Morgunblaðið - 21.06.1991, Síða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. JÚNÍ 1991
Með
morgunkaffinu
Þeir væru búnir að reka
mig ef ég ætti ekki eftir
að skila svo mörgum verk-
efnum...
HÖGNI HREKKVÍSI
//HAHbl \/tLL CVINTI PBLSAN* ■ "
Obærilegar byrðar unglinga
Það hefur varla liðið sá mánuður
undanfarin tvö þrjú ár sem ég hef
ekki frétt af sjálfsmorði einhvers
unglings hér á landi. í hvert skipti
hef ég verið að vona að einhver
pennafær og hugsandi persóna
myndi nú setjast niður og skrifa
um þessi mál í blöðin en ég hef
aldrei rekist á grein til foreldra eða
unglinga þar sem tekið er á þessu
sára máli. Kannski er sársaukinn
of mikill, ég veit ekki hvernig ykk-
ur líður en minn sársauki yfir þess-
um örþrifaráðum barna er slíkur
að mér er orðið um megn að kyngja
honum og þegja. Er ekki einhver
einhvers staðar sem getur frætt
mig um hvað sé til ráða og úrbóta?
Oft hefur komið í ljós eftir á, að
ástæðan fyrir lífsuppgjöf unglings-
ins var sú að hann gat ekki rætt
um vanlíðan sína eða vandamál,
annaðhvort of dulur sjálfur, feiminn
eða spéhræddur eða vantaði orðin
yfir tilfinningarnar sem þjökuðu
hann eða þá að foreldrar og nán-
ustu vandamenn tóku ekki eftir að
hveiju stefndi, að eitthvað mikið
var að.
Enginn unglingur fyrirfer sér að
ástæðulausu. Er ekki ein ástæðan
fyrir þessum hörmungum skortur á
tjáskiptum milli foreldra og barna
og skortur á hlýju? Erum við að
verða tilfinningalega og andlega
dofin? Höfum við gefið okkur tíma
til að ræða við stærri börnin okkar
um ýmis vandamál og tímabundna
erfiðleika sem banka á dyr ungl-
ingsins, höfum við miðlað reynslu
okkar til þeirra og sagt „taktu þetta
ekki of nærri þér, þetta líður hjá
þótt þér þyki það ótrúlegt á þessu
augnabliki“. Þetta hendir okkur öll
meira og minna á þessum árum og
mundu að við erum ávallt vinir þín-
ir, þú átt okkur að á nóttu sem
degi.“
Hversu margir foreldrar og vinir
ræða t,d. saman um trú á fram-
haldslíf? Um tilganginn með lífs-
göngunni í þessari jarðvist? Um
erfiðleikana sem kvikna og bætast
ofan á sjálfsmorð þegar unglingur-
inn uppgötvar að ekkert hefur
breyst þótt hann hafi klippt á lífs-
strenginn sinn? Að honum líður
nákvæmlega eins þótt hann sé far-
inn yfir landamærin en nú er bara
ekki sími til að hringja heim eftir
hjálp.
Eða má e.t.v. ekki ræða slíka
hluti lengur í velferðarþjóðfélaginu
hamingjusama? Við þurfum að
hugga börnin okkar um leið og þau
meiða sig. Ekki bara með plástri
heldur líka að kyssa á „bágtið“ og
við þurfum að segja þeim dæmisög-
ur sem þau geta lært af. Sum okk-
ar hafa synt í gegnum þetta líf án
áfalla og vonbrigða, önnur hafa
farið á bólakaf mörgum sinnum en
þó náð að krafsa í bakkann, af því
Ég er af eldri kynslóðinni og man
þá daga þegar stundum lítið um
peninga og jafnvel svo að fólk þurfti
að spara við sig í mat. Nú er ölin
önnur og flestir hafa nóg af öllu.
En þetta er ekki að öllu leyti til
bóta vil ég meina því ég hef tekið
eftir því að margir unglingar sem
hafa peninga handa á milli nærast
mest á alls konar sælgæti. Þegar
þessir krakkar koma heim fúlsa þau
við öllum mat því þau hafa þegar
borðað yfír sig af alls konar súkkul-
aði og sætindim. Og svo eru það
hamborgarasjoppurnar sem einnig
selja hálfgerðan ruslmat. Maður
að þeim var kennt að synda. Ekki
veit ég í hvorum hópnum þú ert,
en mundu að þér var líka kennt
björgunarsund.
Ég bið þá sem eiga um sárt að
binda í þessum málum að fyrirgefa
mér fyrir að snerta viðkvæm og
sára strengi en hjá því verður varla
komist þegar svona mái ber á góma
en ég veit að við getum enn hjálpað
öðrum börnum sem eru að burðast
með og sligast undan einhveiju
fargi sem er e.t.v. ekki óbærilegt
séu rétt handtök notuð.
040250-2399
vænti þess að meiri auðlegð myndi
færa landinu hraustara fólk en ef
þessar neysluvenjur verða ofaná er
hætt við að reyndin verði önnur.
