Alþýðublaðið - 05.11.1932, Blaðsíða 3

AbÞVÐUHiJAÐlÐ
3
Hnefi gegn hnefa.
Það er ófriður í kmdinu og sá
óffliðíur stafar af því, að til er
stór hópur ruann:a , sem vankm
atvinm og skortir. þess vegna
flestar lífsnauðsynjar.
ÞÍetta ástand er rökrétt afleið-
áng þess skipuliags, er ríkir á
atvinnuháttum og framleiðslu.
Fjöldinin á engiin atvmnutæki,
sem hanin 'getur unnið með að
nýtingu náttúruauðæfanna; það
eru að eins örfáir menn, sem
eága þau og reka þau með það
eitt fyrir augum, að þau gefi
(arð í þeirra iei'gin sjóð.
Eniginn atvininurekandi minnist
(þess, í stjórn sintni á atvinnutækj-
unum, að þau eru ekki eingöngu
lífgjafi hans, heldur og lífgjafi
þúsunda manna, er að þeim
vinna.
í þessum ófiiði eriu tvear her-
deildir, sem eigast við. Herdeild
hinna allslausu og herdeild þeirra,
er ráða yfir atvinnutækjunum.
Það eii ólik aðstáða og misimunr
inn sér yfirrá'ðastéttin.. Þessi
visisa hennar, kemur skýrt í ljós
við þá siamþykt, er hún gerði á
bæjarstjórnarfundinium siðasta.
Hefði atkvæðatala íhaldjsflakks-
ins hrapað við kosninguna um
daginn og atkvæðatala a,lþýðufé_
laganna vaxið, þá hefði eng'm
■mmprjkt verfð gerct um, hamw'
hœkkim og atvinnan hef&i verið
Þá hefði ihaldið fárið að stíga
fyrstu sporin í þá átt, að koma
upp kúabúi í Fossvogi, svo að
köimið yrði í veg fyrir að okrað
væri á mjólk; þá hefði það farið
að minka sölu á lóðum og lönd-
um bæjanims og byrjað að at-
huga möguleikana fyiir því, að
afhendia' allslausium verkamönn-
um lönd til ræktunar og hjálpað
þeim áð eignast einhvern stofn.
En raunin varð önnur
Atkvæðatala íhaldsins lækkaði
ekki; atkvæðatala þeirra, sem
vinna áð sundmingu alþýðusam-
takanna, hækkaði, og íhaldið sam-
þykti að lækka launin um 1/3
eða því sem næst.
Það er ólík aðstaða, sem her-
deildirnar hafa í ófriðnum. Ann-
ars vegar eru menn með góð
iaun og alt tii alls, hins vegar
eru menn mteð engin laun og
skort á öllu.
íhaldsherdeiidtn þykist fralm-
kværna banaráð sín við alþýðu-
hédnnilin í umboðá meiri hlutans.
En hverniig er sá meiri hluti
íenginin?
Eigendur atvinnutækjanna bera
ekki ábyigð á þeim. Það gerir
þjóðin, en þedr stjórna þeim og
tioelkj mec\ stöðmm peirm pjó&r
fétagsréttindm af verbalý’ðytim,
sem ekkert á nema vmmprek sifitu
1 þessu liggur mismiunurinn.
íhaldiði geiir lýðTæðið að
skripamynd. Skrípamyndiir duga
ekki, og þegar herdeildimar mæt-
ast ti'l áð gera upp sakirnar, þá
Skógræktarfélag íslands.
Aðalfundur
sá, er frestáð var 22. f. m„ veröur haldinn sunnud. 6. þ. m. kl. 2 e. h.
í kaupþingssalnum.
Á dagskrá:
Stjórnarkosning. Lagabreytingar.
Áríðandi að félagar fjölmenni. Nýir félagar teknir inn á fundinum.
Stjópnln.
Ungverska sigaunamærin
Hljómieikar i Gamla Bíó
á morgnn kl. 3
(sunnudaginn 6. nóvember.)
Nýtt prógram.
Meðal annars: Liszt, Grieg, Friedmann,
Delebes-Donányi o. fl.
Aðgöngumiðar seldir hjá Eymunds-
son. K. Viðar, Helga Hallgrímssyni í
dag og í Gamla Bió á morgun.
þýðdr ekki að beria í fylkingar-
brjósti andstæðinga alþýðuhedm-
ilánnja skripamynd af liijnum rétta
grundvelli, sem œtti þó aði berj-
ást á.
Aðstáðan et augljós.
íhaldið notar vald sitt yfix at-
vinnutækjunum til að skapa sér
meiri hluta við kosningar.
Verkalýðurinn er sveltur til að
afsala sér vopndnu í baráttunni:
atkvæðaseðlinum, — og því er
það, að hnefi mætir hnefa —,
óréttlæti verðíur útrýmt með
réttlæti, en réttlœtiQ er í pv\ fóig,-
'ð aT) slmpa lýórceM i ahvimwr
málmn og stjómmálwn mety
hvaða voptr svo s&m pad verpur
unnaJ:
íslenzk alþýða mun ekki Iáta
diepá sig shemf>egjamii.
Veikamenn, sjðmenn,
itnaöarmenn.
Lammlækkun sú, sem bæjar-
stjórnar-íhaldið samþyktá í fyrra-
kvöld, er upphaf að launalækkun-
um fyriri allar stéttir ,sem nú eru
í uppsiglingu. Eina vonin til að
geta stöðvað slíkar ánásir er, að
láglaunaistéttirnar standi samein-
aðar og sýni afl sitt í verki.
