Morgunblaðið - 24.05.1981, Side 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. MAÍ1981
63
Tveir góðir saman
+ Hvaö skyldu þeir nú vera að
segja hvor öðrum, þessir tveir
gamansömu náungar, þeir Guðni
Kolbeinsson og Helgi Sæmunds-
son, sem kunnir eru úr útvarpi
fyrir að kunna að slá á létta
strengi?
Guðni Kolbeinsson hætti við
að hætta í íslenzkuþættinum,
eftir að hafa orðið það á að
beygja orðið lækur vitlaust, svo
sem frægt er orðið. En tók svo
léttilega öllu gríni og háðsglós-
um, lét sig hafa það að birtast á
skjánum í páskaþættinum og
gera grín að sjálfum sér horf-
andi af brúnni á lækinn. Hann
þýðir fyrir útvarpið og þá oft
skemmtiefni, heyrist nú m.a. í
finnsku teiknimyndasögunni
„Og þá var kátt í höllinni".
Það er orðið lengra síðan
heyrðist í Helga Sæmundssyni,
en hann tók á sínum tíma mikið
þátt í glensi og skemmtiþáttum í
útvarpinu, þótti hnyttinn og
hagmæltur, í spurninga- og
skemmtiþáttum Sveins Ás-
geirssonar með öðrum gaman-
sömum mönnum á borð við
Friðfinn Ólafsson, Guðmund
Sigurðsson, Stein Steinarr og
Karl ísfeld. Ekki munum við
betur en að það hafi t.d. verið
Helgi, sem í ljóðaþætti botnaði
snarlega þennan vísupart stjórn-
andans:
Sólin hlý um borx ok bý
brosir skýin K^Kn um
Hann hélt viðstöðulaust
áfram:
Viö sina píu Singmanrý
sönK á kviaveKKnum.
Og vakti hlátur á hverju koti í
landinu. En Singman þessi í
Kóreu var fréttamatur mikill
um þessar mundir.
Mynd Kristján.
félk í
fréttum
Amma
Sölvason
107 ára
+ I vorhefti ritsins The Ice-
landic Canadian segir frá elsta
borgaranum í Saskatchewan,
sem nefnist Jóhanna (Amma)
Sölvason og hélt upp á 107.
afmælisdaginn sinn 4. desem-
ber sl. á elliheimilinu þar sem
hún dvelur. Hún fluttist 1895
með manni sínum, Sigurði
Sölvasyni frá íslandi, til
Norður-Dakota og settist að
nálægt Wynyard 1905. Þar
héldu þau upp á 70 ára brúð-
kaupsafmæli sitt. Fjögur af 8
börnum þeirra eru á lífi, 10
barnabörn, 29 barnabarnabörn
og fimm barnabarnabarna-
börn. Sagt er að minni Jó-
hönnu ömmu sé stórkostlegt.
Hún hafi fram undir þetta
lesið af ákafa bækur á norsku,
sænsku, ensku og auðvitað
íslenzku, en nú hindrar sjón-
depra hana í því.
Tvær aðrar konur eru yfir
100 ára gamlar á elliheimilinu
í Golden Acres, Guðrún Guð-
mundsdóttir 103ja ára og Dóm-
hildur Johnson 102.
Myndin sem fylgir er af
Jóhönnu og fylgdi frásögninni í
blaðinu.
Koma af fundi í
„skuggaráðuneytin u “
+ Þeir setja svip á bæinn þessir tveir og hafa gert í áratugi. Lárus
Blöndal bóksali, sem rekur bókabúð sína við Skólavörðustíg og er
tiltölulega nýhættur með útibúið í Morgunblaðshúsinu, og Magnús
Þorgeirsson í Pfaff, sem er kominn hátt á áttræðisaldur og var fyrir
áratugum farinn að selja heimilum bæjarins saumavélar. Þeir
félagarnir voru að koma úr morgunkaffinu í Pfaff við Bergstaða-
stræti, þar sem „skuggaráðuneytið" eins og það er stundum kallað,
hefur í 10—12 ár hitzt á hverjum morgni kl. 10. Ræðir þar
heimsmálin og landsmálin, hvernig svo sem þeim er klúðrað á eftir,
eins og Lárus orðaði það. Tekur þá félagana aldrei lengur en
klukkutíma. Þar hittast auk þeirra Magnúsar í Pfaff og Kristins
Magnússonar sonar hans, Lárus Blöndal, Lúðvík Jósefsson, Albert
Guðmundsson, Jón Steinn, bóksali, Ólafur Finnbogason, pennavið-
gerðarmaður, Pétur Snæland og einhverjir fleiri.
