Morgunblaðið - 25.07.1982, Blaðsíða 24

60 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. JÚLÍ1982
PÓLÝFÓNKÓRINN
Á SPÁNI
3* HLUTI
Eftir að hafa tekið saman dótið
sitt, hélt kórinn aftur á hótel
Melia Granada þar sem beið hans
síðbúinn kvöldverður. Tekið var
hressilega til matar síns. Ingólfur
Guðhrandsson hélt ræðu og þakk-
aði kærlega fyrir þessa tónleika.
Sagði hann þá hafa verið mjög
góða, en ennþá vantaði herslu-
muninn, þó hann væri ekki að
kvarta yfir frammistöðu kórsins.
Svo þagði hann í stutta stund en
sagði svo: „Ja, ég veit bara ekki
hvað ég á að segja. Þið eruð alveg
frábær." Og þá klappaði kórinn.
Flestir gengu til náða eftir kvöld-
verðinn en sumir fengu sér örlít-
inn göngutúr í næturhitanum.
Settust niður og fengu sér bjór og
virtu fyrir sér mannlífið á götum
Granada. Þreytt en ánægð.
Rétt fyrir ofan hótelið sem kór-
inn var á í Granada er risastór
stytta af Isabellu drottningu
Spánar og manni, sem krýpur hjá
henni og þau eru að líta á skjal eða
kort sem maðurinn heldur á í
hendinni. Það þurfti ekki mikið til
að komast að því að þessi maður
væri Kólumbus og kortið væri af
fyrirhugaðri sjóleið hans til Am-
eríku, sem náttúrlega enginn vissi
þá að væri til. Erindi hans var að
fá Isabellu til að styrkja ferð hans
yfir hafið. Þetta átti sér stað í
Granada þar sem Isabella hefur
búið vel, nýbúin að vinna fullnað-
arsigur á Márum og hafði samein-
að Spán í eitt konungsríki, hefur
hún eflaust sagt eitthvað á þessa
leið við Kólumbus: „Ja, ég get svo
sem látið þig hafa þrjú skip. Hver
veit nema þú finnir eitthvað." Og
Eftir síöustu tónleika Pólýfónkórsins á söngferóalaginu í borginni Sevilla á Spáni var tónlistarfólkió hyllt meö dynjandi lófataki
og Ingólfi Guöbrandssyni og Nancy Argenta voru afhentir blómvendir. Ætlaöi lófatakinu seint aó linna.
„Það er synd fyrir heiminn að
kórinn skuli ekki fara víðar“
með það fór Kólumbus í sína eigin
siglingu, sem átti eftir að enda í
Ameríku.
Allur
flutningur
stórkostlegur
Blaðið Granada, sem gefið er út
í samnefndri borg, sagði í frétt
eftir tónleikana þar, en gagnrýnin
átti eftir að birtast síðar: „Það
voru svolítið sérstakir tónleikar,
sem Pólýfónkórinn og hljómsveit
fluttu í dómkirkjunni í Granada
undir stjórn Ingólfs Guðbrands-
sonar. Allur flutningur á efn-
isskrá var stórkostlegur og kom
það á óvart hve vel og örugglega
verkin voru flutt. Án erfiðleika
fyllti kórinn þessa stóru kirkju
með söng sínum, þannig að það
var sama hvar fólk sat, alls staðar
heyrðist tónlistin jafn vel.“
Frá Granada var haldið í býtið
morguninn eftir og stefnan tekin
til Sevilla. Það er fjögurra tíma
akstur og hitinn var steikjandi.
Velti fólk því almennt fyrir sér
hvernig Spánverjar gætu lifað í
slíkum hita hvað þá starfað. Áð
var í gleðikonuþorpinu fræga,
Loja, og þar tók banjóleikarinn
aftur Fugladansinn. Aftur var áð í
Estepa, sem er lítill bær skammt
frá Sevilla. Við ókum í gegnum
dæmigert spænskt landslag.
Bændur voru úti að vinna með
barðastóra hatta. Þeir fóru sér
hægt. Dugði ekki annað í þessum
hita. Sumir bændur voru að
brenna sinu á stórum svæðum,
aðrir að plægja akra.
Sevilla
Sevilla er fögur borg. Þar er
tónlist í hávegum höfð. Þar var
óperan Carmen frumflutt í húsi
sem nú er notað undir tóbaks-
framleiðslu. Rakarinn í Sevilla,
óperan fræga, á að gerast þar í
borg og svo er um fleiri eins og
Don Juan. Antonio, bílstjórinn
okkar, er fæddur í Sevilla, svo
hann gerðist fararstjóri okkar um
borgina. Það eru margar sögur til
um uppruna Sevilla. Ein segir að
hún hafi verið borg Herkúlesar,
önnur að borgin hafi verið angi af
hinu dularfulla landi Atlantis.
Engu skal um upprunann spáð, en
Sevilla er nú á dögum kölluð höf-
uðborg Suður-Spánar. Borgin er
staðsett á vinstri bakka Guadal-
quivir-árinnar, liggur lágt í ár-
dalnum. Aðeins smápartar borg-
arinnar eru meira en 30 fetum yfir
sjávarmáli. Gamla Sevilla er lítið
skipulögð, full af þröngum, litlum
götum, húsin öll byggð í Márastíl,
enda réðu þar Márar um langt
skeið. Víðari götur og meira skipu-
lag er að finna utan við gamla
máríska hluta borgarinnar og er
María Luisa-garðurinn sérstak-
lega fallegur og vel staðsettur með
byggingum Spænsk-amerísku sýn-
ingarinnar sem haldin var 1929.
Fallegasti minnisvarði um
tímabil Mára í borginni er Al-
cázar-höllin, en smíði hennar
hófst 1181. Eitthvert sérkenni-
legasta kennileiti hennar er Torre
del Oro eða Gullturninn, sem
stendur við bakka Guadalquivir,
en efsti hluti turnsins á að vera úr
skíra gulli. Má líkja Alcázar-
höllinni á margan hátt við Al-
hambra-höllina í Granada. Sevilla
er fræg fyrir kirkjubyggingar sín-
ar og þá sérstaklega fyrir dóm-
kirkjuna Santa María de la Sede.
Smíði hennar tók 104 ár og er hún
byggð í fransk-gotneskum stíl.
Kirkjan er gríðarstór, rúmlega
300 fet enda á milli, 228 fet á
breidd og 100 fet upp í loft, enda er
hún talin vera þriðja stærsta
guðshúsið á jörðinni, þar sem að-
eins Péturskirkjan í Róm og Saint
Paul’s Cathedral í London eru
Þaö lögðu sig allir fram til aö gera lckatónleikana aö eftir
minnilegum atburöi, bæði fyrir tónlistarfólkið og íbúa Sevilla.
Dætur Ingólfs og tengdasonur, sem þátt tóku í hljómleikaferóalaginu á Spáni.
Frá vinstri: Rut, María, Eva Mjöll, Hörður Áskelsson og Inga Rós.