Morgunblaðið - 14.07.1972, Síða 7

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. JUU 1972
7
Sminútna
krossgáta
py f [ yp
8 9 ■HÖ 11
12 13
ZILZLHZ
18
Lárétt: 1. veit lítið, 6. æar, 8.
sár, 10. hár, 12. þjóðflokk, 14,
frumefni, 15. samhljóðar, 16.
sagnfræði, 18. hættir.
Lóðrétt: 2. menn, 3. guð. 4.
draumórum, 5. flagð, 7. viljugur,
9. mikil ferð, 11. veiðarfæri, 13.
sjá eftir, 16. burt, 17. korn.
Lausn síðtistu krossgátu:
Lárétt: 1. óhætt, 6. rær, 8. ófá,
10. ósk, 12. trauður, 14. bú, 15.
mý, 16. ann, 18. refamat.
Lóðrétt: 2. hráa, 3 ææ, 4. tróð,
5. mótbyr, 7. ókrýnt, 9. frú, 11.
sum, 13. unna, 16. af, 17. nm.
Bridge
Itaiía sigraði Frakkland í und
anúrslitum Olympíukeppninnar
1972 með miklum yfirburðum.
Lokatölurnar voru 178:88 og fer
hér á eftir spil frá þessum
leik sem munaði frönsku sveit-
ina 25 stigum.
Norður
S: 7-4-2
H: 5-4-2
T: G-7-5
L: 8-7-5-2
Vestur Austur
S: Á-G-10-8-3 S: K-6-5
H: G-8 H: Á-D
T: Á-K-10-4 T: 3-2
L: Á-K L: D-G-9-6-4-3
Suður
S: D-9
H: K-10-9-7-6-3
T: D-9-8-6
L: 10
Frönsku spilararnir Klotz og
Lebel sátu A.-V. og sögðu þann-
ig:
V.
1 sp.
2 t.
4 1.
4 gr.
5 gr.
6 hj.
A.
2 1.
3 sp.
4 hj.
5 t.
6 t.
7 1.
Ef spilin eru athuguð þá
kemur í ljós, að allt byggist á
því hvort sagnhafa tekst að
finna spaða drottninguna. Suð-
ur lét út hjarta og nú var beðið
eftir því hvort eða hvernig sagn
hafi (Klotz) myndi svína spaða,
en hann valdi aðra leið, sem því
miður reyndist ekki vel.
Sagnhafi drap með hjarta
drottningu, tók ás og kóng í
laufi, síðan ás og kóng í tígli
og trompaði tígul heima. Næst
tók hann slag á drottningu og
gosa í laufi, siðan hjarta ás og
þar næst slagi á öil trompin
heima. Hann átti þá eftir heima
spaða K-6-5, en í borði spaða
Á-G og tígul 10.
Nú var spaða 5 látið út, drep-
ið í borði með ás, gosinn látinn
út, drepið heima með kóngi og
féil þá drottningin, en norður
fékk síðasta slaginn á spaða 7!
Við hitt borðið varð loka-
sögnin 6 grönd hjá Forquet og
Garozzo og vannst sú sögn auð-
veldlega.
GANGIÐ
ÚTI
í GÓÐA
VEÐRINU
DAGBOK
BAH\\\\A..
Adane og Æjale
í Eþíópíu
Eftir t>óri S. Guðbergsson
vegna leið langur tími, þar
til hvíti maðurinn byrjaði
að tala til fóiksins.
Vinirnir þrír settust á
jörðina talsvert langt frá
hvíta manninum, en
heyrðu þó vel til hans.
Hann talaði ekki á þeirra
máli, en hafði túlk, sem
þýddi það, sem hann sagði.
Fyrst talaði hann um
mennina og ýmsa erfið-
leika þeirra. Hann sagði
þeim frá því, að þessi Guð,
sem elskaði þá, hefði fyrir
löngu skapað heiminn og
hann hefði líka skapað
mennina. Síðan hefðu
mennirnir viljað fara í
burtu frá Guði og þá hefði
allt farið illa. Seinna sendi
hann svo son sinn, Jesúm
Krist, til þess að deyja fyr-
ir syndir mannanna. — En
nú áttu margir erfitt með
að skilja og fylgjast með.
Að minnsta kosti stóðu
margir á fætur og fóru að
rápa um á meðal fólksins.
Hvíti maðurinn sagði ekk-
ert við því, en hélt áfram
1 að tala.
„Margir óttast og hræð-
ast og eru undir valdi hins
illa,“ sagði hann. Og þá
var eins og margir rönk-
uðu við sér.
„En sá, sem vill losna
undan þessu valdi getur
það. Hann verður að segja
skilið við allt, sem hinu
illa heyrir til, og hlýða
engum öðrum en Jesú.“
Þetta voru að sumu leyti
góðar fréttir, að öðru leyti
ægilegar. Vegna þess, að
það gat varla verið nokk-
ur, sem þorði að breyta
gegn foringja andanna,
Satan sjálfum. Hvernig
færi þá? Mundi hann ekki
senda veikindi og óham-
ingju inn á heimili þeirra,
ef þeir ætluðu að segja
skilið við hann? Það mundi
áreiðanlega aldrei neinn
þora þetta.
