Morgunblaðið - 06.05.1982, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. MAÍ 1982
KeeMrm
,, EKKi minnast sv/o d. ok ecj
konniá’ héir vié komum
heim."
ást er...
... að láta kyssa sig og
knúsa.
TM Reg U S Pal Oft all rights reserved
c 1978 Los Angeles Times Syndicate
Hvað áttu við með að ég eigi að
tala hærra, svo þú skiljir mig — ég
er með tyggjó!
HÖGNI HREKKVÍSI
”nei /.. hanm ee e«Ki as>ítobaRköttur miwn {"
Sameinuð þjóð í
besta landi heimsins
Árni Helgason skrifar:
„Kæri Velvakandi!
Það væri synd að segja að bless-
uð stjórnarandstaðan okkar í dag
væri jákvæð eða litrík. Og í Eld-
húsdagsumræðunum datt manni í
hug orð heilagrar ritningar um
grát og gnístran tanna. Almenn-
um borgara virðist að aðalkraftar
andstöðunnar fari í að koma ríkis-
stjórninni frá með einhverjum
hætti og umhugsun um það sitji í
fyrirrúmi málefna sem fyrir
liggja. I baráttu við verðbólgu og
aðra óáran í þjóðfélaginu þarf
enga glöggskyggni til að sjá að
sameining átaka allra með gott
hugarfar er sterkasta aflið sem til
er, en það er erfitt að beina and-
stöðunni í þann farveg. í þeim
blöðum sem andstöðunni unna les-
um við oft fyrirsagnir svo sem:
Stjórnin er að falla, stjórnin riðar
til falls, fellt mál fyrir ríkisstj. og
stjórnin er fallin — og gleði-
glampinn milli línanna minnir
undur vel á sérstakan kafla í ævi-
sögu séra Árna Þórarinssonar. En
þrátt fyrir allt heldur stjórnin
áfram í erfiðri baráttu, því það er
ekki eins alvarlegt að berjast við
andstöðuna innanfrá heldur við
fallandi markaði erlendis og sölu-
tregðu sem andstaðan vonar að
verði til að felli stjórnina. En þá
kemur sú stóra spurning: Hver
hækkar verðlag erlendis á afurð-
um okkar og hver breytir vand-
ræðum þjóða allt í kringum
Árni Helgason
okkur? Við skulum því líta raun-
hæft á málin.
Ákafi stjórnarandstöðu á hverj-
um tíma má ekki vera slíkur að
landsmenn fái það á tilfinninguna
að hér sé um skemmdarverk að
ræða. Og þegar það er athugað að
stjórnarandstaðan i dag hefur
bókstaflega ekki neitt upp á að
bjóða annað en hávært tal og ávít-
ur bæði fyrir að eyða og spara.
Andstaðan heimtar stórar fúlgur
til húsnæðismála um leið og neit-
að er um nokkra peninga í slíka
hít og svona er það á fleiri sviðum.
Þingsályktunartillögur og frum-
vörp streyma úr öllum áttum um
auknar framkvæmdir á meðan
stjórnin er gagnrýnd fyrir eyðslu-
semi. Ég get ekki fengið botn í
þetta, eins og einn vinur minn
sagði.
Að ríkisstjórn hvers tíma takist
sem best í málefnum þjóðarinnar
skiptir öllu máli fyrir þjóðfélagið í
heild. Við erum öll í sama bát og
því þýðir ekki að leggja stóra
steina í veg þann sem til hagsbóta
horfir landsmönnum. Gagnrýni er
ef til vill nauðsynleg, en leiðbein-
ingar og gott hugarfar er sterkara
og það veit ég að andstaðan skilur
undir niðri. Þeir menn sem setja
hagsmuni þjóðfélagsins ofar sín-
um metnaði og flokks síns verða
að skilja að landsmenn ætlast til
sameiningar um vandann en ekki
grátkórs um of lítil yfirráð þjóð-
málanna í dag, og ekki getur hinn
almenni borgari gert að því þótt
stjórnarandstaðan hafi leikið af
sér og það bitni á verðmætum hins
daglega lífs.
