Morgunblaðið - 16.02.1977, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16 FEBRUAR 1977
vin>
MORÖ-tlN
KAffinu
Við erum að leita að nafni á
hann Lilla!
Þó að stolt mitt só sært, fer ég
aftur inn og bið hann um 300
króna lán?
Ekki hra'dd krakkar — Okkur
þvkir bara svona va-nt hvoru
um annað.
Til hvers var
hún framleidd?
,,Nú að undanförnu hefur verið 1 minnst á að flugránsfólkið hefði
sýnd mynd í Háskólabíói um árás gert eitthvað af sér. Það voru að-
israelsmanna á Entebbe- eins Israelsmenn sem gerðu eitt-
flugvöllinn, þar sem gíslum var hvað af sér með því að ræna gísl-
haldið af flugræningjum, sem unum.
flestir muna eflaust eftir síðan í Svona í lokin má minnast á að
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
„N(J, dálítið mikið sagt hjá okk-
ur“; sagði spilarinn í suður við
sjálfan sig þegar hann sá blindan.
En góð úrslitaáætlun ásamt taln-
ingu slaga og nýtingu möguleika
var nauðsynleg til að spilið ynn-
ist. Og það tókst.
Norður gefur, báðir I hættu.
Vestur
S. G109
II. D108
T. KG6
L. 1)1062
Norður
S. D6
II. G63
T. D95
L. ÁKG75
Austur
S. K8742
II. 9
T. 1087432
L. 4
Suður
S. Á53
II. ÁK7542
T. Á
L. 983
Eftir að norður opnaði á einu
laufi, varð suður sagnhafi í sex
hjörtum.
Vestur spilaði út spaðagosa,
drottning, kóngur og ás. Þegar
drottningin kom ekki í hjartaás
og kóng var greinilegt að lauflitur
blinds varð að sjá fyrir spaða-
tapslögum sagnhafa.
I næsta slag spilaði sagnhafi því
laufinu og tók með ás til að gefa
ekki á blankt háspil. Þegar austur
lét lágt spilaði sagnhafi tígli á
ásinn og aftur lauf-áttan.
Sé spilið athugað, sést að vestur
verður að eiga öll laufin fjögur,
sem úti eru og var því nauðsyn-
legt að spila áttunni til að blokk-
era ekki litinn. Vestur lagði tíuna
á og gosanum svínað. Tígull var
nú trompaður heima og lauf-
sjöinu svínað. Annar spaðatap-
slagurinn hvarf síðan í laufkóng
og síðasta lauf blinds sá um hinn.
Vestur gat loks nú trompað en
það var eini slagur varnarinnar.
Það var rétt hjá spilaranum í
vestur að leggja lauftíuna á átt-
una. Sagnhafi á ekki innkomu á
eigin hendi til að svina aftur
laufi, ef hann á tígulsmáspil í stað
annars spaðans. En það er líka
eina staðan, sem vestur ræður við.
Hún ætlar að veróa heimilisaðstoð hjá okkur!
Sumar. Ég veit ekki hvort myndin
verður enn til sýningar þegar
þetta birtist, en það skiptir ekki
öllu máli. Þegar ég sá myndina,
tiltölulega fljótlega eftir að
sýningarnar hófust, var lítill hóp-
ur fólks fyrir utan innganginn að
bíóinu og dreifðu miðum. Flestir
tóku við þeim margir litu aðeins á
þá og hentu þeim síðan frá sér og
af þessu var hinn mesti óþrifn-
aður. Mér hefði fundizt að þessir
„mótmælendur" hefðu átt að sjá
fyrir ruslafötum, svo þetta fyki
ekki út um allt. En það er önnur
saga. Á miðanum, sem var dreifi-
bréf frá Palestínunefndinni á ís-
landi, stóð m.a. að umrædd mynd
væri gerð til þess að reka áróður
fyrir yfirgangi ísraelsmanna og
eitthvað í þá átt.
Það er sjálfsagt erfitt að segja
til um af hverju slík mynd var
gerð nema helzt fyrir þá hugsan-
legu auravon sem hún gæti veitt.
En bágt á ég með að trúa að hún
sé gerð beinlinis til að réttlæta
verk ísraels-manna eins og nefnt
er í dreifibréfinu. Það var ekki
hún var mjög misjöfn kvikmynda-
gagnrýnin sem kom í blöðunum
hér um myndina, sumir sögðu að
hér væri á ferðinni spennandi
mynd, sem tekizt hefði ágætlega
þrátt fyrir að hún hlyti að hafa
verið framleidd á mettíma, en
aðrir sögðu að hún væri tækni-
lega mjög léleg, vegna þess að
kastað hefði verið til hennar
höndunum, af því að fólk yrði að
sjá hana strax, áður en færi að
fyrnast yfir atburðinn hjá fólki.
Nóg um það — mitt álit er að
þetta sé ágæt afþreyingarmynd
og beri að taka hana sem slíka,
hinn duldi áróður sem sumir
þykjast sjá í hverju atriði mynd-
arinnar, er naumast fyrir hendi
nema hjá þeim sem sjá áróður í
hverju sem er, og vilja ekki koma
auga á áróðurinn þegar hann er
augljós.
