Alþýðublaðið - 26.02.1931, Blaðsíða 3

ftiíÞVöSS'öfc&afö
3
Lyfiaverzlanin.
Kvefveiki og kennslubann
Eftir Steingr. Arason.
Keppnin uœ smjörlíkis-
markaðinn.
F'ulltrúar AJ f> ýðuflokksins í
neðri deild alþingis, Haraldur
Guðmundsson, Héðinn Valdimars-
son og Sigurjón Á- Ólafsson.
flytja svo hljóðandi þingsálykt-
unartillögu:
Neðri deild alþingis ályktar að
skora á ríkisstjórnina að láta at-
huga gildandi lyfjataxta, gæði
lyfja og fyrirkomulag lyfjaverzl-
tinarinnar yfir höfuð og leggja
árangur þeirra athugana og til-
lögur til umbóta fjðir næsta al-
þingi-
Vatnsleysið.
Nokkiið vatn var seinni hluta
fdagsinsígær í húsunum við upp-
bæjargötumar, en það var mjög
tregt og þoldu húsmæður önn
fyrir, að það myndi hverfa þá
og þegar. Virðist aðvörunin frá
borgarstjóra hér í blaðinu í gær
hafa haft nokkur áhrif, því vatn
var víðast hvar nokkuð í morg-
un. Bæjarverkfræðingur mun
hafa eftir itsmenn úti næstu næt-
ur, og eiga þeir að komast eftir
því hvar vatnið er látið renna.
Verður svo tafarlaust lokað fyrir
vatnið hjá því fólki, er það gerir.
AIpIiagL
í gær fór í efri deild fram
1. umræða um frumvarp Jóns
Baldvinssonar og Erlings Frið-
jónssonar um einkasölu ríkisins
á tóbaki og eldspítum. Var frum-
varpinu vísað til fjárhagsnefnd-
ar:
Hafnargerdafrumvörpin prjú,
sem lágu fyrir síðasta ]nngi, á
Akranesi, Sauðárkróki og Dalvík,
hafa verið lögð fyrir neðri deild.
og eru sömu flutningsraenn og
þá, þingmenn kjördæmanna hvers
um aig. (Bernharð flytur Dalvík-
urfrumvarpið). Um tvö þeirra,
Akraness og Sauðárkróks, fór
fram 1. umr. í n .d. í gær og
var þeim vísað til sjávarútvegs-
uefndar. Hvorki Pétur Ottesen né
Jón á Reynistað gátu um sam-
bræðslu þá, er þeir gerðu við
stjórnina á síðasta þingi, um að
slíta þinginu nægilega snemrna til
þess, að hafnargerðafrumvörpin
þeirra dagaði uppi.
Fyilrspom.
Hvers vegna gera öll blöð sig
isek um það, að segja, að Lækjar-
botnar (nú Lögberg) séu í Mos-
fellssveit. Ég veit ekki betur en
að þessi bær sé og hafi alt af
venið efsti bærinn í Seltjamarnes-
hreppi. Þessi fyrnefnda rang-
færsla hefir verið viðhöfð í sam-
bandi við frumvarpið um \-ega-
Mönnum tál athugunar vil ég
leyfa mér að segja frá ráðstöf-
unum, sem gerðar voru í New
York borg árið 1918, þegar
spænska veikin gekk þar. Ég var
þar sjálfur þenna vetur og slapp
við veikina og hafði því gott
tækiifæri til þess að athuga ráð-
stafanir frá hærri stöðum og
verkanir þeirra og afleiðingar.
Þrátt fyrár það, að borgin er
með þeim allra stærstu ,sem til
eru, og að veikin var ein hin
skæðasta inflúenza, sem sögur
fara af, þá var skólum aldrei
iokað í borginni. Eitt dæmi þess.
hve manndauctinn þar var þó ör,
var það, að varla vanst tímii tii
að greftra, og var sums staðar
tekið _ það ráð, að brjóta gang
um þveran kirkjugarð með vél-
rekum, raða þar kástunum og
moka svo yfir.
