Alþýðublaðið - 22.08.1932, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBDAÐIÐ
3
Nokknr orð
tii
fiífú Gaðrúnar Lárns-
dóttnr alþingiskoiiii.
(Frh.)
Tillaga pessi [sem jafnaðar-
men:n flutta á alpingi, (um að
fiskiskip væru skylduð til að vera
í heimahöfn fjóra stórhátíðdsdagia
ársins, „eftir þvi, sem við væri
hægt að koma“,] varð til þess, að
samflokksimenn yðar í deiildinni
með Magnús guðfrœoikermam í
brodcli. fylkhngm feldu ekki ein-
ungis tiilögum, heldur lika frrnn-
v rp ifö r, af4 pvl pi lr vom hrœdd-
if\ um\ að údgerðin biði eitthvert
fjúrhagslegt tjón, ef fmmvarpib
pannig, breyté yrfaj ctð íögwn, Nú
skyldi maðúr ætla, að pér, sem
svo dyggilega hafið unnið að þvi
að undanförnu að telja fólki trú
uim,, hve ákaflega þér létuð yður
ant um eflinigu kristninnar í Jand-
inu og hve þér væruð sjálf trúuð
kona, hefðuð ekki tekið þessari
breytni íhaldsþmgmannanna þegj-
andi,. En hvað skeður? Þessi trú-
aða kona Guðrún Lárusdóttir!
lætur ekki einungis það óátaliið
við flokksmenn sína að þeir spilla
því, áð sjómennirnir fengju að
vera heima hjá fjölskyldum sín-
um þessa fáu daga ársins,, helg-
ustu daga kristninnar, heldur ger-
ir hún sér það líka að góðu, að
þeir felli hennar eigið frv. utm
friðun skírdags, sem hún þó var
búin að lýsa svo fagurlega í þijng-
iinu, að sér væri svo mikið á-
hugamál að næði fram að ganga.
Og hver er svo ástæðan? Hún er
sú, að samflokksmenn yðar á
þingd töldu yður trú um,, að út-
gerðarmenin biðu svo gifur{egt(\)
fjárhagslegt tjón við það, ef frv.
þannig breytt (því till. jafnaðar-
manna var þá samþ.) yrði að lög-
um, og það varð þyngra á met-
unum heldur en samamlagðUr
guðsótti yðar, Magnúsar guð-
fræðikennara og allra þessara
sanntrúuðu íhaldsmanna, sem á
þingi áttu sæti!! Ja, „miikil' er tni
þín, kona“! Nú veit ég það;, þar
sem ég hefi verið, sjómaður í
mörg ár, að sjómenn hefðu gert
sdg ánægða með þótt þeir fengju
ekki meira en það, að vera heima
,um jólin, aðalhátíð kristinna
manna, og ég þori að fullyrða
það, að útgerðarmenn hefði ekk-
ert eða sáralítið tjón við það
beðið þegar þess er gætt, að um
þann tíma árs er venjulega óstilt
tíð, svo skipin verða oft að liggja
inni á höfnum dögum s-arnan, þótt
eigi sé það á heimahöfn, þvi þar
mega útgeröarmcnn áldred sjá i
þau, hvernig sem viðrar. Svo er
líka þess að gæta, að nú orðið
fiiska mjög fáir skiþstjórar þótt
skiilyrðd séu til um sjálfa jólanótt-
ina og fram eftir 1. jóladegi. Svo
er enn eitt i þessu sambandi :
Fl'skiskip geta mjög oft hagað
þaunig ferðum sínum, að þau
þurfi að afferma einmitt daginn
næsta á undan hátíðinni, svo
sannanlegt er, að þótt sMpin
lægju í slíkum tiifellum í heiina-
höfn yfir aðalhátíðina, aðfanga-
dagskvöld og 1. jóladag, þá biöi
útgerö'm ekkert fjárhagslegt tjón
víd[ pati. Að þessu sinni leyfir
rúmið eigi að ég fari frekar út
í þetta mál hér, en ég mun síðar
við tæMfæri fara nánar um það
orðum. En mér finst vert að vekja
athygli manna á þessu atriði, því
þáð sýnir svo ljóslega, hver al-
vara ligguT bak við ált trúmála-
þrugl yðar. Þetta dæmi sannar
svo Ijóslega hræsni yðar og
flokksmanna yðar. Þar sem hags-
munir yðar og þeirra rekast á
trúmálin, þá eru það hagsmunir
yðar, en ekki trúin, sem sitja í
fyrirrúmi. Breytti Krlstur þainn-
i,g? Svarið þér nú, Biblían segir
okkur, að Jesú Krists hafi á eyði-
mörMnni verið freistað af djöfl-
inum og hann hafi boðið Krilsti
„öll níki nemldar og peirra dijrþ“,
ef hann félli fram og tílbæði sig.
