Morgunblaðið - 21.06.1991, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. JÚNÍ 1991
29
Jóhanna Gunnarsdótt-
ir Johnsen - Minning
Fædd 6. janúar 1943
Dáin 11. júní 1991
Dýpsta sæla og sorgin þunga
svífa hljóðlaust yfír storð.
Þeirra mál ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Olöf frá Hlöðum)
Elsku hjartans Baldur, Sirrý,
Gunnar minn, amma Sigga og Mína.
Eg votta ykkur mína innilegustu
samúð. Það fá engin orð lýst sorg
minni. Ég geymi í huganum minn-
ingu um góða, duglega og fallega
konu.
Megi Guð styrkja ykkur öll í
mætti kærleika síns.
Þýskalandi,
Ásta Emilsdóttir.
Sérhver breyting í hópi náinna
samstarfsfélaga hefur jafnan mikil
áhrif á þá sem eftir sitja. Þetta á
ekki síst við þegar breytingin verður
með óvæntum og sorglegum hætti.
Þannig hefur nú farið fyrir okkur
starfsfólki Félags íslenskra iðnrek-
enda, þegar við kveðjum góðan sam-
starfsmann og félaga, Jóhönnu
Gunnarsdóttur, en hún lést 11. júní
síðastliðinn eftir stutta en erfiða
sjúkdómslegu. Stórt skarð er skyndi-
lega rofið í starfsmannahóp FII.
Þótt Jóhanna væri enn ung að
árum, hafði hún starfað lengur hjá
félaginu en aðrir starfsmenn þess
eða frá árinu 1963. Það má segja
að hún hafi verið sannkölluð stoð
og stytta félagsins.
Þegar það kom til tals árið 1982
að ég tæki að mér störf fram-
kvæmdastjóra Félags íslenskra iðn-
rekenda, spurðist ég m.a. fyrir um
fjárhag félagsins og hvemig séð
væri um fjármál þess. Var mér svar-
að að fjárhagur félagsins væri góð-
ur, ekki síst vegna þess að gjaldkeri
félagsins, Jóhanna Gunnarsdóttir,
héldi þannig á málum að ekki þyrfti
að hafa áhyggjur af.
Það reyndust aldeilis orð að
sönnu. En það var ekki aðeins að
hún gætti þess jafnan að útgjöld
færu ekki fram úr tekjum. Á sinn
hógværa hátt hélt hún einnig uppi
aga á starfsmönnum og aðhaldi að
útgjöldum á þann hátt að allir skiidu
að við urðum að fara vel með það
fé sem félagsmenn treystu okkur
fyrir. Það var þó ekki alltaf auðvelt
að koma þessu til skila því alltaf
voru til peningar hjá Jóhönnu.
í félagi íslenskra iðnrekenda eru
iðnfyrirtæki af fúsum og fijálsum
vilja. Það er enginn neyddur til þess
að vera í félaginu. Felagsmenn verða
að sjá sér hag í að vera i félaginu
til þess að þeir borgi féiagsgjöldin.
Það er einmitt þegar þeir fá reikn-
inginn fyrir félagsgjöldum sem sum-
ir félagsmenn eiga það til að skamm-
ast yfir einhvetju sem félagið hafi
gert eða ekki gert. Þetta lenti auðvit-
að mest á Jóhönnu því hún sendi
þeim reikningana. Þannig tók hún
við ágjöfinni fyrir okkur hin þótt hún
ætti það síst skilið. Johanna lét þetta
þó ekki á sig fá og hélt áfram að
rukka þá sem skömmuðust. Hún
gafst aldrei upp á því að fá félags-
menn til að borga reikningana. Hun
vissi að það væri óréttlátt gagnvart
hinum sem alltaf stóðu í skilum.
Jóhanna rækti starf sitt af ein-
stakri samviskusemi og nákvæmni
enda var það jafnan staðfest af end-
urskoðendum félagsins að þar væru
allar bækur í besta lagi. En iðnrek-
endur sakna ekki aðeins frábærs
starfsmanns. Þeir sakna Jóhönnu
vegna þeirrar hlýju og einlægu sam-
skipta sem þeir hafa átt við hana í
nær þijá áratugi. Þetta á ekki síður
við okkur samstarfsmenn Jóhönnu,
við söknum góðs félaga.
