur i hverri
grein og kaus ekki að láta á sér
bera. Yfirlætisleysi hanis lýsir
sér vel í þvi, að hann kaius sína
eigin útför í kyrrþey, svo sem
auglýst hefur verið. Ég var
ekki kunnugur heimili bans af
eigin raun, en það heyrði ég
sagt, að heunn væri fyrirmynd
ar heimilisifaðir.
Guðmundur kvæntist 12. mai
1917 Guðríði Káradóttur bónda
í Lambhaga, Loftssonar og lifir
hún mann sinn. Börn þeirra
hjóna voru tveir synir báðir nú
búandi í Reykjavík, A'lfireð for-
stöðumaður Nóatúni 26 og Kári
heilbriigðisráðunautur, Þórsgötu
12.
Við fráfall Guðmundar S.
Guðmundsisoniar er vissulega
mætum marani á bak að sjá. Eft-
iriifandi konu hans og sonum
siendi ég alúðlega samúðar-
kveðju.
Guðlaugur Jónsson.
Jónsson, bóndi í Véstra-Geld-
ingaholti, í Gnúpverjahneppi, og
Kristín Jónsdóttir þá vinnufcona
þar. Bæði voru þau ágætar manin
eskjur, og hún rómiuð fyrir
duignað og trúmennsfcu. En á
Húsatóftum á Skeiðum var Gest-
ur fæddur, 21. ágúst 1884, og
dvaldi þar fyrst hjá góðkunnum
hjónium, Guðlaugu Ólafsdóttur,
og Gesti Eyjólfssyni, sem marg-
ir Ármesinigar þekktu að góð-
viild og greiðasemi.
Á Ásólfsstöðum í Þjórsárdal
var Gestur í 4 ár og dáði al'ltaf
mikið þann stað, en þegar hann
var 7 ára kom Gestur á Húsa-
tóftum maifna sínuim í fóstur að
KálfhóM, til merkishjónanna
Halldóru Lafransdóttur og Guð-
mundar Halldórssonar, sem tal-
in voru mieð beztu búenduan í
sinni sveit. Þau voru bamiaius
og tófcu Gest sér í sonar stað,
og var það vel ráðið fyrir allra
hönd, því fljótt varð hann stoð
og stytta heirnii'isins, sem aldrei
brást. Og þegar Halldóra á Kál'f-
hóU dó 30. apríl 1909, var Gest-
ur við sjóróðra i Grindiavík, sem
fleiri ungir menn. Þá hljóp hann
á rúrruuim sólarhring austur að
Kálfhóli, þó nýkominn væri af
sjó, er hann fékk fréttina að
heirnan.
1911 tók Gestur við búi á Kálf-
hóli, og bjó alltatf vel, enda afar
djuglieigur, og áhuigiaimaður mikill,
sem ölluna þótti gott að vera
nærri, hvort heldur voru hjú eða
smælingjar, þvi hann var svo
góðlyndur og siglaður og skipti
helzt aldrei skapi.
Kona hans var Valgerður Auð-
unsdóttár, fædd í Kílhrauni 29.
maá 1885, mikil ágætiskona oig
voru þau mjög samhent og
gæfurík. Börn þeirra voru 6, 1
stúlka dó ung. 5 eru Mfandi og
öH við búskap með þörn á þrostoa
skeiði. Kristín, Gnðmunda og
Björgvin búa við Faxaflóa, en
Auðun og Þórður búa á Kálfhóli
og voniandi nýta niðjar Gests
jörðiina á komandi áratugum.
Valdimar Guðmundsson.
SKILTI A GRAFREITI
OG KROSSA.
Flosprent sf Nýlendugötu 14
sími 16480.
IESIÐ
DflGLESH
margfaldnr
mnrkað yðar