Morgunblaðið - 04.08.1973, Síða 7

MORGÖNBLAÐ3,-
R A Gu'ST 1973
7
Bridge
Hér fer á ef'tár spil fcrá tvimenn
ingskeppná, þ®r sern sömu spil
voru spiluð við öll borðim.
Norðwnr
S: 85
H: 6-2
T: Á-8-7-5-4-3-2
L: 10-2
Vestar
S: G-10-7-3
E: G-10-9-5-4
T: D-9-6
L: 8
Austur
S: K-D 4
H: 87-3
T: K-10
L: G-7-6 5-4
Smðiaur
S: Á-9-6-2
H: Á-KnD
T: 6
L: Á-K-D 9-3
Dokasögnin var sú sama váð
ÖH boa'ðin, þ.e. 3 grönd. Ötspil
var einnig alis staðar það sama,
bjaría gosi. ABir sagnhafarnir,
að einum undanskiidum, spiluðu
eins, Drepið var heima, laufa ás
og kóngur tekmir' og þá kom í
Ijós hvernig laufln skdptust mi'lii
andstæðimganna og allir töpuðu
þeiir spilinu, því þeir lengu að-
eims 8 slagi.
Sá sagnhafi, sem vann spiiið,
viar þekktur Rúbertu-spidari, þar
sem öryggið er iátið sitja í fyrir-
rúmi Og ekki skiptir máli hvort
sagnhafi vinnur 4 eða 5 grönd,
aðeins ef úttekt fæst. Hann var
vsrkár og í stað þess að iáta út
laufa ás og kóng, lét hann út
lauta 3. Þetta varð ti'l þess að
hann vann spiöið, því hann fékk
4 söaigi á lauf eftir að austuir hafði
drepið laufa 10 í borði með gos-
enum.
IiiiiiiiiifliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiniiii|||j
SMÁVARNINGUR
iiiiiiiiiiimfliiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiimiiiiiiiiiifliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiuiiuiiiiuiiimiuiiuliil
Betlarinn: — Haldið þér að
húsbændumir gætu ekki gefið
mér eina buxnaræfla.
Vinnukonan: — Ég sikal spyrja
frúna.
Beitlanjnn: — Ja, ég vildi nú
heidur hafa það karimanmsbux-
ur.
VándöasaKnn: — Vifll frúin sterka
vindöa ?
Frúim: — Já, eims sterka og þið
hafið. Maðurinn minn kvartar
aöitaf undan því, að þeir brotni
í vasa hans.
— Heldurðu að biiamör eyði-
Seggi ekki ungu kymslóðina?
— Nei, þvert á móti, það er unga
kynslóðin, sem eyðiieggur bdiana
Þjónninn: — Af léttum vinum
höfum við aðeins hvítvin og rauð
vín. Hvort viljið þér heldur.
— Mér er aiveg sama, ég er iit-
biindur.

DAGBÓ
BARMMA..
EYRÚN
verður andvaka
Eftir Frances Burnett
baxa það, setm ég átti, þó að mér hafi nú líka þótt vænt
utn skartgripina mína. Ég vona bara, að hann fái gott
verð fyrir þá.“
Og svo breiddi Eyrún upp yfir höfuð og lokaði augun-
um sínum og innan skamms var hún sofnuð.
Þegar mamma hennar Eyrúnar vaknaði næsta dag,
brosti hún blíðlega.
„Jæja, Rúna mín,“ sagði hún. „Það réðst enginn á okk-
ur í nótt. Fimnst þér það ekki indælt?“
„Jú, elsku mamma" sagði Eyrún.
Hún vildi ekki gera mömmu bilt við og þess vegna
sagði hún ekkert annað og hún steinþagnaði, þe-gar öll
lætin byrjuðu, er þjófnaðurinn komst upp og hún hélt
áfxam að þegja um þetta, þangað til pabbi hennar
kom heim og undraðist það, hvað hún var föl og tekin.
Hann faðmaði hana að sér og var svo góður við hana
og fannst það svo undarlegt, að ekkert skyldi vera tek-
ið annað en silfrið og skartgripirnir hennar, að hún gat
ekki þagað yfir leyndarmáiinu sdnu lengur.
„Pabbi,“ hvíslaði hún skjáifandi. „Ég gaf honum
skartgripina mína sjálf, hann kom ekki upp til að stela
þeim.“
„Rúna mín góð,“ hrópaði pabbi bennar skelfingu lost-
inn. „Vesalings barnið er fárveikt af hræðslu, Kata!“
„Nei, alls ekki pabbi,“ sagði Eyrún og tárin streymdu
niður kinnar hennar, þó að hún vissi ekki hvers vegna.
„Ég heyrði til hans — og ég vissi, að mamma myndi
verða svo hrædd — og þá fór ég niður til að biðja hann
um að vekja hana ekki. Ég iæddist niður og spurði hann
og hann varð ekkert reiður og alls ekki vondur. Hann

hló bara, en ekki hótt, heldur hristist hann allur og hélt
fyrir munninn á sér. Hamn — hann var alls ekki vond-
ur inmbrotsþjófur, þabbi, Hann sagðist hél'dur vilja
KaJli hefur teiknað 9 hringi á stórt pappírsblað og
spyr Pétur hvort hann geti teiknað 4 bc-inar lín.ur, án
þess að hann iyfti blýantinu mfrá pappírnum, þannig
að þær fari í gegnum alia hringina.
Lausn neðar á síðunni.
Að sila lag á flöskmr.
Hafið þið nokkurn tímann séð mann spila íag á glösk-
ur? Þetta er ekki auðlært — sízt ef við vitum ekki
hvernig á að útbúa flöskuxnar áður en byrjað er að
spila. Fyrst fáum við okkur 8—10 mismunamdi gerðir af
flöskum, síðan hellum við vatni í þær, fáum okkur svo
teskeið og byrjum að slá. Til að byrja með verða tóm-
arnir kannski líkir í surnurn flöskunnm, en þá er ekki
annað en að hella svolitlu af vatninu úr einni flöskunni,
og svo þarf kannski að bæta í aðra flösku vatni. Svo
þegar þið hafið náð tónunum réttum ■— getið þið spil-
að á flöskur eins og á sylafón.
SMÁFÓBK
Visstr fnt, að fuglar • rátlast
standlum á. menn?
THEV'CE VERV PROTECTlVg
TOU3AI2P THElR NE5T5, ANP IF
‘íCLí 60 NEA(2 0N£. THEV'LL
ACTdALLV ATTACK W/
Þeir ga-fa hreiðra sinna
mjjög' vel og ef maðar fer ná-
lægt hreiðri, ráðast þeir á
msanm!
(spark, spark, spsMrk . . .)
Ég held, að ég sé nálægt
Swreíðiri.
FFRDTNAND