Morgunblaðið - 04.08.1973, Qupperneq 23

Morgunblaðið - 04.08.1973, Qupperneq 23
MORGUNBLAÐIÐ — LAUGARDAGUR 4 ÁGUST 1973 23 Allur akstur krefsl aÖgæzlu vi5 allar a5- sfæður. Dkumaftur má ekki láta sér komo neitf á óvart í umferÖinni. Forsjálni öku- manna og hæfileiki að sjá fyrir umferð- aratvik og viöbrögö annarra vegfarendo ræÖur úrslitum wm öryggi ( umferft ViÖ framúrakstur geta minnstu mistök og rangt mat á aðstæÖum haft hörmuleg- ustu afleiðingar. Við framúrakstur þarf góða dómgreind og góða samvinnu milli ökumanna. Engin ástæðá er fyrir þann, sem fram úr er ekið, að verða gramur yfir þvf. Það er að stofna til slysa og algjörlego bannað, að reyna að hindra framúrakst- ur, þvf að aldrei er að vita, af hvaða ástæðum hinn maðurinn vill aka fram úr. Fylgizt með í baksýnisspegli, dragið úr ferð, víkið til hægri og gefið merki um, að þið vitið um ætlan þess, er á *eftir kemur. Steinkast frá hjólum bifreiða valda oft tjóni á farartækjum við mætingu og framúrakstur. Einkum er þetta algengt: 1. Þegar hraði er aukinn skyndilega við framúrakstur. 2. þegar beygt er snögglega framan við bifreið, 3. þegar bifreiðum er ekið að sumarlagi á snjóhjóibörðum, 4. þegar bifreiðcir mætast á of miklum hraða. Ræsi og þrongar brýr eru víða á þjóð- vegum, ræsin víða illa merkt, mjórri en vegurinn og valda því hættu. Er því erfitt að mæfast á eða við ræsin og því ríður á, að allir ökumenn dragi úr ferð, þegar þeir nálgast þau, og sá vægi, er lengra á að ræsinu. Ef erfitt er að meta fjarlægð- ina, sakar ekki, að ökutækin séu á Iftilli ferð, þegar þau koma að ræsinu, og er það þá oftast samkomulagsatriði, hvor fer á undan yfir ræsið, ef bifreiðar geto ekki mætzt þar eðlilega. Verst er, ef öku- menn fara að hugsa hvor fyrir annan og hvor um sig ætlar hinum að staðnæmast. --— Jt hestamenn OG UMFERÐ Til þéss að firra vandræðum og forð- ast slys á mönnum og hestum í hinni sívaxandi umferð á vegum landsins, verða allir hestamenn að leggja sitt fram til aukinnar umferðarmenningar. Gagn- kvæmur skilningur allra vegfaranda <? skyldum oq rétti er undirstaða þess. Hesfamenn: Farið reiðvegi, reiðgöfur eða gamfar slóðir á sumrin. Með því dragið þið bezt úr umferðarhættum á hestum og mönn- um á þjóðvegum landsins. K reiðvegum og reiðslóðum ber að hafa sömu reglu, að víkja til hægri fyr- ir ríðandi fólki. ökumenn: Akið aldrei svo nærri hestf, að hætta sé á árekstri, ef honum bregður skyndi- lega og lætur ekki að stjórn knapans. Verið varkár varizt slysin Ánægjufeg ferð. Aflt gengur vel. Akstur- inn á að vera til hvíldar og ánægju, en hann krefst aðgæzlu og góðrar sam- vinnu við aðra vegfarendur. Að aka án þess að fyfgjast með um- farðinni fyrir aftan sig í baksýnisspegli, er eins og að aka með augnspeldi. Það er nauðsynlegt að fylgjast með umferð- inni fyrir framan, aftan og til beggja hliða. Drátfarvélar og aðrar vinnuvélar á þjóðvegum krefjast sérstakrar aðgæzlu bifreiðastjóra. ökutæki þessi fafa hægt, eru af misjöfnum gerðum og valda 'því hættu á vegum. Tækjum þessum er oft beygt skyndilega inn á heimkeyrslu eða froðninga, sem aðrir ökumenn vita