Morgunblaðið - 17.07.1974, Side 25

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. JULI 1974
25
BRÚÐURIN SEM
HVARF
Eftir Mariu Lang
Þýðandi: Jóhanna Kristjónsdóttir
3
Kruse, sem virtist eiga hug
hennar allan, tölti á eftir henni.
Dina Richardsson hristi regn-
hlffina og ákvað að fara inn I
verzlunina og segja Anneli, að
hún hefði alls ekki tíma til að
hanga eftir henni endalaust.
Það var svalt og dimmt inni I
verzlununni og ilmur af grænmeti
og blómum blandaðist saman.
Fanny Falkman stóð við
afgreiðsluborðið, stór og ábúðar-
mikil og Jóakim var hinum megin
við borðið og þegar hann sá Dinu
koma inn, sneri hann sér að henni
og sagði fjögur stutt orð, sem I
einfaldleika sfnum hljómuðu
vægast sagt fráleitlega:
— Hún er ekki hér.
Dina starði á hann og át upp
eftir honum:
— Er ... er hún ekki hér?
Hann yppti öxlum og vottaði
fyrir óþolinmæði f hreyfingum
hans.
— Frú Falkman segir, að hún
hafi alls ekki komið hér inn fyrir
dyr...
Dina varð gripin svimakennd
og varð að þrífa í afgreiðsluborðið
sér til stuðnings. Augu hennar
voru full af ótta og undrun, þegar
hún sagði lágt:
— En ... en þetta er alveg frá-
leitt. Ég sá hana með eigin augum
ganga inn í verzlunina. Og ég hef
staðið fyrir utan allan tímann og
fylgzt með dyrunum.....
Þögnin var næstum ógnandi.
Þau virtust öll þrjú halda niðrí
sér andanum.
Loks sagði Dina í uppgjafartón,
að hún skildi ekki, hvers vegna
Anneli hefði haft áhuga á að vera
í feluleik um hábjartan dag. Og
svo sagði hún hikandi:
— Hún hlýtur.. .hún hlýtur að
hafa farið út um aðrar dyr.. .Eru
ekki bakdyr á húsinu?
Hún horfði fast á blómasölu-
konuna og hún sá í augnaráði
hennar, að þar var engrar vonar
að vænta.
— Til að komast út bakdyra-
megin, verður að fara í gegnum
geymsluherbergið. Og þar hef ég
verið sfðasta klukkutfmann ...
2.kafli.
Frá og með þessu furðulega
andartaki Var leyndardómurinn
orðinn staðreynd. Leyndar-
dómurinn, sem æsti fólkið f
Skógum upp umfram allt, sem þar
hafði gerzt í mannaminnum:
leyndardómurinn, sem síðan átti
eftir að lykta með jarðarför ekki
eins heldur tveggja, í staðinn
fyrir brúðkaup. Leyndardómur,
sem frægasti sonur þessa bæjar,
Christer Wijk fékk að glfma við
og um langa hríð sá hann ekki, að
til lykta yrði leiddur.
Sem betur fer vissi hann ekki
um þetta enn. Hann hafði verið
þreyttur og illa sofinn á leiðinni
frá Stokkhólmi og hafði einmitt
verið að velta fyrir sér á leiðinni,
hvort það svaraði kostnaði að
eyða dýrmætum frídögum í að
fara í brúðkaup, þar sem hann
þekkti hvorki brúðina eða brúð-
gumann neitt sérlega vel: en
Anneli Hammar var guðdóttir
móður hans og móðirin var sú
kona, sem hann var jafnan hvað
veikastur fyrir. Og þreytan hvarf
eins og dögg fyrir sólu, þegar
hann ók svarta Mercedesbílnum
sínum eftir innkeyrslunni við
stóra húsið móður sinnar, brún-
málað með hvítum svölum og
upsum. Móðir hans, fíngerð,
öldruð kona, stóð á hlaðinu til-
búin að fagna syni sínum. Hann
faðmaði hana að sér og sagði glað-
lega:
— Þú ert alltaf að yngjast?
Hvað ertu eiginlega ung?
