Morgunblaðið - 28.08.1987, Síða 8

8 B
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 28. ÁGÚST 1987
Hundasnyrtistofa í Garðabæ
Klippa
alls konar hunda
og snyrta
f Garðabæ er starfrækt
snyrtistofa fyrir hunda. Stofan
heitir Stefnumót og hóf hún
starfsemi sfna fyrir um tveim-
ur árum síðan. Eigendur
Stefnumóts eru þær Sonja
Felton og Kristjana Einars-
dóttiren þær lærðu hunda-
klippingu í Danmörku og eiga
báðar púðulhunda. Við heim-
sóttum þærá stofuna þar sem
þær voru önnum kafnar við
að klippa, baða og bursta tvær
gráar púðultfkur, en hvitur
hundur beið óþolinmóður eftir
að röðin kæmi að honum.
Þetta erfyrsta,
og hingað til
eina snyrti-
stofan fyrir
hunda sem
rekinerhérá
landi. Það þarf
að panta tíma
hjá okkur og við vinnum yfirleitt
frá níu á morgnana til tvö á
daginn. Það er lokað á mánu-
dögum en opið á laugardögum,
og eins og á öðrum hár-
greiöslustofum er örlítið dýrara
að koma þá. Hingað koma
hundar alls staðar af á iandinu,
og notarfólk þá gjarnan þæjar-
ferðina, pantartíma meðfyrir-
vara og kemur með hundinn í
snyrtingu.
Mest eru það púðulhundar
sem við klippum enda er það
alveg nauðsynlegt þar sem
þeir eru með einskonar ull og
fara ekki úr hárum. En við fáum
hingaö alls konar hunda, bæði
stóra og litla, hreinræktaða og
blendinga.
Þegar hundarnir koma í
fyrsta skipti setjum við á þá
munnkörfu því við getum ekki
treyst því að ókunnugir hund-
ar bíti ekki. Reyndar hefur það
oft komið fyrir að það hafi verið
glefsað í okkur en okkur hefur
aldrei orðið meint af því. Smám
saman læra hundarnirað
treysta okkur og maður lærir
líka á þá. Þolinmæði er mjög
mikilvæg í samskiptum við
hunda.
Hundarnir eru klipptir á sér-
stökum, þartilgerðum borðum
þar sem þeir eru hafðir í ól.
Þegar komið er með púðul-
hunda í klippingu er byrjað á
því að klippa af þeim mesta
lubbann og raka á þeim snopp-
una og lappirnar. Síðan eru
þeir baðaðir og því næst þurrk-
aðir með hárblásara og þarf að
kemba þeim allan tímann svo
greiðslan verði góð. Þegar þeir
eru orðnir þurrir er klippingin
svo snyrt betur. Það eru til
ýmsar klippingar fyrir púðul-
hunda og er mis auðvelt að
halda þeim við. Það er hægt
að fá „tískuklippingu", sem ein-
kennist af dúskum á fótum og
„buxnaklippingu" þarsem
lappirnar eru hafðar loðnar en
mittið rakað, eins og hundurinn
sé í buxum og vesti. „Ljóna-
klippingin" þykirfínust og er
mest notuö á sýningum, en það
er líka erfiðast að halda henni
við. Makkinn er þá hafður loð-
inn en lappirnar rakaðar, svo
hundurinn líkist Ijóni. í Ameríku
þykir fínt að hafa skottið stutt
og láta það vaxa í dúsk. Þá er
klippt af skottinu þegar hvolp-
arnir eru 3-4 daga gamlir.
Auk þess sem við klippum
og kembum hundana, klippum
við á þeim klærnar og hreinsum
á þeim eyrun og böðum þá. Við
höfum látið Frigg framleiöa fyr-
ir okkur sérstakt sjampó fyrir
hunda sem efnafræðingur
þeirra hefurblandað. Mikilvægt
er að fara varlega þegar hundar
eru baðaðir. Margir baða
hunda sína heima og er rétt
að benda á nauðsyn þess að
nota gott sjampó og blanda
það fyrst með vatni áður en
það er sett á hundinn því húðin
á þeim er viðkvæm og hætt við
að hún þorni upp eða hlaupi í
hrúður.
Það er nauðsynlegt að klippa
klærnar á flestum bæjarhund-
um því þeir slíta þeim ekki
sjálfir. Sumir láta bara baða
hundinn og kannski klippa
klærnar og hreinsa eyrun. Aðr-
ir láta líka klippa og kemba.
Stærri hundarfá sumire.k.
„fjaðrir" á framlappirnar og við
skottiö sem við klippum. Og
svo eru það púðulhundarnir
sem fá sínar klippingar. Hund-
arnir eru hér yfirleitt í um einn
og hálfan tíma og fá síðan bein
að launum þegar þeir fara
heim. Ef halda á klippingu vel
snyrtri þarf hundurinn að koma
á tveggja mánaöa fresti en
þeir sem koma langt að láta
séryfirleitt nægja að koma
tvisvará ári.
Við eigum báðar púðulhunda
og byrjuðum á því að klippa þá.
Svo þegar fólk sá þá hjá okkur
fór það að koma með hunda
til okkar og biðja okkur að
klippa þá og það endaði með
því að við ákváðum að setja upp
stofu. Við reynum að hafa þetta
eins snyrtilegt og hægt er og
hingað hefur komið hunda-
snyrtikona frá Bandaríkjunum
og taldi hún stofuna fyllilega
sambærilega við betri stofur
þar í landi. Við höfum meir en
nóg að gera enda eru margir
hundaeigendur sem vilja láta
hirða hundana sína og finnst
þægilegt að geta komið með
þá hingað í stað þess að standa
íþessu sjálfir. Púðulhundareru
líka heilmargir hér. Innan
Hundaræktarfélagsins er starf-
ræktur sérstakur „Poodle
klúbbur" sem í eru 365 manns
og eiga þeir allt upp í þrjá
hunda hver auk þeirra sem ekki
eru ífélaginu.
Það þarf mikla þolinmæði til
að vinna með hunda allan dag-
inn og við myndum líklega ekki
standa í þessu ef við hefðum
ekki gaman af hundum. Oft
lendum við í erfiðum hundum
sem gelta og glefsa og eru óró-
legir en með tímanum lærir
maður að umgangast þá“.
Kristjana og Sonja ðsamt tveimur viðskiptavinum.
Morgunblaðið/KGA
Kristjana snyrtir tærnar á hvftum púðulhundi sem lætur sór
greinilega vel líka meðferðin.