Alþýðublaðið - 15.08.1958, Blaðsíða 6

6
AlþýðublaSið
Föstudagui’ 15. ágúst -■ 1958
— SEYÐISFJÖRÐUR . . .
Seyðisfjörður . . . Seyðisfjörð-
ur . . . Seyðisfjarðar radio.
— Hér er Víðir II. GK 275.
.. . Mig langaði til að vita,
hvort hægt sé að koma síld í
frystingu eða salt í nótt.
Seyðisfjarðar radio svarar
Víði II. GK 275. — Hvar ertu
staddur? Hve mikið hefurðu?
Hvernig er síldin?
Víðir II. GK 275 svarar: —
Við erum, á Héraðsflóa. Við er
um með sæmilegt kast. Mér sýn
ist síldin vera góð — Gæti
trúað að við fáum
hérna allt að þrjú hundruð
mál. Viltu athuga hvort við
svona miklu meiri síld en aðr-
ir? sp’ýr ég Pétur Björnsson
vélstjóra frá Sandgerðú
— Þetta er lán og neppni ...
og útsjónarsemi .. . og dugnað-
ur formannsins ekki vil ég
neita því . . . að vera við
þetta ... og vera á rétt-
um stað. Skipstjórinn okkar er
klárari en margir aðnr á asdic-
tæki. Við höfum fengið sílnina
út á það. Hún hefur ekki verið
vaðandi . . . dugnaður . . •
stunda hana vel . . . heppni . . .
allt fylgiist þetta a5.
— Hefur þú oft verið á síld?
— Ég hef verið við síldveið-
ar frá því að ég var fjórtán ára
Slep.pið að framan strákar. — Ljósm.
Árni Gíslason frá Garði. Hann
er yngsti maðurinn um borð,
16 ára gamall og bróðir skip-
stjórans. Þetta er annað stim-
arið, sem hann er á síld.
Allir skipverjar nema þrír
voru á síld með Eggerti skip-
,Þegar ég er á síld, þá er ég á síld,' segir
Eggerf Gíslason aflakóngur.
getum komið síld í frystingu
eða söltun í nótt?
Seyðisfjarðar radio svarar
Viði II. GK 275: — Ég skal at
huga þetta. Þú ert fyrsti bátur-
inn, svo að það ætti að ganga.
Ég heyri a.ð þeir séu að fá hana.
Ég. skal athuga þetta strax.
Víðir II. GK 275: — Þakka
þér fyrir. Ég tala aftur þegar
við höfum háfað. Blessaður.
(Nokkru síðar.)
— Seyðisfjörður, Víðír II.
GK 275 kallar.
Seyðisfjörður svarar Víði II.
GK 275: — Ég hef aíhugað
þetta- Þeir geta tekið síldina í
frystingu. Hann ætlar að gera
hvað hann getur að taka hana í
nott eða snemma í fyrramálið,
Hvenær komið þið? Hve mik-
ið?
Víðir II. GK 275: — Þakka
þér kærlega fyrir. Þetta varð
minne en á horfðist. Nótin ó-
kíáraðist. Við vorum í mikium
straumi. Við náðum 60-70 tunn
um. Við ætlum að lóna
hérna dálitla stund yfir henni
og sjá hvort við fáum ekki ann
að .kast. Tala við þig seínna í
nótt. Bftir tvo klukkutíma.
Kalla klukkan fjögur. Þakka
þér annars fyrir.
Seyðisfjarðar radio talar við
Víði II. GK 275: — Ég heyri.
Allt í lagi. TVeir bátar hafa
meldað sig í söltun. Verð hérna
<kl. fjögur. Segi honum þetta.
Vertu blessaður.
Víðir II. GK 275: — Þakka
fyrir. Vertu blessaður.
En Víðir II. GK 275 fékk
ekki meira þessa nóttina. Það
er komin bræla. Undir morgun
er haldið af stað og stímað inn
til Seyðisfjarðar. — Inni á
firðinum er stillilogn. Úti fvrir
er bræla og það er ekki nema
tveir eða þrír bátar aðrir, sem
fengu köst. Sjófuglarnir svífa
til móts við bátana. Þeir eiga
von á æti.
. — Hvers vegna fáið þið
gamall. Ég hef alltaf venð lán- stjóra í fyrrasumar og hér virð
ast engir aukvisar á ferð. Menn
irnir virðast vera samhentir og
samstilltir með afbrigðum,. Þeir
láta ekki mikið yfir sér, þeim
er það ekki nýtt að vera afla-
hæstir. Þeir hafa áður verið
með aflakóngi á síld. í fyrra-
sumar veiddu þeir 10 600 hektó
lítra og urðu hæstir hringnóta-
báta og hlutahæstir yfir allan
síldveiðiflotann. Þegar ég leyfi
mér að minnast á hlutinn í ár,
verður þeim Jitið hver á annan
og segja síðan, að það tíðkist
ekki um borð að tala um pen-
inga.
— Fimmtíu þúsund? segi ég.
— Eitt stórt kast í viðbót,
sagði einhver.
— Hvað ertu að segja st/ák-
ur? Hvaða vitlevsa' Við erum
ekki nærri því komnir svo hátt.
Sei, sei, nei, nei. Ðularfull
augnaskot þutu á víxl framhjá
mér. Leyndarmál, sem ekki má
segja. — Þeir væru komnir
með góðan hlut hjá útvarpinu,
sagði einhver. Þeir vaða alltaf
í síld. Og blöðin. Það er nú
meiri síldin þar. Betur hún
væri komin hingað. Þá væru
víst allir búnir að fá eitthvað.