Það vantaði ekki að heilbrigð-
iisfulltrúa borgarinnar væri ámælt
fyrir þá ráðstöfun að loka ekki
skólum. En hann lét aldnei undan,
Þegar veikinni létti og skýrslur
voru fengnar, þá sýndi það sig,
að þessi borg hafði sloppið betUT
en nokkur önnur stórborg í öllu
landinu, þótt skólunum væri ekki
lokað, eða eftir því, sem sumir
álitu, af því að skólunum var
ekki lokað. Því að þar var reynt
að hafa holl áhrif á börnin og
heimilin fyrir þeirra milligöngu.
Hvorki var þar ráðlögð „sætsúpa"
eða „te“. Sætsúpa þektist þar ekki,
en tvísýn hollusta af tedrykkju,
Sumir læknar töldu te síst holl-
ara en kaffi,
Hvernig stóð þá á því, að færri
veiktust og færri dóu af hundr-
aði hverju í þessari borg en hin-
nm borgunum?
Ég fyrir mitt leyti hygg, að
það hafi mest verið því lað þakka,
að læknar sannfærðust um það,
að veikin bærist ekki nema með
lagningu austur. Allar slíkar vill-
ur eru hvimleiðar mjög. — Það
vakti líka gremju mína, er ég sá í
vor frá því sagt, að útvarpsstöðin
nýja væri reist á Vatnsendahlíð í
MosfellssveiiL — Hingað til hefir
staðurinn, þar sem stöðin er, heit-
ið Vatnsendahæð í Seltjarnarnes-
hreppL
M.
Fuglar í Kópavogi
Þar hefir veriö mestí fjöldi af
fuglum í vetur, þegar vogurinn
hefir verið auður, og er svo jafn-
an á vetrum, sökum hins mikla
marhálmsgróðurs, sem þar er.
Safnast þarna oft saman mörg
hundruð andir af ýmsum tegund-
iim og venjulega 50—60 álftir.
i vetur um jólaleytlð heyrðust
skot þarna við voginn, en ekki
slímii, sem næði að flytjast frá
vitum sjúkra og inn í vit heil-
biigðra. Það var brýnt fyrir börn-
um í skólunum að nota vasa-
klút og fara ekki með fingur
íupp í nef og miunn. Blöðin voru
full af áskorunum í þessa átt,
og í hverjum götuvagnii stóð
með stóru letni: -Ef pú parft ad
hósta eda hnerra, pá notadu
klút.“ Mönnum fór að sMljast.
að með því að viðhafa það hrein-
læti ,sem í raun og véru er
heámtandi af öllu siðuðu fólki,
er hægt að komast hjá veáikinni.
Má vera ,að það hafi og hjálp-
að, að börnin fengu að fara í
skóla, en þurftu ekki- að hýrast
heima alla daga í veikindapælu
og sum í örgu húsnæði. Fengu
þó meðan skólinn stóð að væra í
hlýjum, björtum og loftgóðum hý-
býlum. Þar vantaði sjaldan mjög
margt vegna þess, að þegar þau
isíðustu voru að veiikjast, voru
hin búin að íjúka sér af og
komin í istað hinna. Þvi var og
haldið fram, að lokun skóla
sednkaði lítt útbreiðslu veikinnar
vegna þess, að börn smita hvert
annað á götum og leiksvæðum
ekki síður en í skóla.
Þess var vandlega gætt í sk.61-
unum, að taka vel eftir, hvenær
vart yrðli við lasleika í barni.
Var það þá þegar flutt inn í
stofu, sem til þess var ætluðj,
hjúkrað þar og flutt þaðan í
bdfreið heim eða í isjúkrahús.
Heilhrigðisfulltrúi New York
borgar, Mr. Copland, fékk mikla
sæmd fyrir frammistöðu sína eft-
ir á, þegar það sýndi sig, að
borgin slapp allra borga bezt við
þessa voða-vedki, þrátt fyrir
skipun hans, að hefta hvergi
samgöngur.
(Frh. á morgun.)
