Morgunblaðið - 25.07.1982, Page 16

52
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. JÚLÍ1982
Með brúðum,
tröllum
og trúðum
Keykjavík er full af skemmtileg-
um fyrirbærum og maður þarf ekki
nema rétt að líta i kringum sig eða
skreppa út á næsta götuhorn til að
verða þeirra var. I’annig var það til
dæmis þegar við litum inn í List-
munahúsið í 1.%'kjargötu nú í vik-
unni, en þar stendur yfir bráð-
skemmtileg sýning á brúðum og alls
kyns fígúrum, sem íslenskar konur
hafa búið til í frístundum sinum.
Glaðlegur trúður með blöðrur í fang-
inu tekur á móti okkur á stigaþrep-
inu og þar fyrir innan taka við brúö-
ur og figúrur af öllum stærðum og
gerðum, scm njóta sín vel i skemmti-
legum og þjóðlegum húsakynnum
Listmunahússins.
í sýningarsalnum hittum við að
máli þær Sigríði Kjaran og Helgu
Kgilson, sem ásamt ellefu öðrum
konum eiga verk sín á sýningunni.
Þær Sigríður og Helga gengu með
okkur í gegnum salinn og útskýrðu
það sem fyrir augu bar og leystu
úr spurningum okkar varðandi
verkin og sýninguna. — „Það eru
engin formleg samtök sem standa
að þessari sýningu, heldur er hér
um að ræða hóp sem varð smám
saman til eftir að hugmyndin kom
upp,“ — sögðu þær, er við spurð-
um um tildrög þess að sýningin
var sett upp.
„Þær voru að skoða húsnæðið
hérna, Svava Aradóttir og Hjördís
Gissurardóttir, þegar þeirri hug-
mynd sló niður hjá Hjördísi að
það væri sniðugt að hafa brúðu í
glugganum á baðstofunni og
þannig kviknaði hugmyndin sem
smátt og smátt vatt upp á sig og
varð að þessari sýningu. Síðan var
haft samhand við konur, sem vitað
var að höfðu fengist við brúðugerð
og það má segja að það hafi verið
tilviljunarkennt við hverjar var
talað, — Svava t.d. þekkti eina
sem aftur þekkti aðra og þannig
myndaðist þessi hópur. Við höfð-
um engin samráð með hvað hver
ætlaði að gera, enda var kostulegt
að sjá hvað þetta var allt gjörólíkt
þegar allt var komið saman. Hér
má til dæmis sjá taubrúður og
brúður sem gerðar eru úr hnetum
og þetta er allt frá fullri líkams-
stærð, eins og „konan í lögtakinu"
og niður í lítil kríli á stærð við
þumalfingur.
Brúður af öllum
stærðum og gerðum
Sýningin „Brúður, tröll og trúð-
ur“ er þess eðlis að erfitt er að
- Litið inn
á brúðu-
sýningu í
Listmuna-
húsinu
Viðtal: Bragi Óskarsson
Myndir: Guðjón Birgisson
útskýra verkin með orðum og þar
gildir máltækið „sjón er sögu rik-
ari“. En ef farið er í gegnum hana
samkvæmt númerum verður á
vegi okkar, næst á eftir trúðnum,
sem áður er getið, „Grásleppu-
karl“, en bæði þessi verk eru eftir
Sigríði Kjaran. Grásleppukarlinn
er í sínu rétta umhverfi, með fiski-
kerruna sína og net og á trönunum
eru grásleppur, sem gerðar eru úr
roði af raunverulegum gráslepp-
um. Þvi næst koma fjórar útgáfur
af „Vinum Louise" eftir Helgu
Garðarsdóttur og þar næst aðrar
fjórar útgáfur af „Dekurbörnum"
eftir Sólveigu Þorsteinsdóttur. Inn
á milli getur að líta trébrúðu í
glerkassa, sem fengin var að láni
úr Þjóðminjasafninu, en brúða
þessi var smíðuð fyrir hundrað ár-
um og var á sínum tíma notuð sem
lifrarhnallur.
Rikka Geirsdóttir á þrjú verk á
sýningunni, „Gamla brúðuvagn-
inn“ og tvær útgáfur af „Ömmu-
stelpu". í litlu herbergi inn af
sjálfum sýningarsalnum situr
döpur „kona“ við borð. Á borðinu
er koníaksflaska og mynd af eigin-
manninum, en greinilegt er á svip
konunnar að líf hennar er í rúst.
Þetta er verkið „Að lögtaki loknu"
eftir Hjördísi Gissurardóttur og
er brúðan í fullri líkamsstærð. Þá
koma þrjú verk eftir Sigríði Kjar-
an, þar sem allar brúðurnar eru
gerðar úr pípuhreinsurum og taui,
og merkin heita „Dansað á jólum“,
Trúðurinn glaðlegi, sem tók á móti okkur á stigapallinum.
Konan situr niðurbrotin í stólnum í
verkinu „Að lögtaki loknu“ eftir
Hjördisi Gissurardóttur.
LjÓHm. MbL Emilía.
Hér sjáum við „Prestshjónin á Bala“ eftir Vigdísi Pálsdóttur.
Hundrað ára gömul trébrúða, sem
fengin var að láni úr Þjóðminjasafn-
inu.
Helga Egilson hagræðir jólasveinunum í verki sem hún og systir hennar
Þórunn gerðu, „Grýla, Leppalúði og sveinarnir þrettán.