Alþýðublaðið - 14.01.1931, Blaðsíða 2

2
ASIÞVÐIBBfcAÐIÐ
fslenssknr seflntýramaður.
Ssensk illðð læða æfiferil hans.
Hann hefir verið h|álparmatsveinn. háseti, kyndari,
túlkur, kvikmyndaleikari, danzari o fl.
Hann hefir flækst nm allan heins.
Fjárhagsáætlnnfn.
Frikirkjavegur.
Á frumvarpinu um fjárhagsá-
2601111 bæjarins voru 33 þús.
krónur ætla&ar til þess að Ijúka
að gera við Fríkirkjuveg. Mest af
þessu fé er til vinnulauna. Kunn-
ugt er að margir Reykvíkiingar
vfflja ganga við Tjömina óg njóta
fegurðarinnar, en eins og nú er,
þá er sá hluti Fríkirkjuvegar, sem'
er óiagaður, oft ill-fær gamgandi
fólki En þó ífialdið væri með að
gera við götuma þegar frumvarp-
ið var samið, sá það sig um hömd
og kom með tillögu um að felia
liðiimn niður. Var hún samþ. með
9 atkv. (íhaidiö og eimn Fram-
sóknarmanna) gegn atkv. Alþýðu-
ftokksims (5 atkv.).
Bergstaðastræti,
Frá 115 íbúum Bergstaðastrætis
hafði komiö erimdi til bæjar-
stjórnaf um að láta gera við þá
götu. En við hana hefir aLdrei
verið gert neitt (hinn eldra hluta
' hennar), og hafa fuUtrúar alþýð-
umnar oft minst á, að götu þessa
þyrfti að ilaga. Báru alþýðufull-
trúarnir fram tiilögu um að ætla
50 þús. kr. til þessa. En íhaldið
(með einum Framsóknarmanni)
feldi tillöguna með 9 atkv. gegn
5. Tiliaga frá Knud Zimsen borg-
arstjóra um nokkra lögun á
strætimu var þó samþykt.
Alþýðubókasafnið.
Ein af þörfustu stofnunum
horgaiinnar er Alþýðubókasafnið,
sem er eign bæjarfélagsins. Það
er afar-mikið notað, svo mikið,
áð það hefir aldrei nógar bækur
til þess að bæta úr lánaþörfinni,
og húsrúm hefir það að eins af
skornum skamti, miðaö við þörf-
ima.
Það er kumnugt, að íslendingar
hafa verið kailaðir bókajjjóðin —
Haraldur Böðvarsson hefir látið
digurbarkalega umdanfarið gagn-
vart Verklýðsfélagi Akraness,
sem hefir gert samninga við út-
geröarmenn á Akranesi, og hefir
ekki viljað skrifa umdir þessa
samminga. f gær var skráð á
báta Haralds og stendur í skips-
hafmarskránni að kjörin séu:
„Samkvæmt samningi Verklýös-
íélags Akraness og útgerðar-
manna.“
Jafnframt því og Haraidur ket-
ur þannig skTá samkvæmt samn-
imgi verklýðsfélaganna og þeirra
iitgeröarmanna, er búnir voru að
Bcimiid við því, að útlendingar
mættu sigla á íslemzkum skipum,
mær ekki til danskra sjómanna.
og það með töluverðum réttL
Hims vegar er ehmig kunnugt, að
með breyttum LLfnaðarháttum,
sem hafa ieLtt til þess, að fslend-
ingar hafa bneyzt í kaupstaða- og
borga-þjóð úr bæmdáþjóð, þá hef-
ir almenningur ekki sama kost á
að lesa bækur, nema góð bóka-
söfn séu til fyrir almenning. Nú
hefir lengi verið áformað að
byggja hús utam um Alþýðubóka-
safnið, og í ár komst það loks
svo langt, að á frumvarpi fjár-
hagsáætlumar voru ætlaðar 20
þús. krómir, er lagðar skyldu til
(hliðar í þessum tilgangi. En þeg-
ar tíl kom gat íhaldið ekki séð
þessa litlu fjárveitingu í friði og
kom með breytimgartillögu um að
felila hama niður; vár það sarni-
þykt rnieð 7 atkvæðum gegn 6.
