Morgunblaðið - 01.03.1975, Page 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. MARZ 1975
Skíðakennsla —
Buriendurnir
Við höldum áfram að æfa
okkur á byrjunaratriðum. Nú
skulum við reyna að fjaðra
meira í hnjánum, þegar við
rennum okkur niður brekku og
reynum jafnvel að snerta skíð-
in fyrir framan bindingarnar
tvisvar, þrisvar í hverri ferð.
Mjög gðð og skemmtileg æfing
er að beygja sig undir skíða-
staf, sem settur er þvers um
milli tveggja stafa, sem stungið
er f snjóinn sinn hvorum megin
við brautina, sem við rennum
okkur niður. Ef nokkrir eru
saman að æfa sig, er hægt að
setja upp nokkur slík hlið með
5 — 10 metra millibili. Til þess
að æfingin komi að gagni,
þurfa menn að rétta úr sér í
eðlilega skfðastöðu á milli hlið-
anna. Þegar þið beygið ykkur
undir stafinn verðið þið að
gæta þess að teygja hendur vei
fram um leið. Þessi æfing gefur
gott jafnvægi og flýtir fyrir
öðrum skíðalærdómi.
Allir þurfa að læra að snúa
sér við. Best er að æfa sig fyrst
á jafnsléttu, þvf sumar
snúningsaðferðir eru nokkuð
vandasamar fyrst í stað. Ein-
faidasta aðferðin og sú, sem
allir eiga að læra fyrst, lfkist
mest því að ganga f hring f
sömu sporum. Öðru skíðinu er
stigið út að framan án þess að
hællinn (á skíðinu) færist úr
stað, hinu skfðinu er svo stigið
að og skíðunum snúið þannig
fet fyrir fet. Þannig getið þið
snúið ykkur f allar áttir. Ágætt
er að venja sig strax á að styðja
sig við stafina, sem stungið er í
snjóinn fyrir aftan skfðin eins
og sýnt er á mynd I. Sú regla
gildir við stafanotkunina, að
staf er stungið niður (og stuðst
við hann) á meðan skíði er lyft
til hiiðar og þess á milli er
stuðst við báða stafi samtimis.
Þetta er ósköp einfalt og kemur
oftast af sjálfu sér, þegar skfð-
unum er snúið f brekku, því þá
koma stafirnir að góðu gagni.
Þegar menn eru búnir að fá
gott jafnvægi á skfðunum er
þeim óhætt að æfa svokaliaða
lappasveiflu, sem er mikið
notuð og er einkar hentug í
bratta. Þennan snúning verðið
þið að æfa mjög v.el á sléttu, því
hann er talsvert vandasamur
fyrir byrjendur. Við skulum
æfa fyrst til vinstri. Hægri staf
er stungið í snjóinn fyrir
framan lfkamann og neðan,
vinstri staf fyrir aftan og ofan
við skfðaendana. Hafið traust
tak á stöfunum og sveiflið
vinstra skfðinu upp (mynd 2)
og snúið þvf um leið, þannig að
beygjan snúi aftur (mynd 3).
Þarna erum við i eins konar
Chaplinstöðu og verðum að
gæta þess að vera mjúk í
mjöðmum og hnjám. Þvf næst
er hægra skíði lyft yfir að
vinstra (mynd 4 og 5). Þannig
getið þið æft ykkur að snúa til
hægri og vinstri á jafnsléttu og
þá fyrst þegar þið eruð orðin
leikin f þessu þar, megið þið
reyna þennan snúning f
brekku.
Sala á skíðaútbúnaði eykst stöðugt
Skíðagangan að verða vinsæl seg-
ir Ólafur H. Jónsson í Vesturröst
SKÍÐAGANGA verður sífellt vin-
sælli meðal almennings. Þótt
gangan sé á vissan hátt keimlík
alpagreinunum, þá losnar fólk,
sem hana stundar, við ýmislegt,
sem alpafólk verður að gjalda fyr-
ir, eins og t.d. mjög dýran útbúnað
blða eftir að komast í lyftu og svo
framvegis. Fyrir utan allt þetta
fær hver einstaklingur mjög al-
hliða hreyfingu út úr göngunni, og
f engri annarri fþrótt styrkjast önd
unarfærin jafn vel þótt áreynslan
sé ekki mjög mikil, það eru hinar
alhliða hreyfingar sem sjá fyrir
þvl. Sportvöruverzlanir hér á landi
eru nú farnar að flytja inn göngu-
skíði og þann útbúnað sem þeim
fylgir í rfkari mæli en áður og fyrir
skömmu litum við inn hjá fyrir-
tækinu Vesturröst, sem hefur til
sölu gönguskfði frá Haru f Finn-
landi
Ólafur H. Jónsson tjáði okkur,
að Haru-skiðin mætti bæði fá úr
fiberglass og við og fyrirtækið
væri eitt hið stærsta sinnar teg-
undar f Evrópu.
Hann sagði að þeir hefðu hafið
innflutning á gönguskfðum meðal
annars vegna þess að sífellt er
meira spurt eftir þeim. „Þetta er
eina fþróttin, sem veitir alhliða
hreyfingu og þótt ég stundi hand-
knattleikinn af miklum krafti, ætla
ég að fara að stunda skiðagöngu
bara til að fá góða hreyfingu.
Þetta er vinsælasta íþróttin í
Svfþjóð. Finnlandi og Noregi og
ryður sér til rúms f Alpalönd-
unum."
En til þess að fara á skiði, þarf
meira en skíðin sjálf, og Ólafur
segir, að þeir séu með skó, bind-
ingar, stafi og skíðafatnað frá
sama fyrirtæki.
Lengdin á þessum skfðum er
180—215 sentimetrar, en ætlazt
er til að þau séu 20—30 sm
lengri en maðurinn sjálfur. Allur
útbúnaðurinn, — ef tekin eru
glassfiberskiði — kostar um 15
þús. sem er miklu ódýrari en út-
búnaður fyrir svigskfði.
„Með Bláfjallasvæðinu hefur
fólk farið að hugsa meira um
skiðaútbúnað, en þvf miður vantar
þar enn merktar og troðnar
göngubrautir eins og er annars
staðar á Norðurlöndum.
En Vesturröst hefur fleiri teg-
undir skíðaútbúnaðar á boðstólum
en gönguskfðin. Þar ber fyrst að
nefna hin frægu skfði frá
Rosningol f Frakklandi, en þau
kosta frá 4 þús. kr. upp f 30 þús.
kr. Góð miðlungsskfði af þessari
gerð, sem ætti að henta öllum
almenningi, sem stundar skíði af
einhverju marki, fást þó fyrir 13
þús. kr., sem verður að teljast
frekar ódýrt. Bindingarnir eru frá
Lokk og Salomon, en stafirnir frá
Kerma Þá eru á boðstólum skór
frá Kooflach, og kosta þeir frá 7
þús. kr. En annar er hægt að fá
góðan skfðaútbúnað fyrir allan al-
menning fyrir 25—26 þús. kr.
Að lokum sagði Ólafur, að salan
á skíðaútbúnaði hefði aukizt gffur-
lega undanfarin ár og væri enn að
aukast.
Í £
- t t-T.tr
i » í '? I 4 3 \
Ljósmynd Sv. Þorm.
Ólafur H. Jónsson með Haru-gönguskfði og Rosningol-svigsklði I höndunum.
Á þessari mynd má sjá nokkuð af þeim sklðaútbúnaði, sem fæst I Vesturröst.