Morgunblaðið - 17.04.1984, Blaðsíða 22

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. APRÍL 1984
Auglýsing frá
ríkisskattstjóra
Alhygli skal vakin á ákvæöum laga nr. 7/1984 og laga nr. 8/1984 um breytingu á
iögum nr. 75/1981 um tekjuakatt og eígnarakatt, abr. lög nr. 21/1983 og lög nr. 84/1983
um breyting á þeim lögum.
Sérstaklega skal bent á eftirtalin atriði:
1. Orlofsfjár- og póstgríróreikninga. Samkvæmt ákvæóum 1. gr. laga nr. 8/1984 ber nú
aó telja vaxtatekjur af innstæóum á póstgiróreikningum og orlofsfjárreikningum til tekna
skv. ákvæöum 1. tl. 8. gr. laga nr. 75/1981 í staö 3. tl. 8. gr. svo sem áður var.
Samkvæmt 14. gr. laga nr. 8/1984 fer nú um heimild til frádráttar þessara eigna frá
eignum á sama hátt og um innstæöur í innlendum bönkum og sparisjóóum.
Hafi maöur skilaö framtali sinu til hlutaöeigandi skattyfirvalda fyrir 7. april 1984 er hér
meö skoraö á hann aö koma á framfæri nú þegar, viö hlutaóeigandi skattstjóra, leiörétt-
ingu á framtali sínu meö hliósjón af greindu lagaákvæði, á þann veg, aö vextir af og
inneignir á póstgíróreikningum og orlofsfjárreikningum, sem fram voru taldir í liö E 6,
veröi fluttir úr þeim liö í liö E 5.
Hafi maöur krafist vaxtagjalda til frádráttar tekjum í reit 60 í framtali sínu munu skattyf-
irvöld annast breytingar á þeirri fjárhæö frádráttar, svo og á tekjuskattsstofni, eftir því
sem efni standa til, meö hliösjón af tilfærslu vaxtatekna úr reit 14 í reit 12.
2. Arö af hlutafé. Meö a)-liö 4. gr. laga nr. 8/1984 eru geröar tvær breytingar á 2. tl.
B-liös 1. mgr. 30 . gr. laga nr. 75/1981, sbr. 1. tl. 1. gr. laga nr. 84/1983 um frádrátt frá
tekjum manna utan atvinnurekstrar af aröi af hlutafé. Annars vegar er um aö ræóa
hækkun frádráttarbærrar fjárhæöar frá tekjum af aröi af hlutafé úr kr. 12.750 í kr. 25.000
hjá einstaklingi og úr kr. 25.500 i kr. 50.000 hjá hjónum. Hins vegar er nú eigi heimilt aö
draga frá aröi af hlutafé, sem myndast hefur vegna fenginna jöfnunarhlutabréfa umfram
þau mörk sem greinir í 1. mgr. 99. gr. laga nr. 75/1981. frádrátt skv. nú breyttum
ákvæöum 2. tl. B-liðs 1. mgr. 30. gr. laga nr. 75/1981.
Hafi maöur skilaö framtali sínu tíl hlutaöeigandi skattyfirvalda fyrir 7. apríl 1984 og telur
sig eiga rétt til hækkunar frádráttar skv. gildandi lögum eöa honum ber aö leiörétta
frádrátt til lækkunar skv. gildandi lögum, er hér meö skoraö á hann aö koma á framfæri
nú þegar, viö hlutaöeigandi skattstjóra, leiöréttingu á reit 82 í framtali sínu meö hliösjón
af greindu lagaákvæöi.
3. Arö lagóan í stofnsjóö samvinnufélaga. Meö b)-liö 4. gr. laga nr. 8 1984 er gerö sú
breyting á 3. tl. B-liös 1. mgr. 30. gr. laga nr. 75/1981 um frádrátt frá tekjum manna utan
atvinnurekstrar af aröi færöum félagsmanni í samvinnuféiagi til séreignar í stofnsjóö, aö
frádráttur er hækkaöur úr 5% í 7% af viöskiptum félagsmanns utan atvinnurekstrar eöa
sjalfstæörar starfsemi.
Hafi maöur skilaö framtali sinu til hlutaöeigandi skattyfirvalda fyrir 7. apríl 1984 og telur
sig eiga rétt til hækkunar frádráttar samkvæmt reit 81 í framtali sinu, er hér meö skoraö
á hann aö koma á framfæri nú þegar, viö hlutaöeigandi skattstjóra, leiöréttingu á
framtali sínu meö hliösjón af greindu lagaákvæöi.
