Alþýðublaðið - 11.07.1932, Blaðsíða 2

3
ILÞÝÐUBLAÐIÐ
Morguiiblaðið
og Siglufjarðardeilan.
Einkiemiileg ástxíða ér það hjá
Morgunblaðinu að geta aldrei
sagt satt, og pað ekki heldur þð
það sé um atriði áð ræða, sem
ekki skiftir miklu máli. í gær
segir Mgbl., að það sé ekki rétt,
sem sítóð hér i hla'ðdnu á laugar-
daginn, um tilboö það, er meiri-
hluti s'tjórnar síldarmrjölisverk-
smiðjunnar hafi gert verkaimannia-
félaginu, heldur hafi verikamenn-
imir gert verksmiðjustjórniinni
þetta tilhoð.
Frá sjónarmiði Alþbl. skiftir
það ekki miklu frá hverjum sátta-
boðið kom, en pcw er rétl, sem
þtóö í Alþhl. é laugardaginin, aó
tilboðiÖ var frá Guðm. Hilíðdal
og Þormóði Eyjólfsisyni (meirá-
hluta verksmiðjustjórnarinnar), og
gerðu þeir þáð með samþykki
ráðherra. Mgbl. birtir skeyti frá
Þorm. Eyjólfssyni, s;em það segir
að sanni sitt mál, en í því er
ekkert nema um hvað samþykt
hafi verið í verkamannafélagimi
út af tilboðinu. Skal hér ekkert
um það dæmt, hvort þeir Morg-
unblaðiSiratstjórarnir hafa lesið
skeytið svona flausturslega eða
hvort þeir hafi ætlað nú sem fyr
að treysta því, að mienn læsu
ekki nema fyririsiagnimar í Mogga.
Verður
sildarmjölsverksiniðjan
rekin í sumar?
Engin niðurstaða var enn feng-
in af svari siglfirskra verkamainna
við tilboði meiri hluta verk-
'smiðjustjórnarinnar kl. a'ð ganga
12 í dag. En þá sat Guðmundur
Hliðdal á fundi með Magnúsi ráð-
berra, og ræddu þeir málið.
Vímmdeilnr í loregl
Osló, 9. júií. NRP— FB.
Vegavinnuvierkfall stendur yfir
víða, en á mörgum stöðuim er
vinma hafin á r*ý af verkfalte-
brjótium. Á Östfold hefir ríkis-
lögreglan veitt þeim vemd, sem
fvinina í trásisi við' verkfalJsmenn.
Alimargir menn söfnuðu'st saiman
við Mysen til mótmæla gegn því,
að verkfallisibrjótar ynnu, en alt
fór rólega fram. Ritstjóri verka-
lý'ðsblaðsins í Mysen, Akisel 01-
sen, hefir verið handtekinn* vegnia
hótana gegin verkfallishrjótum.
Landssambaud verkamannafélag-
ainna ákvað í gær, að samú'ðar-
verkfall skyldi hafið af starfs-
mönnum vínieinkasöluinnar og öl-
gerðarhúsanna. Þátttakan nær til
allra verkamanina við þesisi fyrir-
tæki. Samband fluitninigaverika-
manna tilkynnir, að allir fiutn-
ingar hafi verið stöðvaðir tiil vín-
ednkasölunnar.
Flugfargjöld lækka.
Frá Berlín er FB, símað (U. P.),
að flugfargjöld hafi lækkiað, sivo
að nú sé ödýrara að fljúga frá
Berlín til Lundúna, heldur en að
fara það í 1. faxrýmis-jórdbiput-
arvagni og á eimskipi, og flug-
ferðlirnar taka nú enn skemmri
tírna en áður hefir verið.
Óhappamaðurinn
Sveinn Benediktsson.
Árásir Sveinis Beinediktssonar á
Guðmund Skarphéðánisision eru
tvent í senn: svívirðiliegar og
heimiskulegar, enda sýnir það vel,
að svo séte þær viðtökur, sem
þessar árásargreinar áttu áð fagna
í herbúðum Morgunblaðs-klíkunn-
ar.
Tilgangur Sveirns var sá, að
eýðileggja maninorð Guðmundar
og svifta á þang liátt verkalýö
Siglufjarðar foringja sínum. Ef
þetta tækist, átti Sveinn vísa að-
dáun og upphefð hjá fhalds-
flokknum. En vopnin hafa^ snú-
ist í höndum Sveinis. Minniing
Guðmundar Skarphéðáinisisionar
stendur hrein og óflekkuð. Sigl-
firzkur verkalýðiur hiefir aidrei
istaðið betur saman en nú, og
alilur þorri landsmanna hugsiar
með fyririitnánigu ti óhappa-
mannsins Sveins Benediktssonar.
