Morgunblaðið - 30.05.1990, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. MAÍ 1990
t
Móðir okkar,
SIGURJÓNA SOFFÍA SIGURJÓNSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju fimmtudaginn 31. maí
kl. 13.30.
Hulda Ragna Magnúsdóttir,
systur og tengdabörn.
t
Systir okkar,
GUÐRÚN SIGURÐARDÓTTIR MAILLET,
Albany,
New York,
andaðist 25. maí.
Magnea Sigurðardóttir,
Jón Sigurðsson,
Kjartan Sigurðsson.
t
Ástkær sambýlismaður minn, faðir, sonur og afi,
ÓLI MATTHÍAS EINARSSON,
Unufelli 36,
lést í Borgarspítalanum föstudaginn 25. maí.
Elín Á. Jónsdóttir,
Dagbjört Guðrún Sigvaldadóttir,
Einar Matthfason,
t
Sonur minn og bróðir okkar,
SVEINBJÖRN ÁRNI PÉTURSSON,
Stangarholti 9,
Reykjavík,
lést 27. maí
Ragnheiður Erla Sveinbjörnsdóttir,
Jakob Þór Pétursson,
Viðar Pétursson,
Lilja Pétursdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON,
Akurgerði 19,
Akranesi,
sem andaðist á sjúkrahúsi Akraness sunnudaginn 27. maí, verð-
ur jarðsunginn frá Akraneskirkju föstudaginn 1. júní kl. 15.00.
Ásdfs Ólafsdóttir,
Marsibel Sigurðardóttir, Viðar Magnússon,
Ólafía Sigurðardóttir, Elmar Þórðarson,
Þórdis Sigurðardóttir
og barnabörn.
t
Faðir okkar, stjúpfaðir, tengdafaðir og afi,
HERMANN GÍSLASON,
Skúlaskeiði 16,
Hafnafirði,
verður jarðsunginn frá Frikirkjunni í Hafnarfirði föstudaginn
1. júní kl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Gísli Hermansson, Guðrún Hanna Scheving,
Guðfinna Hermannsdóttir,
Jón Þ. Brynjólfsson, Dagbjört Guðnadóttir,
Ægir Hafsteinsson, Anna Hauksdóttir,
Brynja Gunnarsdóttir, Bragi Antonsson
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓHANN HJÁLMARSSON
fyrrverandi bóndi,
Ljósalandi, Skagafirði,
siðar húsvörður Menntaskólans við Hamrahlíð,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju fimmtudaginn 31. maí
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Hjartavernd.
María Benediktsdóttir,
Sigurgeir Jens Jóhannson, Friður Sigurðardóttir,
Jóhann Pétur Jóhannsson,
Snorri Jóhannsson, Stefanía Sigfúsdóttir,
Ingimar Jóhannsson, Kristín Helgadóttir,
Frosti Fífill Jóhannsson, Steinunn Jónsdóttir,
Jökull Smári Jóhannsson, Guðný Sveinsdóttir,
Hjálmar Rúnar Jóhannsson, Eria Stefándóttir,
Benedikt Emil Jóhannsson, Valgerður Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minning:
Auður Kristinsdótt-
ir hjúkrunarkona
Þann 20. þessa mánaðar, árla
morguns, lést systir mín, Auður
Kristinsdóttir, á gjörgæsludeild
Landspítalans eftir margra ára bar-
áttu við erfiðan sjúkdóm.
Það var allt að því helg stund á
gjörgæslunni þennan morgun með-
an líf systur minnar fjaraði smátt
og smátt úr. Freygerður, ein af
dætrum hennar, og ég fengum að
vera hjá henni síðustu stundirnar
ásamt starfsfólki gjörgæslunnar
sem sýndi mikla fæmi í sínu fagi
auk einstakrar virðingar gagnvart
helsjúkum líkama systur minnar.