4 Fyrnanlegar eignir. Samkvæmt 6. gr. laga nr. 8/1984 er gerö sú breyting á upphafs-
setningu og á 2. tl. 32. gr. laga nr. 75/1981, aö felld er niöur undantekning um
íbúóarhúsnæöi. Af þessu leiðir aö nú telst íbúöarhúsnæöi, sem notaö er til öflunar tekna
í atvinnurekstri eöa i sjálfstæöri starfsemi, fyrnanleg eign skv. 32. gr. laga nr. 75/981, þó
er fyrning af útleigóu íbúöarhúsnæöi í eigu manna háö takmörkunum skv. ákvæöum
d)-liös 4. gr. laga nr. 8/1984.
í þessu sambandi þykir rétt aö vekja athygli á athugasemdum um 6. gr. frumvarps sem
varö aö lögum nr. 8/1984 og birta orörétt síöustu mgr. athugasemdanna sem hljóóar
svo:
„Þar sem íbúöarhúsnæöi veröur nú í fyrsta sinn fyrnanlegt samkvæmt almennum fyrn-
ingarákvæöum skattalaga þarf í upphafi aö reikna út fyrrningargrunn og þegar fengnar
fyrningar af þeim grunni. Ekki eru í frumvarpi þessu sérákvæöi þar aö lútandi, en hin
almennu ákvæði skattalaga gilda þar um. Varöandi þaö ibúöarhúsnæöi sem var í eigu
skattaöila fyrir ársbyrjun 1979 gilda ákvæöi til bráöabirgöa IV í lögum nr. 75/1981 um
framreikning stofnverös og reiknaöar fyrningar af því, en sióan gilda ákvæöi 36.—37. gr.
um fyrningargrunn og framreikning hans. Aö því leyti sem skattaöili hefur nýtt sérstakar
fyrningarheimildir 44. gr. laga nr. 75/1981 vegna íbúöarhúsnæöis skulu þær fyrningar
framreiknast og teljast fengnar fyrningar viö gildistöku frumvarps þessa auk þeirra
reiknuöu fyrninga sem endurmat samkvæmt ákvæöum til bráóabirgóa IV í lögum nr.
75/1981 kann aö hafa i för meö sér.“
Hafi maóur eöa lögaöili, sem telur sig eiga rétt til fyrninga íbúóarhúsnæöis, skilaö
framtali sínu til hlutaöeigandi skattyfirvalda fyrir 7. apríl 1984 er hér meö skoraö á hann
aö koma nú þegar til hlutaöeigandi skattstjóra fullnægjandi greinargerö um endurmat og
fyrningarskýrslu vegna fyrnanlegs íbúöarhúsnæöis, svo og leiðréttingu á reikningsskilum
og framtali sínu.
5. Fyrningarhlutföll. Samkvæmt 7. gr. laga nr. 8/1984 er gerö veruleg breyting á 38. gr.
laga nr. 75/1981 aö þvi er tekur til flokkunar fyrnanlegra eigna og þess hundraóshluta af
fyrningargrunni einstakra eigna eöa eignarflokka sem nota skal viö fyrningu eigna. í
þessu sambandi þykir rétt aö vekja athygli á ákvæðum reglugeröar nr. 171/1984 um
flokkun bygginga og annarra mannvirkja til fyrninga, sem tók gildi 2. apríl 1984, og
kemur til framkvæmda viö álagningu tekjuskatts og eignarskatts á árinu 1984.
Hafi maöur eöa lögaóili skilaö framtali sinu ásamt fylgigögnum, þ.m.t. fyrningarskýrslum,
til hlutaöeigandi skattyfirvalda fyrir 7. apríf 1984, mun hlutaöeigandi skattstjóri gera þær
breytingar á fyrningarskýrslum og öörum skattgögnum og framtölum þessara aöila sem
nauösynlegar teljast til ákvöröunar á gjaldfæröum fyrningum í samræmi viö gildandi lög.
6. Heimild skv. 41. gr. laga nr. 75/1981. Samkvæmt 1. gr. laga nr. 7/1984 hækkar
heimildarfjárhæö 41. gr. laga nr. 75/1981 úr kr. 7.000 í kr. 36.000.
Hafi maöur eöa lögaöili skilaö framtali sínu til hlutaóeigandi skattyfirvalda fyrir 7. apríl
1984 er honum gefinn kostur á aö koma nú þegar á framfæri viö hlutaöeigandi skatt-
stjóra leiöréttingu á framtali sínu meö hliösjón af ákvæöum gildandi laga.
