Morgunblaðið - 21.06.1991, Side 14

14 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. JÚNÍ 1991
HjáJpræðið kemur frá Gyðingum
eftir Guðmund Órn
Ragnarsson
Hvítasunnudagur er stofndagur
kristinnar kirkju. Heilagur andi
kom þá yfir lærisveina Jesú, eins
og hann hafði heitið þeim. Nýtt
upphaf hófst í sögu mannkyns.
Þann dag grunaði lærisveina Jesú
áreiðanlega ekki að kirkjan ætti
eftir að breiðast út um alla heims-
byggðina, með þvílíkum hraða sem
raun varð á. A fáum árum voru
kristnir söfnuðir stofnaðir um allt
Rómverska ríkið. í stað þess að
blóta skurðgoðin ákölluðu menn nú
hinn þríeina Guð Páls postula.
Frumsöfnuðurinn í Jerúsalem var
í fyrstu eingöngu skipaður Gyðing-
um. Pétur, Jakob, Jóhannes, María
og allir hinir voru Gyðingar. Fyrir
þeim var áfram sjálfsagður hlutur
að ganga upp í Musterið til bæna
(Post. 3:1).-Hvíldardaginn (laugar-
dag) héldu þau heilagan og fylgdu
lögmálinu í hvívetna, og trúðu því
lengi vel að fagnaðarerindið ásamt
fyrirheitum Gamla testamentisins
væru aðeins ætluð Gyðingum. Þess
vegna liðu mörg ár frá stofnun
kirkjunnar í Jerúsalem þar til menn
tóku að boða heiðingjunum gleðitíð-
indin (Post. 11:19). Það var grund-
vallarstefnubreyting þegar Pétur
heimsótti rómverska hundraðshöfð-
ingjann Kornelíus og predikaði á
heimili hans (Post. 10:34-43). Þetta
gerði Pétur eftir boði Drottins, en
Guð talaði til hans og birti honum
sömu sýnina þrisvar sinnum. (Post.
10:10-16). í fyrstu vildi Pétur ekki
hlýða og þráttaði við Guð um þetta.
Pétur leit svo á að Gyðingum væri
ekki leyfilegt að hafa samneyti við
heiðingja, samt þekkti hann vel
kristniboðsskipunina (Matt.
28:18-20). Loks samþykkti Pétur,
KRIPALUJÓGA
LEIKFIMIHUGAK,
SÁLAR OG LÍKAMA
Helgamámskeið með
GURUDEV
(YOGIAMRIT DESAI)
28. - 30. júní.
Iþróttahúsi Digranesskóla
v/Digranesveg.
Námskeiðið hýður upp á:
Kenningar Gurudevs
um listina að lifa lífinu.
Hugleiðslu og slökún.
Tilsögn í jóga.
Aðferðir til þess
að losna við kvíða.
Sjálfskönnunaræfingar.
Tr'masetning:
Föstudag 28. júní kl. 19:15 - 21:00
Laugardag 29. júní kl. 9:00-18:30
Sunnudag 30. júní kl. 9:00-13:30
Verð kr. 7.900,- ( hjón 13.800.-)
Upplvsingar og innritun
ísíma 679181
milli kl. 17 og 19
mánudag til föstudags.
HEIMSLJÓS
að Guð Abrahams, Isaks og Jakobs
væri einnig Guð annarra en Gyð-
inga og að lærisveinunum bæri að
fara út til heiðingjanna með fagnað-
arerindið. Samt sem áður eftir að
Pétur hafði prédikað í húsi Kornel-
íusar átti söfnuðurinn í Jerúsalem
í miklum erfiðleikum með að sætta
sig við þesa róttæku stefnubreyt-
ingu. Það var svo ekki fyrr en við
afturhvarf Sáls (Páls) að heiðin-
gjamir fengu postula. Páll postuli
eyddi svo því sem eftir var ævi
sinnar í að koma gleðiboðskapnum
til heiðingjanna, svo að einnig þeir
fengju erfðahlut í ísrael. Nú skyldu
þeir leggja af dýrkun dauðra skurð-
goða, en þjóna þess í stað ísraels
Guði, hinum lifandi guði og syni
hans Jesú Kristi. (I Þess. 1:9-10).
Páll segir í Róm. 1:16-17: „Eg
fyrirverð mig ekki fyrir fagnaðarer-
indið. Það er kraftur Guðs til hjálp-
ræðis hverjum þeim sem trúir, Gyð-
ingum fyrst, en einnig Grikkjum.