Margir höfðu fengið nóg
umhugsunarefni að þessu
sinni. Hvíti maðurinn tal-
aði ekki lengi. Hann bauð
öllum, sem vildu, að koma
og tala við sig, hvénær
sem væri.
Margt fólk var löngu far
ið, þegar samkomunni
lauk. Öðru hverju hafði
Korra gotið augunum í
kringum sig á meðan hvíti
maðurinn talaði. Hann tók
eftir hávöxnum manni,
sem stóð upp við eitt
tréð. Hann þekkti hann
ekki strax, en fannst
hann greinilega kannast
við hann. Einstaka sinnum
fannst honum eins og mað-
urinn væri að reyna að
íela sig á bak við tréð,
eins og hann vildi láta
fara sem minnst fyrir sér.
Rétt áður en samkomunni
lauk fór hávaxni maður-
inn frá trénu. Þá þekkti
Korra hver maðurinn var.
Það fór um hann hálfgerð-
ur hrollur. Þetta var eng-
inn annar en töframaður-
inn voldugi, Barrisja!
Hvað var hann að gera
hér? Var hann að fremja
einhverja töfra? Var eitt-
hvert samband á milli
hvíta mannsins og Barr-
isja? Hvers vegna höfðu
sögur gengið um það und-
anfarna daga, að Barrisja
vildi helzt fremja sem
minnst af göldrum?
Vinirnir þrír gengu heim
á leið niðursokknir í um-
ræður. Þeir voru ekki allir
á sama máli — og enn
þekktu þeir þennan Jesúm
aðeins af afspurn.
A MARKAÐNUM
Mikið var að snúast og
nóg að gera. Allir voru
eitthvað að dunda. Allir
voru að undirbúa eitthvað.
Sumir voru að troða hæn-
um eða gæsum í kassa, aðr-
ir að gæta að geitum og
kúm. Sumir virtu fyrir
sér undurfalleg ofin teppi
í mörgum litum, aðrir
handléku alls kyns festar
úr alla vega efnum. Allir
voru eitthvað að bjástra.
Þeir voru á leið til mark-
aðsins.
Alltaf var gaman að
koma á markað ekki sízt
fyrir bömin. Þau biðu þess
oft óþreyjufull og spennt,
og nú var dagurinn loks
runninn upp.
Allt iðaði af lífi og fjöri
á markaðstorgunum. Ég
veit ekki, hvort hægt er að
lýsa þeim ósköpum nógu
vel, af því að við þekkjum
ekkert svipað. Það er
hvorki hægt að segja að
það sé líkt og í Glæsibæ,
Hagkaup né Amaro. A
þessum útimarkaði úði og
grúði af alls kyns vörum,
allt frá örþunnum ál-svita-
sköfum, sem fólk notaði til
þess að strjúka af sér svit-
ann og skreytti svo með
þeim hárið þess á milli, og
til geita og kúa, sem það
vildi selja eða skipta á fyr-
ir eitthvað annað. Og svo
fékkst allt þar á milli eins
og smjör, egg, fuglar, korn,
teppi, regnhlífar, hálsfest-
ar, armbönd, blævængir
með mismunandi dýrum
fjöðrum, hnífar, spjót og
skildir, stólar og trékodd-
ar útskornir, verndargrip-
ir, ker, hringar, kambar,
skór og hvers konar skart-
gripir og næstum því allt,
sem nöfnum tjáir að nefna.
Þið getið því rétt ímyndað
ykkur, hvort menn bafi
ekki hlakkað til þessara
miklu daga.
FRflfttt+flLBS
Sfl&fl
BflRNflNNfl
SMAFOLK
PíANUTS
5H£ 5AIP £HE U5EPTD 60 TÖ
5CH00L WITH CHUCK..ARE W
6OIN0TOTALKTO HER?AR6 W
60IN6 TO HIT HER ? WHAT ARS
Hffi 60IN6T0 PO? ílRlSlR?
m mm
, J BE50ME
EXClTEMENT IN
IhH 6lRL5'CAMP..
y
— Þarna er hun, maður.
i Litla rauðhærða stelpan.
— Hún sagði að hún væri í
sama skóla og Kalli .... Ætl-
arðu að tala við hana? ÆtJ-
arðu að lemja hana? Hvað
ætlarðu að gera? Maður?
Maðnr?
— Hvað ertu að horfa á
núna, Lalli.
— Það virðist eitthvað
spennandi um að vera í
stelpnabúðunnm ....
JHATCXWOU ONE0F1HEM
■IINK IT / PROBABöí' 5AD
A OUEEN
éNAK0.lv/
— Hvað helditrðu að það
geti verið?
— O. ein þeirra hefnr senrn
lega rekizt á skuggabaldur . ..
FERDINAND