Alþýðublaðið - 19.11.1932, Blaðsíða 3

AMWBUHL'AÐIÐ
3
veröur pó ekki talið saimað, að
tiilboðið ’naí'i verið gert í svik-
samiegum tiigangi.
En þaö verður ekki komist hjá
að líta á pað, að ef ákærður
Magnús Guðmundsson hefði gert
eignaryfirfærslun;a 7. nóvember i
þeirri trú, að ákærður C. Behrens
yrði ekki gjaldprota og aliir fengi
sitt, hlaut pað að koma honum á
óvart, að sá sami maður, sem
hefði blekt hann pannig, kæmi til
han/s rétt eftir áramótiu og segði
honum, að nú væri hann að verða
gjaldprota og viidi nú reyna að
greiða öðrum skuldheimtumönn-
urn 25o/o, sem hann þó ekki gæti
án hjálpar. ;r— Það verður að
telja senuiliegt, að ákærður Magn-
ús Guðmundsson hefði undir silík-
um kringumstæðum ekki látiið hjá
Jíða að benda ákærðum C. Be-
hrenis á pað, að eigi yrði’ komist
hjá pví að leiðrétta pað ranig-
iæti, sem öð.rum skuldheimtu-
mönnum hefði verið gert með
eignayfirfæ r:sl u n n i 7. nóvember,
eða minsta kosti að benda ákærð-
um á að gefa sig pegar upp til
gjaldpriotaskifta, til pess að
skuldheimtumennirnHr gætu látið
rifta eignayfirfærsilunini. En á-
kærður Magnús Guðmundsson
geröi ekki petta, heldur hið gagn-
stæöa,
I>að er pví ekki hægt að kom-
ast hjá pví að líta á petta sem
enn eitt og æði sterkt sönnunar-
atriði pess, að ákærðum C. Be-
hrenis og máifæmlumanini hans,
ákærðum Magnúsi Guðmunds-
syni, hafi, svo sem áður er sýnt,
vemö hið yfirvofandi gjaldprot
ljóst 7, nóvember og pví ekki
komið pað á neinn hátt á óvart,
að ákæröux C. Behrens var að
verða gjaldprota eftir áramótin,
er ákærður Magnús Guðmundsr
son afstýrði pví. ,
Með pví að ráðleggja og stuðla
að eignayfirfærslunnd' tiil h/f Carl
Hoepfner 7. nóv., pegar honum
var ljóst, að gjaldprot ákærðs
Ci Behrens var yfirvofandi, hefir
ákærður Magnús Guðmundsson
brotið gegn ákvæðum 263. gri
sbr, 48. gr. almennra, hegningar-
lagiæ
Ákærður N. Manischer hefir
staðfastlega haidið pví fra’m und-
ir rannsókn máisins, að hann
hafi ekki átt’ neinjn pátt í að
stuðla að eignaryfirfærsiliunini,
heldur lagst á móti henni í upp-
hafi og síðan látið samnángana
afskiftailausai Þetta er viðurkent
af ákærðum C. Behrenis og á-
kærður Magnús Guðmundsson
hefir ekki mótmælt því. Það er
upplýst, að hann hefir látið semja
þann efnahagsreikning, sem fyrjr
liggúr í málinu samkvæmt bók-
um ákærðs C. Behrens, eiös og
i efnahagsreikningmnn segir, og
pað er viðurkent af ákærðurn
Magnúsi Guðmundssyni og C. Be-
hiensi, að ákærður N. Manscher
haf'i verið viðstaddur tii pess að
gefa fiekari skýringar viðvíkjandi
efnahagsrdkrángnum og efnahag
ákærðs C. Behrerts í heild og
pað hefir ekki neitt komið fram
við rannsókn málsins, sem bend-
ir til pess, að þær upplýsingar
hafi verfð villandi, heldur virðast
upplýsingar hans hafa verið ít- ,
anlegar, svo sem áður segir.
Það verðUT pvi að sýkna á-
kæröan N. Ma'nischer af ákæru
réttvísinnar í pessu máli.
Ákærður Carsten Behrens er
kominn yfir lögaldur sakamanna,
fæddur 19. ágúst 1889, og hefir
ekki áður sætt ákæru né refisingu
og pykir refsing sú, sem hanm
hefir tí'l unnið fyrir afbrot sitt
isem greint er hér að framan,
hæfilega ákveðin fangelisi við
venjulegt fangaviöurværi í 45
daga og auk pess verður samkv.