Því að réttlæti Guðs opinberast í
því fyrir trú til trúar eins og ritað
er: „Hinn réttláti mun lifa fyrir trú.“
Páll, sem allt lagði í sölurnar til
að koma fagnaðarerindinu til heið:
ingjanna, hafði alltaf á hreinu: í
fyrsta lagi. Hjálpræðið kemur frá
Gyðingum. I öðru lagi. Hjálpræðið
tilheyrir fyrst Gyðingum. I hvert
sinn sem Páll kom á nýjan stað hóf
hann boðun sína fyrst meðal Gyð-
inganna því næst snéri hann sér til
heiðingjanna. Þetta þýddi ekki að
heiðingjarnir skyldu standa sér og
fyrir utan gyðingkristna samfélag-
ið. Nei, en réttinn til að heyra fagn-
aðarerindið á undan, höfðu Gyðing-
amir. Gyðingkristnir áttu samt í
erfiðleikum með að sætta sig við
að hafa samfélag við heiðinkristna.
Páll þurfti meira að segja að ávíta
Pétur fyrir tvískinnung í þessu sam-
bandi. (Gal. 2:11-14). í Róm. 9:4-5
segir Páll: „ísraelsmenn fengu son-
arréttinn, dýrðina, sáttmálana, lög-
gjöfina, helgihaldið og fyrirheitin.
Þeim tilheyra og feðumir og af
þeim er Kristur kominn sem mað-
ur, hann sem eryfir öllu, Guð, bless-
aður um aldir. Amen.“ Með öðrum
orðum, allt sem Guð hefur sagt,
gert og lofað er fyrir Gyðinga, með
Gyðingum og í gegn um Gyðinga.
Það er því engin furða þótt Jesús
segi í Jóh. 4:22: „Hjálpræðið kemur
frá Gyðingum."
í Róm. 11:17-18 talar Páll til
heiðingjanna sem tekið höfðu trú á
þessa leið: „En þótt nokkrar af
GEVALIA
greinunum hafi verið brotnar af og
hafir þú, sem ert villiolíuviður, ver-
ið græddur inn á meðal þeirra og
sért orðinn hluttakandi með þeim í
rótarsafa olíuviðarins. Þá stær þig
ekki gegn greinunum. Ef þú stærir
þig, þá vit, að þú berð ekki rótina,
heldur rótin þig.“
Gyðingaþjóðin er hinn náttúru-
legi olíuviður. Greinar hans hafa
ekki allar verið brotnar af. Heiðingj-
artiir voru í raun ónothæfur villiolíu-
viður sem fyrir náð heíur verið
græddur á hinn náttúrulega olíuvið
til að bera ávöxt. Heiðingjarnir fá
þannig hlutdeild í lífinu á hinni safa-
ríku rót. Þeir ættu því ekki að
hreykja sér upp gegn olíuviðnum,
heldur minnast þess, að rótin, Gyð-
ingamir, bera greinarnar, heiðingj-
ana, en ekki öfugt. En það er Guð
sem heldur öllu við og gangandi
eftir sinni áætlun sem hann fylgir
eftir í gegn um Gyðinga.
Þegar heiðingjarnir fengu hlut-
deild í fagnaðarboðskapnum, gerð-
ist einmitt það sem Páll hafði ótt-
ast. Villiolíuviðurinn, heiðinkristnir,
hreyktu sér upp gegn Gyðingum,
hinum náttúrulega olíuviði. í stað
þess að vera fullir þakklætis í garð
Gyðinga fyrir að færa þeim fagnað-
arerindið, snérust heiðinkristnir
gegn Gyðingum og byijuðu að
höggva í rótina sem bar þá uppi.
Kristindómurinn breiddist hratt
út á fystu öldunum eftir Krist. Og
ekki leið á löngu þar til flestir
kristnir afneituðu sínu gyðinglega
samhengi, (þó ekki sögulega), en
tengdust þeim mun sterkar grískri
heimspeki, og í framhaldi af því,
um 300 e. Kr., fóru menn að préd-
ika einhvers konar „yfírtökuguð-
fræði“ eða „staðgengilsguðfræði"
sem gekk út á það að kirkjan væri
nú hið nýja ísrael. Gyðingar voru
afskrifaðir á þeirri forsendu, að
þeir hefðu hafnað Jesú sem Mess-
íasi, þess vegna hvíldi á þeim eilíf
bannfæring. Þeir hefðu fyrirgert
öllum rétti til fyrirheitanna og það
sýndi sig best í því að þeir hefðu
glatað landi sínu og væru í útlegð
um heim allan.