7 Tillög í fjérfestingarsjóö. Samkvæmt e)-liö 5. gr. laga nr. 8/1984 koma inn ný
ákvæöi, sem 11. tl. 31. gr. laga nr. 75/1981, meö vísan til 54. gr. þeirra laga, um tillög í
fjárfestingarsjóó sem frádráttarbær eru frá tekjum manna og lögaöila af atvinnurekstri
eöa sjálfstæöri starfsemi.
I 10. gr. laga nr. 8/1984, sem varö 54. gr. laga nr. 75/1981, eru í 1. málsliö 1. mgr. nánari
ákvæöi um heimild manna og lögaóila, sem hafa tekjur af atvinnurekstri eöa sjálfstæóri
starfsemi, til aö mega draga fjárfestingarsjóöstillag frá þeim tekjum sínum. í 2. málsl. 1.
mgr. er aö finna ákvæöi um hámark fjárfestingarsjóöstillags og af hvaöa fjárhæö tillagiö
reiknast. í 3. málsl. 1. mgr. er aö finna skilyröi fyrir því aö frádráttur þessi veröi veittur,
þ.e. þessi frádráttur fjárfestingarsjóóstillags frá tekjum er bundinn því skilyröi aó skatt-
aöili leggi a.m.k. 50% fjárfestingarsjóóstillagsins inn á bundinn reikning í innlendum
banka eöa sparisjóöi fyrir 1. júní næst á eftir lokum þess almanaksárs sem tillagiö
varöar, eöa eigi siöar en fimm mánuóum eftir lok reikningsárs. í 4. og 5. málsl. 1. mgr. er
aö finna nánari ákvæöi um bindiskyldu og ráóstöfun innborgunar og um ávöxtun
innstæöunnar.
í 2. mgr. 54. gr. eru nánari ákvæöi um veróbætur og vexti af hinum bundnu reikningum
og í 3. mgr. 54. gr. eru ákvæöi um hvernig meö skuli fara framreikning tillaga í
fjárfestingarsjóö.
í 11. gr. laga nr. 8/1984, sem varö 55. gr. laga nr. 75/1981. er aö finna ákvæöi um aö viö
úttekt af bundnum reikningi, sbr. ákvæói 54. gr. laganna, teljist samsvarandi tillag
viókomandi árs í fjárfestingarsjóö til tekna þegar þaö hefur veriö framreiknaö skv.
ákvæöum 26. gr. laga nr. 75/1981. Jafnframt kemur þar fram á hvern hátt heimilt er aö
nýta hina skattskyldu fjárhæö.
I 12. gr. laga nr. 8/1984 er aö finna tvær nýjar greinar sem uröu 55. gr. A. og 55. gr. B.
laga nr. 75/1981. í a)-liö 12. gr., sem varö 55. gr. A. laga nr. 75/1981, er aö finna ákvæöi
um tekjufærslu tillaga i fjárfestingarsjóö og álag þar á, hafi tillag í fjárfestingarsjóö ekki
veriö notaö í samræmi vió ákvæöi 55. gr. gildandi laga, eöa hafi þeirra tímamarka, sem
um ræöir í 54. gr. B. laga nr. 75/1981, er m.a. aö finna ákvæöi þess efnis aö óheimilt sé
skattaóila aó framselja eöa veösetja innstæöur á bundnum reikningum skv. ákvæöum
54. gr. gildandi laga og um á hvern hátt hagaö skuli bókhaldi skattaöila sem nýtir sér
myndun fjárfestmgarsjóös.
Hafi maöur eöa lögaöili, sem hefur rétt til tillags í fjárfestingarsjóö og hefur í hyggju aö
notfæra sér þá heimild, skilaö framtali sínu til hlutaöeigandi skattyfirvalda fyrir 7. apríl
1984, er hér meö skoraö á hann aö koma sem fyrst, en þó eigi síöar en innan fimm
mánaöa frá lokum reikningsárs sins á almanaksárinu 1983, á framfæri til hlutaöeigandi
skattstjóra ósk sinni um frádrátt tillags í fjárfestingarsjóö. Til þess aó skattstjóri taki tíl
greina slíka beiöni ber skattaóilanum aó leggja fram staófestingu innlends banka eóa
sparisjóös þess efnis aó hann hafi uppfyllt skilyröi 3. málsl. 1. mgr. 54. gr. gildandi laga
um innlegg a.m.k. 50% fjárfestingarsjóöstillagsins á bundinn reikning innan 5 mánaóa
frá lokum reikningsárs síns á almanaksárinu 1983. Sé reikningsár og almanaksár eitt og
hió sama þá rennur frestur til innleggs út 31. maí 1984.
