Alþýðublaðið - 09.09.1958, Qupperneq 11

11
Þriðjudagur 9. sept. 1958
4 I p y O u «• > a 6 i #
Harry Carmichael:
Nr. 64
CREIÐSLA FYKIS MORO
Frambaia aI 1. slðu.
trollvíra brezku togaranna”.
Scottish Daily Mail upplýs
ir í laugardagsblaði síau, að
íslenzkut- dráttarbátur fylgi
uú ,,fallbyfssubáíu num'. Að
sögn blaðsins á að nota hann,
ef varðskipsmönnum tekst að
komast um borð í togaia án
þéss að brezkt herskip verði
þess varf — en fari svo, hafi
vélstjórar togaranna fyrir-
mæli urn að gera véíar óvirk
ar,
ÞREYTUMERKI.
Scottish Sunday Express
hefur það eftir fréttamánni sín
um í Reykjavík, að brezkir tog-
aramenn séu' teknir að mæðast.
En fréttaritari blaðsins í Grims
by getur upplýst, að „togara
foringinn Sir Farndals Phill-
ips“ hafi lýst yfir opinberlega,
að ,,við mumiffi halda áfram að
berjast".
Daily Herald segir á laugar-
dag: ,..D. Welch kapteinn, rit-
ari félags yfirmann.a á togur-
uni í Grimsby lýsti yfir í gær,
að það kynni að reyt-iast nauð-
synlegt að setja löndtinarbarrn
á íslenzkan fisk“.
Loks er þess að geta, að i
fréttaskeyti til' Politiken er
stutt viðtal við brezkau tog-
araskipstjóra. Þar segir skip-
stjórinu: „Fiskveiðar okkar á
miðunum í Norður.-Atlants-
hafi byggjast á ævafornum
rétti. Þarna stunduðum við
veiðar áður en íslendingar
sjáifir byrjuðu að éta fisk“.
SKIPAUTGCRÐ RlKlSSN-S
Baldur
Vörumóttaka til Rifs, Hjalla
ness og Búðardals í dag. þriðju
dag.
lEIGUBÍLAR
BifnsiSasíöð Steindórs
Sími 1-15-80
--O—
Bifreiðastöð Reykjavíkuj
Sími 1-17-20
ig til hefði tekizt í bankanum.
. . og svo kemur uppstrok
inn afgreiðslumaður til rnín og
segir, — gerið svo vel að fara
inn í röðina, herra minn, og
bíða þangað til að yður kemur,
og ég segi, — þakka yður,
herra minn, ég ekki tala ensku
vel. Eru hér hundar skrásettir?
Sá uppstrokni þembdj sig svo
upp að ég hélt að hann ætlaði
að springa, og svo spyr hann,
— hvað sögðuð þér, herra
minn? Og ég svara, — lögreglu
maður segja mér hver maður
og hvier kona borga peninga
fyrir hund . . . þér munduð,
herra minn, meina ég þér skrá
setja . . . hvað? Þú hefðir átt
að sjá upplitið á honum. Ég
hélt hann mundi fá slag, svei
mér þá.
,,Ég hefði aldrei sent þig svo
ábyrgðarmikilla erinda, ef ég
,hefði búizt við að þú hagaðir
þér eins og fífl. Og ef hún hef
ur veitt þér athygli og borið
kennsl á þig, þá er okkur eins
gott að hætta eltingarleiknum
strax“.
„Hún stóð við næsta af-
greiðsluglugga, en gat ekki
hafa borið kennsl á mig, því
ég sneri baki við henni til hálfs
og studdi hönd að vanga, þann
ig að hún gat ekki séð fram
an í mig. Við störðum hvor á
annan, afgreiðslumaðurinn og
ég eins og furðuskepnu í dýra
garði, á meðan hann var að
láta sér skiljast að það væ>rj í
rauninni hundaskrásetningar-
skírteini, sem mig vantaði. En
á meðan var hún að ganga frá
ávísun á fimmtán hundruð
sterlingspund.. . Nú ekur hún
út á Kóngsveg. . . hún er tekki
aldeilis á heimleið, lagsmað-
ur.. . “
Piper sagði. „Við skulum
ekki stytta bilið meira; annars
gæti hana farið að gruna að
við veittum henn; eftirför.
Hvernig lét hún greiða sér á-
vísunina?11
„1 seðlum, maður, þrjú
hundruð fimm punda seðiar. Jú
og hún þorði ekki annað en
telja þá úr höndum gjaldker-
ans. .. á ég að segja þér eitt,
— ef einhver byði mér nú vindl
ing, þá held ég helzt að ég
mundi þiggja hann“.