Hvað myndi hafa orðið um kristn-
ina, ef Kristur hefði gengilð að
þessu tilboði Kölska? Og hvað
mynduð þér ag íhaldsþingmenn-
irnir, skoðanabræður yðiar, hafa
gert?.Ég fyrir mitt leyti er ekki
í minsta vafa um það, hvort hefði
ofðið að víkja, trúaráhuginn og
efling kristinnar trúar, eða tim-
anlegir hagsmunii yðar og flokks-
manna yðar, samanber framkomu
yðar og þeirra gagnvart frv. um
friðun skírdags, Hvort várð að
víkja þar ? (NI.)
Jens Pálsson.
Furuskóginrinn á Þing-
/ völlum.
Þess var getið hér í blaðinu i
fyrra, að furu-plantekran á Þing-
völíum hefði teltíð meiri fram-
förum en áður á síðast iiðnum
árum, og nú má bæta við þá
frétt, að aldrei hafi trén þar vaxið
betur en í ár. Hafa þau vaxið
þrjá til fjóra desímietra í sumar,
éða líklegast að meðáltalii um fet.
Trjám þessum var pLantað frá
aldamótum til 1911, en aðalliegia á
árunum frá 1904 til 1911. Þ,að
var Heiðafélagið danska, sem
kostaði þetta upprunalega og
sendi hingað Flensborg skógfræð-
ing. En frá 1904 tíl 1911 vanu
aðallega að plöntuninni Guð-
mundur Davíðsson, sem þá, eáns
og nú, var einn af mestu áhuga-
mönnum landsins um skógrækt.
Mikið drapst af því sem fyrst
var plantað, og var jafnan látið í
skörðjn. Venjulega uxu trén fyrsta
árið', en stóðu svo í stað í (mörg
áT, þar til vextinum hélt áfram
— þau sem þá ekM drápust.
Þrjár tegundir eru þanna af furu:
fjallafura, skógarfura og sembra-
fura. Hinar tvær fyrnefndu eru
mjög svipaðar útldts, en skógar-
furuna má þekkja frá fjallafur-
unni (sem langmest er af þarna)
á því, að hún vex upp einstofna,
en fjallafuran isem margstofna
runni. Báðar eru furutegundix
þesisar blágrænar á lit og mjög
ólíkar því, sem gerist um jurta-
gróður hér á landi. En sembra-
furuna má þekkja á því, að hún
er líkari grenitrjám að lit. Dá-
lítíð er þarrna af birM, reyni og
víði innan girðinga, er sett var
ndður þar, sem furuplöntur höfðu
kulnað út af. Einináig eru þarna
nokkur grenátré. Á einum stað
eru fjórar litiar furaplöntur, sem
Guðmundur Davíðsson sáði til
þarna á staðnum, og munu fræin
hafa verið.. um tattagu, og má
það kallast góður áranigúr, en-
þau hafði annar áhugamaður um
skógrækt, Helgi Valtýsson, fengið
Guðmundi.
Stærstu trén þarna era nú orð-
in á þriðja meter, og hefir milkil
breytiug orðið á útliti þeirra tvö
isíðiustu árin, í þá átt, að nú er
eins og þau öll teygi sig svo
mikið upp á við.
Eins og menn muna var önnur
plantekra austan og sunnan Niku-
lásargjár. En girðingunni þar var
ekM haldið við, og er þar nú
ekM eitt tré eftir.
Það er veralega merMlieg sjón
að horfa niður yfir furugróður-
inn þarnai í biekkunni við Þing-
velli, því bæði lagið á gróðriinum
og liturinn er svo gersamlega ó-
líkur öllum innlendum gróðri, svo
manni dettur fyrst í hug hug-
smiíðamyndir, er gerðar hafa ver-
ið um útsýn á öðrum stjörnium.
Svo ótrulegur þykir manini þessi
nýi íslenzM gróður. Ætti enginn,
sem til Þingvalla fer, að iáta ó-
freistað að skoða þetta sýmishorn
af ísLandi barna okkar og barna-
barna.
Marg-afnroenons kangið.