Hafi lögaóili skilaó framtali sínu til hlutaöeigandi skattstjóra fyrir 7. apríl 1984 og fariö
þar fram á tillag í varasjóö til frádráttar tekjum sínum skv. ákvæöum 12. tl. 1. mgr. 31. gr.
laga nr. 75/1981, sem í gildi voru til 30. mars 1984, en fer nú fram á tillag í fjárfestingar-
sjóö, mun ósk hans þar um fella úr gildi kröfu hans til tillags í varasjóö, sbr. ákvæöi til
bráóabirgóa í lögum nr. 8/1984.
Reykjavík 16. apríl 1984
Ríkisskattsjóri
Einar Viðar hrl.
Minningarorð
I dag er til moldar borinn Einar
Viðar lögfræðingur, æskuvinur og
félagi. A slíkri stundu mega orð
sín lítils, en gamlir vinir geta ekki
látið hjá líða að minnast hans með
nokkrum orðum til þess að votta
honum virðingu og þökk fyrir
margra áratuga trausta vináttu
og góðan félagsskap.
Einar Viðar var fæddur 6. júlí
1927 og stóðu að honum víðkunnar
og merkar ættir, þar sem andlegt
atgervi, fýsn til fróðleiks og
hneigð til lista; leiklistar, tón-
mennta og skáldskapar, eru aug-
ljósir eiginleikar. Faðir hans var
Gunnar Viðar bankastjóri, sonur
Indriða Einarssonar leikrita-
skálds, er var dóttursonur Gísla
Konráðssonar fræðimanns, föður
Konráðs Gíslasonar, er var einn
Fjölnismanna og einn ágætasti
málfræðingur, sem þjóðin hefur
alið. Þetta er Skagfirðingakyn.
Kona Indriða var Marta María,
dóttir Péturs organleikara Gud-
johnsens. Móðir Einars, sem enn
er á lífi hálfníræð, er Guðrún
Helgadóttir bankastjóra á ísafirði
Sveinssonar, en Kristjana, móðir
hennar, var dóttir Jóns alþing-
ismanns Sigurðssonar á Gaut-
löndum, en kona Jóns var Solveig
Jónsdóttir prests í Reykjahlíð
Þorsteinssonar, ættföður Reykja-
hlíðarættarinnar.
Eins og vænta mátti var Einar
settur til mennta og sóttist honum
námið vel, því hann hafði hlotið í
vöggugjöf þá eðlisgreind og nátt-
úrugáfur, að hann réð við flesta
hluti átakalítið að kalla. Stúdent
varð hann frá Menntaskólanum í
Reykjavík 1947, kand. juris frá
Háskóla íslands 1954 og loks
hæstaréttarlögmaður 1964. Einar
vann um rúmlega ársskeið sem
fulltrúi hjá sýslumanni í Gull-
bringu- og Kjósarsýslu og bæjar-
fógeta í Hafnarfirði. En brátt
setti hann á stofn eigin málflutn-
ingsstofu, sem hann rak síðan í
aldarfjórðung eða óslitið til
dauðadags, og var hann farsæll í
störfum að því er við vitum best.
Einar var tvíkvæntur. Fyrri
kona hans var Elsa Einarsdóttir
og eignuðust þau einn son, Indriða
að nafni. Þau skildu. Síðari kona
hans er Ingileif, dóttir Ólafs Þ.
Kristjánssonar fyrrum skóla-
stjóra í Hafnarfirði, sem nú er lát-
inn, og konu hans Ragnhildar
Gísladóttur. Þau eignuðust þrjú
börn, Birnu, Gunnar og Margréti.
Fyrir hjónaband átti Einar barn
með Ástu Lárusdóttur, dóttur að
nafni Jónína Lára, og er hún gift
síra Guðmundi Erni Kjartanssyni
sóknarpresti á Raufarhöfn.
Á æsku- og unglingsárum bind-
ast menn traustustum böndum.