Þannig hreyktu kristnir menn sér
gegn Gyðingum þótt Biblían vari
við slíku. í beinu framhaldi tók
Gyðingahatur að breiðast út. Þegar
Konstantínus keisari gerði kristna
trú að ríkistrú alls rómverska ríkis-
ins, bannaði hann Gyðingum að
iðka trú sína. Á tíma krossferðanna
snérist kirkjan ekki aðeins gegn
múslimum heldur einnig Gyðingum.
Þá tók hin kaþólska kirkja miðalda
upp á því að merkja Gyðinga með
stjörnu Davíðs þeim til háðungar.
Hitler tók þetta svo upp eftir kirkj-
unni. Lúter skrifaði á seinni hluta
ævi sinnar greinar þar sem hann
krafðist þess að Gyðingar yrðu of-
sóttir. Allt þetta ýtti seinna undir
hugmyndafræði Hitlers um „lausn
Gyðingavandamálsins" sem var
áætlun um að útrýma Gyðingum.
Saga kirkjunnar er ötuð blóði
Gyðinga. Það er nauðsynlegt að við
játum sameiginlega synd kristnu
þjóðanna gegn Gyðingum. Kristnir
endurfæddir menn geta ekki þvegið
hendur sínar af blóði allra þeirra
Gyðinga sem drepnir hafa verið í
ofsóknum. Syndir feðranna fylgja
okkur þangað til fyrirgefning Guðs
er fengin. Þess vegna skulum við,
eins og Nehemía og Daníel, biðja
Guð um fyrirgefningu, bæði fyrir
okkar eigin syndir gegn Gyðingum
og syndir forfeðra okkar, syo að
við sem þjóð (þjóðir) komumst und-
an þeirri bölvun sem Gyðingahatur
og Gyðingaofsóknir hafa haft í för
með sér. Guð sagði við Abraham
að Hann skyldi blessa þá sem bless-
uðu hann og bölva þeim sem bölv-
uðu honum, (I. Mós. 12:3), og af
Abraham skyldu allar ættkvíslir
jarðarinnar blessun hljóta. Guð
stendur við það sem.Hann segir.
Kristnir menn verða að losna við
þá guðfræði sem Gyðingahatrið er
grundvallað á, þ.e.a.s. „yfirtöku-
guðfræðina" sem er því miður
kennd við Háskóla íslands. Biblían
segir án nokkurs vafa að fyrirheitin
tilheyri Abraham og niðjum hans
eilíflega. (I. Mós. 13:15). Fyrirheitin
falla þess vegna ekki úr gildi. Þau
hafa heldur ekki í heild yfirfærst á
heiðinkristna kirkju. Þvert á móti
undirstrikar Jesús Kristur að þau
tilheyri Gyðingum og komi frá þeim
til annarra.
Páll segir í Róm. 11:1-2: „Ég
spyr nú: Hefur Guð útskúfað lýð
sínum? Fjarri fer því. Sjálfur er ég
ísraelsmaður, af kyni Abrahams,
ættkvísl Benjamíns. Guð hefur ekki
útskúfað lýð sínum sem Hann
þekkti fyrirfram." Og í Róm. 11:
28b: „í Ijósi útvalningarinnar eru
þeir elskaðir sakir feðranna." Guð
hefur alls ekki yfirgefið lýð sinn.
Gyðingar munu gegna óumræðilega
mikilvægu hlutverki við endalok
veraldar sem færast óðfluga nær.
Tími kirkjunnar er brátt liðinn.
Vonandi verður þá ekki sama uppi
á teningnum hjá kirkjunni og var
hjá lærisveinunum í frumkirkjunni,
er þeir héldu fagnaðarerindið vera
sér einum ætlað. Á „síðustu dögum“
munu Gyðingar gegna líku hlut-
verki og lærisveinarnir höfðu. Það
er mjög mikilvægt að við gerum
okkur grein fyrir því að þegar hin
Nýja Jerúsalem kemur niður frá
himnum munu allir tólf undirstöðu-
steinar hennar bera gyðingleg nöfn.
Nöfn tólf sona Jakobs verða þá rit-
uð á hliðin tólf. (Op. 21:12,14).
Við sem erum kristin verðum að
vita að arfleifð okkar kemur frá
Jerúsalem, ekki frá Aþenu eða Róm.
Það er nauðsynlegt að við endur-
vekjum innra með okkur þá tilfinn-
ingu að rætur okkar liggja í gyðing-
dómi og verum þakklát fyrir það.
