Morgunblaðið - 06.06.1981, Síða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 6. JÚNÍ 1981
HVAÐ ER AÐ GERAST UM HELGINA?
Grctar Injjimarsson Ljwm. dagur
Grétar Ingimarsson sýnir
í Iðnskólanum á Akureyri
í da« kl. 16 opnar Grétar
InKÍmarsson sýningu á málverk-
um ok teikninKum i IAnskólanum
á Akureyri.
betta er fyrsta einka-
sýninK Grétars, en áður hefur
hann verið á nokkrum samsýn-
inKum.
Grétar sýnir um 20 olíumálverk,
u.þ.b. 40 pastelmyndir og nokkrar
tússmyndir. Myndirnar eru flestar
frá árinu 1981, en þær elztu frá
árinu 1977. Sýningin stendur til
14. þ.m. og verður opin á virkum
dögum frá kl. 17—22, en um
helgar milli kl. 16 og 22.
Listasafn alþýðu
Sýning Jakobs
framlengd
Framlengd hefur verið sýn-
ing Jakobs Jónssonar sem
undanfarið hefur staðið yfir í
Listasafni alþýðu að Grensás-
vegi 16, en henni lýkur að
kvöldi annars í hvítasunnu.
Á sýningunni eru 69 verk,
teikningar, olíupastel- og
vatnslitamyndir og er opið frá
kl. 14 til 22.
Jakob Jónsson
KJARVALSSTAÐIR
Sýningu Hafsteins
Austmanns að Ijúka
Um helgina lýkur sýningu Hafsteins Austmanns í vestursal
Kjarvalsstaða. Þar sýnir hann 90 verk, olíumyndir, vatnslitamyndir og
einnig nokkrar myndir gerðar með blandaðri tækni.
Sýningin er opin frá kl. 14 til 22 fram á annan í hvítasunnu, en lýkur
þá um kvöldið kl. 22.
Norrœna húsið um helgina
í dag verður bókasafn Norræna hússins opið frá kl. 13—19, lokað á
morgun, hvítasunnudag, en opið á mánudag, annan í hvítasunnu frá kl.
14—17. Kaffistofan verður opin í dag frá kl. 9—19, lokuð á morgun, en
opin á múudag frá kl. 12—19. Sýningarsalir (Stofm P.) opnir í dag og á
mánudag frá kl. 14—19, lokaðir á sunnudag.
Það er ekki víst að þeir sem
iðulega ganga Skólavörðustíginn
viti að í húsinu Skólavörðustíg
12 rekur athyglisverður félags-
skapur merkilega starfsemi. En
það er Félag heyrnarlausra sem
á aðra hæð í húsinu.
Eg frétti að félagið hefði opið
hús á hverju fimmtudagskvöldi
fyrir heyrnarskerta.
Að góðfúslega veittu leyfi við-
komandi kom ég þangað
fimmtudagskvöld eitt í fylgd
með Sigurði Jóelssyni kennara,
en hann er formaður Foreldra-
og styrktarfélags heyrnar-
daufra.
Það er sannarlega ókunn ver-
öld þeim er ekki þekkir til, að
koma á skemmtun hjá fólkinu
hér.
Salarkynnin á annarri hæð
eru orðin sérlega vistleg, þótt
ekki séu þau stór. Einnig er hér
eldhús, snyrting og geymsla.
Skrifstofa félagsins er líka á
hæðinni.
Anna María Einarsdóttir,
skrifstofustúlkan, tekur á móti
okkur Sigurði ásamt Hervöru
Guðjónsdóttur, sem er formaður
Félags heyrnarlausra.
Þarna er margt fólk saman
komið. Ungir og gamlir. Margur
glæsilegur maðurinn og konan.
Fyrsta tilfinningin sem bærist
í vitund minni er einhver hátíð-
leiki sem mér virðist koma fyrir
áhrif þagnarinnar.
Hér er allt hljótt. Þó eru
margir sýnilega í djúpum —
merkiiegum samræðum.