Kynni með okkur Einari tókust
þegar í menntaskóla, þar sem leið-
ir lágu saman í félagslífinu, en
Einar var einum bekk á undan
okkur í skóla. En þá settust fjórir
skólasveinar við spilaborð, Einar
og þeir sem þetta rita, og allt frá
því höfum við verið sálufélagar,
spilafélagar, ferðafélagar og veiði-
félagar. En ekki framar. Nú sláum
við ekki oftar í slag, vinirnir fjór-
ir, og horfum ekki lengur allir
saman framan í nóttina.
Einar var að eðlisfari dulur og
fáskiptinn, en hlýr í viðmóti.
Hann hafði mikið jafnaðargeð og
var friðsemdarmaður, sem hafði
óbeit á karpi og þrætum. Hann
sætti sig illa við það sem var ljótt
og hart í heiminum og leitaði
fróunar og unaðar til útivistar við
veiði í ám og vötnum eða á fjöllum
uppi. Hann var sportveiðimaður í
besta skiiningi þess orðs og um-
gengni hans við náttúruna og
landið sem hann unni, var við-
brugðið. Fínlegar kenndir og
snyrtimennska hans varð þá
sjaldan berari. Ófáar veiðiferðir
fór Einar með aldavini sínum, Sig-
urði Fjeldsted. En þótt Einar væri
hlédrægur og laus við veraldar-
metnað, þá kunni hann samt að
gleðjast vel í góðra vina hópi, því
að hann var ekki afhuga lífsins
unaðssemdum.
Einari var afar umhugað um
fjölskyldu sína og vildi hag henn-
ar sem mestan, enda var Ingileif
stoð hans og stytta í hvívetna og
þau hjónin mjög samhent.
Margar aðrar ástæður en þær er
að ofan greinir lágu til þess að
Einar eignaðist góða félaga og
vini. Hann var í alla staði grand-
var maður, lagði aldrei illt orð til
nokkurs manns og kunni ekki að
halla réttu máli. Hann var ein-
staklega greiðvikinn, einlægur í
samskiptum og sannur vinur vina
sinna. Því betur sem maður
kynntist Einari, því vænna þótti
manni um hann.
En þótt við félagarnir söknum
nú vinar í stað, er þó mestur
harmur kveðinn að Ingileif, börn-
um Einars og aldraðri móður. Við
sendum þeim innilegar samúð-
arkveðjur.
En minningin um góðan dreng
varir.
Bjami Guðnason
Guðmundur K. Steinbach
Jón Arason
Fagnandi sungum við stúdentar
frá Menntaskólanum í Reykjavík
1947 „Gaudeamus", ung og æsku-
glöð, eins og stúdenta er siður.
Miklum áfanga var náð í okkar
góða skóla og við horfðum með til-
hlökkun til nýrra viðfangsefna. Þá
var því vart gefinn gaumur, sem
m.a. segir í nefndu kvæði „að líf
okkar er stutt". Við höfum þegar
nokkrum sinnum verið minnt á
það, stúdentssystkinin, og í dag
kveðjum við bróður úr hópnum,
Einar Viðar hrl.
Á skólaárum æskufólks knýtast
oft þau bönd vináttu sem aldrei
rofna, þó að leiðir skilji vegna
lífsstarfs og viðfangsefna og langt
verði milli samfunda. Einar var
ræktarsamur við fornvini og fé-
laga og átti oft frumkvæði að sam-
fundum.
Hann var af góðu bergi brotinn.
Foreldrar hans, Gunnar Viðar,
bankastjóri og Guðrún Helgadótt-
ir, og fágað heimili þeirra báru því
vitni. Þar áttum við félagar hans
jafnan góðu að mæta og margt ber
að þakka frá þeim árum.
Áð loknu stúdentsprófi hóf Ein-
ar nám í lögum og lauk prófi frá
Háskóla íslands árið 1954. Hann
öðlaðist réttindi til málflutnings
fyrir Hæstarétti árið 1964.
Á skólaárum sínum vann Einar
í skólafríum margvísleg störf, m.a.
sem háseti á togurum. Hann kom
ekki með sigggrónar hendur um
borð í veiðiskipin, sem hann starf-
aði á, en hann ávann sér fljótt
hylli skipsfélaga sinna fyrir karl-
mennsku og ósérhlífni, eiginleika
sem einkenndu hann ævina alla.
Að loknu háskólanámi hóf Ein-
ar lögfræðistörf og vann að þeim
samfleytt til dauðadags. Hann rak
lögfræðiskrifstofu um aldarfjórð-
ungsskeið, fyrst í samvinnu við
þann sem þetta ritar, en lengst
einn. Hann var hógvær maður og
gekk hljóðlega að verkum sínum,
en hann var vinnusamur og af-
kastagóður. Góðar gáfur hans og
rökhyggja auðvelduðu honum að
rækja lögmannsstörf sín, þannig
að mikið var til hans leitað.