ekkt um og hafa ekki aðstöðu ti( að sjá. f slæmu skyggnf, regnf, þoku, ryki og snjókomu er nauðsynlegt að aka með ökuljósum, til þes^ að betur sjáist til ökutækjanna, jafnve! að degi til. Þcið dugir ekki að aka með stöðuljósum á óupplýstum vegi. Ef ekið er með bjart sólskin í bakið, er betra að aka méð ■ökuljósum, því að ökumaður, sem mætir þér, hefur sólina á móti sér, og hann sér þá frekar til þín. Einnig er réft að aka með Jjósum, þegar menn mæfa bíla- lest, þvf ökumenn, sem á móti koma, sjá þá befur til bifreiðarinnar og reyna síður að aka út úr bílaröðinni. Það er byrjað að rigna og vegurinn verður háll, þegar óhreinindi leysast upp úr malbikinu og malarvegir verða lausir og holóttir. Stöðvunarvegalengdin eykst til muna, og hætt er við, að bifreiðin snúist við hemlun. ökumaður verður því að miða ökuhraðann við aðstæður, en ekki leyfðan hámarkshraða á viðkom- andi stað. HaniM’ts Þ. Hafstein * Slysavarnafélag Islands óskar ferðamönnum góðrar ferðar ánægjulegrar útivistar og ágætrar heimkomu — Sjálfstæði Framhald af bls. 12. rnæfctá fara í málfluitningi hans. Jóniaitain furðar sig á sit arfsað- ferðum Stúdenitiaráðs og segir: „Er það e. t. v. liður í þeirri bar- áttu stúdenta (þ. e. baráttu fyrir betra samstarf.i hás;kúiiakennara og sitúdenta, ,— inmsikot miibt), að þeiiir „ki!aga“ tiil ráðherra áður e<n þeir leiita frekar fyrir sér innan stofniuimair? Ef þeir trúa á málstað sinn, hefðu þeir m. a. getað haldið aiimennan stúdenta- fuind til árétitíngar kröfum sín- um, rætit við þrjá aðalmemm í Háskólaráði er fjarveramdii voru iokaiafgreiðsliu málsims eða reyní á amnan veg imnan stofmunar að fá fram brevtimgu á samþykkt IIáskry.iaráðs“. Við þebta er mairgt að athuga og það fyrsit, að stúdemtar „kflög- mðu“ ekk' tii! ráðhecra áður én þeir leiitiniðu „frekar fyrir sér innBin sitofh'um.ar“. Það var nefni- ’iegia fyr'ifa verk. Stúdemtaráðis, er fréht'ist um úrsikurð Háskólaráðs, að senda því á1:ylít,un, þar sem sk©rt?.'ð var á það að endur- skoðia afsitöðu síma. Ályktuniiin var samþykkt með 21 siamhljéða aitkveeði á fundii Stúdemitaráðs þann 24. júní (enrainn sat hjá). Hásikólaráð fundaði! 29. júmí og hef ég ekki emm frétt nokkur andisvör þesis við ályktun Stúd- emfcaráðs. Hims vegar álfctu full- fcrúar sitúdenit'a vnðiræðiur með menmflamálprftðiherra 1. júll, siama dag og inimriifcuin nýsitúd- emfca í Hl skyldi hefjaisit. 1 öðru lagi veiit Jómaitan jafin vel og ég að ögerlegt v*ar að hafllda aiimennpn al'údeiratafund uim málið. Háskólaráð tók ákvörðun um. inmr'kumargjöMiin þarrn 21. iúmí, en háskólaárinu lýkuir 15. iúní, og er þó í reymd lotoiið fyrr í mörgum hásikólia- deiflld'Uim. Stúdentar eru yfirleiifct í fiullri viinnu á siuimrum, dreiifðir um allt land og su'miir jafnvel sitaddir erlendis, 1 þriðja liagi voru stúdentar búmir að reka inmritunargjiailda- máliið i fimnim viikur fyrir Há- skóiiaráði áður en það tók ákvörðun síraa og hafðd mállið þvælat á jaframörgum fundum ráðslins. Ekiki var aðeinis að fu.lll- trúar stúdemta í Háskólaráði kymntu málisitað þeirra rækilega, heldur voru ráð'nu einnflig skriif- uð 