Morgunblaðið - 10.10.1986, Qupperneq 2

2 B
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 10. OKTÓBER 1986
ur en nýjar flíkur. Kannski
er skýringin sú, að skór hafa
þann eiginleika að passa
ágætlega eins og þeir eru
eða þá að vera með öllu
ónothæfir; það virðist ekk-
ert vera þar á milli. Það er
alla vega ekki hægt að næla
þá einhvern veginn saman,
ekki hægt að stytta þá,
lengja eða víkka að ráði eins
og gjarnan er gert við hinar
ýmsu klæðaflíkur. Svo getur
það líka verið, að þessi sér-
staka, spennandi tilfinning í
sambandi við nýja skó,
standi í einhverju sambandi
við að það er engin nauðsyn
aö þurfa að þola þá niður-
lægingu að hverfa inn í
einhvern mátunarklefa fyrir
almenning, þegar um kaup
á skóm er að ræða. Þegar
óvenju dásamlegir skór í
búðinni passa manni alls
ekki, þá er einungis um að
kenna einhverjum vissum
erfðaþáttum en engan veg-
inn óhóflegri matarlyst. Það
kemur þyí ekki við samvizk-
una. Og gömlu góðu skórnir
manns halda þó allavega
áfram að passa manni eins
og áður, þótt maður hafi
bætt á sig allnokkrum kíló-
um.
Þegar þessar ríku tilfinn-
ingar í sambandi við skó-
fatnað eru hafðar í huga,
skal engan undra, að jafnan
hafa verið gerðar miklar og
strangar kröfur til hug-
kvæmni, ímyndunarafls og
hagleiks skósmiða á liönum
öldum og allt fram á þennan
dag.
Skóframleiðandinn verð-
ur nánast að knékrjúpa
viðskiptavinum sínum, um-
kringdur mýksta nappaleðri,
gljáskinni, slönguskinni, rú-
skinni, gljálökkuðum
hælum, reimum og þvengj-
um, legghlífum og skó-
hlífum, sandölum og opnum
ilskóm til inniveru. Af og til
fær sá góði framleiðandi
skófatnaðar harkalegt
pústur og högg fyrir
bringspalirnar af völdum
skyndilegra breytinga á
skótízkunni. Allt í einu er
hinn gamalreyndi, trausti,
lagskipti skóhæll orðinn
gjörsamlega ótækur en stál-
hvassir stíletto-hælar
komnir í staðinn, og breið-
ari afrúnnuð tá á skóm hefur
með öllu leyst þær örmjóu
og hvössu af hólmi; rússn-
esk leðurstígvél hverfa í
skuggann fyrir ódýrum
amerískum mokkasínum.
Þegar svo er komið mál-
um, þjónar það alis engum
tilgangi lengur fyrir skó-
framleiðandann að halda
áfram að framleiða nýjasta
módelið sitt af gömlu gerð-
inni. Skóframleiðandinn
verður að vera mjög svo
snöggur og iðinn við að
fletta glæsitímaritum og
skoða þar myndirnar af nýj-
ustu sveiflunum á sviði
skótízkunnar og sýna þeim
breytingum, sem þar koma
fram fullan áhuga. Að öðr-
um kosti fær framleiðsla
hans og fyrirtæki ekki
staðizt til lengdar. Hann
neyðist því til áð vera ávallt
við öllu búinn og láta sem
minnst á undrun sinni bera,
þegar hann sér aftur og aft-
ur gamalþekktar skógerðir
skjóta upp kollinum á tízku-
himninum eftir áratuga
Að vera vel skóaður er
annað höfuðskilyrði
þess að öðlast innri
frið og sálarró — hitt skilyrð-
ið er að vera í hreinum og
sæmilegum nærfatnaði,
sérstaklega þegar fólk er á
ferðalagi. Þennan fróðleik
er að finna í bók einni um
siðareglur og fágaða fram-
komu. Þar segir og, að hið
fyrsta, sem ókunnugir taki
eftir, þegar þeir eru að meta
þjóðfélagslega stöðu fólks,
séu einmitt skórnir hans
eða hennar. Ef skórnir svör-
uöu til ákveðinna krafna um
snið, lit, stíl og styrkleika,
var samstundis augljóst að
þarna var á ferðinni regluieg
hefðardama eða traustur
piltur. Ekki alls fyrir löngu
var kona spurð hvað það
væri helzt, sem hún vildi fá
í gjöf. Svarið var, að ekkert
minna en Manola Blahnik-
skór kæmi þar tii greina.
Skófatnaðurinn vekur oft
meiri og stööugri hrifningu
heldur en nokkur annar
fatnaður í fataskápnum.
Úrval af fallegum og hentug-
um skóm veitir sterka til-
finningu af að hafa töglin
og hagldirnar á sínu sviði.
Þaö er nú einu sinni þannig
að' nýir skór verða stundum
miklu meira spennandi held-
um