Fyrir hönd samstarfsmanna Jó-
hönnu á skrifstofu Félags íslenskra
iðnrekenda votta*ég aðstandendum
hennar innilega samúð.
Ólafur Davíðsson
Að hún Hanna æskuvinkona mín
sé látin, er erfitt að sætta sig við.
Þessi hrausta duglega kona sem
varla hafði orðið veik á sinni ævi
skyldi falla fyrir þessum hræðilega
sjúkdómi sem tekur alltof marga
reynist mér vart skiljanlegt. En hún
lést á Borgarsjúkrahúsinu eftir að-
eins 7 daga legu. Enginn vissi að
hún væri veik, hörkutólið hún Hanna
lagði ekki í vana sinn að kvarta þó
eitthvað bjátaði á.
Reglusamari og samviskusamari
manneskju hef ég ekki þekkt. For-
eldrar Jóhönnu voru hjónin Sigríður
og Gunnar Johnsen. Gunnar er látinn
fyrir nokkrum árum. Þau bjuggu að
Marklandi í Garðabæ, og þar ólst
Jóhanna upp ásamt yngri systur
sinni Vilhelmínu.
Eiginmaður Jóhönnu var Guð-
mundur Baldur Jóhannsson húsa-
smiður. Eignuðust þau 2 börn, Sig-
ríði sem nú er 25 ára og Gunnar sem
er 15 ára. Sambýlismaður Sigríðar
er Ingvar Ingvarsson, en þau eiga
tvíburana Jóhönnu og Ólavíu sem
nú eru 9 mánaða.
Kynni okkar Jóhönnu hófust þeg-
ar við vorum 4 ára og vorum við
nágrannar í 24 ár. I minningunni
finnst mér alltaf hafa verið sólskin
á þessum fyrstu árum. Hanna var
svolítill prakkari þegar hún var
stelpa og stundum fannst Jóhönnu
fósturömmu hennar vanta svolítið á
eggin sín. Það var vegna þess að
við viidum ekki baka neinar eggja-
lausar kökur, heldur alvöru fínar
kökur. Það var mikill styrkur að
hafa Hönnu á fyrstu árum skóla-
göngunnar þegar fara þurfti með
strætisvagni til Hafnarfjarðar. Alltaf
var Hanna boðin og búin tilað hjálpa
þegar ég þurfti á að halda. Ég gleymi
aldrei hvað það var hressandi að fá
hana í heimsókn á hveijum degi
þegar ég var á fyrsta búskaparárinu
bundin yfir litlu barni. Síðan átti
Hanna dótturina Sigríði. Það voru
margar gleðistundir að fá að sjá
börnin okkar leika sér saman, í sama
umhverfi og við sjálfar höfðum alist
upp í, þessu fijálsa umhverfi, lyngiv-
öxnu hrauninu og á Valdatúni.
Elsku Baldur, Sirrý, Gunnar og
Sigríður mín. Ég votta ykkur mína
dýpstu samúð og megi Guð styrkja
ykkur.
Sigríður Jóhannsdóttir
í dag verður jarðsungin frá
Garðakirkju Jóhanna Gunnarsdóttir
Johnsen, gjaldkeri Félags íslenskra
iðnrekenda um tæplega þijátíu ára
skeið. Johanna lést að morgni þriðju-
dagsins 11. júní sl. eftir skamma
sjúkralegu. Lát Jóhönnu kom okkur
samstarfsfólki hennar svo sannar-
lega í opna skjöldu. Engu okkar sem
með henni störfuðu á vettvangi iðn-
rekenda rann í grun að hún gengi
með banvænan sjúkdóm sem leiddi
hana til dauða svo skyndilega. Ekk-
erí slíkt heyrðum við á henni né
sáum. Allan þann tíma sem hún stóð
í sínu hinsta stríði gekk hún hik-
laust til sinna daglegu starfa og innti
þau af hendi af sama öryggi og
æðruleysi sem var hennar aðals-
merki í öllum störfum fyrir Félag
íslenskra iðnrekenda. Jóhanna heitin
hóf störf hjá félaginu árið 1963 og
starfaði þar óslitið til dauðadags.