'k>mg bréf frá Stúdenitaráði og eimsitafciir háskóliaráösimenn elitir uppi til viiðiræðina uim máiið. Urðu viðbrögð mokkuirra þeirra eims og vera bar, t. d. Þorsfceins Sæmumdssionar. Þó gekk þetta misjafmlega því að sumir há- skólamanma höfðu ekki tima tifl að ræða við sifcúdemfca, en aðirir voru e. t. v. erlendis. Svo var t.d. um Jónatan Þórmundsision aflflan þamtn tima sem imnr'iifcumargjölidin voru tifl umræðu í Háskólaráði og máðtisit ekki í varamann han® þráitit fyrir i'tirekaðar tifltraunir. Og háskóliaráðsmenn sáu aflidrei ásifcæðu tifl að tafla við sitúdemta um má'lllið aö fyrra bragði. Samfl sem áðiur trúðu stúdemtar því ævúnfloga, aö tiflllö'gur þeirra mytu volivifljia Háskólaráðis, þar sem ’mnriitunargjöldiin varða stúdenta fyrst og fremsit, — þau eru greid'd af stúdemfcum og rentna tifl féiags- og hagsrmumaisitarfs þeltrra. Sú hefð hafiðl reyradar verið að skaipazt á u.míflðmum áruim að um innri'tumargjöildiin færi Háskölaráð að tifliögu'm Stúdenflaráðs. Það kom því sem reiðarsflag yfiir stúdemtia, þegar þeim varð kuramugit um niður- sifcöðu Hásfcál.aráðs. Var ekki efln- umgiiis að gemgiö væri framhjá tfflflögum Sflúdemfcairáðs heldur voru þær hunzaiðiar sem mést mátti verða. Auik þesis fófl áikvörð- ntn háskóötaráðs í sér gjaldþrot Stúdentaráðs, þar eö þvi voru ekki ætlaðar neim-ar tekjiur af innritunairgjöMiunum. Var Há- skólaráði fullkunnugt um þá hlið málsins. Jónatan segist þannflg um af- skipti meraratamáiiaráðherra af þessu máii: „Hvað sem um liaiga- hliið málsiins má segja, hefur ráð- herra ótvíræitt sýnt Háskóliaráði megmuistu óviirðiimgu og skiln- imgsleysd gagnvart leitoreglum iýðræðislegs málattfliibúnaðar". Ætli stúdentar hafi ekki sömu og þó öllu verri sögu að segja af málsmeðferð Háskólaráðs? Lái nú hver sem vili stúdentum, að þeir hafi ekki haft geð til að þreyta þetta mál frekar við Háskólaráð eða langlund tifl að bíða eftir því að eimu heifldar- samtök þeirra yrðu lögð í rúsfl- ir. En Jómatan heldur sínu strikii og spyr: „Ber framkoma stúd- enta í þessu máli vott um sam- starfsvilja og einlæga ósk um gagnkvæmt traust milli yfiirvalda skólams og stúdenta"?!! Deilan um innritunargjöldin hefur snúizt um ýmislegt s. s. rétit sttúdemita og Stúdenflaráðs til að ákveða, eða a.m.k. hafa áhrif á, svokölluð sérmál stúdenta. Aðalaflriðið hefur þó alltaf verið togstreita um peninga, penimga sem skiipfca Háskólaráð litlu, en ráða fciiiveru Sflúdemtaráðls. Imn i þessa togstreitu hefur flækzt annað mál og um mairgt óþarft, prófgjaldasj óðsmálið svonefnda. Stúdenfcar komust nefnilega að því (samkvæmt opinberum skjölum) að h'luflá innriifcunar- gjaldanna rann í prófgjaldasjóð og voru það aðaltekjur sjóðsins sem á hinn bóginn áskotnast sárailitið fé af prófgjöMum. Mestan úlfaþyt hefur þó vakið að verulegum fjárhæðum er veitt úr sjóðmum tifl kaupa á veðskúldabréfum háskólakenn- ara (eignir sjóðsins í þessum bréfum voru á sáðasta ári u.