Morgunblaðið - 03.04.1976, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3, APRlL 1976
29
VELVAKArvIDI
Velvakandi svarar i síma 10-100
kl. 14—1 5, frá mánudegi til föstu-
dags
0 Útburðar-
fólk og blaða-
kaupendur
Hólrrifriður Einarsdóttir
skrifar:
Mig hefur lengi langað til þess
að skrifa smá klausu i blöðin í
sambandi við útburð og útburðar-
fólk. Ég hef verið að bera út dag-
blöð síðastliðin 3 ár og kann mjög
vel við það starf að flestu leyti en
þó eru þar margir gallar á . Það er
varðandi fólkið sem maður ber út
til.
Núna i vetur hefur verið mikill
snjór hérna fyrir sunnan eins og
fólk hefur eflaust veitt eftirtekt.
Þá leggur maður af stað í myrkri
og illri færð á morgnana til þess
aðkoma blöðunumí tækatíð til
kaupenda því ef maður er ekki
kominn á tiiskildum tima þá fara
kvartanir að berast í stríðum
straumi og dettur kaupendum
ekki í hug að lita út um gluggann
áður en sest er við símann til þess
að kvarta. Það er kannski blind-
bylur og snarvitlaust veður og
ómögulegt að fara út fyrir hússins
dyr. Fólk mætti kannski hugsa
um þetta og taka tillit til okkar.
Þegar snjór hefur verið yfir
öllu svo vikum skiptir ætti fólk að
gefa sér tíma til þess að moka
snjónum frá dyrunum. Það eru
alltaf nokkrir þó sem moka úr
tröppunum og vil ég þakka þeim
fyrir en hinir sem ekki koma
nálægt því eru þó í meirihluta.
Það er ekki sjaldan sem maður
hefur þurft að skríða upp
tröppurnar og þegar maður ætlar
að fara niður rennur maður niður
rennibrautina og er oft illa
marinn eftir slæmar byltur. Veit
fólk að það er skaðabótaskylt ef
eitthvað kemur fyrir mann fyrir
utan dyrnar hjá því, ég hygg að
fáir myndu kæra sig um slíka
hiuti og ætti þessi vitneskja að
koma fólki til þess að hugsa, þvi
íslendingar eru einstaklega
sjálfselskir og ótillitssamir.
Það er þó fleira en þetta sem
hægt er að tína til og þá er efst á
baugi atriði í sambandi við
rukkunina. Sem betur fer er það
meirihiuti fólks sem borgar i
fyrsta sinn sem komið er til þess
og ég veit að það getur komið
fyrir að fólk geti ekki bcrgað.
En það eru alltaf vissar
manneskjur sem aldrei geta
borgað og biðja okkur um að
koma seinna. Svo kemur mað-
ur seinna, þá er manni blótað í
sand og ösku og að lokum gefst
maður upp eftir nokkrar
tilraunir. Stundum kemur
það fyrir að fólk litur út
um gluggann þegar maður
Og þér eruð sonur hennar. En
einkennilegt! Að hitta yður loks-
ins eftir öll þessi ár og þá einmitt
á slíkum degi...
— Komuð þér oft á Herault-
heimilið?
— Nei, ég segi það nú ekki. Við
fórum þangað aðeins þegar við
áttum erindí við lækninn. En ég
sá stúlkurnar iðulega inni [ bæn-
um, að verzla og svoleiðis. Og þá
spjallaði maður auðvitað saman!
Eg býst við að ég gæti sagt við
hefðum verið svona sæmilega
málkunnugar. Og nú eruð þér
komnir hingað. En hvað allt getur
verið furðulegt. — Ég spurði
meðal annars vegna þess mig
langaði til að vita hvort þér hefð-
uð þekkt Mme Desgranges sem
vann í húsinu?
— Nei. Þvf er nú verr að það
geri ég ekki. Ég kynntist ekki
þeim sem unnu hjá þeim. Nema
móður yðar, náttúrlega, vegna
starfs hennar í húsinu. Svo að þér
eruð sonur Simone! En hvað þetta
er furðulegt!
Einhver var kominn inn í hús-
ið. David heyrði hreyfingu I for-
salnum.
tilkynningu ungmennasambands-
ins um að nota það sem íslenskt er
og svo var bætt við: Íslandi allt. Á
þetta virkilega við í dag? Hljómar
þetta ekki einhvern veginn
ankannalega í eyrum nútíma-
mannsins? Þetta gat gengið hér
áður, en ekki nú. Já, verkföllin
eru afstaðin og engin græddi. Allt
hækkaði á eftir, vörur, þjónusta
og hvert viðvik. Þetta er alltaf
sama sagan og aldrei hægt að læra
af reynslunni og svo er bara beðið
um meira kaup og meiri hvild.
hringir á dyrabjöllunni og það
heldur auðvitað að við sjáum
ekkert né heyrum og svo er
ekkert opnað fyrir manni og
maður stendur fyrir framan húsið
i 10—15 minútur blár af kulda
og skapvondur og svo er það sá
þrjóskari sem vinnur viður-
eignina. Það er af eðlilegum or-
sökum oftast fína fólkið sem situr
inni í hitanum sem ber sigur úr
býtum. Sumir eru svo slæmir að
þeir borga ekki mánuðum saman
og maður kemur kannski 2—3
sinnum á mánuði í 2—3 mánuði
og aldrei er borgað. Svo hleypur
þetta fólk niður á afgreiðslu
blaðsins og borgar þar sínar
skuldir og við setn höfum verið að
rápa þetta til þeirra fáum ekkert
fyrir ómakið. Til hvers er fólk
sem ekki getur borgað blöðin sín
að gerast áskrifendur, ég held að
þetta fólk ætti að hugsa sig um
tvisvar áður en það kemur fyrir.