I þessu kom Eggert skip-
stjóri niður stigann. Hann er
31 árs að aldri og hefur verið
formaður í níu ár. Hann byrj-
aði á sjó fjórtán árs gamall og
tók við formennsku tuttugu og
tveggja ára. Víðir II. var smíð-
aður í Hafnarfirði 1954, en áð-
samur. í sumar varð ég fertug-
ur. Á afmælisdaginn vorum
við að landa 800 tunnum á Ól-
afsfirði. Það þótti mér góð af-
mælisgjöf.
— Pétur vélstjóri hefur ver-
ið á Víði í sex ár. Hann var
líka á gamla Víði, segir hann.
Hann hefur verið hjá útgerð-
inni í átta ár. — Hérna kemur
einn, sem verið hefur með Egg
erti skipstjóra allar vetrarver-
tíðir frá því að hann byrjáði
formennsku. Þetta er Gunnar
Finnsson frá Ólafsfirði.
Áður en langt um líður eru
allir komnir niður í ]úkar og
i Ingólfur Eyjólfsson matsveinn
i skenkir sjóðlheitu kaffi. Hér
eru saman komnir fengsælustu
fiskimienn síldarvertíðarinnar.
Það er rétt að kynna þá. Hér er
Magnús Þórarinsson frá Garði
stýrimaður og Stefán Júhanns-
son frá Sandgerði, annar vél-
stjóri. Hásetar eru þeir Bjarni
Helgason, Tobías Tryggvason,
Garði, Sigurður Ingimundarson
frá Keflavík, Jóhann Guð-
— Ég fór fyrst á síld snmar-
ið 1942, segir Eggert og þá með
föður mínum, Gisla Eggerts-
syni á mb. Geir goða. Það var
38 lesta bátur. Til samanburð-
ar má geta þess, að það sumar
fiskuðum við 13 300 mál og
tunnur, en núna höfumi við
fengið á Víði II., sem er 56 lest!
ir, 6500 mál og uppsaltaðar
tunnur, eða 8300 mál uppmæld
ar tunnur. Þá vorum við ekki
hæstir. Svona var síldin miklu
meiri árið 1942 en nú. Auk síld
arinnar höfum við í sumar
fengið 28 lestir af ufsa. Við,
Stóðst það á endum, að þegar
við vorum búnir að þessu og
þurrka upp síldina, sern var í
nótinni í pokanum, þá vorum
við komnir upp á tíu faðma og
mátti ekki tæpara standa.
Úr kastinu fengum við svo
324 mál. Það var ævintýraleg-
asta veiði, sem við höfum lent
í þetta sum.arið.
—- Hvar hafið þið aðallega
haldið ykkur?
— Við fengum fyrstu síldina
út af Strandagrunni á þjóðhá-
tíðardaginn, kvöldið 17. júní.
Fyrstu sjö ferðinar vorum við
Víðir II leggur af stað norður.
brandsson frá Sandgerði og j ur var Eggert með gamia Víði.
Eggc-rt Gíslason Iskín^.tjóri ætlar að bí’egða sér í land og
hringia heim^ á meðan losað er. Síðan verður lialdið strax á
miðin aftur. — Ljósm. — u.
fengum hann rétt fyrir framan '
Raufarhöfn. Það var betra en
ekkert. 1
I
— Hvernig gekk það til með
smásíldarkastið við Skrúð á
dögunum?
— Það var fyrir nokkrum
dögum, að við köstuðum
skammt suðvestur af Skrúð á
mjög stóra torfu eftir mæli.
Þegar við fórum að draga nót-
ina reyndist í henni vera ein-
tóm smásíld og reyndust flest-
ar síldirnar vera ánetjaðar í
garninu. En á þessum slóðum
er mjög mjkili straumiir. Svo
hagaði til, að þetta var í byrj-
un á suðurfalli, en skammr fyr
ir sunnan þennan stað er mikið
um boða og grynningar. Bar nú
bátinn mjög hratt suður með
landinu og vorum við ekki
nema háifnaðir að draga inn
nótina og hrista úr henni síld-
ina, þegar við fórum ískyggi-
lega að nálgast boða, sem eru
út af Stöðvarfirði. Tókum við
þá það til bragðs til þess að
bjarga nótinni, svo hún ekki
lenti í botni, að draga nótina í
nótabátinn með allri síldinni,
sem, ánetjuð var. (Það var nú
meiri helv.... haugurinn.)
á svipuðum slóðum. Síðan héld
um við austur á bóginn og vor
um þar í hálfan mánuð, Síðan
vestur á ný og höfum reynt að
vera þar, sem síldin væri.
— Hvernig er mannskapur-
inn á bátnum?
— Aðeins eitt orð: Úrvalslið.
Ekkert annað.
— Hverju vilt þú þakka vel-
gsngni ykkar?
— Lán, heppni, segir Eggert
skipstjóri og býr sig undir að
fara upp. Skipverjarnir eru all
ir komnir upp. Ég fer á eftir og
fylgist með. Þar gengur hver
að sínum, störfum. Hér duga
engin vettlingatök.
Við liggjum við brygigju á
Seyðisfirði og vörubílar koma
til að sxkja síldina. Hún rayn-
ist mjög góð og fer öll í frvst-
ingu.
Svarið við síðustu spurning-
unni birtist í orðaskiptum skip-
stjórans víð heimamann, Ég
horfði á tvo báta hlið við hlið
og velti fyrir mér spurning-
unni: Hvers vegna fáið þið
svona mi.klu meiri síld en aðr-
ir? Ég hafði ekkí gert mig að
fullu ánægðan með fyrra svar
skipstjórans. N,ú svaraði hann
óviljandi.