Tillagan hefði verið feld ef báðir
Framsóknarmennimir hefðu greitt
atkvæði á rnióti henni, en annar
þeirra var þá ekki framsæknari
en það, að hann sat hjá.
Guðmundi Jóhamnssyni þótti
hér ekki nógu langt farið, og
kom með tiillögu um að Iækka
fjárveitinguna til reksturs safns-
ins um 8 þúsund krónur, sem
var sama sem að taka algerlega
fyrir öll bókakaup á árinu. En
árleg bókakaup safnsins eru, eins
og nú er, títíð meira en fyrir
eðlilegu sliti bókamna með hinni
fiedknamiklu notkun, sem er á
safninu. Þessi hreinræktaða í-
haldsstefma Guðmundar fékk þó
ekki byr hjá liðsmönnum hans;
fordnginn stóð einn. Tillagan fékk
að eims atkvæði Guðtmundar
sjálfs. Og á sömu leið fór um
tiilögu Guðmjundar um að fella
niður 1000 kr. styrk til lesstofu
fyrir böm, er félag eitt hér í
borginni heldur uppi.
hafa vitið fyrir honum, sendir
hann Morgumblaðinu langt skeyti,
þar sem hann hælist um gagnvart
hámum útgerðarmönnunum, að
hann sé nú heldur en ekki meiri
maður en þeir. En hirns gætir
hann vandiega að þegja yfiir, að
hann hafi látið skrá upp á áður-
nefndan isamning
Líklegast verða bátax Haralds
leystir úr bamninu hér í Reykja-
vik, en ákvörðun um það yerður
tekin seinna í dag, en þá kemux
Sveimbjöm Oddsson hingað til
Reykjavíkur.
Útuarpsstödin enduxútvarpar
frá útlömdum í dag og 6 næstu
daga kl. 6V2—7V2.
Mánudaginn 16. dezember síð-
astliðimn kl. um 12 á miðnætti
sat bifieiðarstjóri nokkur í leigu-
íbi'freið simni á götuhorni í Stokk-
hólmi og beið þess, að eimhver
kæmi, isem hamn fengi að aka
heim af kaffi- og danz-húsi, er
\var þar í grend. Skyndilega kem-
ur maður nokkur, augsjmilega
drukldnn, til bifreiðarstjórans og
biður hann með drafandi tungu
að aka sig að Metargatan nr. 5.
Bifreiðarstjórimn opnaði hurðima
fyrir farþeganum og ók honum á
hinn tiltekna stað. Þar sem bif-
reiðarstjórimn narni staðar var
kolamyrkur og hann vissi ekki
fyr af en farþeginn skaust fram
hjá honum út í myrkrið án þess
að greiða fargjaidið. Bifreiðar-
stjórinn vildi ekki missa af pen-
iinguiri sínum 0g hljóp því á eftir
mamninum. Náði hann honum og
krafði hann um kr. 1,80 í (askisturs-
gjald1. Maðurimn kvaðst þá enga
peninga hafa, en ef hann viildi
fyigja sér upp i íbúðima, skyldi
hamn fá peningana. Bifreiðarstjór-
inn gerði það og ugði ekki að
sér. Þegar þeir komu í íbúðina
ileitaði maðurimn í vösum á bux-
um, er lágu þar á stól, og fann
eimhverja peninga. „Láttu mig fá
20 aura, þá færðu 2 kr.,“ sagði
hann. Bifreiöarstjórinn tók fram
20 aurana og rétti þá framj í opn-
iiúm lófá símum, en í því fær hann
bylmimgs hnefahögg í andlitíð og
féll við. Komist hamn þó á fætur
aftur og flýði út, því aö hamn gat
búist við hinu versta. En hér var
ekki sögumni lokið. Við hávaðann,
sem af þessumi ryskingum staf-
aði, vaknaði fólk í húsinu og fór
að gá að hverju þetta sætti. Varð
maðurinn þá sem óður og lamdi
fólkið, braut og bramlaði og
grýtti öllu lausiegu frá sér. Náði
fólkið þá í lögregluþjóm, sein
brauzt imn til mannsiins, sem bú-
imn var að loka hurðinni, og fann
hamn loks alls nakinn inni í
kiæðaskáp. Varð töluverð viður-
eign á milLi þeirra, en að lokum
tókst þó liögregluþjóninum að yf-
'irbuga hann og flytja á lðgreglu-
stöðina.
