Alþýðublaðið - 11.11.1931, Blaðsíða 3

'AfeÞSÐUBfcAÐZÐ
B
Bezta Gigarettan i 20 stb. pðhknm
sem kosta 1 krðnn, er:
Commander,
M Wesíniinster,
Cigarettnr,
Vlrginia,
ú
Fást í ollum verzlunum.
I hverjjm pakka er pnllfalleg fslenzk
mynd, og fær hver sá, er safnad hefir 50
myndm, eina stækkaða mynd.
QOOOOOOOOOOQ<X>CXaOOOOöött
Hattar - 5 króna - Hattar.
Alla afganga af eldri höttum seljum við fyrii
5 krónnr.
Einnig mikið a£ hiifnm og bindnm með
sérstokn tækifærisverði. " *
Notið tækifærið til að fá góðan, en
ódýran hatt.
Vognaði frlðnrínn.
1 dag eru 13 ár síðan vopna-
hlé varð í heimsstyTjöldinm
miklu. En nú er talið, að árlega
sé varið 5000 milljðnum dollara
til vígbúnaðar í heiminum. Víg-
búnaðarútgjöldin eru afskapleg
byrði á flestum þjóðum, og svo
mun verða áfram meðan stríðs-
braskararnir fá að ráða.
Símfregn hermir, að í dag, á
vopnahlésafmælinu, verði bornar
fram í Bandaríkjum Ameríku
kröfur fjölda fólks um takmörk-
un vígbúnaðar á sjó og landi.
Ve$fanestlð.
Básndaforinginn mikli, stoð og
stytta lands og lýðs, heldur eina
af sínum alvöruþrungnu ræðum.
Bændur landsins hafa safnast
saman til þess að njóta ávaxt-
anna af hinni djúptæku andagift.
er fellur sem regnskúr á skrælnr
aða jörðina:
Bændur og búalið! Mér þykir
hlýða, nú er heimskreppan er að
læsa klónum utan um okkur, sem
aðra jarðarbúa, að skýra fyrir
ykkur að nokkru hið yfirvofandj
ástand. — Svo er málum komið,
að afurðir landsins, bæði til
sjávar og sveita, má segja að
séu óseljanlegar. Verðið er svo
lágt, að það borgar ekki fram-
leiðslukostnaðinn. — Allar verk-
legar fnamkvæmdir verðia því al-
gerlega að stöðvast, og ég lít
svo á, að hið eina sem getur
bjargað okkur yfir erfiðleika þá,
sem fram undan eru, sé þáð,
að hver búi að sínu og allir
verði samhuga um að spara.
Sparsemin er það eina sem dugir.
— Ég veit, að við höfum haft úr
miklum peningum að spilia í uud-
anfarandi góðærum, en nú eru
allir sjóðir þurausnir; enda höfum
við haft í mörg hom að líta.
Lánstraustið er líka alveg farið.
Svona hefir þá kreppan klófest
okkur. —: En ég ætla nú líka að
flytja ykkur önnur tíðindi, sem ég
veit að muni gteðja ykkur, og
ég vona að vegi þó eigi alllítið
á móti þeim ömurlegu fréttuim,
er ég hefi orðið að kunngera
ykkur. — Ég átti eftir í sjóði
nokkra tugi þúsunda, sem ég hefi
látið prenta fiallega bók fyrir. —
Hún er með mörgum myndum.
og eru þar sýnd hin miklu
mannvirki, er ég hefi látið gera.
Veit ég, að þið efist ekki um, að
þar er rétt og ráðvandlega með
efni farið. Vona ég að hún geti
orðið ykkur til mikillar uppörf-
unar á komandi tímumi, þegar
mest þrengir að. — En um leið
og ég afhendi ykkur bókina, vil
ég endurtaka fyrri ummæli mín:
Að með ráðdeild og sparsemi
kemst maður langt. —
— Þakklátsemin skein úr aug-
um bændannia, er þeir röltu upp
á heiðar liandsins, bljúgir í skapi
með bókina góðu undir hendinni.
Brandur.
Akranes.
„Hvenær Akranesnnafnið hafi
verið löggilt á kauptúninu, er
svo heitir?" Þannig er spurt í
Alþbl. 3. þ. m. —
Er skylt að löggilda eða láta
löggilda nöfn kauptúna? Mér er
ekki kunnugt að neina sérstaka
löggildingu þurfi á svona nöfn.
Að minsta kosti hefi ég aldrei
rekist á neátt þess háttar. Mun
vera látið nægja að láta venjuna
löghelga þau án frekari löggild-
ingar. Þaninig hafa yafaiaust
gömlu kauptúnianöfinin: Eyrar,
Grindavík, Básendar, Rif o. s.
frv. aldrei verið löggilt með öðru
en venjunni. Það má kann ske
segja, að ýmsar aðgerðir sveita-
stjórna og annara stjórnvalda
hafi lögfest ýms þessara nafna,
fog í því efni hefir Akranes.-nafn-
ið ekki orðið útundan,.