Mætið því vel á kiöfufundinum
á morgun og takið þátt í þeim
kröfum, er verklýðsfélögin bera
fram á fúndinum og í kröfu-
göngunm.
Fundunirai verður í barnaskóla-
pórtinu og hefst kl. 21/2, en þaðiain
vefðUr haldið í kröfugöngu.
Hrindið hunguTárásum íhalds-
ims!
Krefjist atvinmi} og bmutys.'
Konor, mætnr, sjrstar!
Aldnei hefix áistandið á heimdl-
um okkar verið einis slæmt og nú,
aldrei höfum við haft einis litlu
úr að spila, aldrei hefir verið eins
svart fnamundan.
ÆJ ofan í æ hefir yfirráðafólkið
hér í borginni þnengt að heámii-
um okkar, skorið lífsimöguleika
okkar niður vegrm þess eins, að
það hefir ekki viljað taka upp
nýjar leiðir, í athafnalífi boigar-
búa, heldur viljað láta sama plan-
leysið ríkja, styðja okur á hús-
næði, mjólk, fiski og lyfjum. Og
nú siðast tekur íhaldið dýpst í
áriinni. Það sámþykkir að lækka
sultanlaun verkamannanna um 3ð
auna á klst., og nú eiga feðlur
okkan, menn ókkar, synir og
bræðUT, sem fá eina viku á máln-
>uð(i s íatvinnubótavinuunni, áð fá
einar 36 krónur á mánuði!!
Við höfum því engu að tapa,
alþýðufólkið, Við getuim: alveg
einis dáið drottni okkar eða svelt
á sveitarstyrknum, eins og áð
píra í okkur vatnsblandi fyrir
þessar 36 krónur.
Auk þess þýðir þessi kauplækk-
un, kauplækkánir fyrir allar stétt-
ir. Hún þýðir sult og seyru fyrir
okkur öll, mjólkurleysi, inataT-
lieysi, húsnæðisteysii og veikijnidi.
Við skuluni ekki taka þessu þegj-
andi. Og við* ykkur, stétteirisyst-
ur mínar, aegi ég:
Mætum allar í barna'skólaport-
inu stundvíslega kl. 2^/2 á moigun.
Flýtum okkur með morgunvenkin.
Sláúm hring um samtökin og
stétt okkax. Stöndum fást með
mönnium okkar, feðrum, sonum
og bnæðrum..
Við skulum í einhuga santein-
áðri fylkingu hrópa dauða og
dóm yfir það stjórnarfar, er
hungurdrepur fólkið.
» Giiðlmg Stefámdótíir.
Alpýðnmentaf j andskapnr
Ihaldstns.
Tvö dæmi.
Hér eru tvö dæmi um alþýðu-
mentafjandskap íhaldsins, og
gerðiuist bæði á . síðasta bæjarL
stjórnarfundi.
Jafnaðarmannáfélag ísilands
hafði sótt um 500 Kr. styrk úr
bæjansjóði til þess að halda uppi
almennri alþýðufræðslustarfsemi
hér í borginim með fyrirlestra-
haldi. Kom það mál fyrst fyrir
bæjarráðið, og gneiddú íhalds-
mennir,nir atkvæði gegn því, að
styrkurinn væri veittur, en himir
bæjarrá:ðsmennirnir tvedr, Stefán
Jóh. Stefánsson og Hermann Jón-
ásision, með styrkveitinguníná. Á
hæjarstjórnarfúndinum, miælti St.
J. St. fyrir því, áð styrkurinin yrði
Tilmæli.
Óskilafé þvi, er fyrirkemur nú við
smölun tii hrútatöku, eru menn
beðnir að koma að Tungu hið
allra fyrsta.
Stjóm Fjáreigendafél. Rvíknr.
veittux, og benti á, að nú er
skaiið fyrjr skildi, sem fylia þarf,
þar sem alþýðufræðsila stúdenta-
félagsins hefir lagst niður; en
bærinn veitti styrk til þess fyrir-
lestrahálds á meðan það var rækt.
Nú væri ætlún Jafna ðarmannafé-
lags Islands að koma upp aJl-
þýðufræðslu, sem aðgangur að
yrði mjög ódýr, að eins nokkrir
aurar áð hverjum fyrirlestri, svo
að fátæk alþýða gæti notfært sér
að sækja þá; en til þess þyrfti
félagið á fjárstyrk að halda og
áð losna við . þunga skemtaná-
skatts af f ræ ð s 1 u starfseminni.
Væni tilætlunáii áð fá ýmsa miæta
rnenn til að flytja alþýðleg er-
indi um ýmis konar efni, almenn-
ingi til gagns og fróðleilts. SLíku
tilboði ætti bæjarstjómin að taka
fegins hendi.
Guðmtmdur Ásbjarnarson vildi
með engu móti að styrkuniimn yrði
veittur, Og hdnir íhaldsmennirnir
voru honum sammála jum það.
flestir eða allir. Neituðu þedr um
alþýðiufræðslustyrkinn með 7 at-
kv, gegn 6 atkv., Alþýðiuflokks-
manna og Hermanns,
I annan stað fór Stóttarfélag
bamakennara Reykjavíkur frarn á
200 kr. fjárveitingu úr bæjarsjóði