Morgunblaðið - 30.04.1987, Side 6

6 B
MORGUNBLAÐIÐ, VlDSKEPn/AIVlNNUlÍF FIMMTUDAGUR 30. APRÍL 1987
T
30 til 50 bátar með
tógið frá Hampiðjunni
- segir Guðmundur Gunnarsson, sölustjóri
„ÞETTA hefur gengið mjög vel
hér í Bretlandi. Við byrjuðum
haustið 1983 á fjórum tógrúllum
fyrir dragnótabátinn Boy
Andrew. Siðan hefur þetta vaxið
hægt þar til á síðasta ári. Þá
varð verulegur kippur í sölunni
og á þessu ári er útlit fyrir allt
að 100% aukningu frá þvi siðasta.
Núna eru um það bil 30 til 50
bátar með tógið frá okkur, ýmist
alveg eða til reynslu og mér
heyrist að mönnum líki það vel.
Það eru að meðaltali 300 drag-
nótabátar, sem stunda veiðar frá
Skotlandi og um 10 veiðarfæra-
framleiðendur, sem slást um
markaðinn. Við erum því í raun
með um 10% af markaðnum,"
sagði Guðmundur Gunnarsson,
sölustjóri hjá Hampiðjunni.
„Þetta er árangur af því að við
komum tógunum um borð í bezta
bátinn héma í Skotlandi, Boy
Andrew, hjá þeim feðgum Norrie
og Andrew," sagði Guðmundur.
„Eg held við höfum varla getað
verið heppnari með samstarfsmenn
því þeir fylgjast með og skrá ná-
kvæmlega allt, sem þeir gera um
borð. Það er allt á hreinu varðandi
rekstur bátsins. Með því er hægt
að fá nákvæman fjölda toga og
þannig hægt að meta gæði og end-
ingu tóganna frá okkur, hvort þau
eru frambærileg eða ekki. Það er
tvennt, sem menn vilja, tógið verður
að vera sterkt og endingargott.
Verð skiptir reyndar mjög miklu
máli líka. Verðskyn hjá Skotunum
er mjög gott og ég held að það sé
vegna þess, að þeir selja aflann á
fijálsum fiskmarkaði. Þeir vita þá
hvað þeir fá fyrir fiskinn og reyna
svo að draga úr kostnaði við veið-
arnar með „góðu“ verði, til dæmis
á veiðarfærum. Við erum eitthvað
dýrari en aðrir og það er fyrst og
fremst vegna þess, að við berum
nokkru hærri kostnað, meðal ann-
ars vergna fjarlægðar . Gengið
skiptir svo verulegu máli. Núna er
verðið til okkar það sama og við
fáum hér innan lands, en var fyrir
áramótin alveg hörmulegt þegar
pundið var í 57 krónum, nú er það
tæpar 63 krónur. Það verður alltaf
að meta verðlagninguna annars
vegar út frá verði keppinautanna
og þörfum okkar hins vegar. Við
álítum okkur vera með góða vöru
og góða þjónustu og viljum að menn
borgi fyrir það.
Skozki markaðurinn er að mörgu
leyti erfíður. Hann er í nokkuð föst-
um skorðum og lítið er um sveiflur
á eftirspum. Skotamir em þó í sér-
stöðu í Bretlandi. Hér er vaninn sá,
að skipstjórinn á hluta í bátnum á
móti útgerðinni. Þess vegna er
meiri kraftur í útgerðinni hér en
annars staðar í Bretlandi. Flotinn
hefur mikið verið endumýjaður og
þeir em opnir fyrir nýjungum, en
láta heldur ekkert plata inn á sig
alls konar dóti. Þeir em hins vegar
alveg til í að pmfa hlutina og síðan
verður að koma í ljós hvort seljend-
ur veiðarfæranna standa sig í
þjónustu og öðm, sem fylgir á eftir
sölunni. Það er reyndar einhver
mikilvægast þátturinn í markaðs-
setningu. Það verður að fylgja
sölunni sérlega vel eftir, vera í stöð-
ugu sambandi við sjómenn og
útgerðarmenn og taka strax á því,
sem kann að koma upp á. Séu
menn með góða vöm og hafa áhuga
á mörkuðum, er ekkert erfíðara að
fara hér inn en annars staðar.
Það era 3 til 4 ár síðan við byijuð-
um á framleiðslu dragnótatógs í
einhveijum mæli fyrir markaðinn
heima, en hann notaði mjög lítið
af því, heldur víra í meiri mæli.
