Alþýðublaðið - 18.09.1920, Blaðsíða 1
1920
Laugardaginn 18. september.
214. tölubl.
lólítíski hálsbroL
Flestir þeirra manna, sem lesið
hafa Vísir þessi síðustu árin, eftir
að náverandi ritstjóri hans tók við
biaðstjórniani, munu þykjast þess
fulllvissir, að ritstjóri hans kunni
ekki að skammast sín og þykjast
sjá þess mörg merki.
Að Vísisritstjórinn sé þó ekki
alveg blygðunarlaus má sjá vott
á því, að hann hefir aldrei viljað
kannast við það, að hann tæki
málstað íslandsbanka, og er það
besta sönnunin fyrir því, hve af-
skaplega slæmur er málstaður
bankans, þegar jafnvel sá, sem
ekki kann að skammast sín, blygð-
ast sín fyrir hannl
Það muc hafa verið fyrir þenn-
an blygðíinarvott, að ritstjóri Vísis
valdi þá aðferðina til þess að halda
uppi svörum fyrir íslandsbanka,
að tala um annað. Og sjálfsagt
hefir hann blekt einhverjar lítil-
sigldar sálir með öllu skrafi sfnu
át í loftið um gengið, skrafinu
sem Jón Laxdal Og Eggert Briem
frá Viðey létu hann éta ofan í sig
i sínu eigin blaði (verði honum að
góðu!).
Ekki er úr vegi að minnast á
hinar hlægilegu árásir Vísisritstjór-
ans á danska banka í Danmórku
Hann vissi sem sé að það gat
ekki skaðað dönsku bankana far%
eða sjálfan hann hér, þó hann
gerði það, og hélt sýnilega að
hann með þessu gæti gert almenn-
ingi sjónhverfingar, svo almenning-
ur sæi ekki að hann léti í friði
■danska bankann hér á landi. En
trúlegt er að þar hafi honum
skjátlast; almenningur er ekki eins
fáfróður og gersneyddur hugsun
eins og Jakob Mölier heldur, og
hafði töluverðan rétt til að halda,
er þessi sami almenningur hafði
kosið hann á þing!
Það eru varla margir, núorðiðt
sem ekki sjá það, að aðstaða
Vfsisritstjórans í Islandsbankamál-
*nu er með öllu ósamboðin, eigi
aðeins manni sem seint og snemma
hefir klifað á „sjálfstæðinu", eins
og hann, heldur blátt áfram ósam-
boðin hverjum heiðarlegum manni,
sem fæst við opinber mál. En
reyndar er ekki ósenuilegt, að
Jakob þekki sjálfan sig svo vel,
að honum finnist að hann sé hvort
sem er kominn svo langt niður
fyrir takmörkin og nálægt þólitísku
hálsbroti, að hann geti vel tekið
undir með kerlingunni:
„Eg ætlaði ofan hvort eð var.“
fiRckael brjálaðnr.
Khöfn, 17. sept.
Lausnarbeiðni Frakkaforseta er
nú opinber. Hann er álitinn brjál-
aður. Hefir tvívegis reynt til þess
að drekkja sér í brjálsemisköstun-
um. Of mikil áreynsla og æða-
kölkun hefir aukið sjúkdóminn.
Miilerand vex stöðugt fylgi sem
forsetaefni.
Óf«rleg sprenging.
Khöfn, 17. sept.
Símað er frá New York, að
ógurleg sprenging hafi orðið í
verzlunarhverfi borgarinnar, skamt
frá banka Morgans. 200 manns
hafa særst og farist. Skaðinn
metinn 2 miljónir.
Danska smjSrverðið.
Khöfn, 17. sept.
Smjörverð í Danmörku er nú
komið upp í kr. 7,68 kg., og er
það atleiðing hins háa gengis
dollarsins og sterlingspundsins.
Vegna hins háa smjörverðs er
mjólkin stigin upp í 73 au. literinn.
ðgijtn stðikurnar.
(Aðsent.)
í Morgunblaðinu 8. þ. m. er
grein með yfirskriftinni „Ógiftu
stúlkuruar*. Rituð af einhverjum
hr. S. Þ. Þó að grein þessi sé
tæpast svara verð, ætia eg að
upplýsa höfundinn um ýmislegt,
sem hann virðist harla ófróður um.
Hr. S. Þ. er mjög undrandi yfir
því, að það skuli vera eklá á
kvenfólki til starfa í kaupstaðar-
hásum og á sveitabæjum, af því
áður fyr var nóg fólk til að gegna
þessum störfum. Honum finst það
mjög óeðlilegt að tímarnir skuli
breytast, og virðist þó ekki þurfa
skarpan skilning til að sjá hvað
þessari breytingu veldur.
Áður fyr þektu ógiftar stúlkur
ekki önnur störf en að vera vinnu-
kona annaðhvort í sveit eða kaup-
stað. í sveitunum voru þær látn-
ar vinna öll störf úti og inni, ef
á þurfti að halda, bæði sumar og
vetur. Eg býst við að hr. S. Þ.
sé ekki svo óupplýstur, að hann
viti ekki hvaða störf eru nauðsyn-
Ieg á sveitaheimili, svo eg þurfi
ekki að telja þau upp. Að aflokn-
um dagsverkum urðu þær að taka
hvíldartíma sinn til að þvo plögg
og bæta skó af sér og sínum
þjónustumönnum, einum eða fleiri,
og svo í býtiáfætur á morgnana
tii að mjalta og gera ýms inni-
verk áður þær þurftu út. Svona
liðu dagarmr í sveitunum allan
ársins hring virkir og helgir. Eng-
in frjáls stund hjá vinnukonunum.
Fyrir þetta fengu þær 25 kr. árs-
kaup og minna hjá sumum.
í kaupstöðum aftur á móti hafa
þær líklega ekki haft við jafnmik-
ið ófrjálsræði að búa, af því ekki
hefir verið hægt að nota þær eins
mikið. En það var þá annað sem
ekki var betra. Þær voru og eru
hafðar enn í svo mikilli fyrirlitn-
ingu hjá yfirboðurunum, einmitt
fyrir það að þær hafa vilja og
dug til að vinna heiðarlega vinna,