Sveinn hyrjar árásir sínar með
því að líkja Guðmundi við Kark
þræl. Þar skýtur hann fram hjá
markinu sem oftar. Umimæli þau,
sem’ hann hefir eftir Guiðmundi
af Einkasö 1 ufun,dinum, eru ósiönn.
eins og flest annað, sem Sveinn
tínir til, og draumur hanis um
gull og græna skóga að launium
fyrir ódrengskapiinn verður í
vgruleikanum að almennri djúpri
fyririitninigu allra skynhærra
manina.
Sveinn reynir að telja mönnum
trú um það, að Guðmundux hafé
reynt að ná í sem allra flestia
bitlinga. Þegar þess er gætt, að
flest af þeim sitörfum, sem
Sveinn telur upp, eru trúnaðar-
störf fyrir Siglufjarðarkaupsitað
og allfiest uiranin endurgja'ds; aust,
þá fer nú að vexðia lítið úr þessuj
bitlingahjali,. enda vifáhlegt öll-
um, sem til þekkja, að Guðmundr
ur var kosiran í þesisar stöður einu
göragu vegraa þesis,, að hann var
að flestra dómi mikilhæfasti og
um leið gætnasti ma'ðurinn, siem
sæti hefir átt í hæjarisitjórn Siiglu-
fjarðar.
Sökum þesis, að ég tel það
hverjum marani heiður að hafa
stuðlað að því að Guðmundi
væru falin trúniaðarstörf, þá þykir
mér það leiðinlegt, Þormóðs
vegna, að þurfa að lýsa Svein ó-
saninindamanin að því, að hann
(Þormóður) hafi átt nokkurn þátt
í því, að Guðmundur var kosiinn
í stjórn Ríkisverksmiðjunnar. Sú
kosrai'rag fór fram j áður era Þor-
móður kom í bæjarsitjórniinia, og
hafði hanin því eragin afskifti af
henni. Þá er það einnig ósatt, að
Þormóður hafi ráðið nokkru um
það, að Guðmundur var starfs-
maður Einkasölunnar síðastliðið
sumax.
Rógur Svedras um bygginga-
vöruverzlun Guðmundar er væg-
ast sagt bjánaleguT. Sanraleikura
iinn er sá, að fjöldi siglfiinzkra
verkamanna eiga það eingöngu
hjálpsemi Guðmundar að þakka,
að þeir hafa getað komið sér upp
húsum, og hefir Guðmundur
gengið svo langt í hjáipisemiinni,
að ég veit engin dæmi til þess
að nokkur eiinin maður hafi gert
eiras.
Þetta veit Sveinn mjög vel, þótt
hann vilji ekki við það kannast:
Ég hélt sannast að segja, að
Sveiran væri ekki svo heinriskur
að álíta, a'ð hann gæti gert það
að árásarefni á Guðmund, þótt
hann tæki véð í húisum þeim, sem
haran hefir láraað alt byggingax-
efni-til og jafnvel öll hituniartæki
og ljósalagningar. Verkamennirn-
ir getia í flestum tilfeEum ekki
siett aðra tiryggingu en húsin sjálf,
og telja því sjálfsagt að þau
standi fyrir skuldinni, enda eru
þeir, siem betur fer, svo gagnó-
líkir Sveini Ben., að þeir vilja
eragara svíkja, og þá sízt sinn
rraesta velgerðiaimánn.
Þá minraist Sveiran á eirakasam-
tal, sem hann átti við GuÖmund.
Áður en Guðmiundar misti við
hafði hann rekið þesisa lygi svo
rækilega ofan í Svein, að hún
hefir ekki skotið upp höf’ðiniu aft-
ur. Þrátt fyrir pað er ekki úr vegi
að geta þess hér hvað það var,
siem lá á hak við þessa heimisiókn
Sveins til Guðimuidar í Sam-
bandshúsið.
