Alþýðublaðið - 16.09.1920, Qupperneq 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
y. b. k.
Réttar vörur. — liétt verÖ.
'Vefnaðarvörur. Smávörur.
Pappír og- Kitlöug'.
Leður og Skiiin. Skó- og
Söðlasmídavörur,
Eins og að undanförnu munuð þér gera bezt kaup hjá
Terzl. Björn Kristjánsson.
Yerzlnnarskóli Islands.
Skólann vantar kennara í íslenzku, dönsku, ensku,
reikningi og ef til vill íleiri námsgreinum. — Um-
sóknir séu skriflegar og sendist, innan 10 daga, for-
manni skólans Jómi Sivertsen, Yesturgötu 10.
Reykjavík 14. september 1920.
F. h. Skólanefndar
Jón Sivertsen.
Kaupfél. Reykj avikur
(Gamla bankanum)
útvegar ísleuzkai1 kaptöflszs?. Nokkrir pokar fyrirliggjandi.
Xoii koaungur.
Eítir Upton Sinclair.
Fjórða bók:
Erfðaskrá Kola konungs.
(Frh.).
Hávaðinn óx við dyrnar og
Jeff Cotton og nokkrir fleiri varð-
menn ruddúst gegnum manngrú-
ann inn í salinn, lafmóðir og eld-
rjóðir af hlaupunum.
.Þarna kemur eftirlitsmaðurinn",
kallaði Haliur. „Ekkert liggur á
Cotton, hér verður ekkert upp-
hlaup. Við erum verklýðsfélagar,
við kunuum að stilla okkur. Við
höfumj ekki mist kjarkinn. Við
höfum félagsskap með okkur,
þrefait" húrra fyrir féiaginu, fé-
lagar! “ “f.,|
Húrrahrópin kváðu |'yið fyrir
félaginu, fyrir Joe Smith, fyrir
ekkjunni og sorgarslæðum hennari
Nú rumdi í námueftirlitsmann-
inum: „Ef þér eruð tilbúin, ung-
frú góð, þá gerið svo vel að
koma 1“
Hallur ók sér feimnislega. „Æ,
herra Cotton, þetta kemur svo
skyndilega I “ Mannfjöldinn æpti,
og Hallur fór niður af stólnum.
Hann dró slæðuna kíminn fyrir
andlitið og tipplaði afkáralega
fram gólflð, en alt ætlaði um
koll að keyra vegna hiáturs.
Þegar hano kom til eftirlitsmanns-
ins, tók hann feimnislega undir
handíegg hins mikla manns! Því
næst fór hann út úr salnum og
niður götuna, með Pete með
brennivínsnefið við hina hliðina
og Bud Adams að baki sér.
Glorhungraðir menn hættu að
eta, til þess að horfa á þettai
Þeir streymdu út úr matsöluhús-
inu, og eltu hópinn, hlægjandi og
spaugandi. Alt af bættist við og
þegar til skrifstofunnar kom, var
mikill hluti þorpsbúa kominn þar
saman. Stórir, kolsvartir námu-
verkamenn hióu, svo tárin
streymdu niður kinnarnar. Þeir
föðmuðu hvern annan af gleði
yfir þeim grikk, er Joe Smith
hafði gert harðstjórunum.
Jeff Cotton varð jafnvel að iáta
undan. „Æ, fjandakornið sem eg
nenni að vera að þessu", muldr-
aði hann og reyndi ekki einu
sinni að halda mannfjöldanum
burtu, þegar hann ruddist fram
til þess að klappa á herðar Halls,
eins og þeir höfðu gert síðast er
hann fór frá þeim með loforði
um að koma aftur og bjarga
þeim. Þeiir hvísluðu hughreyst-
andi orð í eyru honum, alveg
eins og það væri ekki hann sem
færi burtu og léti þá eiga sig
eftir ósigurinni Þeir hrópuðu
húrra fyrir honum og óskuðu
honum alls góðs með sömu til-
trúnni og úr augum þeirra skein
traustið. En þó var það hann,
sem fór úr ánauð til freisisins, en
þeir skriðu aftur í svartar holur
sínarl
Halli gekk illa að leika þenna
leik til enda. En hann var mint-
ur á hann, þegar hann sté í piís
frú Zamboni og hrasaði, og eftir-
litsmaðurinn hjáipaði honum hæ-
versklega. Það var auðséð, að
Jeff Cotton kaus það helzt, að
láta sem ekkert væri, til þess að
losna á sem auðveidastan hátt
við þennan óviðráðanlega gest,
og komast hjá öllum óþægindum.
Hann fylgdi ekkjunni aiveg að
dyrunum og hjáipaði henni upp í
Iestina. Hann lét verði við dyrn-
ar — Bud Adams öðrum megin
og Pete Hanum hinum megin,
og sýndu þeir henni aila kurteisi
unz lestin var komin út úr Norð-
urdalnum.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðnr:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg,