Alþýðublaðið - 09.10.1920, Blaðsíða 4

4 ALÞYÐUBLAÐIÐ
fer frá Kaupmannahöfn í byrjun nóvembermánaðar
um Leith til Reykjavíkur og Vestfjarða.
E.s. „Sterling-“
fer héðan vestur og norður um land á mánudagínn
11. október klukkan 2 síðdegis.
Þeir fóru inn f matsöluhús, sem
var opið allan daginn, og Hallur
og Mike báðu um hart hveiti-
brauð með osti og mjólk. Ed-
ward furðaði sig á því, hve bróðir
hans var leikinn í því að renna
þessu niður. Meðan á máltíðinni
stóð, sögðu vinirnir hvor öðrum
frá því, sem á daga þeirra hafði
drifið, og Mike gamli æpti af
hrifningu og sló á lærið yfir
hreystiverkum Halls. „Já, því lík-
ur hleðslusveinn!*1 hrópaði hann,
og sló svo fast á herðar Halli, að
smellurinn heyrðist langar leiðir.
„Er hann ekki afbragð, haf Eng-
inn getur jafnast á við hleðisu-
sveininn micnl"
Ö'd'tngurinn hafði síðast séð
Hall við fangelsisgluggan í Norð-
urdalnum. Það hafði verið merk-
asta augnablikið á æfi hans, þeg
ar hann útbýtti miðunum með
undirskrift Hails, um kolahéraðið.
En þá hafði Bud Adams þrifið
til hans og dregið hann inn í
skúr bak við aflstöðina. Þar hafði
hann hitt annan vörð, sem gætti
þeirra Kauser og Kalovac, tveggja
þeirra félaga, sem hjálpað höfðu
til við útbreiðsluna.
Mike sagði frá öllu með venju-
legri kátínu. „Heyrðu mér, herra
Bud, segi eg, ef það á að kasta
mér á dyr, vildi eg helst ná í
dótið mitt, Farðu til helvítis eftir
draslinu þínu, segir hann. Og þá
segi eg: Herra Bud, eg vildi helst
lá innieign mína, og hann segir:
Já, eg skal fá þér innieign þína
og meira þól Og hann ber mig
og lemur og flegir mér um koll,
Því næít draslar hann mér á fæt-
ur og sparkar mér úf, og þar sé
eg stóra bifreið bíða, og segi:
Drottinn minn, eg á að aka í
bifreiðl Eg, fimmtíu og sjö ára
öldungur hefi aldrei stigið fæti
mínum inn í slíkt fartækil Eg
hélt að eg mundi hrökkva upp
af áður en slíkt kæmi fyrirl Jæja
við af stað iiður dalinn, eg lít í
kringum mig og á fjöllin, og yn-
dæll svalur gustur leikur um
skorpaa vanga mína, og eg segi:
Húrra! fyrir þér, Bud, þessari
bifreið skal eg aldrei gleymal Eg
hefi aldrei á æfi minni skemt mér
eins vel! Og hann segir; Haltu
kjafti, karlfauskur I Þá kornum við
út á sléttuna, við ökurn upp
Svörtuhæðir, og þeir nema staðar
og segja: ut úr með ykkur,
þorpararl Og þarna skilja þeir
okkur eftir aleina. Þið getið reynt
að koma aftur, þá skulum við
rétt taka í lurginn á ykkurl Því
næst fara þeir, og við verðum
að labba sjö tíma áður en við
komum til bygða. En eg skeytti
því nú ekki mikið, eg bað um
eitthvað að éta, og svo fekk eg
þessa vinnu við teinana. En eg
vissi ekki, að þú værir laus úr
fangelsinu, svo eg hugsaði með
sjálfum mér, kannske eg missi nú
hleðslusveininn minn og sjái hann
aldrei framar."
Hér þagnaði öldungurinn og
Ieit blíðlega á Hall. „Eg skrifaði
bréf til þeirra í Norðurdalnum,
en fæ ekkert svar, og svo fer eg
meðfram öllum teinunum til þess
að leita að þér.“
Hvernig vék þessu viðf hugsaði
Hallur. í kolahéraðinu hafði hann
rekist á ógnir ógnanna — og þá
hlakkaði hann ekkert til að fara
þaðanl Hann mundi sakna Mike
gamla Sikorfa, kossa hans og
hraustlegra faðmlagal
Öldungurinn varð al.veg mállaus,
þegar Hailur lét tuttugu dala seðil
í lófa hans. Hann sendi Kka
með hottum nokkur orð til Johan
Hartman, til þess hann gæti kom-
ið skipulagi á slavana sem kæmu
til bæjárins. Hallur sagði honum
að hann þyrfti til Western City
um kvöldið, en að hann skyldi
ekki gleyma vini síaum og sjá
svo um að hann fengi vinnu.
Hann ætlani að reyna hvort hann
gæti ekki útvegað honum stöðu
á bújörð föður síns.
Burtfarartíminn kom, og löng
röð skuggaiegra vagna ra»n inn
á burtfararstaðinn. Það var orðið
framorðið — komið yfir lágnætti,
en engu að síður var Mike gamli
viðstaddur til þess að kyssa Hall
og faðma einu sinni enn. „Vertu
sæll, hleðslusveinnl“ hrópaði hann.
„Þú kemur aftur; er ekki svo?
Eg skal ekki gleyma hleðslusvein-
inum mínuml" Og þegar lestin
rann af stað veifaði haan húfu-
pottlokinu og hljóp með lestinni
til þess að sjá Hall einu sinai enn
og hrópa til hans kveðjuorð.
Þegar Hallur settist í vagninn
flóðu augu hans í tárum.
E n d i r.
Tækifæriskort og
IjLeillaósba'bréf, er þér
sendið vinum og kunningjum, fá-
ið þér fallegast og ódýrust á
L a u g a v e g 4 3 B.
Friðfinnur Guðjónsson.
Aiþbl. er blað allrar aiþýðu!
Ritstjóri og ábyrgðarmaðar:
Ólafur Friöriksson.
Preotsmíðjan Guteaberg.