Táknmálið er notað og það
ásamt svipbrigðum og Iátbragði
vekur þann sterka grun hjá mér
að fólkið eigi sameiginlega ver-
öld sem við heyrandi komum
aldrei til með að skilja til fulls
né eiga sömu hlutdeild í og þeir
heyrnarskertu. Eg get ekki var-
ist þeirri hugsun að hugarheim-
ur þeirra og okkar hinna nái
ekki að fullu saman.
Viðmót fólksins hérna er vin-
gjarnlegt og glaðlegt.
Er ég hefi um stund verið inni
í sal meðal fólksins bjóða þær
Anna María og Hervör okkur
Sigurði inn á skrifstofu. Þar
röbbum við Hervör stund saman
með aðstoð Önnu Maríu sem
túlkar táknmálið fyrir mig.
Hver Hervör er í félagsskapn-
um segir best það, að árið 1980
hlaut hún styttu félagsins „Mað-
ur ársins" fyrir fórnfús störf í
þágu félagsins.
Hervör segir mér að húseign
þeirra að Skólavörðustíg 21 hafi
verið tekin í notkun í okt. 77. —
gagngerar breytingar hafi þurft
að gera á eigninni og sé þeim í
raun og veru ekki enn lokið.
Aðaltekjur hefur félagið af sölu
happdrættis. Stórar gjafir hafa
félaginu borist og nefndi hún þar
til frá árinu áður video-tæki sem
Foreldra- og styrktarfélagið gaf
og sjónvarpstæki frá Lions-
klúbbnum Tý. Félagið er á samn-
ingi við Dövefilm í Danmörku og
fær mánaöarlega tvö mynd-
segulbönd þaðan gegn vægu
gjaldi. Hervör segir mér að hér
sé mikið um að vera á hverju
kvöldi — og mikið er unnið af
sjálfboðaliðum.
Það er gaman að tala við þessa
greinargóðu, hressilegu konu,
sem er gift og fimm barna
móðir, á eitt barnabarn og
bjartsýna trú á lífið.
Hann Vigfús er kominn inn á
skrifstofuna. Hann er 26 ára,
hár og grannvaxinn með skollit-
að hár.
Mig langaöi mikið til að tala
við hann, af því að Ieiðir okkar
höfðu áður legið saman en ég
kenndi honum kristinfræði einn
vetur — 12 ára gömlum.
Þá vöktu greindarleg augu og
margvísir hæfileikar, sem sýni-
lega leyndust með þessum unga
dreng, athygli mína.
Og undrun mín og aðdáun á
foreldrum hans, Hallgrími yfir-
kennara og Lovísu konu hans,
hve sleitulaust þau unnu að
andlegri ræktun drengsins síns,
varð mér ógleymanleg. Með sí-
felldri árvekni og hjálpsemi
gerði Hallgrímur drengnum sín-
Þar er
gert
hið
besta
úr öllu
Vigfús Hallgrímsson
um kleift að stunda barnaskól-
anám með heyrandi börnum.
Vigfús kenndi mér einnig vet-
urinn þann. I raun og veru
kenndi hann mér, reyndum
kennara, mikilvægi þess að hafa
vakandi athygli með þeim sem
maður er að fræða. — Beina
augum og vörum að þeim sem á
erfitt með að tileinka sér fræðsl-
una. Hér hitti ég Vigfús aftur
fuilorðinn mann. Hann er róleg-
ur og raunsær.
Fyrst segir hann mér frá
félagslífinu hér í húsinu. Hér
hittast heyrnarskertir alltaf á
sunnudögum — og fer þá fram
alls konar starfsemi. Þeir hafa
með sér íþróttafélag, taflfélag
o.m.fl. starf og tómstundaiðkan-
ir.
Á fimmtudögum er opið hús
og þá er ýmislegt sér til gamans
gert. Báða dagana er mikið
fjölmenni og heyrnarskertir
utan af landi hyllast gjarnan til
að koma í borgina til þess að
geta tekið þátt í samverustund-
um þessa daga.
