Morgunblaðið - 05.12.1972, Blaðsíða 2

34
MORGUiNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 5. DESEMBER 1972
Þá var ég einn
nú erum við 60
Rætt við Guðmund Þ.
Harðarson um sund og sundmál
I síðustu viku voru úrslit-
in í Norrænu sundkeppn-
inni tilkynnt og kom þá í
ljós að um yfirburðasigur ís
lending-a var að ræða. Marg-
ir menn lögðu hönd á plóg-
inn við undirbúning og
skipuiag þessarar keppni og
einn þeirra var Guðmundur
Þ. Harðarson, en hann var
framkvæmdastjóri keppninn
ar. Guðmundur hefur í nokk
ur ár fengizt við þjálfun
sundfólks og náð umtals
verðum árangri með sitt fólk.
Xil að mynda þá hefur Ægir
borið sigur úr býtum á ungl-
ingameistaramótinu frá 1966,
en Guðmundur er ein-
mitt þjálfari Ægis. Við rædd
um við Guðmund í síðustu
viku um sund og sundmál á
Islandi og fer það viðtal hér
á eftir.
NÆB DAUÐA EN I.ÍFI
— Hvað varstu gamall þeg
ar þú fórst að æfa sund
Guðmundur?
— Ég var 7 ára þegar ég
lærði að synda, en 9 ára þeg-
ar ég hóf að æfa með Ægi.
1957 keppi ég i fyrsta skipti
á sundmóti, þá 11 ára gam-
all. Það var í 50 metra skrið
sundi, tíminn var 38.8 og ég
var nær dauða en lifi þegar
ég kom að bakkanum, saup
svo á í síðasta takinu. Þó
hélt maður áfram að synda
og smátt og smátt batnaði ár
angurinn. Ég hélt skrá yfir
allar þær æfingar, sem ég
sótti, hvað ég synti mikið á
hverri æfingu og hverjir tím
amir voru í það og það skipt
ið. Ég hef mér til gamans, í
seinni tíð verið að fletta upp
í þessum bókum og athugað
framfarir og svoleiðis.
TVÖ ÍSLANDSMET
— Settir þú einhver Is-
landsmet á þínum sundferli?
— Þau voru nú ekki mörg,
þó setti ég árið 1967 tvö met.
Hið fyrra í 200 metra skrið-
sundi synti á 2.08.0, Guð-
mundur Gíslason átti eldra
metið 2.08.6. Seinna met-
ið var svo í 1500 metra skrið
sundi 19.09.9, eldra metið var
19.12.6.
LANDSKEPPNI VID ÍBA
— Er eitthvað sér-
stakt sund þér sérstaklega
eftirminnilegt?
— Varla neitt sérstakt
sund, nema þá mitt fyrsta
keppnissund. En landskeppn
in við íra 1968 í Irlandi er
mér mjög ofarlega í huga.
Ég var þá nýkominn heim frá
Ameríku og keppti í 400 m
fjórsundi, 200 metra bak
sundi og báðum boðsundun-
um. Þetta var í fyrsta skipti
sem við tókum þátt í lands-
keppni með tveimur mönnum
í hverri grein og við unn-
um með 11 stigum. Við viss-
um ekkert um getu Iranna
fyrirfram, en sigurinn var
okkur sannarlega kærkom-
inn.
ÞJÁLFUN SUNDFÓLKS
— Hvenær snýrðu þér að
þjálfun sundfólks?
— Ég byrjiaðii að þjálifa hjá
Ægi veturinn 1964, en þó
æfði ég sjálfur af krafti og
því var ekki nein alvara í
þjálfuninni. Haustið 1964 fór
ég á íþróttakennaraskólann
á Laugarvatni og var þá
ákveðinn í því að læra
meira í sambandi við sund-
þjálfun, að loknu námi á
Laugarvatni. Ég man það, að
ein spurningin á inntökupróf
inu inn í íþróttaskólann var
um það hvað ég hygðist gera
að loknu námi þar. Ég svar-
aði henni á þá leið að ég ætl-
aði að læra meira á þessu
sviði.
— Eítir námið á Laugar-
Myndin er tekin á Ægisæfingu árið 1969, Guðnmmdur krýpur á bakkanum, en í lauginni má
meðal annars sjá Helgu Gunnarsdóttur, Finn Garðarsson, Vilborgu Júlíusdóttur og Ingibjörgu
Haraldsdóttur.