þ.b. tvisvar sinnum hærri en öli út- gjöld Sfcúdentaráðs). Jónaflain fer nokkrum orðum um mál þetta að endingu gre'nar sinnar. Telur h'ann að um það hafi skrifin orð- ið „hvað svívirðilegust", og seg- ir síðan um frásögn Stúdenta- blaðsins: „Hér er um að ræða aðdróttun um brot i opinberu starfi, sem gsefci ef sönn væri, varðað við íslenzk hegningarlög. Geti aðstandendur slíkra aðdrótt- ana ekki sannað mál sitt, er unnt að draga þá til ábyrgðar fyrir meiðyrði“ (leturbr. min). Nú má það vel viðurkemnast að skrif Stúdentablaðsins um sjóði háiskólans voru nokkuð æsi- kemrad. En æfcli fraimkoma Há- skólaráðs við stúdenta hafi ekki gefiið fullrikt tilefni til sldks? Enda eru það hér sem fyrr orða- lag og formsatriði sem Jónatan fetfciir fingur út í, þvi að efrnis- lega er frásögn Stúdentablaðs- ins rétt, að þvi er ég bezt veit. Og rausmar tefliur Jóinatan þörf að undiiristTtilka að í fram- kvæmd fliiaifii „refctor eimn haft með höndum lánveitingar til starfsmanna háskóians" og að Hásikóflairáð hafi þar „hvergi komið nærri, þótt það hafi vald tifl þess“. Það virðist þvl ekki hafa verið að ófyrirsiyin'ju að SfcúdemitaWlaðáð uppflýsfci þessi mál. Jónatan fullyrðir að próf- gjaldssjóður hafi ekki verið mis- notaður. Er það auðvitað rétt ef merking orðsins „misnotkun“ er lögð að jöfnu vdð merkimgu orð- anina „brat í opinberu starfi“. Hims vegar vilja stúdentar telja inrari tunargjöld’in sitt fé. Nú lít- iisvirðir Hásköliaráð alliar fciilflögur þeirra um ráðstöfun þessa fjár á sarna tíma og í Ijós kemur að háskólakennurum eru veltt veru- leg lán af því. Lál þá enn hver sem vil'l stúdentum, að þeir nefni slíkt mflsraotkun og styðjist þá við almenna málvitund. Og því miður verð ég að endurtaka fyrri orð mín: Eiflthvað er atí göflum gengið þegar Jónatan Þórmundsson telur það ýmist óhróður eða meiðyrði sem stúd- enfcar halda réttast og sanmast um háskólakennara. SJÁLFSTÆÐI OG LÝÐRÆÐI Efti.r alfl't það sem á undam er gengið endar Jónatan grein aína með þessum orðum: „Meðan for- ysfcumenn stúdenta sýna af sér siík vimnubrögð, er mér til efs að nokkrum he lvita manni dettl í hug að fá stúdentum meári áhrif á stjórnun háskólans". Er þetta næsta dapurlegur endir á hugleiðingum Jónafcans um sjálfstæði háskólans og inniri stjómun. En jafnframt er furðu- legt að slík ályktun skuli dregin aí þvi að Háskólaráð hrekur stúdenta til að reka mál sin ufca/n háskólans með ób'lgjörnum á- kvörðunum sinum. Jafnvel þótt ýmsir hafi serat Háskólaráði tón- íran vegma máli imeaferðar þess. Ætli hitt sé ekki söranu nær, að á meðain Háskólaráð er svo ólýðræðislega sikipað, sem raurn ber vi'fcnfl, sé það ófært til að skera úr um ininri málefnd há- skólanis, þamtnig að alfl.'r aðiila/r geti sæmilliega við unað? ÆHill stúdemtar héfðiu rekið iinnriltuiraar- gjaldamálið utan háskólans ef eifcfchvert fciillit hefði veriið tekið til sjónarmiða þeiirra inman hans? Þvert á móti þvi sem Jóraafcan virðist halda, tel ég að alflir „heilvita menn“ megi draiga þamn lærdóm af innritunargjalda máliimu, að sjálfstæði háskóla'ns og velfarnaði sé brýn mauðsym, að stjórnarhættir hans verði lýð- ræðislegri en nú er. Það hefðu a.m.k. þótt skrýtraar kokteabæk- Framliald á bls. 3L

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.