Þá vil ég að lokum segja nokkur
orð um hið svokallaða heilsufæði
sem ég er ekki viss um að allt sé
svo holt. Ég held að góður og gild-
ur íslenskur matur sé hollastur og
það sé staðbesta fæðan fyrir alla
aldursflokka. Unga fólkið ætti að
temja sér að borða hann í staðinn
fyrir allt þetta sælgæti sem það
hesthúsar.
Ellilífeyrisþegi
Ohollur matur
Víkveiji skrifar
Mikilvægur áfangi náðist í
samningaviðræðunum um
Evrópska efnahagssvæðið(EES) á
fundi ráðherra EB og EFTA í Lúx-
emborg á miðvikudaginn. í upphafi
fundar voru menn mjög svartsýnir
á að árangur næðist en tillaga
Norðmanna um lausn á fiskveiði-
málum, sem fram kom um kvöldið,
opnaði leið að lausn málsins. Eftir
fundinn eru miklu meiri líkur á því
en áður að við íslendingar gerumst
aðilar að EES, en það myndi hafa
geysimikil áhrif á íslenzkt þjóðfé-
lag.
Víkveiji hefur heyrt marga tala
um það undanfarnar vikur að kynn-
ing á Evrópumálefnum hafi verið
alltof lítil af hálfu íslenzkra stjórn-
valda og fjöimiðla. Kynning hefur
verið nokkur en hitt er rétt að hún
þarf að vera miklu meiri. Víkveiji
heyrir það á fólki að það vill kynna
sér þessi mál gaumgæfilega, nú
þegar alvaran blasir við. Á næstu
mánuðum má búast við því að ís-
Ienzkir fjölmiðlar hefji markvissa
umfjöllun um Evrópumálin til að
upplýsa almenning um hvað bíður
hans þegar ísland tengist EES.
xxx
Margar vikur eru liðnar síðan
Afengis- og tóbakverzlun
ríkisins keypti tvær hæðir í húsinu
Austurstræti 10. Ætlun fyrirtækis-
ins er að setja þar upp vínbúð í
stað þeirrar, sem nú er við Lindar-
götu. Þrátt fyrir að langur tími sé
liðinn síðan kaupin voru gerð hefur
ekkert verið gert til að lagfæra
húsnæðið. Þar er allt í drasli eftir
jólamarkað sem var í desember s.l.
og á glugganum hangir enn auglýs-
ing frá fasteignasölu, þar sem seg-
ir að þetta húsnæði sé til sölu!
Víkveija finnt ótækt að ÁTVR
hugsi ekki betur um þessa nýju eign
sína. Austurstrætið er mjög fjölfar-
in gata og um þessar mundir eru
þarna útlendir ferðamenn í hópum.
Lang viturlegast væri auðvitað að
hefja strax framkvæmdir í húsinu
og flytja vínbúðina þangað því það
hlýtur að vera rándýrt að láta eign-
ir standa mánuðum saman án þess
að þar sé nokkur starfsemi.
XXX
Perian í Öskjuhlíð verður vígð í
dag. Þetta er því mikill hátíð-
isdagur fyrir Reykvíkinga og reynd-
ar landsm'enn alla. Víkveiji er þess
fullviss að þetta glæsilega mann-
virki á eftir að verða mönnum til
gleði og yndisauka um ókomnar
aldir. Allt tal um bruðl og eyðslu í
þessu sambandi þykir Víkveija béra
vott um kotungsbrag.
Víkveija langar að segja af
tveimur drengjum. Annar
þeirra, fjögurra ára gamall, horfir
töluvert á sjónvarp og óttast margt
sem þar ber fyrir augu, þó öðrum
og eldri þyki það lítt skelfilegt.
Foreldrar hans hafa róað hann með
því að benda honum t.d. á að vonda
mannætublómið í einni kvikmynd-
inni sé úr plasti og þetta sé allt „í
þykjustunni“. Loks töldu þau að
hann hefði skilið þetta, en þegar
þau fóru með hann í ferðalag til
ókunnugs bæjar, þar sem margt
framandi var að sjá, heyrðist sá
stutti tauta fyrir munni sér: „Nei,
en skrítið hús. Það er nú bara úr
plasti. Nei, sjá þetta tré. Það er nú
ekki alvöru, er það mamma?"
Annar eldri drengur miðar líka
gjarnan við sjónvarpið. Þegar faðir
hans ók með honum um Dalasýslur
og lýsti því yfir að hér væri sögu-
svið Laxdælu þá hugsaði drengur-
inn sig um og svaraði svo: „Nei,
það gengi aldrei pabbi. Hérna eru
bóndabæir og rafmagnsstaurar og
vegir. Það er ekki hægt að taka
víkingakvikmynd hér.“
xxx
m þessa helgþer lengstur sól-
argangur á íslandi. Spáð er
fallegu veðri um allt land og vill
Víkveiji hvetja fólk til þess að njóta
hinnar „nóttlausu veraldar."