Alt frá því, að ríkisstjórnin
skipaði Svein í vepksmiiðjustjóm-
ina, var þáð haras rmesta áhugamál
að verða formaður stjórnariinniar
og ráða þar eiran öllu. Meðan
Guðmiuradur og Þormóður áttu
sœti í stjóminni, var þetta alveg
útiiokað. Þesis vegna þurfti hainn
að koma öðirum þeirra eða báðum
úr stjórninini. Síðast liðið haust
hóf hann herferð á hendur Þor-
móði út af sölu á lýsi verksmáðj-
unnar. Hann var upphafsmaður
að þeirri sögu, að Þormóður hiefði
iskaðað verksmiðjuna um 30 til
40 þúsiund lcrónur á lýsissölunni.
c Þetta "siagði hanin óhíkað hverjum
sem var, þrátt fyrir það, að hann
var ekki miaður til aö standia við ;
þessi stóryrði eðia sainina þau. Og
ekki nóg me'ð það. Hann skrifaði
sfjómarráðiinu niðrandi umimæli
um Þormóð og raeitaði að taka
sæti með honum í verksmiðju-
stjórninni. Heimsókn haras til
Gu'ð'mundar í Samhandishúisið var
síðiasta tilraunin til þesis' að kom-
ast hjá því að þurfa að kyragja
ní'ðiniu um Þormóð.
Sveiran talar um skattsvik. í *
því sambandi vil ég benda honum
á það, að óhyggilegt er fyrir þá'
menn, sem í glerhúsuim búa, að
kasta steinum að öðrum. Þetta
hlýtur að verðia dómstólamál, og
verður Sveinn þá að geria grein
fyrir því, hvar hann hefir fengiið
upp þær tölur, siem haran nefnir í
þessu sambandi. Ég fer því ekki
'frekar út í þetta hér, en líkliegt
þykir mér, að þetta rraál verði
full-heitt .fyrir Svein og hjálpar-
menn haras áður en lýkur.
Ot af 'ummælum þeim, siem
Svednn hefir eftir Ólafii J. Reyk-
dals, læt ég mér nægja að birtá
eftirfararadi vfirlvsinigu:
YFIRLÝSING.
: Ot af ummæium þeim, siem
Sveinn Benediktsson hefir eftiir
Ólafi J. Reykdals í Morgunblað-
inu 29. júní s. 1., vil.ég taka þettlá
fram:
1. Sjóhúsbyggirag sú, er Sveinn
nefnir, var alls ekki boðáin út
af Guðmundi Skarp'héðiinssyni,
heldur af ailt öðrum manrai.
2. Við Ólafur höfum áldrei gert
upp okkar í milli, hve margir
tímar fóru í þesisa vinnu; ég
skrifaði ekki tímann, en veit
ekkert um, hvort Ólafur hefir
gert það.
3. Ekki aiis fyrir löngu kom Jóra
Jóhanraesisioui, formaður Sjálf-
stæðiisflokksinis hér, til mín, og
bað hann mig, um allar upplýs-
iragar, sem óg gæti gefið um
þesisa ákvæðisvinnu, helzt
skriflega. Ég sagði Jórai það, að
ég gæti engar sérstakliegar
upplýsángar gefið honum, enda
ekki skilið, hvað bonum kæmi
þetta mál við. Eftir að hafa
lesið grein Sveiiras. Beiniedifets-
sonar í Morguinblað'imu 29. f.
m. var mér ljóst, hveris þjóran
Jón var.
4. Ég hefi að eins í eitt skiiftí.
uraniið ákvæðisvinnu hjá Guð-
muradi Skarphéðiinsisyni, og;
varð útkoman sú, að ég hafði.
;kr. 2,50 á hverja klukkustund.
Siglufirði, 4. júlí 1932.
Samúel Ólafmon.
Vitumdiarvottar:
Guðm. Sigurðission,
Jóhann Garihaldason.
*
Ég hefi nú tekið hér hielztu.
atriðin í árásum Sveiras og sýnt
og sannaö, að þær eru að mestu
leyti byggðar á lygi og takmarka--
lausri illgirni. Persónuhatrið er
svo gegndarlaust, að skynsemin-
kemst hvergi að. Hverjum öðr-
um en Sveirni Beraediktsisyni skyldi
geta diottið það í hug að birta
mynd af kenniurum og prófdóm-
end'um harnaskólanis á Sigllufirði
í árásarskyrai, meira að segja
mynd, sem er margra ára göimul?
Hverjum öðrum en Sveini Berae-
diktssyni skyldi líka geta dottið í
hug, að birta mynd af Guðmiundi
Skarphéðírasisyni í siama biaðiinu,
siem hann reynir að lýsia honum.
sem óþokka? Myraddm sýnir ein-
mitt hið gagmstæ'ða, þótt útgef-
eradur Morgunblaðsins hiafa gert