Morgunblaðið - 23.02.1977, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23, FEBRUAR 1977
23
náttúru þessa harðgeróa lands.
Hann kenndi mér líka að veiða.
Við fórum saman í margar veiði-
ferðir. Margar góðar minningar á
ég frá þessum ferðum. Oft kom
upp sú staða að áin virtist laxlaus,
þá kom þrautseigja og vilja-
kraftur Björns til góða. Við
reyndum bara aftur og aftur, ný
aðferð hvert sinn, næsti dagur
hlaut að gefa lax, svo koll af kolli
þar til erfiðið bar árangur. Aldrei
að gefast upp, það kom ekki til
greina. Oft fórum við i langar
gönguferðir upp um fjöll, upp
með ám, hann oftast fetinu fram-
ar og mátti ég frafa mig allan við
að fylgja honum eftir. Slíkar
ferðir eru ógleymanlegar.
Ég veit að Birni verður ekki
skotaskuld úr þvl að venja sig að
breyttum aðstæðum i nýjum
heimi og gott verður að eiga hann
að þegar ég legg upp í mina
hinstu för, en ég sakna mikið góðs
félaga og vinar.
Bubba mín, Haukur, Pétur,
Siggi og Steingrímur. Ég votta
ykkur innilega samúð mína.
Mikið hef ég misst, en þið enn
meira.
Ég þakka Birni gott samstarf og
einlæga vináttu. Von min og trú
er, að við eigum eftir að hittast
aftur í öðrum heimi.
Guðlaugur Bergmann.
Hafaldan háa!
hvad vlltu mér?
berðu bátinn smáa
á brjósti þér.
meðan út máa —
midið ég fer.
(J. Hallgr ).
Hann Björn vinur minn er dá-
inn og við verðum öll að trúa því.
— Maður horfir aftur i tímann,
þegar æskan blasti við. Lífið var
svo skemmtilegt. Jafnvel i litlu
þorpi niður við Dumbshaf. Þá
vissi ég að æskuvinkona mín, hún
Bubba, en svo er Þuríður kona
Björns jafnan nefnd af vinum sín-
um, var ástfangin. Og það var
hann Björn, sem þá hafði nýlokið
prófi frá Samvinnuskólanum.
Björn var allra manna skernmti-
legastur, bar af ungum mönnum.
Enda tókst með þeim sú ást, sem
var einstök, falleg og sönn. Þau
giftu sig. Og ungu hjónin héldu til
Seyðisfjarðar.
Þá kom ég á heimili þeirra þar,
þegar ég fór mina fyrstu ferð suð-
ur til Reykjavíkur, sjóveik og illa
á mig komin. Á vegi mínum varð
þá í fyrsta sinn ungur og fallegur
sveinn, elzti sonurinn Haukur.
Ungu hjónin geisluðu af ham-
ingju. Sjóveikin rauk út i veður
og vind. Ég naut þess að hitta vini
mína aftur. Síðar fluttust þau til
Keflavikur þar sem Björn varð
kaupfélagsstjóri, en ég sezt að
syðra. Þá byrjuðu kynni okkar
aftur. Um helgar skrapp ég til
Bubbu og Björns. Og ég fór alltaf
ríkari af þeirra fundi. Þá var Her-
borg, einkadóttirin unga, ekki
heil heilsu og dó á barnsaldri. Ég
minnist nú æðruleysis þeirra
beggja, þggar hún dó. Með þvi
sama æðruleysi brást Þuríður vin-
kona mín nú við, er Björn bóndi
hennar dó eftir skamma legu.
Það munu aðrir skrifa um um-
fangsmikil störf Björns á sviði
viðskipta- og félagsmála. En mín
skrif eru aðeins fátækleg kveðja
til vinar.
Þetta er þriðja áfallið í Syðra-
Lóns fjölskyldunni á rúmu ári.
Eiríkur Þorsteinsson alþingis-
maður, svili Björns, og Jón Er-
lingur Guðmundsson,. sveitar-
stjóri á Fáskrúðsfirði, mágur
hans, hurfu þá til æðri heim-
kynna. Ég minnist þeirra beggja
nú, merkra og mikílhæfra manna,
með djúpri virðingu.
