Alþýðublaðið - 22.09.1920, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐUBLAÐIÐ
blaðsias er í Aíþýðufoúsma við
Ingólfsstræti og Hverfisgöta.
Sími
Auglýsingum sé skilað þangað
eða í Gutenberg í s/ðasta iagi kl
io, þann dag, sem þser eiga að
koma í blaðið.
lCaup manna hajnar b r é|.
Khöfn, 5. ágúzt '20.
Saga Borgarættarinnar:
Sjaidan — eg held aldrei —
hefir verið talað eins mikið um
kvikmynd í blöðunum hér, áður
en hún komst upp, eins og skrif-'
að var um þessa mynd: Saga
Borgarættarinnar. Langir dálkar
fyltu blöðin og öll bjuggust þau
við miklu.
Fyrsta kvöldið var líka sérstak*
lega hátíðlegt. Ymsum af helstu
embættismönnum Kaupmannahafn-
ar hafði verið boðið, landsstjórn-
inni og öðru stórmenni, að ó-
gleymdum ýmsum íslendingum
hér í borginni. Alt hafði verið
gert til þess að gera kvöldið sem
hátíðiegast, enda er það í fyrsta
skifti að hér er sýnd íslenzk mynd,
sem tekin er á íslandi. Og ein-
mitt þess vegna er öll þessi við-
höfn. Húsið var vitanlega troðfult,
og flestir aðgöngumiðar seldir
með hækkuðu verði — alt útselt
fyrrihluta dags.
Annað lagið, sem spilað er, er
Ó, gud vors lands. , Nokkuð af
gestunum, líklega Islendingarnir,
standa upp; allur þorrinn situr
kyr, enda þótt Berlinske Tidende
segði frá því, að allir hefðu reist
sig.
Svo kemur sjálf myndin. Fyrstu
2—3 þættirair virðast ekki hafa
nein sérstök áhrif á fólkið, og út-
litið er ekki sena bezt; maður
skelfur af ótta fyrir að alt ætli að
mistakast. Orsökin er eflast sú,
að annað kastið eru menn á ís-
iandi, hitt kastið niðri í Kaup-
mannahöfn. En strax eftir sð Ket-
ili er kominn heim, að taka við
embætti sínu, fer myndin að hafa
tök á íólkinu. Og eftir það heíir
hún hug og hjarta fólksins. Eink-
um er það þó síðasti þátturinn,
kirkjan og líkfylgd Örlygs, sem
vinnur fóikið. Lfkfylgdin er sér
staklega góð og hafði sterk áhrif
á alla. Sömuleiðis ræða séra Ketils
og ógnir föður hans.
Það sem eg hafði verið hrædd-
astur við um œynd þessa voru
aukaleikenduritir, alt þetta fólk,
sem er svo óvant að sjá leik,
hvað þá að leika sjálft. En það
verður að segjast, að kirkjusýning-
in er hreinasta snild. Fóllr er ekki
að leika, það er alt svo eðlilegt
Það var aðeins ein persóna, sem
margir landar munu hafa kannast
við — einkum 1 Rvík — sem kom
öllum tii að hneggja, — en fram-
koman var perónunni mjög eigin-
leg.
Ymsa smágalla má finna að
myndinni, einkum var það leiðin-
legt hve mikill vindur var í for-
stofunni hjá prestinum; þá er Ör-
lygur kemur og prestur finnur
bréfið í vasa hans. Líka voru feún-
ingarnir eagan veginn í samræmi,
sem þó vel hefði mátt vera.
Af ísl. leikarum þótti mest til
Guðm. Tkorsteinssonar koma.
Leikur hann vel, eirikum mjög
eðlilega. Af öðium ísl. leikurum
má nefnda frú Mörtu Iudriðadótt-
ir, frú Guðrúnu Indriðadóttir og
Stefán Runólýsson. Fóru þau vel
með hlutverk sín. Þó hafði eg
hugsað mér prestinn meiri mann
en Stefáa lætur hann vera.
Flestir sera séð faafa myndina
munu vera mér sammála um að
leikur frú Stefaníu hefir mistekist.
Eg hefi ávalt skilið gömlu koauna
öðruvísi. Maður fær ekkert af því
út úr leik frú Steíaníu, sem raað-
ur fær við lestur bókarienar. —
Gaman var að heyra svo mörg
íslenzk lög á einu kvöldi hér, eg
svo vei valin til myndarinnar. —
Það má segja að myndinni hafi
verið vel tekið, og húsfyllir hefir
verið á hverju kvöldi. —
Eftir sýninguna var Gunnar
Sommerfeldt kallaður fram.
Nú er að sjá hvernig seinni
hlutinn verður. Eg hefi þá trú að
hann verði betri.
Kommgsglíman.
Hún hefir nú verið sýnd hér á
konunglega leikhúsinu tvö kvöld,
og hlotið miðlungs góða dóma.
Þykir enn og kenna viðvanings-
brags á Ieikritinu, enda er það
skrifað fyrir 7 árum, og höfund-
urinn unnið sér nafn í millitíð.
Öllum þeim, er sýndu
mér vinarhug á fimtugs-
afmæli mínu, votta eg
mitt innilegasta þakklæti.
Rvik, 22. sept. 1920.
Friðfinnur Guðjónsson.
A!t er vandað til leiksins af
hálfu leikhússins, ea elcki verður
því neitað að t. d. fyrsti þáttur
er nokkuö hlægilegur, ómögulegur
frá höfundarins hendi. Og eftir
öilu að dæma mætti heldur halda
að sá þáttur gerðist seinnipart
sumars en um nýjársleytið, svo er
fólk klætt, og bærian, eftir ljós-
unum, ekki vetrarkiædtíur. Aftur
er annar þáttur góður, Þingvaila-
daginn.
Utsýnið af Meiunum er y|r
Tjörniaa, með Esjuna og Lágafell
í baksýn.
Hinir 2 þættirnir gerast á heim-
ili Skafta ritstjóra, og húsakynni
stór og myndarieg. Á veggjum.
sézt meðal annars málverk af Öx-
arárfossi og Jóni Sigurðssyni.
Enn hefir ekki verið • húsfyllir,.
en fyrsta kvöldið var höfundurinn
„kallaður fram“.
Þ. Kr.
Tónskáldið Mascagni holsÍTÍkil
Samkvæmt ítalska bláðinu Epocee
hafa verkamenn í Livorno cýlega
hleypt twndurspilli af síokkunum,
og drógu jafnlramt rauða fánann.
að hún. Tónsksldið Mascagni skip-
aði forsætið við hátíðahöldin.
Pietro Mascagni, sem nú er 57
ára gamal!, er fæddur í Milano,
©g byrjaði xo ára gamail að yrkja
kirkjulög. Þegar hann um stund
hafði stundað lögfræði, hætti hann
við hana og iagði eingöngu stund
á hijómlist. Útgefandi einn í Mi-
iano gaf út eftir hann i-þættan
söngieik — það var Cavalleriet
rusticana, sem þegar gerði hann
heimsfrægan, er hann í fyrsta
skifti hafði verið leikinn í maf
1890. Seinna urðu menn fyrir von-
brigðum, er hann gaf meira út.
En ekki hefir heyrst að hann áð-
ur hafi tekið þátt í stjórnmálum.
„Politiken".