— Eg komst á ellilaun í ár, skal
ég segja þér. Og fæ hrúgu af
peningum um hver mánaðamót.
Það er sældarlíf, eins og þú getur
fmyndað þér.
Þau horfðu brosandi hvort á
annað og hver maður gat séð
ættarmótið með þeim. Sami
strfðnisglampinn í augunum,
hennar voru að vísu brún, en
hans blá. En bæði höfðu dökkt
hár, hátt enni og ákveðinn munn-
svip.
Christer gekk um garðinn og
hélt undir handlegginn á henni.
— Eg sé, að þú notar ekki
peningana til að ráða garðyrkju-
mann. Mér sýnist ekki af veita að
karlmaður taki hér til hendi.
— Ég er nú með karlmann í
vinnu, sagði Helene Wijk, en ekki
veit ég hvort hann er nógu
duglegur til að slá gras. En það
gerir svo sem ekkert til. Ég kann
prýðilega við þetta eins og það er.
Christer gægðist forvitnisleea
inn um gluggana á neðstu
hæðinni. Þar var lítil tveggja her-
bergja íbúð, sem móðir hans
leigði út sfðustu árin. Venjulega
hafði hún leigt íbúðina einhleypu
kvenfólki.
— Ég man þú skrifaðir mér, að
þú hefðir leigt hana piparsveini,
svona til tilbreytingar. Er það
ekki sá, sem ætlar að ganga í það
heilaga á morgun. Jóakim Kruse?
Seinna um kvöldið, þegar
Christer hafði borðað heimatil-
búna sultu, sfld og buff með Iauk
og auk þess drukkið ótal kaffi-
bolla með mikilli velþóknun, tróð
hann f pípu sína, hallaði sér aftur
í bezta stólnum og sagði:
— Jæja, mamma, komdu nú
með pínulítið af kjaftasögum!
Hvernig er þessi maður, sem
Anneli ætlar að giftast? Er hann
boðlegur handa eftirlætinu þínu?
Helena andvarpaði.
Það er ófært að sitja inni i svona góðu veðri. —
Eigum við ekki að bregða okkur í bíó?
VELVAKAIMDI
Velvakandi svarar ! sima 10-100
kl. 10.30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags.
0 „fslenzkar
lækninga- og
nytjajurtir“
Eftirfarandi bréf er frá
Helga Tryggvasyni, kentiara:
„I nýlegri blaðagrein sá ég fjall-
að um ágæti fffilsins, meðal
annars að blöð hans væru ágætis-
matur samkvæmt reynslu Frakka
og Bandarikjamanna (og hefði
mátt telja Breta þar með og sjálf-
sagt fleiri þjóðir). Datt mér þá í
hug að vitna í islenskar „kerlinga-
bækur“, nefnilega reynslu ömmu
minnar, en hún var fædd 1825.
Þegar hún var komin nálægt nf-
ræðu, sagði hún okkur drengjum
frá ráðleggingu, sem hún hafði
gott af, þegar hún var ung, að éta
fíflablöðkur rakleitt af jörðinni,
til þess að losna við máttleysi, sem
stundum ásótti hana við erfiðis-
vinnu."
0 Reyndu
ráð ömmu
„Þvi næst er frá þvf að
segja, að á öndverðum túnaslætti
þótti okkur bræðrum á barnsaldri
óhæfilega langt að þrauka til mið-
dagsverðar, þegar við stóðum við
slátt á sléttu túni. En með þvf að á
2. degi sláttarins var ljánum
sveiflað yfir þann mesta fiflagróð-
ur, sem i túninu var, ákváðum við
eitt sinn að reyna ráð ömmu, enda
var hún heilráð f besta lagi. Öþol-
andi bragðið skyldi þolað og með
illu illt út rekið. Þegar við höfð-
um geiflað okkur á nokkrum
blöðum hver í kapp við annan,
tuggið þau vandlega og rennt
niður, meðan við skáruðum og
brýndum — þvi að ekki mátti
slaka á vinnunni, fór sultar- og
magnleysistilfinningin að hverfa
eins og dögg fyrir sólu. Og
bragðið fór að skána! Ég fyrir
mitt leyti brá sfðan iðulega á
þetta ráð, bæði við túnasláttinn
og þegar ég þurfti að rölta lengi í
fjallinu í leit að hrossum.“
# Blaðaðí
nýrri bðk
„Þegar ég held á nýlegri
bók frá Náttúrulækningafélagi ts-
lands samnefndri fyrirsögn þessa
greinarkorns, og velti fyrir mér,
hvernig I ósköpunum fólk hafi
farið að þvf að prófa gildi ýmissa
drykkjarjurta, koma f hug ofan-
nefnd atvik, og raunar margt
fleira úr minni eigin reynslu og
fólks, sem ég hef þekkt, svo sem
hressandi áhrif af ýmiss konar
íslenskum (og útlendum) jurtum,
sem ráðlagðar voru fyrir jurtate
og til græðslu útvortis.