Hun var sá starfsmaður sem átti
lengstan starfsferil hjá félaginu og
við sem með henni störfuðum kynnt-
umst því vel að í því starfi var hug-
ur hennar og hönd félagsins og fé-
lagsmanna alla tíð. Það var öllum
ljóst að Jóhanna vann Félagi
íslenskra iðnrekenda og íslenskum
iðnaði af miklum metnaði og sterk-
um vilja til að efla íslenskan iðnað.
Hun var sá einstaklingur á skrif-
stofu félagsins að öllum öðrum ólöst-
uðum sem var andlit félagsins gagn-
vart öllum aðildarfyrirtækjum þess
og átti við þau einstaklega farsælt
samstarf í þau 28 ár sem hún starf-
aði hjá því. Til marks um atorku
hennar og starfsmetnað er að þeir
fjórir formenn og fjórir fram-
kvæmdastjórar félagsins sem með
henni störfuðu þurftu aldrei að hafa
nokkra fyrirhöfn eða áhyggjur af
ijármálum FÍI. Um þau mál sá Jó-
hanna með þeim hætti að þar þurfti
engu við að bæta. Okkur samstarfs-
mönnum Jóhönnu Gunnarsdóttur er
mikil eftirsjá að henni af vettvangi
og við munum sakna hennar sárt
nú þegar hún er öll, en mestur er
þó söknuður eiginmanns hennar og
barna sem nú sjá á eftir eiginkonu
og móður.
Ég vil votta þeim mína dýpstu
virðingu og samúð í sorg þeirra.
Eftir stendur minning um hjartahlýj-
an einstakling sem ávallt var gott
að vera í samvistum við í ieik sem
starfi.
Megi Jóhanna Gunnarsdóttir hvíla
í friði.
Víglundur Þorsteinsson
Borgarfjörður:
Ættarmót Snorra
prests í Húsafelli
Borgarfirði.
HELGINA 29. og 30. júní munu afkomendur Snorra prests Björns-
sonar í Húsafelli koma saman í Húsafelli til að halda ættarmót,
ættin er orðin stór og ætla má að mikill fjöldi verði saman kominn
i Húsafelli. Dagskrá verður á sunnudaginn og hefst hún kl. 13.00
með messu og er samfelld til kl. 18.00.
Snorri prestur Björnsson fékk
veitingu fyrir Húsafelli 1757.
Kom hann frá Stað í Aðalvík og
var hann þá búinn að vera þjón-
andi þar í sextán ár. Snorri fædd-
ist í Höfn í Melasveit 3. okt 1710.
Foreldrar voru Björn Þorsteinsson
og Guðríður Þorbjarnardóttir.
Kona Snorra var Hildur Jóns-
dóttir prests Einarssonar í Að-
alvík. Þau voru mjög misaldra og
var sagt að hann hefði fermt hana
eftir að hann kom til Aðalvíkur.
Börn þeirra voru sjö sem náðu
fullorðinsárum.
Snorri var hagur, verkmikill en
ekki ijársýslumaður mikill en
komst samt í góð efni. Snorra er
minnst fyrir tvennt; hreysti og að
kveða niður drauga. Kvíarnar
austan við bæinn bera vott um
hreysti Snorra. Sú venja hefur
haldist á Húsafelli frá dögum
Snorra að menn reyni afl sitt á
kvíahellunni. Þijár eru þær þraut-
ir sem menn skulu inna að hendi
til að geta talist fullsterkir.