Kvikmyndahúsgestur.“
I framhaldi af þessu mætti
velta fyrír sér, eins og margir
hafa gert, hvílík áhrif öryggis-
verðir hafa á flugvöllum erlendis
ROSIR - KOSSAR - 0G DAUÐI
Framhaldssaga eftir Mariu
Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
32
f.'nútur yfir hálffjögur og fór
fram úr rúminu til að opna
glugga...
— Ertu viss um að úrið þitt
sé hárrétt, sagði Anders Löving
strfðnislega.
— Það hefur gengið rétt sfð-
ustu þrjú árin... Nú, ég veit
ekki hvað vakti mig. En
skömmu seinna, llklega sjö eða
átta mfnútum sfðar, heyrði ég
einhvern hrópa — eða réttara
sagí kveina... kveina svo hátt
að það ifktist hrópi. Það endur-
tók sig tvisvar. Það var ægilegt.
Eg sá í afskræmdu andliti
Ottos, uppsperrtum augum Piu
og gráum augum Helele, næst-
um þvf sjúklegan áhuga fyrir
þvf sem ég var að segja.
Christer hvarflaði augum I
áttina að húsinu og sagði:
— Þú hefur sennilega opnað
gluggann sem er yfir hálfopn-
um glugganum I herbergi
Malmers forstjóra.
Því næst sneri hann sér að
Daniei Severin og sagði:
— Hvað Ifður langur tfmi frá
þvf að nitroglyserin er gefið og
þar til það fer að verka? Er það
seinverkandi eða koma áhrifin
fljótt?
— Mjög fljótt er mér nær að
halda. Ég býst við að frú Bure
hafi heyrt fyrsta kveinið fáein-
um mfnútum eftir að veslings
manninum hafði verið gefið
það inn.
— Það er að segja, sagði
Löving áfjáður — að við getum
nánast tfmasett morðið upp á
mfnútu. Við vitum að það var
framið rétt eftir klukkan hálf-
fjögur, — eigum við að segja
milli klukkan 3.36 og 3.40. Það
er frábært. Viltu halda áfram,
Puck...
— Svo, sagði ég hraðmælt, —
heyrði ég þyt f rörunum. Það
hefur sennilega verið um það
bil mfnútu eftir sfðasta veinið.
Ég gerði mér grein fyrir að
einhverjir aðrir en ég voru vak-
andi f húsinu svo að ég greip
náttsloppinn minn og fór niður
til að athuga hvað væri að — ef
eitthvað væri. Og þá fann ég
ilminn úr eldhúsinu — ilm af
nýlöguðu kaffi. Það fyrsta sem
mér datt í hug var að Mina
hefði fengið sér viðbót til að
hressa sig á og ég læddist inn f
svefnherbergið til að skiptast á
orðum við hana. En... en hún
svaf svo fast að ég hélt að hún
væri dáin... Og forstjórinn...
hann stundi og kveinaði vegna
þess að. hann var f ægilegu
krampakasti...
— Þú heyrðir ekkert annað?
Ekki neitt sem benti til að ein-
hver hraðaði sér á brott?
Ég hristi höfuðið eilftið hissa
og það rann upp fyrir mér sú
hrikalega staðreynd að ef málið
væri svo vaxið sem við héldum,
þá hefði engu munað að ég
kæmi f flasið á morðingjan-
um...
Christer horfði á gróðurinn
fyrir fótum sér og sagði eins og
við sjálfan sig:
— Það sem ég velti mest fyrir
mér er þetta blessað kaffi.
Hvers vegna tekur persóna upp
á þvf að búa til kaffi áður en
hafist er handa um að fremja
þaulhugsað eiturmorð?
— Hann — cða hún — hafa
kannski hugsað sér að gefa
sjúklingnum nitroglyserinið f
kaffinu? stakk lögregiustjór-
inn upp á, en allir viðstaddir
mótmæltu harðlega þeirri
kenningu.
— Frederik drakk aldreí
kaffi.
— Læknar höfðu bannað hon-
um það...
— Það eru tfu ár síðan hann
hefur bragðað kaffi...
— Afa þótti kaffi ekki gott og
fannst lyktin af þvf vond.
—■ Nei,,, sagði Christer
skyndilega — Ég get aðeíns séð
eina skýringu á því, nefnilega
að sú persóna sem hafði sett
svefnlyf f kaffikönnuna sem
Mina fékk sér úr, hafi verið
áfjáður f að skilja engin spor
eftir sig og þvf hafi leifunum af
kaffinu sem Mina drakk verið
hellt og búið til nýtt kaffi sem
ekkert var saman við... Síðan
hefur viðkomandi farið inn f
svefnherbergið, hellt nitro-
glyserininu f glas, beygt sig
ástúðlega yfir gamla manninn
og sagt: drekktu nú þetta. Þá
Ifður þér betur. Svoná, reyndu
að drekka það allt...
Ég veitti þvf athygli að
Gabriella kreppti hnefana og