Meðan ísland var eitt „iæknis-
hérað", og þar áður, fæddust
vissulega margir með læknishæfi-
leika, karlar og konur, og löngun
til að Ifkna, alveg eins og nú.
Mörg voru tækifærin til að prófa
sig áfram um notkun jurta til
lækninga og afla þannig meiri og
meiri reynslu f aldaraðir. Slíkt
gerðist í mörgum löndum. Þetta
fólk áttaði sig á, að við mennirnir
erum börn jarðar og sólar eins og
jurtirnar, njótandi vatnsmettunar
frá „dóttur lofts og vatns“, dögg-
inni að ofan, eins og þær. Vatnið
getur sfðan hlaðist af efnum jurt-
arinnar, þegar jurtadrykkur er
gerður, og borið þau inn í lifkerfi
mannsins."
# Margt
áhugavekjandi
„Bæði forn og ný fræði af
þvi tagi, sem hér hefur verið
minnst á, og margt annað áhuga-
vekjandi, er að finna i ofan-
nefndri bók. Þetta er 13. rit Nátt-
úrulækningafélags íslands, og
hefur Björn L. Jónsson læknir
tekið saman. Er bókin skýr og
skipuleg, sem vænta mátti, og
fróðleikur sóttur i margar áttir.
Ýmsir heimildarmenn eru nefnd-
ir, þar á meðal nokkrir nafn-
kunnir fræðimenn íslenskir. For-
mála ritar forseti NLFÍ, frú Arn-
heiður Jónsdóttir. Bókin er 79
bls., í góðu bandi, með mörgum
myndum og smekkleg að öllum
frágangi. Kaflar eru þessir: I Inn-
gangur; II Söfnun; III Þurrkun
og geymsla; IV Notkun; V
Verkanir; VI Jurtablöndur; VII
íslenskar lækninga- og drykkjar-
jurtir. Skrá yfir jurtaheiti. Skrá
yfir verkanir jurtanna.
Það gæti orðið bæði gagn og
gaman að Ifta í þessa bók meðan
gróður sumarsins er f fullum
blóma.
Helgi Tryggvason."
0 Fjarvistir
I Velvakanda í sfðustu viku var
rætt um fjarveru tveggja ráð-
herra, menntamálaráðherra og
sjávarútvegsráðherra, er fyrstu
nemendurnir úr Fiskvinnsluskól-
anum voru brautskráðir. Þetta
vakti þó nokkra athygli við-
staddra.
í Velvakanda sagði m.a. orðrétt:
....þó að hitt skuli að vísu játað,
að vfst getur maðurinn (þ.e.
menntamálaráðherra) hafa for-
fallazt af einhverjum sökum. En
þá hefði það líka gjarnan mátt
koma fram í fréttum."
Nú hefur menntamálaráðherra
skýrt fjarveru sfna^ athugasemd,
sem birtist f blaðinu s.l. laugar-
dag. Hann var á samri stundu og
skólanum var sagt upp í heimsókn
f Raunvísindastofnun Háskólans.
Þá er bara eftir að heyra frá
sjávarútvegsráðherra, hvað hafi
tafið hann.