Hafi þau þökk fyrir. Ennfremur vil
ég þakka starfsfólki krabbameins-
deildar Landspítalans, sem hlynnti
að henni af einstakri alúð, en þar
dvaldi hún meira og minna hin
síðustu ár.
Við systumar vorum ekki sérlega
samrýndar sem böm, enda langt á
milli okkar og við ólíkar að upp-
lagi. En eftir að við náðum þroska
fullorðinsáranna urðum við hinar
bestu vinkonur og deildum gleði
okkar, sorgum og hamingju. Auður
var fædd 5. júlí 1932, fýrsta barn
foreldra sinna, Helgu Jónsdóttur,
sem lést 1964 og Kristins Vil-
hjálmssonar, sem lifir dóttur sína.
Hún lauk námi frá Kvennaskólan-
um í Reykjavík 1951 og hóf þá strax
nám í hjúkrun við HSÍ og lauk
þaðan prófi 1956.
Hún starfaði við hjúkmn á Akur-
eyri og í Reykjavík um nokkurra
ára skeið, þar til hún giftist eftirlif-
andi manni sínum, Guðmundi Sig-
urðssyni, 15. ágúst 1959.
Auður og Guðmundur eignuðust
sex böm, Sigrúnu, sem nú er gift
kon'a og tveggja barna móðir, bú-
sett í Noregi, Sigurð, kvæntur og
tveggja barna faðir, búsettur á
Eyrarbakka, Freygerði gift og
tveggja barna móðir, búsett í Kópa-
vogi, Indriða, búsettan í Reykjavik
og telpumar tvær, Sif 19 ára og
Nönnu 11 ára, sem enn em í for-
eldrahúsum. Einstakt var að fýlgj-
ast með hversu systir mín lifði fyr-
ir mann sinn og böm. Allir kraftar
hennar fóru í að vinna heimilinu
og koma bömunum til manns. Það
tókst líka vel því að öll em þau hin
mannvænlegustu, nýtir og gegnir
þjóðfélagsþegnar.
Bamabömin komu sem ljósgeisl-
ar inn í líf hennar þegar sjúkdómur-
inn hafði sett mark sitt á hana.
Auður systir mín var aldrei neitt
veik að hennar mati og gerði bara
Valdimar Guðmunds-
son - Kveðjuorð
Fæddur 18. nóvember 1913
Dáinn 19. maí 1990
Aldraður sjómaður kveður þessa
jarðvist. Foreldrar hans bjuggu á
Þingeyri við Dýrafjörð og þar leit
hann fyrst dagsins ljós. Þá voru
erfiðir tímar í litlum sjávarplássum,
bömin byrjuðu því strax að taka
til hendinni og vinnan varð þeim
leikur.
Valdimar sagðist ekki hafa verið
orðinn hár í loftinu þegar hann var
farinn að hjálpa til við fiskinn og
annað, þegar bátar komu úr róðri.
Þó taldi hann að alvöru sjómennska
hefði ekkí byijað hjá sér fyrr en
upp úr fermingu. Reyndar var hann
farinn að stunda sjóróðra á fískibát-
um löngu fyrr. Síðar fór hann á línu.
Valdimar hafði lengi hugsað um
það, að til þess að komast áfram
eins og það er kallað þá yrði hann
að læra, hann settist því á skóla-
bekk og tók próf úr Sjómannaskól-
anum 1940. Upp úr því komst hann
á togara og þó að það væri nú ekki
talið neitt sældarbrauð eins og
vökulögin höfðu verið. Þá var þetta
hans áhugamál. Á þessum tíma
braust styijöldin út um alla heims-
byggðina og tundurduflahætturnar
voru hvað mestar á hafinu í kring-
um Island og við Englandsstrendur.
í hartnær 60 ár sigldi hann um
höfin og veiddi fisk handa okkur
landkröbbunum og til útflutnings
fyrir íslensku þjóðina. Það er svo
óendanlega margt sem við eigum
sjómannastéttinni að þakka.