Vigfús hefur unnið mikil og
ómetanleg störf í þágu félagsins.
Árið 1977 varð hann ritstjóri
Tímarits heyrnarlausra og hefur
unnið ötullega að stækkun og
útbreiðslu blaðsins, allt launa-
laust. Blaðið er nú sambærilegt
við tímaritsblöð Norðurlanda.
Vigfús sýnir mér innbundna
árganga blaðsins. Hann minnist
á texta fyrir heyrnarskeyrta og
um leið og hann lætur í ljósi
ánægju sína yfir fréttayfirliti
sjónvarpsins á táknmáli, bendir
hann á hve mjög er enn langt í
land með texta fyrir heyrnar-
skerta.
Er ég inni Vigfús eftir náms-
árum hans er hann heldur hlé-
drægur í fyrstu. Hann fór í
Heyrnleysingjaskólann sem
bam, en hætti þar og stundaði
nám í Barnaskóla Garðabæjar
uns hann lauk barnaprófi þaðan.
Fór síðan i gagnfræðaskóla og að
loknu námi þar fór hann í
Iðnskóla Hafnarfjarðar eftir
þrjú ár lauk hann þar sveins-
prófi í trésmíði. Hann vinnur nú
í trésmiðjunni Meiði við Síðu-
múla.
Eftir trésmíðanám langaði
Vigfús í Tækniskólann. En ýmis
tormerki voru þar á.
— Skólakerfið er ekki fyrir
heyrnarskerta nema að því
marki sem þeir geta bjargað sér
sjálfir, með aðstoð sinna, segir
Vigfús. Og nú hættir hann að
tala (en það hefur hann lært
þrátt fyrir heyrnarleysi sitt) og
bregður á táknmál við Hervöru.
Veröld okkar hinna útilokast
sem snöggvast frá þeim. _
Þegar við tölum saman á ný
minnist Vigfús á þá erfiðleika
æsku sinnar er hann gat ekkert
talað og heyrt, en nú lítur hann
raunsæjum augum á lífið. Hann
hefur sætt sig við það sem er og
unnið úr því á aðdáunarverðan
hátt' sem markast af góðri
greind. Ef til vill er hann
meðvitandi þess trausts sem
borið er til hans af þeim er
þekkja í honum gegnan og góðan
mann.
— Hvert er mesta áhugaefni
hans?
Jú — að fræðast um lönd og
þjóðir og ferðast. Hann hefur
ferðast um allt landið sitt —
fyrst sem lítill drengur með
foreldrum sínum, sem jafnan
gerðu víðreist um landið sumar
hvert vegna vinnu sinnar fyrir
heyrnarskerta*
Með gamla drengjabrosið í
augum ítrekar Vigfús að lokum
að skólakerfið þurfi að breytast
gagnvart heyrnarskertum. Nám
er nauðsynlegt fólkinu sem lang-
ar til að læra. í náminu felst sú
andlega þjálfun sem er því
mikils virði til þess að allt gangi
betur.
— Ég lít enn einu sinni yfir
þennan glaða, skemmtilega hóp,
sem svo einlæglega nýtur þess að
blanda geði saman. Ég furða mig
á hve henni Önnu Maríu hefur
tekist að samlagast þeim með
næmum skilningi á táknmáli
þeirra. — Kveð og þakka fyrir
mig. Síðan göngum við Sigurður
út úr frjórri, gleðiríkri þögninni
inn í mengaðan skarkala borgar-
innar, þar sem stór hópur af
fólki er önnum kafinn við að búa
til vandamál fyrir sig og sína.
J.J.
Daniel Jensen varaformaður Félags heyrnarlausra afhendir
Hervöru Guðjónsdóttur formanni félagsins styttuna „Maður
ársins“ fyrir fórnfús störf i þágu félagsins.