Sprengingar
í Bretlandi
Manchester, 15. júl^AP
Tvær manneskjur hlutu meiðsl
er sprengja sprakk f miðborg
Manchester í gærkveldi og miklar
skemmdir urðu á opinberri skrif-
stofubyggingu, þar sem spreng-
ingin varð. Sömuleiðis urðu
skemmdir á nærliggjandi
byggingum, en tekizt hafði að
flytja alla þaðan burt. Lögregl-
unni hafði verið gert viðvart með
símhringingu skömmu áður en
sprengingin varð.
önnur sprengja sprakk í
Birmingham um svipað leyti í
mannlausri verzlunarbyggingu og
urðu þar engin meiðsl á fólki.
Lögreglan hefur grun um, að
írski lýðveldisherinn h->fi verið
þarna að verki.
Nemendasam
band Staðarfells
skóla
26. MAt sfðastliðinn komu saman
að Staðarfelii margir fyrrverandi
nemendur húsmæðraskólans þar,
stofnuðu nemendasamband skól-
ans og sömdu stefnuskrá. For-
maður sambandsins er Brandfs
Steingrímsdóttir, ritari Sigur-
björg Björnsdóttir og féhirðir
Margrét Sigurðardóttir.
Nemendurnir voru viðstaddir
guðsþjónustu f Staðarfellskirkju,
!þar sem Haukur Hafstað afhenti
skólanum höfðinglega gjöf, kr.
100.000.00 frá Magnúsi Stefáns-
syni, Alviðru. Er gjöfin í minn-
ingu konu hans, Margrétar Árna-
dóttur, sem var nemandi Staðar-
fellsskóla fyrsta veturinn, sem
hann starfaði, 1927—’28.
!í ræðu, sem forstöðukona skól-
ans hélt við þetta tækifæri, þakk-
aði hún þessa höfðinglegu gjöf og
færði þakkir nemendum fyrir
gjafir og tryggð við skólann. Þá
afhenti frú Lydía Kristóbertsdótt-
ir fyrrverandi handavinnukenn-
ari skólans, Staðarfellskirkju að
gjöf forkunnarfagran altarisdúk,
|J sem hún sjálf hafði saumað.
! 239 líflátnir
! á 2 1/2 ári
| Teheran, 15. júlf AP
■ 239 manns hafa verið teknir af
! lífi í Iran á sfðustu tveimur og
I hálfu ári fyrir aðild að eiturlyfja-
I sölu, að því er franska ríkisstjórn-
■ in skýrði frá um helgina. Segir í
■ tilkynningu stjórnarinnar, að með
| þessum ströngu ráðstöfunum hafi
■ tekizt að minnka eiturlyfjasölu í
z landinu um helming frá því sem
I var fyrir þennan tfma. Jafnframt
I var skýrt frá stofnun nýrrar
I nefndar undir forsæti Amirs
I Abass Hoveida, forsætisráðherra,
| sem á að fylgjast með baráttunni
■ gegn eiturlyfjasmygli og nautn í
J Iran. Fimm aðrir ráðherra eiga
I aðild að nefndinni.
Carl Spaatz látinn
Washington, 15. júlí AP
CARL Spaatz, fyrsti forseti
bandarfska herráðsins úr flug-
hernum, lézt á sunnudag f Walter
Reed sjúkrahúsinu f Washington,
83 ára að aldri. Banamein hans
var hjartaslag.
Það var f september 1947, sem
Carl Spaatz varð forseti herráðs-
ins að skipan þáverandi Banda-
ríkjaforseta, Harrys Trumans.
Um þær mundir hafði flugherinn
orðið sérstök grein bandaríska
hersins, en áður var hann hluti
landhersins.
Spaatz hafði yfirumsjón með
loftárásum Bandarfkjanna á öll-
um vígstöðvum í styrjöldinni, þar
á meðal gegn Þjóðverjum f Norð-
ur-Afríku, Sikiley og Evrópu og
síðustu árásunum á Japan, þar á
meðal þeim tveimur, þegar
kjarnorkusprengjunum var
varpað á Hiroshima og Nagasaki.
Hann var viðstaddur allar upp-
I gjafarathafnirnar f stríðslokin.