1. Síðan árið 1904 eða þar um
bil hafa áætlanir landpóstanna
(aukapósta) nefnt þorpið Akra-
nes, og má finna þetta í B-deild-
um stjórnartíðindannia. Fyrir
þann tíma er orðalag þessara á-
ætlania óvissara í þessu efni.
2. Síðan landssíminn var lagð-
ur þangað hefir sömu reglu verið
fylgt um nafn kauptúnsins.
3. Póstafgreiðslia var þar stofn-
uð 1911 og skipaður póstafgr.-
maður 1912 á Aknanesi, sem hlýt-
ur að eiga við kauptú'nið, en ekki
einhvern annan ótiltekinn stað í
hinu meira Akranesi, þriggja
hreppa þingi.
4. Árið 1928 staðfestir stjórn-
arráðið: Byggingarsamþykt fyrir
Akraneskauptún, sem hrepps-
nefnd Ytri-Akranesshrepps hefir
samþykt. Er þar skírskotaÖ til
takmarka kauptúnslóðarinnar
samkvæmt skipulagsuppdrætti.
Stjt. B.-deild 1928, bls. 167 til
194.
Eins ög menn sjá og geta sann-
fært sig um á tilvitnuðum stöðum
hefir löghelguð venja um Akra-
ness-nafnið haldist um fjórðung
aldár, og þegar hún var 24 ára,
er henni yfirlýst mjög eftirminni-
lega af þeim stjórnvöldum, sem
þar um eiga að fjalla, um leið
og kauptúmð fær fyrsta vísi til
borgarréttinda. Þetta er máske
ekki löggilding, líkt og um
firmaniafn eða vörumerki væri að
ræða, en það virðist vera lögfest-
ing venjunnar í viðbót við þá,
sem áður var komin í stjórn-
valdaauglýsingum.
P. J.
Rajmagns-„verkf\all“. í borg-
inni Andernach í Ríniardai hafa
íbúarnir alment keypt sér stein-
olíulampa, af því þeim finst • okr-
að of mikið á sér á rafmagns-
verðinu.
Athnga^ensd:
Herra ritstjóri!
Ég leyfi mér virðingarfylst að
biðja Alþýðublaðið fyrir þessa
stuttu athugasemd.
Fyrir 65 árum var móðir mín,
frú Valgerður Þórðardóttir í
Hraundal í Vestur-Ísaf jarðarsýsilu,
skipuð Ijósmóðir fyrir Nauteyr-
arhrepp, að nýloknu námi þá hjá
Þorvaldi Jónssyni lækni á ísa-
firði.
í fyrirlestri sínum í útvarpið
6. þ. m. gat ungfrú Laufey Valdi-
marsdóttir þess, að laun ljós-
mæðra hefði í byrjun verið 60
krónur Jægst. Þetta er ekki rétt.
Byrjunarlaun móður minnar voru
— segi og skrifa — tuttugu krón-
<ur í árslaun fyrstu árin, er hún
þjónaði Nauteyrarhreppi, ogmunu
hafa þótt af ýmisum þá búbót.
A. m. k. er hún lét af störfum
tæpum 40 árum síðar, þreytt og
slitin, þá fór hún fram á, að sér
yrðu veitt eftirlaun, en því var
synjað af sýslunefnd Vestur-ísia-
fjarðarsýslu.
Væri ekki ástæða að bæta frú
Valgerði þetta að einhveijju leyti
upp, nú þegar hún er orðið bliní
og slitið gamalmenni, 83 ára að
aldri, og hefir ekkert hlotið sem
viðurkenningu fyrir sitt langa og
erfiða starf í þágu íslenzkra
sængurkvenna?
Þessari spurningu leyfi ég mér
að benda til hins íslenzka Kven-
réttindafélags.
Hafnarfirði, 6/11 1931
Ásgeir H. P. Hraundal.
Strætisvagnar Reykjavíkur.
Sá, er þetta ritar, hefir tvivegis
orðið þess var, að þegar bifreið
sú, er ekur inn að Kleppi, eign
Hf. Strætisvagnafélag Reykjavikur,
ekur um götur borgarinnar, eru
gluggar opnir, og út um þá gægjast
börn sem fullorðnir. Þetta er vara-
samur leikur, því að af honum
getur hlotist slys. Það þarf t d.
ekki annað til þess, að slys verði
af, en að það fari bifreið fram hjá
það náiægt, að hún snerti þann,
er útúr gægist. — Ættu því for-
ráðamenn þessara vagna að byrgja
gluggana með neti eða rimlum,
þannig að ekki komist út hendi
eða)haus,
T. ó. N.