Einar var snjall bridgespilari og
hann spilaði reglubundið við sömu
spilafélagana allt frá mennta-
skólaárum. Önnur hugðarefni
hans voru tengd útilífi. Hann ferð-
aðist mikið og var slyngur veiði-
maður á fugl og fisk. Einar var
félagslyndur og naut þess að gera
sér glaðan dagn, en gætti að
skyldum sfnum.
í húsi hans ríkti andi rausnar
og góðvildar. Hlut að því til jafns
við Einar átti mikilhæf eiginkona
hans, Ingileif Ólafsdóttir.
Við lok samferðar flyt ég Einari
kveðju samstúdenta frá 1947 og
þakkir fyrir drengskap hans í öll-
um samskiptum. Eiginkonu hans,
börnum og aldraðri móður færi ég
og fjölskylda mín einlægar samúð-
arkveðjur.
Sveinbjörn Dagfinnsson
Það er erfitt að setjast niður og
kveðja, þegar svo góður og forn
félagi, sem Einar Viðar var mér,
hverfur óvænt úr lífi og félags-
skap. Óteljandi minningar, jafnt
áratugagamlar sem frá síðustu
mánuðum, fljúga um huga mér í
myndum og orðum og fæstar
verða þær stöðvaðar með bleki á
blað. Við Einar vorum tveir af
þeim litla hópi, sem settist í fyrsta
bekk Menntaskólans í Reykjavík á
hausti 1941.
Það var fallegt haustið það, ef
ég man rétt, en heimsstyrjöldin
síðari var skollin á, Bretar höfðu
lagt undir sig húsnæði Mennta-
skólans og hófst því menntaskóla-
vist okkar í kjallara Háskóla ís-
lands.
Flest vorum við hvert úr sinni
áttinni, eldraun inntökuprófsins
nýliðin hjá, fermingar nýliðnar og
við áttum heiminn.
Reyndar held ég að ég hafi verið
feimnastur allra sem þarna voru,
þarna voru ærslabelgir, sem áttu
hug minn allan, miklir lærdóms-
hestar, sem ég dáðist að, stilltir og
virðulegir menn eins og Einar Við-
ar, sem voru kannski bara jafn-
feimnir og ég, og loks alveg ein-
staklega fallegar bekkjarsystur,
sem höfðu þau merkilegu áhrif á
mann, að allt blóð vildi renna til
höfuðs og fram í kinnar.
Við Einar og nokkrir aðrir „góð-
borgarar" mynduðum fljótlega
vinahóp, og reyndar varð allur
bekkurinn fljótt mjög samstiga
elskulegur hópur.
Menntaskólaárin eru mér sem
flestum ríkastur þáttur minninga,
en árin í fyrsta og öðrum bekk eru
einhvern veginn alveg sérstök í
huga mér, ég held að það hafi ver-
ið sólskin samfleytt þessi árin.
Þessi hópur, allflestir, varð síð-
an kjarninn í þeim gagnmerka
stúdentaárgangi, sem útskrifaðist
úr Menntaskólanum í Reykjavík
1947.
Við höfðum síðan áfram samflot
í lífinu við Einar, báðir lögðum við
fyrir okkur lögfræðinám í háskól-
anum og báðir fórum við eftir
nokkur hliðarskref og störf út í
„praxis". Einar þó mest einn og
óstuddur en ég í félagsskap. Síðan
tókum við þráðinn upp aftur og
enn fastar, er við ásamt okkar
elskulegu betri helmingum ákváð-
um fyrir einum fimmtán árum að
hefja saman ferðir um landið og
laxveiði þar sem gæfist. Birtist
mér þá enn önnur mynd af Einari.
Einar var dulur í lund, fámáll
og stundum einfari, og var það ef
til vill ástæðan fyrir vináttu
okkar, að við vorum líkir. En höfð-
ingi var Einar með afbrigðum,
veitull og vinur vina sinna. Að
koma á heimili hans og Ingu, konu
hans, var ávallt sem að mæta til
veislu.
Annar eðlisþáttur Einars verð-
ur mér nú fyrst ljós, er hann er
allur. Það er framkvæmdasemi
Einars, hann dreif í hlutunum og
lét þá gerast. Því segi ég þetta að