Upprennandi
hlaupastjarna
+ í hinu árlega WHS-hlaupi í Winchester hlupu 112 þátttakendur í
þriggja og 4'k mílu hlaupi í glampandi sólskini á 2. páskadag.
Þátttakendum var skipt í 5 aldurshópa, enda voru þeir á aldrinum
frá 40 niður í 5 ára. Sú yngsta sem lauk hlaupinu var Helga Zoéga og
var birt af henni mynd á íþróttasíðunni í dagblaði í Winchester af
því tilefni, eins og sést hér á síðunni.
Helga er dóttir Tómasar Zoega læknis og Fríðu Zoega konu hans,
og hefur fjölskyldan búið í þessu úthverfi í Boston í 5 ár. Þau eru öll
miklir skokkarar, enda kemur fram í blaðinu að móðir Helgu tók þátt
i hlaupinu í hópi 18—40 ára, Kristín systir hennar í grunnskólaald-
ursflokknum. Þarna eru sýnilega á ferð upprennandi hlauparar, sem
við fáum kannski einhvern tíma að sjá á hlaupabrautinni á íslandi.
Frumraun Eyva
+ Frumraun Eyvindar Erlendssonar í Moskvu nefnist grein í blaðinu
Fréttir frá Sovétríkjunum, þar sem Alla Ljuden hefur tekið sér fyrir
hendur að rekja spor Eyvindar á námsárum hans í Moskvu eftir 1962
og komist í tæri við Ljudmilu Golubkovu-leikstjóra í Stanislavsky-
leikhúsinu, sem var skólafélagi hans og hafði aðstoðað hann við
uppsetningu á leikriti. Þau voru tvö af 15 manna hópi sem stóðust
inntökuprófið i leikstjóradeild Leiklistarskóla ríkisins. Hún hrósar
Eyvindi mikið, og hefur lofsyrði eftir prófessorum hans, segir m.a.:
„Hlutverkin, sem við höfðum yfir að ráða voru mörg. Rússnesk sígild
list, verk sovéskra leikritaskálda og erlendra höfunda. Eyvi túlkaði
Hamlet og Jago á afar skemmtilegan og sérstæðan hátt. Og yfirleitt
voru mestu leiksigrar hans tengdir verkum Shakespeares. Okkur er
mjög minnisstæð uppsetning hans á Júliusi Cesar og hlutum úr
„Karolian". Hann vann mikið af ákafa og ástríðu. Ég get hreinlega
viðurkennt það, að meðal okkar var ekki neinn hæfari til vinnu en
Eyvi. i
Hann átti auðvelt með að aðlagast stúdentalífinu hjá okkur. Hann
bjó á stúdentagarðinum og deildi með okkur sorg og gleði og tók
lifandi þátt í öllum málefnum háskólans. Honum fannst gaman i
Moskvu, en hann hafði heimþrá. Hann sagði oft frá íslandi ...
Og í greininni segir hún frá lokaverkefni Eyva, uppsetningu á „The
Ballad of the Sad Cafe“ eftir bandaríska höfundinn Edward Albi í
Sovremennik-leikhúsinu: „Frumsýningin á þessu stykki var mikill
viðburður í leiklistarlífi Moskvuborgar. Það var vonlaust að ná í
miða. Sovésk blöð hældu Eyva mjög fyrir starf það, er hann hafði
þarna unnið."
Nokkrar myndir birtast með greininni af Eyvindi Erlendssyni í
hlutverkum í Moskvu. Hér með fylgir mynd af honum í hlutverki i
„Venjulegir töfrar".