Með kvótakerfínu fóm menn að
leita leiða til að nýta skipin yfír
sumartímann, án þess að ganga á
þorskkvótann. Þá fóm nokkrir út-
gerðarmenn til Skotlands til að
kynna sér dragnótaveiðamar. Upp
úr því kom skipstjóri frá Hjaltlandi
til Þorlákshafnar og var þeim til
aðstoðar þar við af koma þessum
veiðum af stað. Síðan hafa veiðar
í dragnót eins og hjá Skotum aukizt
hér og við sjáum 10 til 15 bátum
fyrir tóginu. Vegna mikillar aukn-
ingar eftirspumar á nánast öllum
framleiðsluvömm okkar, eigum við
í erfiðleikum með að anna eftir-
spum eftir dragnótatóginu eins og
öðm. Þess vegna hefur afgreiðsl-
utími hjá okkur lengzt, en vonandi
náum við þessu upp aftur með jafn-
ari framleiðslu, endurbótum á
vélakosti og uppbyggingu lagera á
næstunni.
Útflutningsráðið hefur ákveðið
að taka á einhvem hátt þátt í öllum
sýningum, sem snerta framleiðslu
okkar og útflutning á vömm fyrir
sjávarútveg. Samstarf var mjög
gott við Útflutningsmiðstöð iðnað-
arins, en Útflutningsráðið er nýtt
apparat og varla jafn mótað, en
mér sýnist áætlun þeirra lofa góðu.
Hampiðjan hefur hins vegar að
mestu leyti séð um útflutning sinn
sjálf og hefur verið í honum síðan
1971. Við höfum því fengið tals-
verða þjálfun í markaðssetningu.
Þeir, sem em minni í sniðum og
að byija, hafa held ég mjög gott
af því að njóta aðstoðar Útflutn-
ingsráðsins. Ég held að til þessa
hafí margir notið aðstoðar þess og
Útflutningsmiðstöðvar iðnaðarins.
Mér fínnst skipulag íslendinga á
sýningum sífellt verða betra og má
í því tilefni nefna sýninguna í Bella
Center í Kaupmannahöfn á síðasta
ári. Það var alveg til fyrirmyndar
hvemig Útflutningsmiðstöðin stóð
að skipulagningu þar undir stjóm
Páls Gíslasonar og Finns Fróðason-
ar. Upphaflega var talað um það,
að hér yrðu menn saman á bás og
pláss til þess hafði verið pantað.
Það breyttist hins vegár allt, meðal
annars vegan þess að Oddi, Plast-
einangrun og Slippstöðin em í
pakka með Quality Fishhandling
og það finnst mér alveg sjálfsagt
hjá þeim. Þeir em að selja ákveðinn
pakka og standa mjög vel að því.
Við höfum í sjálfu sér ekkert í það
samflot að gera. Síðan er Pólstækni
hér með umboðsmanni sínum og
við á sama hátt. Þessi fyrirtæki em
öll það langt komin, að þau geta
vel staðið ein og óstudd. Margir
þeirra, sem vom hér í fyrra á sam-
eiginlegum bás, em ekki hér í ár.
Það er líka að hluta til tilgangurinn
með þátttöku í sýningum að athuga
hvort menn eigi eitthvert erindi inn'
á viðkomandi markaðssvæði með
vömr sínar. Annar tilgangur er að
ná sambandi við viðskiptavini sína.
Á þremur dögum hér hittum við
30 til 50 skipstjóra, sem nota eða
em að byija að nota tógið frá okk-
ur og ræðum við þá um gang mála.
Ef við ættum að ferðast sérstaklega
til að hitta alla þessa menn, yrðum
við líklega að taka á okkur að
minnsta kosti tveggja vikna ferða-
lag. Hampiðjan hefur aldrei selt
spotta beint á sýningum, kannski
frekar gefíð frá sér eitthvað af sýn-
ishomunum. En með því að taka
þátt í þessum sýningum, kynnist
maður mörgum, sem em að fást
við svipaða hluti og kynnist því, sem
er að gerast í viðkomandi löndum
eða heimsálfum. Jafnhliða kynna
menn vöm og fyrirtæki sín.
Óþekktu fyrirtæki gengur yfírleitt
illa að selja vömr sínar, enda skilar
þátttaka á sýningunum sér
tvímælalaust margfalt aftur. Eftir
þær fara menn svo að selja, eigi
þeir erindi á markaðinn á annað
borð,“ sagði Guðmundur Gunnars-
son.