Bubba og Björn áttu einstöku
barnaláni að fagna. Synirnir fjór-
ir, mannvænlegir menn, sem ég
efast ekki um, að verði móður
sinni stoð og styrkur.in mest.
Ó mikli guð!
6 megn hörmunga!
ekkert aðending —
eilffur dauði.
Sálin mfn blfða!
berðu hraustlega,
sárt þott sýnist
sanninda ok.
J. Hallgr.)
Blessuð sé minning Björns.
Ossa.
Það er ekki langt síðan vinur
minn Björn Pétursson virtist vera
i fullu fjöri, en nú er það stað-
reynd að hann er allur. Okkur
vinum hans kom það þó ekki á
óvart, því við vissum að hverju
dró.
Ég heimsótti Björn nokkrum
sinnum á sjúkrahúsið, þar sem
hann lá og bar veikindi sín með
mikilli karlmennsku og æðru-
leysi.
Okkar kynni hófust fyrir þrem-
ur áratugum, þegar við vorum að
hefja okkar lífsstarf fyrir alvöru
og sá ég fljótt, að þarna var á
ferðinni mikill athafnamaður og
góður féagi.
Björn lagði gjörva hönd á
margt. Hann var kaupfélagsstjóri
Kaupfélags Suðurnesja um ára-
bil. Eftir að hann fluttist til
Reykjavíkur gerðist hann fast-
eignasali um nokkur ár. Björn
stofnaði byggingarfélagið Súð,
sem byggði mörg stórhýsi i
Reykjavík. Hann fékkst einnig
við ýmis kaupsýslustörf og hin
síðari ár rak hann fyrirtækið
Karnabæ og var framkvæmda-
stjóri þess til dauðadags.
Engum duldist, að Björn var
stórhuga og mikill framkvæmda-
og hugsjónamaður. Það var hans
líf og yndi, að vera sístarfandi og
þótt eitthvað á móti blési, þá tók
hann þvi ætíð með jafnaðargeði,
enda var Björn mikill bjartsýnis-
maður.
Björn var mikill mannþekkjari
og kom það best í ljós þegar hann
valdi sér samstarfsfólk. Hann bar
mikla umhyggju fyrir starfsfólki
sinu og sýndi fyrirtækjum sinum
mikla alúð.
Björn var mikill náttúruunn-
andi og hafði yndi af hesta-
mennsku og laxveiði. Við fórum
oft, sérstaklega þó hér á fyrri
árum, saman í veiðiferðir og eru
mér þær stundir ógleymanlegar.
Björn hafði góða frásagnar-
hæfileika, hann hafði gott minni,
var víðlesinn og hafði því frá
mörgu að segja.
Það voru ekki fáir, sem leituðu
til Björns með sín vandamál, enda
var hann ætíð fús að leggja mönn-
um lið og gefa góð ráð.
Björn átti því láni að fagna að
eiga góða og velgerða konu,
Þuriði Guðmundsdóttur.
Þau eignuðust fjóra mannvæn-
lega og dugmikla syni, þeir eru:
Haukur, viðskiptafræðingur, gift-
ur Kristínu Jónsdóttur, Pétur,
viðskiptafræðingur, giftur Olgu
Guðmundsdóttur, Sigurður efna-
verkfræðingur, giftur Hildi
Sigurbjörnsdóttur og Steingrim-
ur, sem er við læknisnám, giftur
Bryndísi Snæbjörnsdóttur.
Einnig eignuðust þau Björn og
Þuríður dóttur, Herborgu að
nafni, sem lést á barnsaldri.
Fjölskyldur okkar hafa ætíð
verið mjög samrýmdar og vorum
við nágrannar nú hin síðari ár.
Það er sjónarsviptir að Birni og
við sem áttum þvi láni að fagna,
að kynnast honum, eigum fagrar
endurminningar um góðan dreng.
Blessuð sé minning hans.
Eftirlifandi konu hans og fjöl-
skyldu vottum við hjónin okkar
dýpstu samúð og biðjum algóðan
Guð að blessa þau öll.
