Morgunblaðið - 25.04.1984, Síða 39

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. APRÍL 1984
39
Minning — Einar
G. Guðmundsson
járnsmíðameistari
Fæddur 4. apríl 1912
Dáinn 14. apríl 1984
Er syrtir af nótt til sængur er mál að ganga
— sæt mun hvíldin eftir vegferð stranga.
Örn Arnarson.
Einar Guðmundsson var borinn
og barnfæddur Reykvíkingur,
vagga hans stóð á Grettisgötu 38,
en barnsskónum sleit hann á
Frakkastíg 24 og þar átti hann
heima til ársins 1977, er hann
fluttist að Eskihlíð 7, þar sem
hann bjó til dauðadags.
Þegar hann hafði aldur til hóf
hann járnsmíðanám hjá föður sín-
um, sem rak litla smiðju á
Frakkastíg 24, en lauk sveinsprófi
í vélsmiðjunni Héðni, því að faðir
hans féll frá aður en námstíma
hans lauk, frá fjórum börnum, en
þeirra var Einar elstur. Einar var
nítján ára þegar faðir hans dó.
Meistari varð Einar í iðn sinni ár-
ið 1942.
Að loknu sveinsprófi vann Ein-
ar fyrst áfram í vélsmiðjunni
Héðni, en þegar ráðist var í virkj-
un Sogsins árið 1935 réðst Einar
þangað og starfaði lengst af sem
verkstjóri meðan á virkjunar-
framkvæmdum stóð, en réðst aft-
ur til Héðins að þeim loknum.
Jafnframt járnsmíðunum stund-
aði Einar nokkuð leigubílaakstur
og þó aðallega ökukennslu til
tekjudrýginda. í byrjun heims-
styrjaldarinnar hóf hann svo
sjálfstæðan rekstur og flutti þá
smiðju föður síns í nýtt hús sem
hann reisti undir hana á framlóð-
inni á Frakkastíg 24 og jók við
hana tækjum.
Með hertöku íslands árið 1940
urðu snögg umskipti í atvinnu-
málum okkar fslendinga. Breski
herinn hóf strax mikil umsvif,
m.a. með byggingu Reykjavíkur-
flugvallar, og mikil eftirspurn
varð eftir vinnuafli til hverskonar
starfa. Vinnubrögð sem tíðkast
höfðu frá fornu fari voru nú úrelt,
hakinn og skóflan dugðu ekki
lengur, vélar leystu handaflið af
hólmi. Til þess að ekki þyrfti að
moka á vörubílana og af með
handafli komu nú vélskóflur og
vökvalyftur voru settar undir
vörupallana. Einar sérhæfði sig
nú í uppsetningu slíks búnaðar.
Mátti á þessum tíma oft sjá vöru-
bíla, einn eða fleiri, fyrir utan litla
verkstæðið á Frakkastígnum, er
hann var að breyta þeim í nýtísku-
legra og fullkomnara horf svo að
þeir fullnægðu kröfum tímans.
Síðar, eftir að hafin var vinna
við frekari virkjanir við Sog, réðst
Einar enn til starfa þar um tíma,
en fljótlega tók hann þó aftur upp
sjálfstæð störf á verkstæðinu
heima, og sneri sér nú aðallega að
smíði stiga- og svalahandriða og
bera fjölmörg slík virki á húsum
sem reist voru á næstu árum eftir
þetta handbragði hans vitni og
eiga eftir að gera lengi enn, þó að
ekki tíðkist að merkja slík verk
höfundi sínum.
Þegar Loftleiðir tóku að reisa
byggingar sínar á Reykjavíkur-
flugvelli tók Einar að sér ýms
smíðastörf í sambandi við þær, og
raunar einnig við framkvæmdir
þeirra á Keflavíkurflugvelli, fyrst
í tengslum við almennan rekstur
verkstæðis síns, en í vaxandi mæli
er frá leið og árið 1970 er hann
farinn að vinna fullt starf í þágu
félagsins. Árið 1974 er hann síðan
fastráðinn húsvörður og umsjón-
armaður viðhalds og annarra
smíðaframkvæmda við skrifstofu-
byggingu félagsins, og því starfi
gegndi hann til dauðadags.
I starfi sínu var Einar alla tíð
samviskusamur og ósérhlífinn svo
af bar. Þann tíma sem hann
stundaði akstur og kennslu með
smíðunum kom að sjálfsögðu
ósjaldan fyrir að hann væri við
slík aukastörf fram á nótt og flest-
ar helgar en það hindraði hann
aldrei í að mæta til vinnu á verk-
stæðinu á slaginu klukkan átta og
skila fullu dagsverki þar.
Starfsmaður Loftleiða og síðar
Flugleiða, eftir sameiningu flugfé-
iaganna, var Einar í fjórtán ár. í
starfi sínu þar ávann hann sér
traust og vináttu jafnt forráða-
manna félagsins og starfsfólks
þess annars, enda bar hann hag
félagsins fyrir brjósti engu síður
en eiginn hag og sýndi það í öllu
starfi sínu.
