Alþýðublaðið - 04.09.1920, Blaðsíða 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Karlm.skófatnaður
beztnr og ódýrastur í verzlun
Helga Zöega
Aðalstræti 10. Sími 239.
Stefán Gunnarsson.
Skóverzlun, Austurstræti 3.
SEÓHLÍFAR
nýkomnar ágætar tegundir.
Sf. Brjóstsykurgerðin „Nói”
Óðinsgötu 17. Sími 942.
I@Ii koBHagir.
lítir Upton Sinclair.
Fjórða bók:
Er/ðaskrá Kola konungs.
(Frh.).
Hér greip Wauchope fram í
íyrir honum. .Það er óþarfi að
fala meira um þetta. Það er ekk-
ert við því að gera. Við skulum
ekki erta þig meira, Moylan".
„Þið ertið mig að eins“, mælti
Moylan, „ef þið styðjið ekki
verkamannafélagið öfluglega! “
Hinn hló beisklega. „Þið fáið
íæplega fréttir af því, sem eg
geri. Þú mátt reiða þig á, að hér
verð eg ekki. Eg er útlagi •—
það veistu".
.Það gildir einu, hvar þú verð-
ur, er ekki svof Hvar sem þú
ert, muntu berjast fyrir verklýðs-
félögunum, annars verðurðu byrði,
sem hinir verða að bera“.
Leiðtoginn snéri máli sínu til
sérhvers þeirra sem í nefndinni
voru, bað þau að vera ekki gröm
yfir ósigrinum, heldur láta hann
sér að kenningu verða og halda
ótrauð áfram að styrkja samheldni
verkalýðsins. Hann sagði þeim
frá þeim sex þúsundum, sem
reknar hefðu verið á dyr næsta
ár á undan. Nefndin væri líklega
ekki það betri en hinir, að hún
þyrfti að kvarta sérstaklega? Sér-
hver varð að taka sinn kross, og
bera sinn hluta byrðarinnar. Rétt-
ast var, að sérhver væri sem
hlekkur í keðju samheldninnar,
sem allsstaðar flytti með sér eld-
neista byltingarinnar. og prédik-
aði hinn nýja boðskap hvar sem
hann færi. Þegar allir hjálpuðust
að, mundi brátt enginn afkimi svo
aumur, að auðmennirnir gætu
sótt þangað verkfallsbrjóta sína
og lýðsvikara.
XX.
Hallur veitti einkum einum
nefndarmanna athygli. Það var
Mary Burke. Hún hafði ekki mælt
orð frá vörum; meðan hinir
skömmuðust og andmæltu, hafði
hún setið með samanklemdar var-
ir og krefta hnefa. Hann fann,
hve mjög hún hlaut að vera nið-
urbeygð, en jafnframt hamstola.
Hún hafði fyllst réttlátri reiði,
hún hafði barist og vonað, og
árangurinn orðið sá, sem hún
ætíð hafði haldið fram — enginn.
Þarna sat hún nú, augun voru
stór og þreytuleg og störðu á
unga verklýðsforingjann. Hallur
vissi, að hún átti í ströngu stríði
við sjálfa sig. Skyldi hún aftur
verða full beiskju og örvæntingar?
Þetta var eldraun bæði fyrir hana
og hina. Skyldu þeir standast
hana?
„Okkur vantar menn, sem geta
séð leiðina og farið hana“, sagði
Jim Moylan, „menn, sem ekki
gefast upp við fyrsta ósigurinn,
jafnvel ekki við heila tylft þeirra.
Ef við að eins erum nógu sterkir
og hugrakkir, getum við notað
ósigrana til þess að ala menn upp
og sameina þá. Hér líkal Ef við
getum fengið verkalýðinn í Norð-
urdalnum til þess að skilja hvað
við gerum, og hvað það er, sem
við viljum fyrir hann gera, þá fer
hann ekki til vinnu aftur sem
sigraður vesalingur, heldur tskur
hann til vinnu, til þess að bíða
betri tíma. Er það ekki einmitt
leiðin til þess, að sigra harðstjór-
ana, að halda stöðu vorri og
Tilboð óskast
Vér uhdirritaðir kaupnm sel-,
kálf- og lambskinn. Tilboð óskast.
Nýlenduvörufélagið. Sími 649.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðnr:
Ólafur Friðriksson.
Prenísmiðjan Gutenberg.