Fyrst er að láta helluna upp á
norðurkamp hinnar syðri í kvía-
dyr. Önnur þrautin er að láta
helluna upp á stein þann hinn
stóra sem er um miðjan norður-
vegg kvíanna. Þriðja og þyngsta
þrautin var að taka helluna upp
á bijóst án þess að neyta stuðn-
ings af kvíaveggnum og bera
hana umhverfis kvíarnar. Kvía-
hellan er 360 pund.
Fyrir þau kynni sem séra Snor-
ri hafði af Hornstrendingum,
Hljómsveitin Stjórnin.
Stjórnin leikur á Austurlandi
Hljómsveitin Stjórnin leikur
á Eskifirði í kvöld, föstudags-
kvöld og á Höfn á laugardags-
kvöld. Á laugardag heldur
Stjórnin hátíð ásamt Knatt-
spyrnudeild Sindra á Höfn, í
tilefni vígslu nýs knattspyrnu-
vallar þeirra Hornfirðinga.
Dagskrá Stjórnarinnar á Eski-
firði hefst í Valhöll kl. 19 á föstu-
dag, þegar hljómsveitin kynnir lög
af nýrri plötu sinni „Tvö líf“. Dans-
leikur hefst kl. 23 og stendur til
3. Fjölskylduhátíð verður svo hald-
in í íþróttahúsinu á Höfn á laugar-
dag og hefst kl. 19. Dansleikur
verður þar síðar um kvöldið, frá
23-03.
mynduðust miklar þjóðsagnir um
að hann hefði numið galdra þar
vestra. Leituðu því margir hug-
sjúkir menn á náðir hans sem
voru orðnir værðarlausir af ótta
við sendingar frá óvinum. Lækn-
ingum hans var þá gefíð það nafn
að kveða niður drauga. I dag
væri þetta kallað huglækningar.
Sagt er að Snorri hefði kveðið
niður sjötíu drauga og illa anda
og einn til. Átti hann að hafa
kveðið þá alla niður í einni rétt
þar í túninu, réttin sést vel þar í
túninu.
Nú hefur einn afkomandi séra
Snorra, Páll Guðmundsson, lagt
stund á listfræði og er búinn að
gera höggmynd af séra Snorra í
draugaréttinni ásamt draugnum.
I Húsafelli er í dag enginn bú-
skapur lengur utan fiskeldi og
ferðaþjónusta.
Bernhard
Fyrirlestur um haf-
villur og himintungl
Morgunblaðið/Bemhard Jóhannesson
Höggmyndir Páls Guðmundssonar af Snorra og draugnum í
draugaréttinni.
ÞORSTEINN Vilhjálmsson, pró-
fessor flytur fyrirlestur fyrir
almenning í sal 4 í Háskólabíói,
laugardaginn 22. júní klukkan
14. Fyrirlesturinn er haldinn á
vegum kynningarnefndar Há-
skóla íslands í tilefni af 80 ára
afmæli skólans á þessu ári.
Þorsteinn stundaði háskólanám
og framhaldsnám í kennilegri eðlis-
fræði í Kaupmannahöfn á árunum
1960-69 og hefur alla tíð síðan
verið starfsmaður Háskólans. Frá
1989 hefur hann verið prófessor
við eðlisfræðiskor með vísindasögu
sem rannsóknasvið, en um þau efni
hefur hann m.a. skrifað bækur á
íslensku.
Á síðustu árum hefur Þorsteinn
lagt stund á rannsóknir á þekkingu
norrænna manna á miðöldum á
raunvísindalegum efnum, svo sem
stjörnufræði og tímatali.
Hefuf liann sagt frá þessum
rannsóknum í erindum og greinum.
Að þessu sinni mun hann ijalla
sérstaklega um siglingar á miðöld-
um og þá þekkingu sem birtist í
þeim og sem til þeirra þurfti. Þar
á meðal hefur verið talsverð þekk-
ing á efnum sem við flokkum nú
Þorsteinn Vilhjálmsson
til stjörnufræði og tengjast sólar-
gangi.
Auk þess fóru siglingar oft fram
kringum sumarsólhvörf og er því
vel við hæfi að fjalla um þessi mál
á þeim tíma árs.
(Frcttatilkynning)