Við útburðarfólk erum
manneskjur með mannlegar til-
finningar en það vill oft gleymast
og við getum orðið þreytt á þessu
eilífa stappi. En ég vil færa því
fólki sem hefur komið almenni-
lega fram við okkur útburðarfólk
þakkir og öruggt er að við gleym-
um ykkur ekki.
# Til
umhugsunar.
Árni Helgason skrifar
undir þessari fyrirsögn:
Kaupið er alltof lágt, launþegar
lifa ekki af þessu. Þannig er tónn-
inn og það er eytt fjölmörgum
stundum til að hækka kaup og
siðast er beitt valdi. Þá er reynt
að finna leió til samkomulags.
Svo er staðið upp, enginn
ánægður, tími farinn til einsk-
is, þjóðin hefur tapað, þjóð-
félagið beðið ósigur, en hvað
er að fást um það, bara ef við
fáum hærra kaup. Hvað gerir
til þótt skuldirnar vaxi, erfið-
leikar samfélagsins vaxi, bara ef
VIÐ fáum hærra kaup? Það er
allt og sumt. Við erum ekki
lengur að spyrja hvað við getum
gert fyrir landið, heldur hvað við
getum haft upp úr hverju viðviki.
Þess vegna setti mig hljóðan
þegar ég heyrði i útvarpi
0 Nó fyrir einu
Ég las um það að bifreiða-
skoðunin gengi seint fyrir sunnan
og kennt um að menn gætu ekki
borgað bifreiðagjöldin. Öll inn-
heimta er erfið í dag. Nema ein. . .
Það virðast alltaf vera nógir
peningar til á blótstall Bakkusar.
Honum lúta menn og mögla ekki
þótt þar sé seinasti eyririnn
kvaddur. Og að maður tali ekki
um skemmtiferðir til útlanda.
Þeim er fjölgað vegna eftir-
spurnar. Og auglýsingarnar
glymja í útvarpinu. Uppselt í
þessa ferð og aukaferð farin.
Missið ekki af. Notið tækifærið.
Ferðaskrifstofur hafa ekki við að
selja almúganum ferðir til fjar-
lægra landa, alþýðuorlof hvað þá
annað og svó geta menn ekki lifað
í þessu landi vegna peningaleysis
en þurfa að fara i önnur lönd til
að lifa. Hvernig er hægt að koma
þessu saman. Atvinnuleysi mitt i
önn dagsins. Og svo er það mis-
munurinn sem alltaf er verið að
jafna þangað til ekkert er eftir.
Okkur svimar við þeirri rányrkju
sem rekin er af flota okkar í dag.
Brauði framtíðarinnar, smáfiskin-
um, er fleygt i tonnatali, meðan
við uppfyllum ekki gerða
samninga. Hvert verður svo
áframhaldið? Og alltaf er skrif-
stofubákn þjóðfélagsins að færast
i aukana. Frelsið smáminnkar og
erfiðleikar aukast með að fá
þjónustu í opinberu þjóðlífi.
Menn verða að bíða og eins og
Davið Stefánsson orðar það:
Honum er visað úr sal og sagt að
koma á morgun. Þannig er af-
greiðslan. Það er geymt til
morguns sem hægt var að gera
í dag. Opinberum starfsmönnum
fjölgar jafnt og þétt og vantar
litið á að hver þvælist fyrir öðr-
um. Það er jafnvel haft á orði að
ef allt væri heilbrigt mætti lækka
þessa yfirbyggingu um helming
en það má ekki því þá fer landið
að græða og álagning á lands-
menn að minnka. Drottinn minn,
slikt má ekki koma fyrir. Við er-
um sem sagt alltaf að elta skottið
á okkur. Þorsteinn Erlingsson
sagði: Ef við nú reyndum að
brjótast það beint. Það má ekki.
Við verðum að vera i gaufinu og
krókunum. En hvar endar þessi
ganga?
Arni Helgason Stykkishólmi.
HÖGNI HREKKVÍSI
„Ég hélt að ég væri dómarinn?“
Fataskápar, allar stærðir.
Skrifborðssett og
svefnbekkir.
Toddý sófasett
Stíl-húsgögn h.f.,
Auðbrekku 63, Kópavogi, sími 44600.
Bændur —
Búnaðarfélög
Pantanir á Mecoprop 25 til eyðingar arfa í
sáðsléttum og túnum óskast sendar fyrir 10.
apríl. Óvíst er hvort hægt verður að afgreiða
fyrir réttan notkunartíma þær pantanir sem
síðar berast.
Sölufélag Garðyrkjumanna
Reykjavík — Sími 24366
NÝ SENDING AF
DDNSKU PLASTLÖMPUNUM
LOTUS
l
FACETT
MENUETT
SILHOUETT
f ^ n \t*
NYJAR GERDIR - NÝIR LITIR
SENDUM í PÓSTKRÖFU UM LAND ALLT
LANDSINS MESTA LAMPAÚRVAL.
LJÓS & ORKA
Suðurlandsbraut 12
simi 84488