8. gi. gjaldprotaskiftalaganna að
svifta hann rétti tíl þess að reka
eða stjórna verzlun eða atvininu-
fyrirtæki í næstu 6 ár frá upp-
sögn dóms pessa.
Ákærður Magnús Guðmundsson
er einnig kominn yfir lögaldur
sakamanna, fæddur 6. febrúar
1879, og hefir ekki áður sætt á-
kæru né refsingu og þykir refs-
ing sú, sem hann hefir til unnið
fyrir aðstoð sína við framangreint
afbrot, hæfilega ákveðin fangelsi
við venjulegt fangaviö;urværú í 15
daga.
Ákærður N. Manscher er og
kominn yfir lögaldur sakamanna,
fædd’ur 17. janúar 1895. Hanin hef-
ir með dómi aukaréttar Reykja-
víkur, uppkveðnum 1. agúst 1932,
verið dæmdur sltilorðsbundið fyr-
ir brot á ákvæðum 264. gr. 1.
málsgr. sbr. 48. gr. aimennra
hegningarlaga frá 25. júní 1869.
Sá dómur er nú fyrir Hæstarétti.
Eins og fyx segir verður að sýkna
hann af ákærn réttvísiunar í
þessU máli.
Ákærðir C. Behrens og Magnús
Guðmundsson greiði annar fyrir
báða og báðir fyrir annan sakar-
kostnáð í máli pessu.
Á máli pessu hefir engirni ó-
par.fur dráttur orðið, en fyrir
nokkrum driætti, sem orðið hefir
á rannsókn málsins, er gerð grein
í rannsóknargerðunum.
Öisgþveiti.
Landsstjómin í Birma (eða
Burma) á Indlandi hefir snnið sér
til leiðtoga skilnaðarmanna og
beðið hann að mynda stjórn, en
hann hefir svarað pví, að hann
gæti pað ekki, og leiðtogi sam-
bandsmanna hafði áður veitt
samskonar svar. (FÚ.)
Glæfrafðr.
Þýzkri stúlku, sem lagði af
stað yfir ErmaT&und frá Frakk-
landi í kajak fyrir 11 dögum,
hefir nú verið bjargað, og kom
flutningaskip frá Hamborg með
hana til hafrtar í Belgíu í gær.
(F. Ú.)
„Raiöa hættan“
og
frúin í Ási.
11.
Ég þarf eigi og ætla heldur
ekki að vera langorðux um grein
yðar, það er að segja pá hliðinaj
atf henni, sem á að heita svar
við gitein minni. Þó vil ég ekkii
lesendanna vegna ganga alger-
lega fram hjá að svara henni
nokkrum orðtum, pótt pér, frú
mln, talið um, að gagnslítíð muni
að útskýra fyrir mér orð Krists.
Það er satt, pað er mér sem öðr-
um einskis virði að fá yðar.
skýringar á orðum hans; að hinu
atriðinu, hvort okkar skiljí betur
or.ð Krists, kem ég síðar í piesisaTi
grein, pá má pó vel svo fara,
að pað gætu ef til vill einhverir
skiliö skýringar yðaT á orðum
Kriists, pótt það ef tíl viil yrði á
annan veg en pér óskuðuð eftir.
Þér talið um pað í grein yðar, að
„fullyrðingar mínar reldst hver
á aðra“ og séu „tóm inarkleysa".
