Alþýðublaðið - 18.10.1932, Blaðsíða 2

e
ti IP'í' ÐÖRL AÐí Ð
Ið heimtem vinna
handa Ollnm.
A.lþýðuflokkurJn;n krefst þess,
■ö hver einasti maður, sem vill
’vtnna, fái vinou, en við vitum
*ð þetía er ekki hægt að fnam-
kvæma meðan að einstakir menn
e» ekki þjóðin ajálf á helztu f*am-
iefðsluteekin.
Meðan að einstakir menn eíga
toigarana, þá er ekki hugsað um.
annað en hvort útgierbin borgi sig
fyör þá sjálfa. Hvort sjómennirnir
fcafa vinnu, kemur ekki togara-
€igendum við. Hvort verkamenn
ag verkakonur, sem á landi hafa
■tvdnnu af að vinna að fískaflan-
«m, hafa nokkuð að gera eða
ekki, kenrur ekki togaraeigendum
við. Hvort iðnaðarmenn, sem hafa
ifctvinnu af hlutum, er þeir búa
€1 og selja almenningi, eða at-
vinnu af viðgerð þeirra, en verða
atvinnulausir af því að verka-
iftenn og sjómenn hafa ekkert
*ð boxga með, það kemur ekki
toganaeig'endum við. Hvort verzl-
■narmenn verða atvinnulausir og
kaupmenn atvinnurýrir af því þær
stéttir, sem nefndar hafa verið,
faafa elrki fé til þess að verzla
fyrir nema af mjög skornum
sftamti, það keinur ekki togana-
dgendum við. Hvort bæjarsjóð-
« og landssjóður, sem fá tolla,
skaíta og skyldur af tekjum al-
Miennings, fá nokkuð, það kemur
okki togaraeigendum við. Peir
iáta ekki nota framleiðslutæki
w,n nema þeir séu nokkum veg-
ma vissir um að gróði verði á
uekstrinum. og það er ekki með
Ðokkurri sanngimi hægt að
faeimta það af þieim, að þeir reki
átger.ðina öðru vfei en sér í hag.
En einmitt af því að ekki er hægt
að heimta þetta ai þeim, er ber-
sýnilegt, að nauðsynlegt er að
togararnir og önnur framleiðslu-
tæki, sem mikilvægust eru, séu á
einn eða anniari hátt • almeniiings-
<ágn. Mundi eðlilegasta fynir-
komulagið vera, að bærinn ætti
sjálfur togarana, svo gróðinn frá
gþðu árunum gæti sumpart lagst
tíl hliðar, til tryggimgar áfrahi-
faaidandi rekstri, þegar ver ár-
aði, svo, allir, sem vildú vinna,
gætu fengið vinnu, en gróðinn
sumpart farið til byggingar verka-
mannabústaða, leikfimihalla, al-
inenningsskemtisfaða og annars,
er gæti gert líf almennihgs heilsu-
samlegra, fegurra og skemtilegra.
En aldrei má gleyma, að arð-
urimn af striti verkalýðsins, sem
í auðvaldsskipulaginu rennur til
einstakna manna, er þó ekki nema
títill móti tapi því, sem þjóðin
verður fyxir vegna skipulagsleys-
is auðvaldsfyrirkomulagsins, þar
sem hver atvinnurekandi að eins
faugsar um sig, en enginm um
heildina, og vinnuafl verkalýðs-
ins, sém er það sem framleiðir
þjóðanauðinn, er látið ónotað,
nema þegar einhver atvin'nuiiek-
andi sér sjálfum sér hag í að
nota það.
Blindir mega þeir mienn vera,
sem ekki af undianförnum tím-
um hafa séð, að nauðsynlegt er
að þjóðin ráði sjálf, þ. e. al-
menningur, ráði yfir helztu fram-
leiðslutækjunum, og að nauðsyn-
legt er að framleiðslan haldi á-
fram hvernig sem árar.
Fyrir menia en þúsund árum
fluttu forfeður okkar hingað. Pað
voru höfðingjar, frjálsir menin og
þrælar. Þrælahald er nú afnuinið
fyrir löngu, en réttur hins viinn-
andi manins nær þó enn ekki
lengra en það, að hann á enga
heimtingu á áð fá vinnu og fær
ekki að þræla og slíta líkams-
kröftum sínum, nema einhver at-
vinnurekandi sjái sér hag í því
til þess að græða á honum.
