Morgunblaðið - 25.07.1982, Page 27

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. JÚLÍ1982
63
Elsta starf-
andi hljóm-
sveit á landinu
HLJÓMSVEITIN GauUr er elsta
starfandi hljómsveit á landinu.
Hún var stofnuö árið 1942 af
bræðrunum Guðmundi og Þórhalli
Þorlákssonum og hét þá Gullbræð-
ur.
Við á förnum vegi hringdum í
Rafn Erlendsson á Siglufirði til
að forvitnast um hljómsveitina.
En hann hefur spilað með Gaut-
um síðan árið 1969.
„Blessaður Rafn, mig langar
til að spjalla aðeins við þig um
Gauta."
„Þú segir það, hvað er það sem
þú vildir helst vita.“
„Mig langar til að vita hvenær
nafnið breyttist úr Gullbræðrum
í Gauta."
„Það gerðist árið 1955, um leið
°g fjölgaði í hljómsveitinni."
„Það held ég að megi fullyrða,
á veturna spilum við um hverja
helgi á Hótel Höfn og á sumrin
spilum við á sveitaböllum."
„Þið ætlið ekki að skella ykkur
í hringferð í kringum landið?"
„Ekki í sumar, fyrir nokkrum
árum fórum við hringinn þrjú
sumur í röð, það var mjög gam-
an, kannski drífum við okkur
næsta sumar."
„Finnst þér danshúsamenn-
ingin hafa breyst eitthvað á
þeim 13 árum sem þú hefur spil-
að með hljómsveitinni?"
„Já, það finnst mér, núna er
miklu meira fyllerí. Ég get sagt
þér að þegar ég var í gagnfræða-
skóla 1966 drakk einn maður í
bekknum og það var litið niður á
hann.“
Gautar í fullu fjöri á árinu 1976.
„Ekki eru sömu meðlimirnir
sem skipa hljómsveitina núna og
árið 1955?“
„Nei, blessuð vertu, það hafa
orðið miklar mannabreytingar,
það yrði of langt mál að telja
alla þá upp sem spilað hafa með
hljómsveitinni. I dag skipa
hljómsveitina Elías Þorvaldsson
sem leikur á orgel og syngur,
Stefán Friðriksson spilar á gítar
og syngur, Sverrir Elfesen á
bassa, Rafn Erlendsson tromm-
ur og söngur og söngkonan
okkar hún Selma Hauksdóttir."
„Hverskonar lög flytjið þið?“
„Við reynum að gera öllum til
hæfis, en mest spilum við þó af
poppmúsik."
„Þú segir það, en er nóg að
gera hjá ykkur?“
„Manstu eftir einhverju
skemmtilegu sem hefur gerst á
dansleikjum sem þið spiluðuð
á?“
„Það er margt búið að gerast
en enginn atburður er öðrum
minnisstæðari.“
„Hvað er framundan hjá
hljómsveitinni?"
„Um verslunarmannahelgina
spilum við þrjú kvöld í Húnaveri
og um miðjan ágúst komum við
suður til að skemmta Reykvík-
ingum."
„Jæja, Rabbi, eigum við ekki
að fara að slíta þessu?"
„Jú, er það ekki ráð.“
„Þakka þér fyrir spjallið og
vertu blessaður."
„Blessuð og þakka þér fyrir
hringinguna."
VEGI
Það er jafnan mikið um að vera í áhorfendastúkunni, þegar að 1. deildarliðin eru að keppa í knattspyrnu. Á
þessari mynd má sjá Kurby, þjálfara Akurnesinga, gefa sínum mönnum merki með handalyftingu og ákveðni í
svipnum. Kurby þykir jafnan nokkuð æstur þegar menn hans eru að keppa og að sögn á hann það til að hlaupa
inn á völlinn til að skamma þá sem ekki standa sig að hans mati.
Rollubúskapur læknisins
og kennarans

Björn og Már rýja á fullu, en Helga Jónsdóttir, kona Björns, heldur í hornin.
Ljósmvnd Mbl. Sigurgeir.
ROLLUBÆNDUR leynast víða
um land, því þótt þeir séu æði
margir sauðfjárbændurnir sem
sinna ekki öðru þá eru það einnig
margir sem hafa nokkrar skjátur
og sinna þvi verki af mikilli alvöru
og alúð. Sigurgeir ljósmyndari í
Eyjum hitti tvo þessara tóm-
stunda-rollubænda sem hafa lagt
mikla rækt við búskapinn, þá
Björn ívar Karlsson skurðlækni
og Má Jónsson kennara. Þeir hafa
aðstöðu í Suðurgarði í Eyjum, sem
er fyrir ofan Hraun og þar er dútl-
að við skjáturnar öllum stundum
sem gefast. Þeir félagar eru jafn-
framt úteyingar og stunda úteyja-
búskap í eynni Hana og þá hafa
þeir komið við sögu í trilluútgerð-
inni í Eyjum, svo það er sýnt að
athafnasemin ríður ekki við ein-
teyming.