Magnús Haraldsson
í dag verður til moldar borinn
Björn 0. Pétursson forstjóri. Nú
þegar leiðir skiljast i bili langar
mig til að minnast hans með
nokkrum orðum.
Björn Pétursson var fæddur að
Hallgilsstöðum i Sauðaneshreppi
N-Þingeyjarsýslu. Hann ólst úpp
við venjuleg sveitastörf en braust
til náms við Éiðaskóla og við Sam-
vinnuskólann í Reykjavik. Björn
gerðist siðar kennari i heimahög-
um sínum og varð síðar verslunar-
stjóri hjá kaupfélaginu á Seyðis-
firði.
Á árinu 1943 fluttist Björn til
Keflavikur og gerðist kaupfélags-
stjóri Kaupfélags Suðurnesja.
Ennfremur var hann útgerðar-
maður I Keflavik. Fyrir rúmum
tuttugu árum fluttist Björn til
Reykjavíkur og lagði stund á
heildverslun, einnig var hann
fasteignasölumaður.
Árið 1966 verða þáttaskil i lífi
Björns er hann gerðist einn af
stofnendum fyrirtækjanna Björn
Pétursson & Co. og Karnabæjar
HF og var hann forstjóri þessara
fyrirtækja til dauðadags. Var það
mikil gæfuspor fyrir mig að kynn-
ast svo reyndum og traustum
verslunarmanni er ekki einungis
hafði reynslu á sviði verslunar
heldur einnig djúpstæða þekk-
ingu á höfuðatvinnuvegum þjóð-
arinnar. Þessi mikla starfsreynsla
hans hafði það í för með sér að
hann hafði óvenju glögga yfirsýn
yfir öll svið Þjóðfélagsins. Undir
sterkri stjórn hans döfnuðu fyrir-
tæki hans mjög vel og urðu með
traustustu og virtustu fyrirtækj-
um hér i borg og víðar.
Starfsmaður var Björn með af-
brigðum féll sjaldan verk úr
hendi. Húsbóndi var hann góður
og starfsfólki sínu hjálparhella.
Leituðu margir til Björns með
vandamál sín og var hann ætið
úrræðagóður.
Björn var mikill unnandi úti-
veru og stundaði laxveiði og
hestamennsku hvenær sem frí-
stundir gáfust, átti ég margar
ánægjulegar stundir með Birni
við Laxveiði. Dóttur minni Þór-
eyju var hann góður leiðbeinandi
um allt er varðar hestamennsku
og voru þær ófáar stundirnar sem
þau áttu saman við að sinna þessu
áhugamáli.
Björn var mikill hamingjumað-
ur í einkalifi, hann var kvæntur
Þuríði Guðmundsdóttur frá
Syðra-Lóni, mikilli ágætiskonu.
Voru þau hjónin mjög samhent
um að skapa fallegt menningar-
heimili, þar sem gott var að koma
enda bæði gestrisin og elskuleg.
Eignuðust þau fimm börn, fjóra
syni sem allir eru uppkomnir og
hinir mestu mannkostamenn og
eina dóttur sem þau misstu barn
að aldri.
Nú á siðustu mánuðum átti
Björn við mikla vanheilsu að
stríða og var það honum mikil
raun að þurfa að minnka við sig
vinnu svo eljusamur sem hann
var. Veikindi sín bar hann af mik-
illi karlmennsku.
Ég vil að lokum þakka Birni
vináttu og hjálpsemi gagnvart
mér og fjölskyldu minni.
Eftirlifandi eiginkonu og fjöl-
skyldu hans sendum við hjónin
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur og biðjum góðan Guð að
styrkja þau á sorgarstundu.
Bjarni Stefánsson.
Klúbburinn
í Karlsruhe
hættir
starfsemi
ÞAÐ MUNU vera á annað þúsund
íslendingar, sem komið hafa i
Klúbbinn í Karlsruhe I Þýzka-
landi. Svo var nefnt í daglegu tali
félagsheimili norrænna stúdenta
í Karlsruhe, sem félagsfundur
ákveð að leggja niður eftir rúm-
lega 22 ára rekstur.