Þótt pér slítið umm'æli mín; út
úr samhengi og beinlínis rang-
færjð pau, pá náið pér samt ekki
tilgangi yðar, að sanna, að full-
yrðingar mínjar séu tóm mark-
leysa. Allir, sem grein mína lásu
áð yður undanskildri munu hafa
skilið ummæli mín/ í pessu efni
Yður til hægðarauka skal ég því
fara nokkrum orðum um petta
atriði, til þess :iað forða yður
frá pví að fara út í árangurslaus-
ar rangfærslur á orðum mínum
næst pegar pér farið af stað til
að svara mér. I
Ég hika ekki við pá fuliiyrðingu
mínia, að stjómmálabarátta og
trúnxái séu tvær andstæðjur, sem
ekki sé hægt að samrýma í samla
manni, og ég skora hér með 'á
frú Guðrúnu Lárusdóttur'að leiða
rök að pví, á hvern hátt hægt sé
að sámræma stefnu kapítalista í
stjórnmálum við kenniingar Jesú
Krjsts. Þótt ég „sem kristinn
maður“ veldi jafnaðarstefnuna
sem mína stefnu í stjómmálum
kom pað ekki til af pví að ég áliti
hana að fullu samrýmanlega við
ikennxngar Krists, heldur að hún
niálgast mest peirra rikjandi
stjórnmáliasitefna, sem nú em
’uppi í heiminum, pá höfuð'kenn-
xngu Kpists, að efla einingU og
tíræðralag í heiminum og hjáipa
hinum bágstöddu. í þessu sam-
bandi vii ég spyrja yður, frú,
hvemig pér hugsið yður að vinna
að því að efla pe&sa kenningu
Kriists í hjörtum mannianna og
jaínframt vinna af alefli að því
að styðja og útbreiða stjórnmála1-
stefnu, sem hefir að aðalstefnui-
marlii ótakmarkað frelsi einstak-
lingsinjs til baráttu um auðsupp-
sprettur jarðarinnar og ötakmark-
aðnar auðsöfnunar á hendur
hverjum þeim, sem með einhverj-
unx ráðum hefir orðið fjöldanum
ýfirsterkari í pessjari baráttu? Ég
krefst pess að per: svarið pví,
hvernig pér faxið að pví að vinna
að útbneiðslu beggja pessaxa
stefna samtímis- Ég læt þetta
vera nóg til pess að sýna yður
fram á, að sá fullyrðingaárekst-
ur, sem þér ta'lið svo. mjög um.
að orðið hafi hjá mér í fyrri
grein minni, sé ekki eins máikilt
eins og þét viljið verai láta. Að
minsta kostí vona ég að þér verð-
ið komnar að raun um petta áður
en pér eruð búnar að samrýxna
stefnu íhaldsfloldtsins isltenzka við
kenningar Jesú Krists, Hitt er
annað mál, að vér jafnaðanmenn
ætlum oss eigi að konxa
jaf naðars t e f nunni í framkvæmd
með pví að fara í kirkju
á helgum dögum til péss að biðja
til guðs um að jafmrétti og
bræðraiag megi aukast á meðal
pjóðanna. Vér munum vinna að
því á anxian hátt, sem sigurvæn-
legxi er, og ég veit pað ofurvel,
að yður og öðrum trúmála- og
lýð-hr.æsnisskrumurum muxú svíða
það sárt, að fjöldinn skuli nú
vera farinn að vakna til meðvijtr
undar um tilveiurétt sinn á jörð-
inni og skuli óðfluga draga pá
svipu ranglætis og kúgunar, sem
hi'nigað til hefir verið reidd yfir
höfðum hanis, úr höndum böðlai
sinnia.; (Frh.)
) Jem Pálssonr
©pl® hwéf
tll hr. Ir. Linnets, bœjar*
fógetn i Vestmannaeyjam,
irá Þorsteini Þ. ¥Iglandar*>
syni.
Herja minn!
Þér hafið að undanfiirnu í Idaði
yöar deilt með offorisi miklu á
niðurjöfnunamefndina hér í bæ
og sýnt freinur lítími drengskap
í peim skrifum yðar. Ég hefi til
þessa látið petta afskiftailiaust,
pótt ég eigi sæti í nefnd pessari
einn míns liðs gegn fjórum og
hafi setíð par að eins eitt ár. Ég
hefi pví setið hjá og hlustað á
yður skahima og skarnyrða yðar
eigin f lokksmenn, og hélt í íynstju
satt að segja, að pér myn-duð
draga fjöður yfir mig í pessumi
skO'lialeik yðar. En raunin reynd-
ist önnur pá á leið.
Við höfum áður átzt við, og
óvandaðri er eftirleikuriim, peg-
ar pér nú hafið byrjað. En játa
skal ég, að ekkert prifaverk er
það að anza yður opinberlega,
slíkum skriffinni, sem abbast upp
á saklausa sem seka með per-
sónulegar síLettur og níð, en hörf-
ið undan sineyptur og volandi, ef
þér eruð virtur pess, að hvasst sé
á yður litfð, eins og svar yðar tííl
niðurjöfnunwmefndarinnar ber
vott um.
Ásta'.ðurnar fyrir pessum
nefndu skrifum yðar munu vera
þær„ að útsvör hækkuðu hér all-
veralega á síðast liðniu vori á