Már er gamalgróinn kennari,
harðjaxl með fasi undiröldunnar,
en Björn læknir er frægur fyrir
fimi sína og snilli með skurðhníf-
inn, en samkvæmt myndum Sigur-
geirs virðist hann ekki síður nat-
inn við hnífinn þegar rýja skal
blessaðar rolluskjáturnar.
„Mér finnst mig hljóti að vera að dreyma“
Sl. laugardag hélt Ólafía Ey-
leifsdóttir upp á 80 ára afmæli sitt
að Blikanesi 22 í Garðabæ, þar
sem hún býr ásamt syni sínum. í
tilefni af afmælinu heimsóttum við
Olafíu á fórnum vegi. Hún tók á
móti okkur með bros á vör. Það
kom okkur á óvart hvað þessi 80
ára gamla kona var ern og létt i
lund, það hefði frekar mátt segja
okkur að hún væri að halda upp á
60 ára afmælið en ekki áttræðis-
afmælið.
Við byrjuðum á að spyrja
Ólafíu um uppruna hennar. Hún
tjáði okkur að hún væri fædd í
Glaumbæ á Stafnesi ein af átta
systkinum. í Glaumbæ hefði hún
alist upp til 15 ára aldurs en þá
hefði hun farið ráðskona að
Vattanesi og dvalið þar eitt
sumar. Leiðin hefði síðan legið
til Reykjavíkur. Hún hefði gifst
þar Guðna Byrings árið 1924 og í
Reykjavík hefði hún búið mestan
hlutann af sinni búskapartíð, en
fyrir 13 árum hefði hún flust
hingað út á Arnarnes og hér
kynni hún vel við sig. Það væri
mun rólegra að búa hérna en í
Reykjavík.
— Hve mörg börn átt þú Ólafía?
„Ég á 10 börn. Barnalánið hef-
ur fylgt mér. 5 dætur mínar og
einn sonur búa í Bandaríkjunum
og hin 4 hérna á íslandi. í dag er
ég svo heppin að 4 dætur mínar
sem búa vestra sáu sér fært að
koma heim til að halda upp á
afmælið með mér. Reyndar ætl-
aði ég mér aldrei að halda upp á
afmælið en svo komu dæturnar
að utan, ég sagði þeim að ég vildi
heldur fara í útilegu upp í sveit
frekar en að halda veislu en þær
tóku ekki annað í mál.
— Hvers vegna heldur þú að 5
af börnum þínum hafi kosið að
setjast að erlendis?
„Ég veit það ekki, skýringin er
kannski sú að þær voru allar svo
huggulegar að ég hafði engan
frið með þær,“ segir Ólafía og
hlær. „Þær eru allar heilbrigðar
og líður vel vestra og það er ég
ánægð með. Mér finnst svo
ótrúlegt að þær skyldu koma, að
mér finnst mig hljóti að vera að
dreyma."
— Með allan þennan barna-
fjölda vannstu þá einhverntíman
utan heimilis?
„Já, það gerði ég í fjölda mörg
ár, allskonar vinnu. Ég hætti
ekki að vinna utan heimilis fyrr
en ég varð 70. Þá fór ég að
prjóna lopapeysur til að hafa
eitthvað fyrir stafni."
— Einhver hvíslaði því að
mér að þú værir með bílpróf og
keyrðir það sem þú þyrftir?
„Já, ég tók bílpróf 1950 og hef
keyrt síðan. Ég mjaðmagrind-
arbrotnaði 1979 þegar ég var
nýkomin úr heimsókn frá
Bandaríkjunum, síðan þá á ég
erfitt með að komast um utan-
dyra nema akandi, héðan er
langt í búðir og erfitt með heim-
sendingarþjónustu svo það er
nauðsynlegt fyrir mig að geta
ekið. Annars er ég ekki vel góð
að keyra í Reykjavík en suður í
Hafnarfjörð finnst mér ekkert
mál að keyra.“
Við sáum að gestir voru farnir
að streyma að til Ólafíu svo við
spurðum hvort það væri eitthvað
sem hún vildi segja að lokum.
„Það er svo skrýtið að guð
hjálpar mér alltaf. Eg hef aldrei
góð verið, en samt alltaf heppin,
ég á 10 börn sem öll eru mér góð
og það er þakkarvert."
Við kvöddum Ólafíu og þökk-
uðum fyrir þær veitingar sem
hún hafði borið á borð fyrir
okkur.
Ólafía önnur til hægri ásamt þremur dætrum sínum.