Morgunblaðið - 11.03.1990, Blaðsíða 2

2 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11. MARZ 1990
VILD'EG
VÆRIEKKIi
Astæður óónægju geta verið marg-
víslegar: hótelin ó byggingarstigi,
seld þjónusta ekki til staðar þegar
út er komið, barnadagskróna, sem
lofað var í upphafi, vantaði,
„gleymst" hafði að gera hreint í
vistarverunum óður en nýju gestirnir
komu, viðbrenndar matarleifar jafn-
vel í ofninum svo ekki sé nú minnst
ó ýmis bókunarvandamól, er upp
kunna að koma. Þannig fréttist af
íslenskri konu, sem pantaði sér helg-
arferð til Glasgow í haust. Hún ætl-
aðisérein út til þess að slappa
verulega vel af. Því hafði hún pant-
að eins manns herbergi ó hóteli í
Glasgow og greiddi miðann óður en
hún fór - svona til að hafa þetta
allt klappað og klórt. „Kvöldið óður
en ég fór út, frétti ég að móðir
mín væri búin að fó farseðil í sömu
ferð - og ekki nóg með það -
heldur í sama hótelherbergi og ég,“
segir konan. „Þannig gótu móðir
mín og viðkomandi stúlka ó skrifstof-
unni ó eigin spýtur breytt bókun
minni, fullgreiddri af minni hólfu og
ón þess að mér gæfist tækifæri til
að róða þar nokkru um. Það gefur
augaleið að ég fékk ekki það, sem
ég borgaði fyrir. Þessi ferð var mér
ekki sú hvíld og ónægja er annars
hefði getað orðið.“
Sextón kvörtunarmól komu til kasta
kvörtunarnefndar Neytendasamtak-
anna ó sl. óri, en nefndina skipa
þrír löglærðír fulltrúar, fró Félagi
ferðaskrifstofa, Neytendasamtökun-
um og oddamaður fró samgöngu-
róðuneytinu. Jafnframt eru þess
dæmi að kvörtunarmól koma inn ó
borð samtakanna sem ekki eiga við
nein rök að styðjast. Elfa Björk
Benediktsdóttir, starfsmaður hjó
Neytendasamtökunum, segir að bæt-
ur vegna ferðalaga geti aðeins verið
í formi peninga. Bæturnar gætu
ekki verið í formi afslóttar af næstu
ferð því það væri aðeins hefndar-
gjöf. Viðkomandi aðili þyrfti að vaða
dýpra ofan í pyngju sína til að
nýta sér slíkar bætur. Hún segir að
bæturséu matsatriði hverju sinni.
„VIÐ HJÓNIN keyptum okkur
ferð til Kýpur í fyrrasumar í
því augnamiði að komast þaðan
í þriggja daga ferð til Israels
og Egyptalands sem boðið var
upp á. Aður en við lögðum í’ann
8. júní var okkur sagt að haldið
yrði af'stað í þriggja daga ferð-
inaþann 12.júní ogkomið yrði
aftur til Kýpurþann 15. júní.
Við borguðum inn á þá ferð
áður en haldið var af stað í
sumarleyfið. En þegar komið
var til Kýpur var engin ferð á
áætlun til Israels og Egypta-
lands á þessum tíma. Við báðum
því fararstjórann um framleng-
ingu á ferðina svo við gætum
farið í siglinguna, en var synj-
að.“
Ferdin, sem aldrei
var farin
Þannig segja hjónin Her-
mann Ágústsson og Sól-
veig Gunnlaugsdóttir frá,
en þau eru búsett í Reykjavík.
Þau komu heim til Islands þann
16. júní og skömmu síðar kærðu
þau til kvörtunarnefndar Neyt-
endasamtakanna, sem taldi rétt
að úrskurða kæranda 15.000
krónur í bætur. Bæturnar hefur
umrædd ferðaskrifstofa hinsveg-
ar neitað að greiða á þeim for-
sendum að hún sé aðeins umboðs-
aðili þeirra fyrirtækja og einstakl-
inga, sem hún skiptir við, og beri
því ekki ábyrgð á vanefndum
þeirra aðila. Ennfremur segir í
bréfi ferðaskrifstofunnar: ,jFyrir-
huguð ferð þeirra hjóna til Israels
og Egyptalands var ekki á vegum
...ber skrifstofan ekki
ábyrgð á breytingum á
áætlun umrædds
skips, niðurfellingu á
ferðum þess né öðrum
breytingum á áætlun
þess til Israels eða
Egyptalands
ferðaskrifstofunnar, enda tók
skrifstofan aðeins bókunargjald,
krónur 500.