Piper stakk upp í hann vindl
ingi og kveikti í fyrir hann.
„Það lá við sjálft að hún ætl
aði ekki að geta komið ölium
seðlunum fyrir í handtöskunni,
ásamt öðru, sem hún hafði þar
fyrir“.
„Hvað hafði hún þar fyrir,
— og hvernig veiztu það?“
,,Vegna þsss að ég laumaðist
á bak við hana og kíkti ofan í
töskuna, lagsmaðúr. Veit ekki
hvort þú t-rú'r því, — en sú
gamla er með litla, gljáfágaða
skammbyssu í handtöskunni,
lagsmaður. . . “
FJÓRTÁNÐI KAFLI
Bláa ;mg rdbiír e i fii n
hennar frú Barrett beygði .inh
,á vegarálmuna til hægri hjá
merki, sem á stóð letrað : —
■ „Potters Bar — 3 mílur.“
Þessi vegarálma lá upp í
sveit. Það var drjúgur spölur,
sem skildi þá þegar frá borg-
inni og nú sást ekki byggð
nema á stangli meðfram veg-
inum og þá ekki mema öðru
megm. Piper sagði: Við verð-
um að lengja bilið á milli okk-
ar og hennar, enda þótt það
geti orðið til þess að við miss-
um af henni. í hver-t skipti sem
hún lítur í spegilinn, sér hún
sama bílinn á eftir sér, og þá
er ekki að vita nema hún
leiði okkur afvega.
Þeir óku enn. Frú Barrett
ók á þrjátíu kílómetra hraða,
háfði ekkert hert ferðina eftir
að kom út fyrir borgina. Hún
hélt bílnum stöðugt á réttri
vegarbrún, og í það feina skipti
sem kom til þess að annar bíil
vildi aka fram úr, gaf hún öll
lögboðin merki af ýtrustu sam
vizkusemi. Hvert sem hún
ætlaði, þá var bersýnilegt að
hún hafði engán hug á að
koma þangað of snemma.
Quinn sagði. — Eg hef ekið
hérna um einhverntíma áður,
og þetta or allafskekkt hórað
þegar lengra dregur. Annað
sagði hann ekki, nema
hvað hann bað um
vindling leinu sinni eða tvisv-
ar og af hinni mestu auðmýkt.
Þökk væri þér, John Piper,
mælti hann. Og ef þú hefðir
ekki annað að gera en hlusta
þessa stundina, þá er ekki að
vita nema ég geti sagt þér dá-
lítið, sem þú kannt að hafa
gaman af aS vita.
Þeir óku nú upp hæðar-
drag; blái Vanguardin ntók það
ekki nserri sér þótt upp í móti
væri að fara, Piper sagði:
Jæja. hvað er það, kunningi?
— Þetta er nú óneitanlega
dálítið skrítið, sagði Quinn,
því þegar kemur nokkrum ■
mílum lengra, beygir vegur-
inn aftur til Lundúna og við
höfum ekið einn stóran hring.
Og hvað helduirðu að hún
meinj með því, blessuð kon-
an ?
— Við komumst ekki að
neinni niðurstöðu með heila-
brotum. Það líður fekki. á
löngu áður en við komumst að
því hvað hún ætlar sér.
Þegar upp á hæðina kom sáu
þeir Vanguardinn spölkorn á
undan og glampaði á hann í
sólskininu. Hann nálgaðist nú
þrönga hliðarbraut, þá einu,
sem legið hafði af veginum á
langri leið.
Quinn sagði: Tekurðu eftir
því að hún hefur hert akst-
urinn dálítið? Skyldi henni
hafa dottið það í hug, svona
allt í einú, að hún væri að
verða of s’ein?
Bilið á milli bílanna hafði
lengst talsvert. Hiper sagði
Hafi hún nú loksins veitt því
athygli að við séum að veita
henni eftirför, þá er hún furðu
heimsk, ef henni kemur til
hugar að hún geti ekið okkur ,
af sér. Hann bent; á hraða-
mæiinn. Jæja, nú hægir hún
á sér aftur,' enda var það vitið
rr.eira.
Trjálundur stóð við hliðar-
götuna’ og ir.ni -í lundinum
sást á rault húsþ'ak og hvíta
veggi- Piper snéri sér nokk-
uð í sætinu til þess að geta
séð húsið betur, — það var
áreiðanlega lekki nein mis-
sýning að reykjareim lagði
upp úr reykháfnum, en svo
var ekki meira að sjá, því tré
bar á milli.
Quinn sagði: Hvað er það,
sem vekur svo áhuga þinn?