Steingrímur Arason.
náðist í manninn eða mennina,
er þarna voru hugsunarlausir að
verki, en blóð eftir drepna fugla
sást. Brá svo við, að í nokkra
daga á eftir sást ekki nokkur
fugl á vognum, og hörmuðu sjúk-
língarnir í hressingarhælinu í
Kópavogi (og reyndar allir þar)
það mjög. Væri óskandi, að
menn skildu sem fyrst, að meira
gaman er að fuglunum þarna lif-
andi í hundraða eða jafnvel
stundum þúsundatali, en að ein-
um eða tveinmr, sem búið er að
murka úr lifið.
RHPr jAdam Poulsen
forstjóri Konung’ega leikhússins
i Kaupmannahöfn, hefir verið
mjög veiikur undanfarið og er
það enn. Nýr forstjóri hefir 'því
tekið við leikhúsinu. Heitir hann
Andreas Möller.
Nú er háð héar í borginni harð-
\útug keppni um smjörlíkismaTk-
aðinn. Hafa tvær nýjar smjör-
líkisverksmáðjur verið settar á fót
nú síðustu mánuðina, og vilja
þær, sem vonlegt er, ryðja vöru
isdmni til rúms á markáðinum.
hafa verksmiðjurnar sérstaklega
þó þær þrjár: „Smári“, „Svanur“
og „Ljómi“ fytt dagbiöðin und-
anfanö með auglýsingum um
gæði smjörlíkisiiis, sem þær
framleiða. Þetta er ait ofur eðli-
legt og sjálfsagt, — en mér þætti
þó sem samkeppnin myndi bera.
fyrst árangur fyrir neytenduma,
ef ©inhver verksmiðjanna riði á
vaðdð og Lækkaði verðið á smjör-
líkinu. Það er áreiðanlegt, að
neytendumir myndu láta þó
smjörlíkisgeTð njóta viðskifta
sinna, sem yrði fyrst til að lækka
það háa verð, sem hefir verið á
smjöriíki — Smjörlíkið er nú
eiitthvað það dýrasta ,sem knaðiur
kaupir til heimilisins, og Jþlað
myndi því verða mjög1 vinsæh,
ef það lækkaði í verðL
Niður með smjörlíkisverðið!
Húsfreyfa.
Fyrirbænir
dómkii k j uprestanua.
Ég hefi veitt þvi athygli, þegar
ég hefi hlýtt í útvarpið á meissur
frá dúmkirkjunnL að dómltirkju-
prestarnir hafa tekið sér til fyr-
iírmyndar einn íhaldsprest fyrix
austan fjall, sem hætfci að biðja
fyrir landsstjóminni af stólnum
váð stjórnarskiítin síðusíu. Ég
hefi enn ekki heyrt dómkirkju-
prestana biðja fyrir landsstjóm-
inni síðan farið var að útvarpa
messum þeirra í vetur. Nú \æit
'ég ekki betur en að prestum sé
skylt að hiðja fyrir landsstjóm-
inni af stólnum eftir predikun
samkvæmt ni'gi.'dandi helgisiða-
bók þjóðkirkjunnar. Vi'di ég þvi
beina þeirri fyrirspurn iil biskups
og kirkjumálas'jörhar, hvort pa’ð
verdur látíð óátalið jramvcgis, að
prestar brjóti pannig reglur helgi-
sidabókarinnar. Mér fyrir imitt
leyti finst pölitiska of tækið koma
nógu víða fram í þjóðlífi okkar,
þótt prestar láti það ekki líka
koma fram í guðsþjónustugerð-
um sínum.
Auditor.
Aiþýðublaðið hefir spurst fyrir
um þetta hjá þeim séra Bjarna
og ,séra Friðrik. Var svarið sama
hjá þeim báðum, að við hámessu
væri farið með hina lögfyrir-
skipuðu bæn og væri þá beðið
fyrir landsstjórninni. En við síð-
degismessurnar, sem útvarpaðar
eru, hafi mu langan tíma verið
sáður aö hafa frjálsa bæn, og
mun landsstjóma.innar venjukiga
ekki' vera getið í henni.