19. ágúst 1946 gekk Valdimar
að eiga Jóhönnu Eyjólfsdóttur ætt-
aða úr Vestmannaeyjum. Hún var
fædd 3. október 1915. Þau eignuð-
ust 3 mannvænleg böm, Valdimar,
Eyjólf og Helgu. Valdimar og Jó-
hanna áttu yndislegt heimili, sem
þau bjuggu bömum sínum. Jóhanna
andaðist fyrir aldur fram 9. desem-
ber 1984. Eftir það reyndi Valdimar
að halda heimilinu í sama horfi og
tókst það furðu vel með aðstoð
bama sinna og fjölskyldna þeirra.
Valdimar var mikill bókamaður og
las góðar bækur, hann var einnig
mikið snyrtimenni og sund iðkaði
hann alla tíð í landlegum, honum
fannst dagurinn ekki héfjast fyrr
en hann væri búinn að dýfa sér í
laugina. Lengst af var hann á togar-
anum Hjörleifí frá Reykjavík, þegar
honum var lagt, þá kom Valdimar
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR ÞORVALDSSON,
Hjarðarholti 5,
Akranesi,
sem lést 23. maí sl., verður jarðsunginn frá Akraneskirkju fimmtu-
daginn 31. maí kl. 14.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vildu minnast hans,
er bent á líknarstofnanir.
Jóhanna Sigurðardóttir,
Þorvaldur Ólafsson, Laufey Sigurðardóttir,
Guðlaug Ólafsdóttir, Sigurvin Sigurjónsson,
Ólafía Olafsdóttir, Karvel Karvelsson,
Lilja Ólafsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför
GUÐRÍÐAR ÓLAFSDÓTTUR
frá Kúfhóli.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
grín að því að þegar hún þurfti að
ganga frá Leifsgötunni upp á
Landspítala þá skipti máli hvernig
vindáttin var. Mótvindur og hún
þurfti bfl, meðvindur, eða bara logn
og þá komst hún að sjálfsdáðum.
Þetta lýsir best kjarki hennar og
viljakrafti að lifa þar til öll börnin
væru komin vel á legg. Ekki tókst
það nú alveg, en langt komst hún.
Mig langar til að þakka henni
samveruna á lífsleiðinni og það
gera bræður okkar Einar og Bessi
og faðir okkar einnig. Um leið vil
ég votta Guðmundi, öllum börnun-
um, tengdabörnum og barnabörn-
um mína dýpstu samúð.
Margrét Kristinsdóttir
einnig í land. Það má segja að hann
stóð á meðan stætt var. Þá var
hann farinn að heilsu og var að
mestu Jeyti á sjúkrastofnunum eftir
það. Á síðari árum ræddum við
Valdimar oft um lífið og tilveruna.
Það var alltaf svo bjart í kringum
hann, sá sem er búinn að vera 60
ár á sjó, hann á svo margt ósagt
og það er hægt að spyija hann svo
margs.
Genginn er góður drengur. Inni-
legar samúðarkveðjur flytjum við
hjónin öllum er næst honum standa.
Hulda Pétursdóttir, Útkoti.
Minningar-
og aftnælis-
greinar
Það eru eindregin tilmæli
ritstjóra Morgunblaðsins til
þeirra, sem rita minningar- og
afmælisgreinar í blaðið, að
reynt verði að forðast endur-
tekningar eins og kostur er,
þegar tvær eða fleiri greinar
eru skrifaðar um sama ein-
stakling. Vilji höfundur vitna í
áður birt ljóð eða sálma verða i
ekki tekin meira en tvö erindi.
Frumort Ijóð eða kveðja í
bundnu máli eru ekki birt. Ef
mikill fjöldi greina berst blað-
inu um sama einstakling mega
höfundar og aðstandendur eiga
von á því að greinar verði látn-
ar bíða fram á næsta dag eða
næstu daga.