Með tilvísan til 4. gr. í ferðaskil-
málum Félags íslenskra ferða-
skrifstofa ber skrifstofan ekki
ábyrgð á breytingum á áætlun
umrædds skips, niðurfellingu á
ferðum þess né öðrum breytingum
á áætlunum þess til ísraels eða
Egyptalands. í 4. gr. segir:
„Ferðaskrifstofan ber ekki ábyrgð
á breytingum eða seinkunum, sem
verða kunna á áætlunum farar-
tækja sem notuð eru.““
Ennfremur segir: „Ferðaskrif-
stofan harmar þau óþægindi, sem
umræddir farþegar urðu fyrir
vegna þess að ekkert varð úr fyr-
irhugaðri ferð þeirra til ísraels og
Egyptalands, en tekur jafnframt
skýrt fram, að tildrög þess liggja
utan ábyrgðasviðs skrifstofunnar,
þar sem ekkert lá fyrir um niður-
fellingu ofangreindrar ferðar,
þegar hún var bókuð.“
Ekki lengi
i fýlu
eftir Jóhönnu Kristjónsdóttur
ÉG FER mjög sjaldan í pakka-
ferðir ferðaskrifstofa og minar
ferðir eru yfirleitt svona hrær-
ingur af fríi og vinnu. Ferðirnar
skipulegg ég orðið sjálf og negli
það nauðsynlegasta niður áður.
ÉgRynni mér hótelin fyrirfram
— ekki gegnum auglýsingabækl-
inga því þeim er oft tæpt að
treysta heldur sæmilega pott-
þéttar handbækur eða stóreflis
katalóga þar sem flest er tíund-
að. Fari ég á mjög framandi stað
sem ég þekki hvorki haus né
hala á reyni ég að tryggja mér
veru á góðu hóteli að minnsta
kosti fyrstu tvær næturnar, síðan-
má fara á stúfana og athuga
málið, finna ódýrari og oft
skemmtilegri og persónulegri
gististaði.
Stundum hafa þessi hótel þó
ekki alveg verið í samræmi
við lýsingar, það stendur yfír
viðgerð eða framkvæmdir með til-
heyrandi gauragangi. Þar sem ég
er ekki háð því að hafa greitt allt
fyrirfram, er tiltölulega auðvelt að
gera eitthvað í málinu. Sömuleiðis
má rabba við verkamennina og
semja um að þeir byrji annars stað-
ar að smíða eða djöflast en við her-
bergisdyrnar mínar fyrr en klukkan
sjö að morgni. Ágætt að taka af
þeim mynd í leiðinni, þá verða þeir
svo glaðir.
í heitum löndum sakar ekki vit-
undar agnar ögn þó að eðlur séu í
herberginu, þær éta moskítóflug-
urnar svo að minni líkur eru á að
ég verði bitin. Kakkalakkar á sal-
ernum eru ekki til skrauts en ég
ræðst gegn þeim stærstu og læt
hina eiga sig. Ef matur er vondur
þá læt ég vera að borða hann, æsi
mig ekki við þjóninn heldur tala við
kokkinn eða annan yfirmann. Það
margborgar sig.
Mín ferðalög eru auðvitað ekki
alltaf eins og ijómi og smjör og ég
er ekki það snöfurkvendi að hafa
ráð undir rifi hveiju. Ég hef setið
upp á hótelherbergi og hugsað að
ég hefði ekki átt að koma á þennan
tiltekna stað. En aldrei lengi og svo
reyni ég að gera eitthvað í málinu.
Fer út að ganga , skrafa við stelp-
urnar sem taka til eða skoða síma-
skrána til að athuga hvort ég geti
ekki hringt í einhvern á staðnum.
Fer á bar og gef mig á tal við þjón
eða gesti. Spýr ráða. Þá vilja aliir
•gera allt fyrir mann.
Ég hef lent í því að vera slegin
niður í útlöndum, einu sinni ætlaði
lögregla í arabalandi að handtaka
mig, farangur hefur týnst, sími
hefur verið hleraður þegar ég var
að senda eitthvert efni heim,
myndavélar farið í sjóinn eða verið
stolið, ég hef fótbrotnað í götuóeirð-
um af því ég var að fylgjast með
og gáði ekki að mér, á síðasta vori
lenti ég í smábílslysi lengst inni í
Afríku ög sjálfsagt eitthvað fleira.
Það er aldeilis ekki svo að skilja
að ég haldi alltaf stillingu minni og
brosi Pollýönnulega þegar eitthvað
hefur bjátað á, ég hef auðvitað æpt
og rifið hár mitt eða farið að skæla,
ýmist fyrir framan aðra eða í ein-
rúmi. Öll óhöpp eru fremur
óskemmtileg rétt á meðan en þau
eru líka reynsla sem oft má græða
eitthvað á og langoftast skemmta
sér yfir eftir að allt hefur farið vel.
Sjö níu þrettán.