Ég á ekki betri ósk stjórnar-
andstöðunni til handa en hún fari
að átta sig á að nöldur, reiði og
átök til að ryðja ríkisstjórninni úr
vegi er ekki mál lands og þjóðar.
Ég minnist þess að eitt sinn var
haft eftir komma nokkrum: „Hvað
varðar mig um þjóðarhag?" Ósköp
finnst mér þessi hugsunarháttur
hafa færst í aukana síðan þetta
var talað. Er ekki orðið mál að
rísa gegn honum. Sameinuð þjóð í
besta landi heimsins, það á að
vera kjörorðið. Hjálpast að, en
ekki setja fótinn fyrir. Gleðilegt
sumar.“
Þessir hringdu . .
Hver er réttur
einstaklingsins
í slíku tilfelli?
Lesandi hringdi og hafði eft-
irfarandi að segja: „Mig lang-
ar til að varpa fram tveimur
spurningum í tilefni af nýrri
útgáfu af bókinni Samtíðar-
menn: Birtir útgefandinn nöfn
þeirra sem sendur var listi
með beiðni um upplýsingar en
svöruðu ekki? Hver er réttur
einstaklingsins að því er varð-
ar að hindra birtingu á efni
sem er hans einkamál í slíku
ti lfelli ?“
Ekki fáum við
eftirgjöf
Vestmanneyingur hringdi og
hafði eftirfarandi að segja:
„Eg er mjög óánægð með það
að leggja niður svæðisu plýs-
ingar Landssimans í síma 03
og færa yfir á Reykjavíkur-
stöðina. Eg hringdi í þetta
númer um daginn og þá var ég
spurð, hvar ég væri stödd á
landinu. Á að fara eins að um
allt land, eða hvað? Að leggja
þetta allt undir Reykjavík-
urstöðina? Ég er alfarið á
móti því, en vil nota þetta
tækifæri til að senda síma-
stúlkum hér í Vestmannaeyj-
um og í Reykjavík þakkir mín-
ar fyrir lipra þjónustu í gegn-
um árin. Én svo eru það kosn-
ingasímarnir. Það er þannig
mál sem maður minnkast sín
fyrir. Það hefur verið farið
aftan að þjóðinni með þetta.
Við hjónin eru komin um sjö-
tugt og ekki fáum við neina
kosningasíma. Nei, ónei. Ég
ætla ekki að hafa fleiri orð um
það.“
Ekki var á
þaö bætandi
Kannveig Þorsteinsdóttir
hringdi og hafði eftirfarandi
að segja: „I haust átti að knýja
fram leyfisveitingu fyrir
sjoppubyggingu hér á horni
Grensásvegar og Sogavegar.
Við hófum undirskriftasöfnun
meðal íbúanna hér við Soga-
veg til að mótmæla þessu
fyrirtæki og töluðum við
fjölda stjórnmálamanna í öll-
um flokkum í borgarstjórn.
Aðalröksemd okkar var sú, að
hér væri mikil umferðarörtröð
um Grensásveg og Sogaveg og
þetta væri nógu ónæðissamt
horn fyrir, þó ekki væri farið
að bæta við umfangsmiklum
sjoppurekstri sem drægi enn
meiri umferð að og ylli enn
meira ónæði en fyrir var. Auk
þess bentum við á stöðugan
umferðarnið frá Miklubraut.
Við höfðum vonað að gamli
söluturninn mundi brátt
s.VnRja sitt síðasta og aðeins
kyrrðist hér um, og jafnvel
yrði hægt að talast við hér
fyrir utan húsin. Það er sífellt
verið að klifa á því að fólk eigi
að taka þátt í að móta um-
hverfi sitt, að það eigi að hafa
sem víðtækust áhrif á hvað sé
gert eða látið ógert. Við reynd-
um þetta, en árangurinn er
ekki uppörvandi. Það eru
komnar gröfur á kaf í jörðina
hér fyrir handan götuna. Og
vilji íbúanna við Sogaveg og í
nágrenni virtur að vettugi.