Morgunblaðið - 22.12.1973, Side 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. DESEMBER 1973
w. . f-y
flSáWM í ®iSS
Þýtur ískóginum ss-
5. kafli
ÆVINTÝRI FROSKS
„Ástandið er ískyggilegt," sagði rottan með
spekingssvip. „En ég held, að ég viti með vissu, hvað
ráðlegast er, að froskur geri og ég skal segja ýkkur
það. Hann ætti að... “
„Nei,“ hrópaði moldvarpan með fullan munninn af
mat. „Alls ekki. Þú skilur þetta ekki. Hann ætti
miklu heldur að... “
Skrautlegt rör
Svona auðvelt er að láta venjulegt drykkjarrör líta hátíðlega
úr. Þetta jólasveinaandlit teiknarðu á kartonbút og litar failega.
Á bakhiiðina iímir þú yddaða eldspýtu og þá er auðvelt að festa
jólakarlinn í rörið.
„Ég geri það, hvort eð er ekki,“ hrópaði froskur og
var æstur. „Ég læt ekki skipa mér fyrir verkum.
Þetta er mitt heimili, sem um er að ræða, og ég veit
nákvæmlega, hvað gera skal. Ég ætla að. . . “
Þau töluðu öll fullum hálsi, hvert f kapp við annað,
og hávaðinn varð ógurlegur. En þá gnæfði mjóróma
rödd yfir allar hinar: „Þegið þið nú augnablik!" og
undir eins sló á þögn.
Greifinginn hafði loks lokið við kjötbúðinginn og
sneri sér að þeim með alvörusvip. Þegar hann sá, að
hann hafði tryggt sér athygli þeirra óskipta og þau
biðu auðsjáanlega eftir því, að hann hæfi mál sitt,
teygði hann sig í ostinn. Slík virðing var borin fyrir
góðum gáfum þessa snjalla dýrs, að enginn mælti
orð á meðan hann lauk við eftirréttinn og dustaði
mylsnuna af hnjám sér. Froskur sýndi þó nokkra
tilburði, en rottan hélt honum í skef jum.
Þegar greifinginn var búinn að ljúka sér af, stóð
hann á fætur og gekk að arninum hugsandi á svip.
„Froskur," sagði hann loks með alvöruþunga.
„Vandræðagepill og fáráðlingur. Kanntu ekki að
skammast þfn? Hvað heldurðu, að faðir þinn og
vinur minn hefði sagt, ef hann hefði verið staddur
hér í kvöld?“
Froskur var lagztur á legubekkinn með fæturna í
hnipri. Hann sneri sér á grúfu og hristist af djúpum
ekka.
„Svona,“ hélt greifinginn áfram heldur blíðari á
svipinn. „Svona, hættu að gráta. Við reynum að
gleyma því, sem gert er, og byrjum nýtt líf. En það
er alveg satt, sem moldvarpann segir. Hreysikettirn-
ir eru á verði um allt og láta engan bilbug á sér
finna. Það er tilgangslaust að ætla sér að ná Glæsi-
höll með áhlaupi. Þeir eru okkur sterkari.“
„Þá er öllu lokið,“ sagði froskur og grét ofan í
sófapúðana. „Ég verð að ganga í herinn og fæ aldrei
að sjá Glæsihöll á ný.“
„Svona, hertu upp hugann, froskur,“ sagði
greifinginn. „Til eru fleiri aðferðir en beint áhlaup.
Ég hef ekki lokið máli mínu enn og nú skal ég segja
ykkur leyndarmál.“
Froskur settist upp og þurrkaði sér um augun.
Hann hafði alltaf geysilegan áhuga á leyndarmálum,
því hann gat aldrei þagað yfir leyndarmáli og naut
þess alveg sérstaklega að trúa öðrum fyrir því, sem
hann hafði lofað að segja engum.
cJVonni ogcTVlanni Jón Sveinsson
Við vorum komnir kippkorn út á fjörðinn, langt
út fyrir lægið, þar sem útlendu skipin voru.
Við vonun svo andvaralausir, að við gleymdum
alveg áminningum móður okkar og Þórdísar gömlu.
Ég tók inn stýrið og sagði við Manna:
„Nú sting ég upp á því, að við verðum héma, þangað
til að við höfum veitt sinn fiskinn handa hverjum
heima, einn handa pabba, einn handa mömmu, einn
handa systur okkar, einn handa vinnustúlkunni og einn
handa okkur hvorum. Það verða sex samtals. Þá róum
við lengra norður, út að Oddeyrartanga, og þar ætla
ég að reyna að seiða fiskana til mín með flautunni“.
„Ágætt“, sagði Manni. „Þetta skulum við gera“.
Ég tók nú færið með blýfiskinum og kastaði því út.
,JVIá ég veiða fyrsta fiskinn?“ sagði Manni.
Freysteinn
Gunnarsson
þýddi
„Þú mátt það, ef þú vilt. En hann á að vera handa
mömmu, og henni þykir svo góður koli“.
„Jæja“, sagði Manni. „Þá skal ég veiða kola“.
Blýfiskurinn sökk í sjó, dýpra og dýpra, þangað til
að hann náði til botns.
Ég rétti Manna færið. Hann vafði því um höndina
og dró það örlítið frá botni. Þar hélt hann, að kolarnir
myndu halda sig.
Svo beið hann átekta.
En ég tók franska köku upp úr vasa mínum og gæddi
mér á henni.
Þá kallaði Manni:
„Það er koli á hjá mér“.
„Dragðu þá fljótt“.
Hann byrjaði að draga, en kallaði þá aftur:
„Hann sleit sig af“.
Gleðileg jól, elskan ...
— Ég hellti kláðadufti í
möndlugrautinn...
SrUim> yu
— Hvernig væri að þú þurrk-
aðir af löppunum ...