Morgunblaðið - 09.10.1987, Side 9

C 9
„Oq svo kom
R E G í N A “
-silfursmíði undir norðurljósum
ég alveg til í að standa upp og gera hvað
sem er, en þegar þeir eru tveir, þrír, þá
get ég ekki neitt.
Það hafa komið upp ótrúlegustu kjafta-
sögur um mig fró fólki sem greinilega
þekkir^mig ekkl neitt. Ég hef oft heyrt sög-
ur af mér þar sem ég ó að hafa verið
blindfullur niðri í bæ, en ég drekk alls ekki
áfengi. Hins vegar skemmti ég mór eins
og aðrir og er með læti, þannig að fólk
heldur kannski að maður geti ekki verið
svona\þress nefha undir áhrifum."
— Erfirþá'alltaf hress og í góðu skapi?
„Ég held ég geti sagt að ég sé aldrei í
vondu skapi, enda finnst mér flest þessi
hversdagslegu vandamól ekki vera nein
vandamál. Maður ó bara að breyta því sem
maöur getur breytt og ekki vera að búa
til vandamál þar sem engin eru. Ef einhver
er feitur og líður vel þannig þá só ég enga
ástæðu fyrir hann að breyta því. Ef honum
hins vegar langar til að vera grennri þá
ætti hann að gera eitthvað í málinu.Fólk á
að vera eins og því Kður best, ekki lóta
aðra segja sór fyrir verkurn."
— Áttu þór eitthvaö mottó sem þú lifir
eftir?
„Ég skrifaði bók úti í Noregi, sem ég
ætlaði að gefa út þegar ég kæmi heim,
en það hefur ekki orðið neitt af því. Þetta
er gamansaga um fimmtón óra strók sem
fer út á lífið, og heitir „Að lifa lífinu lif-
andi“. /Etli það só ekki mitt mottó. *SJ
mánuði og kenndi í líkamsr^ektarstöðvum
ið/orld Class og nokkrum minni stöðvum í
Stokkhólmi og Gautaborg.
Fyrst þegar ég var kynntur sem gesta-
kennari fró fslandi voru viðbrögðin: „Fró
Islandi, hvaöa eskimóapopp er hann nú
meö?“ En þetta gekk mjög vel, þama var
rosaleg stemming, og óg fékk mörg atvinn-
Jtilboð, meðal annars aö koma að kenna
f Instanbul, MÚnchen og í Body Shop í Los
4ngeles. Eg gæti vel hugsað mór að fara
til Instanbul í smótíma að kenna þar.“
— Nú hefur þú verið eitthvað í módel-
störfum?
„Já, óg hef verið eitthvað í auglýsingum
og nokkrum tímaritum, ert ekki neitt af al-
/öru. Þar sem ég hef verið mikið að mynda
sjólfur, þá veit ég nokkurn veginn hvað
menn vilja fó fram. í Pepsi-auglýsingunni
✓ar mór ekkerf sagt neitt nókvæmlega
nvað ég ætti að gera, heldur gerði ég bara
það sem mér datt í hug.“
Fólk á að vera eins og því
líður best
Aöspuröur um hvernig honum fyndist að
vera orðinn þekkt andlit ó íslandi sagði
Magnús að hann hefði ekki fundið fyrir því
að vera neitt sérstaklega þekktur, enda
væri hann nýkominn heim.„Annars er ég
frekar feiminn að eöliefari. Ef óhorfendur
eru margir, svona fimmtíu manns, þá er
Húslð þalrra Franks og Regínu
f Kautakslno
spyrjandi á svip þar sem hann
tur við eitt af mörgum kaffi-
)rðum í einum sölusalnum í
isi þeirra Regínu.
Silfurgripirnir eru mest áber-
ídi í sölusalnum þeirra, en auk
íss eru þau með listmuni sem
nir þeirra á Norðurlöndunum
ifa búið til, og þau eru líka
ibúin að setja upp austur-
ndadeild í húsinu, þar sem
irningur frá Austurlöndum er
boðstólunum. Hönnun og silf-
smíði þeirra Juhlhjóna vekur
hygli ferðamannanna, „við
vinnum allt saman,“ segir Frank,
og ekki er annað að sjá, en hann
sé ánægður með þá sendingu
sem hann fékk frá Þýskalandi
eitt nóvemberkvöld fyrir tæpum
þrjátíu árum.
Þó íslenskir ferðamenn hafi
ekki sótt þau heim, hafa þau
hjón þó kynnst landanum. „Eitt
sumarið voru tvær íslenskar
stúlkur hér hjá okkur sumar-
langt.“ Og Frank átti um margra
ára skeið tvo íslenska hesta sem
hann hafði miklar mætur á. „Þeir
eru hreint ótrúlegir, óskaplega
þverlyndir, og gera bara það
sem þeir vilja sjálfir. En þeir eru
líka ótrúlega þrautsegir, voru
t.d. hér einu sinni úti í 4 daga í
40 stiga kulda og virtist ekkert
verða um það. Ég held þeir
gætu lifað villtir á þessum slóð-
um, því þeir eru lika mjög
duglegir að afla sér fæðu, geta
borðað næstum hvað sem er.“
Þann dag sem við litum inn í
silfursmiðjuna, var mikill
straumur ferðamanna. Dönsk
kona kemur auga á Frank þar
sem hann situr við kaffiborðið
og segir honum í óspurðum
fréttum að hún hafi margoft
komið þarna áður og húsið
stækki í hvert sinn. „Já,“ segir
Frank, „þetta hús er byggt
smátt og smátt, fyrst saman,
fyrst var það bara ein stofa en
svo bætum við alltaf einhverju
við.“
En er ekkert einmanalegt
þarna yfir vetrartímann? Ekki
segir silfur og þúsundþjalasmið-
urinn Frank Juhl. “Það eru 10-12
manns sem vinna hérna hjá okk-
ur, við silfursmíðina og í húsinu
öllu. Svo koma hingað oft gestir
og dvelja hjá okkur um tíma,
listamenn, og jafnvel blaða-
menn og rithöfundar."
V -vj
Samísku skartgrlplmlr urðu tll
þess að málarlnn Frank gerðlst
sllfursmlður.
M