Það var stofnað af norskum
stúdentum haustið 1954,-en þá
voru nær 150 Norðmenn við nám i
Karlsruhe. Haustið eftir gengu 10
islenzkir stúdentar i lið með þeim.
Þarna var samkomustaðurinn,
þar hittust menn á kvöldin, þar
var hægt að lesa blöð og timarit
frá norrænu löndunum og þar
voru seldar veitingar á vægu
verði. Reksturinn var alla tið ein-
göngu í höndum félagsmanna,
menn skiptust á um veitingasölu,
innkaup, hreingerningu og ann-
að. Skipt var um stjórn árlega en
reksturinn fór eftir dugsemi
hennar. Sum árin var mjög fjör-
leg félagsstarfsemi en önnur ár lá
við að Klúbburinn lognaðist útaf.
Oft var hann mjög mikið sóttur af
stúdentum annarra landa og var
þvi alþjóðleg miðstöð. Þessar
miklu vinsældir kröfðust mikillar
sjálfboðavinnu, sem öll var unnin
án endurgjalds. Nú hefur fækkað
mjög norrænum stúdentum við
nám í Þýzkalandi og þvi ekki
nema eðlilegt að reksturinn verði
of þungur fyrir þá 25 félagsmenn,
sem nú eru eftir. Félagið mun
halda áfram, en reksturinn i
Marienstrasse 1 hættir.
— HBS.
t Faðir okkar.
MARKÚS SIGURÐSSON
GrænuhlTð, Kópavogi
lézt í Landspitalanum að morgni þess 21 þ m Börn hins látna.
Systir okkar og mágkona
GUÐRUN FRIÐJÓNA GUNNLAUGSDÓTTIR
Lynghaga 28
andaðist i Landakotsspitala þann 20 febrúar Jarðarförin fer fram frá
Fossvogskirkju mánudaginn 28 febrúar kl 3 e h
Jón Gunnlaugsson Selma Kaldalóns
Karl Gunnlaugsson
Ottó Gunnlaugsson
Þórhalla Gunnlaugsdóttir.
t
Maðurinn minn og faðir okkar.
HAFLIÐI JÓN HAFLIÐASON
Bjarkagótu 12.
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 24 febrúar kl
13 30
Sesselja Eirfksdóttir.
Marfa og Áslaug Hafliðadætur.
t
Þökkum af einlægm margvíslega vináttu og samúð vegna fráfalls og
útfarar föður okkar og tengdaföður
KJARTANS ÁSMUNDSSONAR
gullsmiðs
Heiða og Kjartan Kjartansson,
Herdís og Óskar Kjartansson,
Þórdís og Valdemar Jónsson
Helga og Ragnar Kjartansson.
t
Þakka auðsýnda hluttekningu vegna fráfalls eiginmanns míns og föður
okkar,
GUÐLAUGS MAGNUSAR RÖGNVALDSSONAR,
Grundarfirði
Innilegar þakkir til lækna, systra og annars starfsfólks Sjúkrahúss
Stykkishólms fyrir góða umönnun veitta i langvarandi veikindum hans
Bergþóra Sigurðardóttir
Björk Guðlaugsdóttir Páll Cecilsson.
Gerður Guðlaugsdóttir
Rögnvaldur Guðlaugsson
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
eiginkonu, móður og tengdamóður
MARGRÉTAR H. GUÐMUNDSDÓTTUR,
Þórólfsgötu 4, Borgarnesi.
Ingimundur Einarsson,
Guðmundur Ingimundarson, Ingibjörg Eiðsdóttir,
Einar Ingimundarson,
Steinar Ingimundarson,
Grétar Ingimundarsson,
Ingi Ingimundarsson,
Jóhann Ingimundarson,
Gisela Ingimundarson,
Sigrún Guðbjartsdóttir.
Ingigerður Jónsdóttir,
Jónfna Ingólfsdóttir,
Þorbjörg Þórðardóttir.
Fyrirtæki okkar verða lokuð vegna jarðarfarar i
dag kl. 14:30—1 6:30.
Karnabær h.f.
Lokað í dag kl. 3-5
vegna jarðarfarar
Björns Péturssonar, forstjóra

'/WV

VIO LÆKJARTORG