Minnumst þess að Biblían er komin
frá Gyðingum, Jesús var Gyðingur
og allir postularnir. Losum okkur
við alla andúð á Gyðingum, svo að
Guð fái ekki andúð á okkur. Hreins-
um einnig úr huga okkar allar guð-
fræðikenningar sem eru í andstöðu
við Gyðinga, land þeirra og hlutverk
þeirra. Losum okkur við „yfirtöku-
guðfræðina", sem segir að kristnir
menn séu einir ísraelslýður. Reyn-
um að sjá það sem er að gerast í
Miðausturlöndum í Biblíulegu sam-
hengi.
Það er stórkostlegt undur hvern-
ig Gyðingasamfélög hafa varðveist
um allan heim þrátt fyrir stöðugar
ofsóknir í árþúsundir. Guð hefur
aldrei yfirgefið sinn lýð alveg. í II.
Sam. 7:10 stendur: „Eg mun fá lýð
mínum ísrael stað og gróðursetja
hann, svo að hann geti búið á sínum
stað og verið öruggur framvegis.
Níðingar skulu eki þjá hann framar
eins og aður.“ Annað undur er
stofnun Ísraelsríkis árið 1948 í
landinu sem Guð gaf Abraham.
Þetta verður ekki þakkað mönnum,
heldur Guði, sem heldur verndar-
hendi sinni yfir Gyðingum, og
stendur við fyrirheitin sem Hann
gaf þeim. Þegar Jesús kemur aftur
í skýjum himins með mætti og mik-
Guðmundur Örn Ragnarsson
„Sem endurfæddur
kristinn maður meðal
heiðingja, ert þú kallað-
ur til að standa með
ísrael. Það þýðir ekki
að þú sért á móti ein-
hverjum öðrum. En þú
ert sérstaklega kallað-
ur til að biðja fyrir
Gyðingum og þakka
Guði fyrir þá. Þá mun
Guð blessa líf þitt og
þú munt fá að sjá
hvernig Guð áfram-
haldandi upphefur Gyð-
inga og notar þá á stór-
kostlegan hátt.“
illi dýrð, kemur hann til Jerúsalem.
Þá verða allir Gyðingar jarðar í ísra-
el, og þeir munu taka við Jesú sem
Messíasi ogfrelsast, (Jes. 11:10-11,
Róm. 11:32). Alla þessa öld hafa
Gyðingar streymt heim til Israels.
Og þessa daga koma þeir þúsundum
saman, einkum frá Sovétríkjunum
og Eþíópíu. Þess vegna vitum við
að „síðustu dagar“ fara í hönd og
Jesús kemur brátt, en þangað til
halda Gyðingar áfram að flykkjast
til Landsins helga. Þar þarfnast Guð
þeirra allra. Þeir hafa ekkert land
undir höndum sem ekki tilheyrir
þeim. Landið sem Guð gaf Abraham
er langtum stærra en Israelsríki er
núna. Það nær yfir allt Líbanon,
stóran hluta Sýrlands, Jórdaníu,
írak og Saudi-Árabíu. Allt þetta
land verður hluti af ísrael þegar
Jesús kemur, (I. Mós. 15:18, Jós.
1:4, Ez. 47:13-19). Sjá landakort.
Sérhver trúaður stendur nú
frammi fyrir vali. Að standa með
eða á móti Israels Guði. Standir þú
með Honum, þá leggur þú hönd á
plóginn til að framkvæma áætlun
Hans með Israel. Sýnum Israel
sömu trúfesti og heiðna konan Rut
frá Móabslandi sýndi ættlandi látins
eiginmanns sins og tengdamóður
sinni. „En Rut svaraði. „Leggðu
eigi að mér um það að yfirgefa þig
og hverfa aftur, en fara eigi með
þér, því að hvert sem þú ferð, þang-
að fer ég, og hvar sem þú náttar,
þar nátta ég. Þitt fólk er mitt fólk,
og þinn guð er minn Guð.““ (Rut.
1:16-17).
Sem endurfæddur kristinn maður
meðal heiðingja, ert þú kallaður til
að standa með Israel. Það þýðir
ekki að þú sért á móti einhveijum
öðrum. En þú ert sérstaklega kall-
aður til að biðja fyrir Gyðingum og
þakka Guði fyrir þá. Þá mun Guð
blessa líf þitt og þú munt fá að sjá
hvemig Guð áframhaldandi upphef-
ur Gyðinga og notar þá á stórkost-
legan hátt.
Höfundur or prestur.