Guðmundur Gíslason og nafni hans Harðarson ræða um tima
þess síðarnefnda. Guðmundur Gíslason tók ekki þátt í keppn-
inni að þessu sinni, hann vár tímavörður á braut Guðmundar
Harðarsonar og tók því mettímann, en átti sjálfur eldra metið.
vatni fór ég að kenna sund
og kenndi í sundlaug Vest-
urbæjar og þar náði ég i
þann kjarna, sem hefur ver-
ið uppistaðan i sundliði Ægis.
Sumarið 1966 hélt ég til
Bandaríkjanna til að kynna
mér það nýjasta í sambandi
við sundþjálfun. Þá kynntist
ég ameriskum sundþjálf-
ara að nafni Don Gambrill,
sá vildi allt fyrir mig gera.
Hann bauð mér að koma til
Bandarikjanna og læra meira.
DON GAMBBILL
— Þessi Gambrill var sér-
staklega greiðasamur náungi,
hanin hefur ef til vill haldið
að ég gæti eitthvað og vilj-
að fá mig í skólalið sitt! Ég
fór svo út til Bandaríkjanna
og dvaldist á Long Beach í
Kaliforníu frá því í ágúst
1967 og fram í júní árið eft-
ir. Gambrill var einn af þeim
sem þjálfaði sundlið Banda-
ríkjanna fyrir Olympíuleik-
ana í Mexico 1968 og svo
aftur fyrir Múnchenleikana í
sumar. Það var ómetanieg
reynsla að fylgjast með
og taka þátt i æfingum þessa
fóliks. Meðad þeirra sem ég
æfði með þarna úti má nefna
Patty Caretto, en hún setti
heimsmet í 400, 800 og 1500
metra skriðsundi og Zag
Zorn en hann var heimsmet-
hafi í 100 metra skriðsundi.
NÝB HEIMUB
— Breyttust ekki viðhorf
þin til sundþjálfunar við það
að fylgjajst með þessu fólki?
— Jú, blessaður vertu, það
opnaðist algjörlega nýr heim
ur fyrir mér þarna úti, á öll-
um sviðum sundíþróttarinn-
ar. Það var sama hvort þaö
var í sambandi við tækni, æf
ingafjölda, æfingaálag eða
skipulag. Þó fannsf mér við
vera sérstaklega langt á eft
ir, hvað viðkom æfingamagni
og sldpulagi. Þegar ég fór
utan til Bandaríkjanna þótti
það afbragð ef maður synti
4 km á dag og það á tveim-
ur æfingum. Á æfingunum
hjá Gambrill var aldrei synt
undir fjórum kílómetruim á
hverri einustu æfingu.
BETBI ÁBANGUB
— Stundaðir þú nám með
þessum æfingum?
Hansi í
fullu fjöri
Hansi Schmidt er kominn á
kreik. Eftir keppnisbann sem
hann var settur í í fyrravet-
nr og átti að vera ævilangt
var hann tekinn i sátt hjá
þýzka handknattleikssam-
bandinu og lék á dögunum
sinn fyrsta landsieik eftir
bannið gegn Dönum, þar sem
hann var jafn atkvæðamik-
ill og oftast áður, enda liafði
Hansi gætt þess dyggilega
meðan hann var í keppnis-
banninu að lialda sér í góðu
formi.
Handknattleikur
Hansi Scmidt er nú þrí-
tugur að aldri, og hefur cand.
mag. gráðu. Hann er fæddur
í Rúmeníu, en þegair rúm-
enska handknattleikslaindslið
ið var á ferð í V-Þýzkaiandi
fyrir átta áruim, stakk Hansi
af, enda búið að bjóða hcm-
um gúll og græna skóga, ef
hantn vildi setjast að i Þýzka
landi. Fljótlega kom þó í Ijós
að böggull fylgdi skiammrifi.
Hansi er mjög geðrikur og
eiinþykkur, og lenti oft í deil-
um við yfirstjóm handknatt-
leiksimáila í Þýzflcalandi. Há-
marki náðu þær deilur í
fyrra, er Hamsi nei’taði að
spila með landsliðmu. ef Her-
bert Lúbkimg yrði i því. Þá
famnst handkna'tt'leikssaim-
bandiwu nóg komið og sebti
Hansa í bann.