Burt með það fyrirkomulag,
sem nú er, að ekki skuli allir,
sem vilja vinna, fá að viinna,
Fylkið ykkur um Alþýðuflokkinn,
sem berst fyrir hinu nýja frelsi
þjóðiarinnar, að allir fái að vinna,
og þar með fyrir nýrri meninimgu
og’nýju Islandi. En niður með í-
haldsflO'kkinn, sem vill ryðja um.
samtökum alþýöunnar, og niður
meó samherja þeirra, sem í
heimsku sinni vilja sprengja sam-
tök verkalýðsins innan að. Kjósið
alþýðulistann — A-listann.
Ólnfw] FftWiksson.
Eitt slpll eu.
Á laugardaginn eð' var varð
slys í atvinnubótavinnunni við
vegargerðina upp að Útvarpsstöð-
inni á Vatnsendahæði. Verið var
að grafa ,skurð fram með veg-
inum, og stakk maður, sem heitir
Þóröur Nikulásson, upp kekltí úr
skurðinum, en annar kastaði frá
honum af kvíisl. Þá vildi það til,
að Þórður hrasaði aftur á bak út
af þúíu. Lenti hann á kvíslinni hjá
hinum manniinum, og stakst einn
tindurinn undir síðuna, fram með
mjöðminni inn í kviðarholið. Full-
yrða þeir, sem nærstaddir voru,
— að því er blaðinu er skýrt frá
—, að manni þeiim,, er hélt á
kvíislinni, verði ekki kent um, að
svo illa tókst til.
Bifreiðar voru þarna til staðar,
og var Þórður fluttur þegar í
Atað. í Landsspjtalanin. Hafði hann
fyiist kvalir í sárinu, en úr þeim';
dró á leiðinni þangað. Leið hon-
um því bærilega þegar komið var
með hann í sjúkrahúsið. En uim
kvöldið' varð hann viðþolslaus af
kvölum. Var þá gerður á honum
skurður og náð burtu blóði, sem
hafði blætt iriri. Síðan hefir hon-
um liðið bærilega og í morgun
leið honum vel eftir atvikum.
Þórður á heimia á Hverfiisgötu
88. Hamn er kvæntur og á tvö
börn.
Upt@n Siœefeip
og kommÚBiisiap*
Eins og kunnugt er hafa komm-
únistar stofnað alls konarr „fálm-
ara“, sem þieir nota til að vinna
að sundrungu verklýðssamtak-
anna. — Oft senda þessir „fálm-
arar“ út „ávörp“, „áskoranir" og
„tilkynningar“, sem eru undirrit-
uð af ýmsum heimisfræguim nöfn-
um. — En auk þess sem efni .
þessara orðskrnðugu ávarpa er
falsað, eru hin undirrituðu nöfn
líka fölsm.
Sá, er þetta ritar, minnist þess
að hafa oft séð yfirlýsingar
ýmsra heimsfrægra manna, þar
•sem þeir hafa lýst því yfir, að
þeir hafí aldnei undirritað þessa
eða hina yfirlýsinguna, siem
„fáiinarar" kommúnista hafa 'isen.t
út. —
Fyrir ári barst Alþýðublaðinu
t. d. bréf frá Upton Sinclair, sem
hefir gefið Alþýðuflokknum út-
gáfurétt að öllum ritum sínuim. I
þessu bréfi flettir Sindair ræki-
lega ofan af svikastarfsemi
komimúnista og fálmiurum þeirra.
Hann skrifar bréfið til Willy
Múnzenberg í Berlín, en Ifann er
faðir allra fálmaranna og skap-
ari svikanna.
Bréfið er einstætt í sinni röð,
og fer það hér á eftir í þýð-í
ingu:
Pasadena, Californílu.
1931.
Willy Múnzenberg.
Mér fellur illa að þurfa að
skrifa þetta bréf, en vegna að-
gerða yðar á ég ekki annars kost.
Fyrir nokkrum árum brá mér í
brún\ að sjá nafin mitt undir yf-
irlýsingu frá félagsskap yðar, en
hafði aldrei heyrt minst á þá
ritsmíð áður. Ég skrifaöi yður
þá og sagði að mér væri óljúft
að nafn mitt væri skrifað undir
nokkuð án þess að samþykkis-
mfns væri leitað og varaði yður
við ,pví að nota nafn mitt þannig
aftur, ella mundi ég opmberlega
mótmæla því.