í fjölskyldulífi sínu var Einar
mikill hamingjumaður. Hann
stofnaði heimili með eiginkonu
sinni, Gunnþórunni Erlingsdóttur,
árið 1933, svo að sambúðin varð
hálf öld og ári betur. Börnin urðu
þrjú, Kristín Sveinbjörg, fædd
1933, gift norskum manni, Olav
Rygg, og búsett í Osló; Hafdís,
t
Faöir okkar og tengdafaöir,
GUÐMUNDUR ÞORKELSSON,
húsasmíóameistari,
Nýlendugötu 13, Reykjavik,
sem andaöist 14. apríl sl. veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 26. apríl kl. 13.30.
■nga Guömundsdóttir, Bragi Hólm Kristjánsson,
Höröur Hagelund Guöm.son, Maja LAra Atladóttir,
Edda Petrína Guömundsdóttir,
Þorkell Guömundsson,
Sigrún Benedikta Guömundsdóttir.
t
Hjartanlegt þakklæti flytjum viö öllum nær og fjær sem auösýndu
okkur vináttu og samúö viö andlát og útför mannsins míns, fööur
okkar, tengdafööur, afa og langafa,
ÓLAFS G. JÓNSSONAR
frá Brautarholti í Vestmannaeyjum.
Guð blessi ykkur öll.
Siarún Lúóvíksdóttir,
Sjöfn Ólalsdóttir, Trausti Marinósson,
Hildur Ólafsdóttir, stefán Guöbjartsson,
Eydís Ólafsdóttir, Bergur Jón Þóröarson,
Skúli Ólafsson,
Bjarni Ólalsson,
barnabörn og barnabarnabön.
fædd 1935, gift Jóni Ármanni Jak-
obssyni, Reykjavík; og Elías,
fæddur 1942, kvæntur Ólöfu Eyj-
ólfsdóttur, Hafnarfirði. Barna-
börnin eru orðin níu.
Einar var ástúðlegur og um-
hyggjusamur heimilisfaðir og
samheldni fjölskyldunnar til
fyrirmyndar. Barnabörnin hafa
alltaf átt tryggt athvarf hjá afa og
ömmu, og hefur einnig sambandið
við þau sem erlendis búa alla tíð
verið náið og innilegt. Einar hafði
sérstakt dálæti á börnum og sýndi
óvenjulegan næmleika í umgengni
við þau, enda hændust þau að hon-
um og dáðu hann sem vin og fé-
laga.
Við tengdasystkin Einars sökn-
um vinar í stað. Ég sem þessar
línur skrifa hef lengst af átt
heima á öðrum landshornum, en
oft átt erindi til Reykjavíkur og
einnig fjölskylda mín. Var þá
jafnan öruggan samastað að finna
á hlýlegu og fallegu heimili þeirra
Einars og Gunnþórunnar, líkt og
væri maður á eigin heimili. í gest-
risni og viðkynningu allri voru
þau hjón sem einn maður og
trygglynd vinum og venslafólki,
svo að gott var hjá þeim að dvelja.
Sérstaklega eiga þó yngstu systk-
ini mín góðs að minnast frá þeim
hjónum, því að á öðru hjúskapar-
ári þeirra dó móðir okkar og var
þá gott fyrir þau ung og viðkvæm
að leita skjóls hjá Tótu systur og
Einari mági á Frakkastígnum,
enda stutt að fara, því að faðir
okkar bjó aðeins steinsnar þaðan,
á Grettisgötu 38B. Geyma þau
minningarnar frá þeim tíma í
þakklátum huga.
Starfið átti hug Einars allan.
Allra síðustu árin, þegar farið var
að draga til þess er verða vildi,
þurfti Einar að vera frá störfuin
tíma og tíma vegna veikinda. En
hugurinn var allur við starfið, og
hann var kominn á vinnustað
stundum áður en nægur bati var
fenginn. Og vikuna áður en hann
dó sinnti hann störfum fram að
helgi. Hann var fluttur á Land-
spítalann fársjúkur á þriðjudag og
lést þar á laugardag.
— Öllu er afmörkuð stund, seg-
ir Prédikarinn, — og sérhver
hlutur undir himninum hefur sinn
tíma. Að fæðast hefur sinn tíma
og að deyja hefur sinn tíma. Nú er
leiðir skiiur um stund þökkum við
Einari Guðmundssyni samfylgd-
ina og væntum nýrra samfunda
handan móðunnar miklu.
Gissur Ó. Erlingsson
STIGAR ÞURFA
HANDRIÐ!
Þeir eru margvíslegir stigarnir og auövitað í stíl við annað frá okkur.
-Teiknum og gerum tilboð.