Maðurimn var mjög einkenni-
legur útlits og þóttist lögreglan
sjá, að hamn heföi gert tiiraunir
til að gera sig torkennilegan.
Meðal annars hafði hann plokkað
alt gull úr, sem tennur hans
höfðu verið fyitar með, og famst
það síðar í vestisvasa hams inn-
vafið í pappír.
Við yfirheyrsluma kom j>etta i
Ijós:
Maðuririn heitix Valgarður Ól-
afssom Breiðfjörð, er fæddur árið
[1905 hér í Reykjavík. Tveggja ára;
gamall, eða árið 1907, fluttisl
hamn með foreldrum sínum til
Kaupmamnahafnar, en hann hefar
þó enn þá ísienzkan ríkisborgara-
rétt. Þegar hamn var 19 ára gam-
all gerðist hann sjómaður. Byrj-
aði hann sem hjálparmatsveinn á
dönsku gufuskipi, en síðan var
hann háseti og kyndari. Eftir
nokkurn títna yfirgaf hann sjó-
menskuna og fór til Parísar. Þar
komst hann í kynni við vellrikan
Fransmann og ferðaðist með hon-
um sem túlkur viða um heim,
sérstaklega þó um ítalíu og
Norður-Afriku. Þegar hann kom
úr þessu ferðalagi gerðist hann
kvikmyndaleikari, en fékk aldrei
nema ómerkileg hlutverk, en
sumarið 1928, þá 23 ára að aldri,
réðiist hann serni danzari á sfcemti-
staðinn fræga: Moulin Rotige
(Rauða myllan). Þama var hann
og vafcti' eftirtekt í byrjun, þar til
í byrjun ársins 1929, þá gerðist.
hamn aftur kvikmyndaleiikari —
og nú er hann í Stokkhólmi í
klóm lögieglumnar. Telur hún að
Valgarður hafi framdð einhvern
glæþ i París og flúið. Nú er verið
að rannsaka þetta, en til Stokk-
hólms kom hann með sænskri
danzmey, er hann þykiist hafa
íkynst í Kaupmannahöfn, er hann
,var þar í októbeimánuði
Við réttarprófin hefir það kom-
ttð í Ijós, að Valgarður hefir legið
í sjúkrahúsi í París í 5 mánuöL
veikur af of mikilli notkun ko-
kains og alkohols.
Og sænska lögreglan þykist
fæss fullviss, að hér hafi hún
undir .höndum mann, sem eigi-
ófagran feril að baki sér.
Slys í métt
Ungnr piltur skaðbrennlst
í andliti.
Línuveiðarinn Jarlinn" hefir
verið hér undan fama daga og
verið að búa sig út á veiðar. Var
búið að lögskrá alla skipshöfn-
ima þar á meðal matsvein, Karl
Filippussom (Ámundasonar), sem
er 22 ára að aldri. — Skipið hefir
verið upplýst með carbid-gasi, en
á næturnar hefir lítið sem ekkert
ljós verið á því.
Kl. ura 3 í mótt ætlaði Karl að
má .sér í kol, en af því að ljós-
.laust var, ætlaði hann að ná > sér
í carhid úr carbid-dunki, er var
þar. Carbidinn ætlaði hann svo
að Játa á Jitla lukt. Hann opnaði
lokið á dumknum, og til þess að
má carbidnum kveikti hann á eld-
(Frh.)
Haraldur Bððvarsson
lætnr slg.