3. dezember s. 1. fékk ég frá
yður símskeyti þar sem beðið var
um samþykki mitt til þess. *ið
nafn mitt væri skrifað undir skjal,
sem þér ætluðuð að fara að gefa
út. Ég svaraði um hæl: „Hlyntur
Rússlandi, en get ekki skrifað
undir án 'þess að ltesa skjaiið'.“,
Nú fæ ég bréf frá yður þar sem
þér látið mig vita, að 2 tíöguin
áður en þér fenguð frá mér svarl-
skeytið hafið þér, að ráði sumra
vina minna í Þýzkalaindi, skrifað
nafn mitt undir skjalið ög síðan
tekið aö senda það prentað og
útvarpað um allan heiminin.
Þér nefnið ýmsa vini mína, sem
þér hafið ráðgast við um málið.
Sögðuð þér þessum vinum, að
é,g hefði beinlínis bannað yður
að nota nafn mitt? Ég er þess
viss að það hafið þér ekki gert.
Þér segið mér að þér hafið á-
kveðið að nota nafn mitt 2 dög-
um áður en símskeyti mitt náði
yður, af þessu viljið þér láta
mig skilja að þér hafið beðið
nokkurn iíma, lengur en tvo daga.
til þess að gefa mér tækifæri
tiL þess að svara fyrirspurninini.
En sannleikurinn var sá, eins og
bækur símstöðvarinnar í Pasa-
dena sýha, að skeyti yðar var
afhent mér sama daginn og þér
senduð það og að svarskeyti mitt
var innfært 2 stundum síðar. Enn
fremur sé ég á dagsetningu bréfs
yðar, að þér dróguð enn í 16
daga að segja mér hvað þér hefð-
uð gert. Hvers vegna símuðuð
þér mér ekki þegar í stað, svo
þér neydduð mig ekki til þéss-
jáð bíða í 36 daga eftir fregnimii.
Ég hefi verið í 30 ár að eign-
ast þá þekkingu og ritmensku-
hæfileikia, sem hafá orðið þess
valdandi, að almenningur kærir
sig nokkuð að vita um skoðanií
mínar. Ég get ekki gefið yður
penna minin og hæfileika mina
ö.g ég ræð yður ekki til að faras
að eins ög ég hefði gert það.
Mig gildir einu hvað málið er al-
varlega aðkallandi, ég er eini
. maðurinn, fiem veit hvað ég hugsa.
um það, og sá eini, sem hefir
rétt til þess að taia í mínu nafni),.i.
Ég hefi ekki lesið skjal þaðt
sem þér eignið mér. Af ásettu
ráði varast ég að Jesa það, þvL
ég sé á fyrirsögninni að efini-i
skjalsins er um ráðstjórnar-RúsS''
land og ég neita því að gefa yð-'
ur tækifæri til þess að látia það
sýnast, að ég sé að afneita ráð-
stjórnar-RússIandi, þar sem ég
hefi áhuga á vandamálum þeim,,
sem Rússland fæst við, og hefi
einlægar vonir um framga'ng,
þess. I þessu bréfi er ég ekki
að afneita Rússlandi eða nokkr-
um hugmyndum, sem snerta
Rússland, heldur fnamferði yðar
þegar þér sviftið' mig réttinum
til nafns mins.
Ég sé að ég er talinn meðiliimur
í framkvæmdanefnd félagsskap-
ar yöar. Ég minnist þess ekki
hvernig mér hlotnaðist sú staða.
eða hvort ég hefi nokkurn tínra
leyft yður að nota nafn mitt á'
þann hátt. Nú segi ég að minsta
kosti af mér og bið yður að
hætta að nota nafn mitt á nokk-
urn hátt í sambandi við þann
félagsskap. Eins og ég hefi áður
sagt, þykir mér leitt að þurfa
að skrifa á þenna hátt, en ég
get ekki séð hvernig óg hefði
átt að fara öðru vísi að.
Fylgjandi kröfunni um þjóðfé-
lagslegt réttlæti á okkar tírúa,
er ég yðar
Upton Smclctirv.
Niordmenn og, Leifm heppni.
Margir þjóðkunnir menn í Nonegi
hafa ,sent út • áskorun ‘ til landa
sinna um þátttöku í fjáiteöfnun
til áð reisa í Chicago minms-
varöa um Leif heppna. (NRP.—
FB.)