En nú get ég sagt þér nokkuð
.. skammt fram undan skipt-
ist vegurinn enn, — og ef hún
ekur inn á veginn til hægri,
þá ekur hún aftur héim til
höfuðborgarinnar, — það er að
segja, þá þurfum við ekki
lengur um að efast að hún hef-
ur tekið eftir okkur og vill
ekki hafa eitingarteíkmn mik
ið lengur.
— Má vera, svaraði Piper,
en er þó fengan vegirni víst.
Eg er nefnilega aíis ekki viss
um að hún fari beina lteið heim
nema við neyðum hana til
þess.
— Hvað áttu við?
— Aðeins það, að hún sé
ekki viss um að við veitum
henni eftirför, og bíði nú þess
eins að sjá hvað við gerum.
— Með- öðnim orðum, að
hún munj halda heim, ef við
höldum áfram að veita henni
feftirför. Og ef við hættum elt-
ingarleiknum, hvað höfum við
þá upp úr öllu saman?
Þegar kom að vegamótun-
um, gaf Vanguarninn Öll Ijós-
merki sem lög mæltu fyrir um
og ók síðan inn á vegipn tii
hægri. Og Piper sagði: Hér
skiptum við liði. Þegar við
nálgumst aftur aðalveginn
hægir þú ferðina svo að ég
geti stokkið út, herðir síðan
ferðina og heldur áfram eins
og þú hafir aldrei staðar num-
ið. Síðan ekurðu .fram ;úr bif-
reið hennar, þegar þú sérð
færi á og þegar kemúr inn í
úthverfi borgarinnar némurðu
staðar við fyrstu knæpu, og
gætir þess að hún sjái það. —
hefurðu tekið eftir þessu?
— Gæti haft það orðrétt
eftir, svarað: Quinn. len ég
ætla að vona að þú farir ekki
fram á að ég skilji það líka.
því fjandinn hafi það orð, sem.
ég skil. Og hvað hyggst þú svo
fyrir á meðan ég fæ mér hi’ess
ingu?
— Anda að mér sveitaloft-
inu og njóta hressandi útivist-
ar. Ekki vieitir af að styrkja
mig, andlega og líkamlega und
ir átökin Svona, — hægðu nú
ferðina.
Um leið og Qulnn dró úr
hraðanum opnaði Piper hurð-
ina, stökk út og skellti henni
snarliega aftur að stöfum. —
Haltu þig að minnsta kosti
klukkustund í knæpunni, —
svo kemurðu hingað aftur og
tekur mig með, hrópaði hann
inn um hliðarglúggann.
Og Quinn svaraði. Verð ég
að halda mig heila klukku-
stund í knæpu, —- má ég ekki
skreppa eitthvað og fá mér
te? Hann brosti gleitt. Og
hvar á ég svo að taka þig?
— í grennd við hvíta húsið^
með rauða þakinu. Mér leikur
forvitni á að að vita hvexs
vegna hún herti svo ferðina,
einmitt þegar hún ók þar fram
hjá, — rétt eins og henni væri
mest í mun að sýna einhverj-
um fram á að sér væri veitt
eftirför og þess vegna gæti hún
ekki numið staðar.
— Þegar inn í iundinn kom,
valdi hamn sér stað, þar sem
hann gat bæði séð allt er kunni
að gerast heima við húsið og
tekur til starfa 1. október n.k. Umsóknir um skóla
vist sendist til skrifstofu skólans, Laufásvegi 7 fyr-
ir 20. sieptember og þurfa allir er ætla sér að stunáa
nám í skólanum að senda umsókm.
Inntökupróf verður haldið dagana 29. og 30. sept.
í skólanum og hefst kl. 2 báða dagana.
Píanónemendur komi fyrri daginn, en aðrir nem-
15 smálesta Avery bifreiðavog.
Vogin er svo til ónotuð.
Ennfremur Volvo vörubifreið, smíðaár 1947. ,
Upplýsingar gefur hafnarstjórinn.
Landshöfnin í Keflavík og Njarðvík.
'
við Kaupfélag Hvammsfjarðar, Búðardal, er laus til um
sóknar.. Umsóknir ásamt meðmælum og upplýsingunl
um fyrri störf, sendist fvrir 15. október n.k. til formanns
félagsins, Geirs Sigurðssonar, Skerðingstöðum, eða til
Krlstleifs Jónssonar, Sambandi ísl. samvinnufélaga, sem
gefa allar nánari upplýsingar.
Stjórn Kaupfélags Hvammsfjarðar.
Kærufrestur til yfirskattanefndar vegna skatta og
útsvara í Kópavogi 1958 er til 24, þ. m_
Yfirskattanefnd Kópavogskaupstaðar.