Það ætlar að verða endingar-
drjúgt umtalið um kaup það, er
ég fékk hjá Alþýðusambandinu
árið 1923 og 24. Kaup þetta var
ákveðið af Alþýðusambanidsiþing-
iniu haustíð 1922, en ég var þá
erlendis. Ég bað aldrei um að
mér yrði veitt það, en mér var
greitt það mánaðarlega, og taldi
enginn það eftír þá. En nokkrum
árum síðar heyrði einin kunningi
minn á tal manna, þar sem full-
yrt var, að ég hefði stolið þús-
undum króna frá Alþýðusam-
bandinu, og sagði hann mér þessa
frétt. Af því mér (þótti fréttin
nokkuð svakaleg, þar sem ég
mundi ekM eftír að ég hefði nokk-
urn tíma stolið öðra en kannske
blýöntum og eldspítum, fór ég til
manns þess, er sagt hafði fréttilna,
og krafði hann sagna, og var þá
dálfiið vondur, sem ég skil ekM í
að neinn lái mér. Maður þessi
,visaði á annan mann, \er siagt
hafði honum; sjálfur hafði hann
að sið kjaftatíkanna hlaupið með
þaði, sem hann hafði heyrt, án
þess að kæra siig um frekari
sannianir. Ég fór til hins mannsins
og lagði sömu spurningu fyrir
hann, sem víst hljóðaði eitthvað
á þá leið, hvern djöfulinn sjálfan
hann medntí með þessu (skrafi.
Sannaðiist þá sem oftar, að rög-
berar era oft huglausir og ræfil-
menni, því að hann varð næsifca
auimur við, en gaf þá skýringu,
að hann hefði átt við kaup það, er
ég fékk eftir að ég hætti að vera;
ritstjóri (og sem getið (er um
hér að framan). Báðir þessir
menn voru Alþýðuflokksmienn þá,
en íhaldsflokknum hefir síðiar
viljað það happ tid að fá annan
þennan mann sem stuðningsmann,
og er hanin nú meðlimur í tends-
málafélaginu Vörður. En hihn
maðurimn skreytir nú „Kommún-
istaflokk íslands" með því að verai
meðiliimur þar, og er með öðrum
orðum orðinn einn af „foringjum"
verkalýðsins, því svo nefna með-
lianir þess flokks sig /jafnan í
Vierkalýðsblaðinu.
Um síðustu þingkosningar, er
ég átti eitt sinn orðastað við
nokkra af kLofmngsmönnunum úr
„Kommúnisitaflokki íslands“,
söigðiu þeir nýkomnar sannanir
fyrir því, að. „kratamiir" iþefðu
keypt mig. En nánar viissu þeir
ekM. Einn þeirra, sem var mér
ekkert persónulega illviiljaður, lof-
aði, að hann skyldi fá að vita
nánar um þ-etta fyrir mig. Dag-
inn eftir var hainn búinn að leita
frétta hjá forkólfum kliofnángs-
mamia og gat frætt mig á, að
þessi „kaup“ á mér h-efðu verið
gerð með kaupinu, er ég hefði
fengið frá Aiþýðusamhandiinu sex
til sjö árum áður! Það skal sagt
þessum manni tíl verðugs hróss,
að þegar hann sá hvernig spreng-
ingakommúniistarnir fóra með
hreiina lygi í rógs skyni, fór hann
að athuga þetur orð þ-eirra, og
varð það til þess, að hann hætti
að fylla sprengingaflokkinn! Mun
fleirum svo fara, er þeir kynnast
betur lygum og rótarskap spreng-
ingamjannanna.
Ég bjóst nú ekM við að heyra
oftar um þetta kaup grnitt frá
1923 og 1924. En viti menn. Nú
kemur Einar Olgeirsson með það
í síðasta Verklýðsblaði, og þá er
þetta orðið að feröahosimwi, sem
ég á að hafa feingið. Hefir Einrar
gripið til þessa bragðs til þess
að reyna að svara einhverju
greininni í Alþýðublaðinu um
daginn, þar sem sagt var frá að
hann hefði brúkað 8 600 krónur í
einni utanför sinni. Þar var ekkert
sagt um hvort þ-etta væri of
mikið, heldur að eins tala'ð um
hræsnina ,sem kom fr,am í því, að
Einar hefði verið að gas-pra um
eyðslu auðborgaranna, er höfðu
notað að meðaltali 2500 krónúr
í hverri utanför. En það verður
að teljast hættulegt m'álstað ái-
þýöunnar, að fara með staðlausa
istafi, siem auðvaldinu er auðvelt
áð hrekja. í ferðakositnaði