Morgunblaðið - 25.10.1992, Qupperneq 27

MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 25. OKTÓBER 1992
27
Lína Kragh kaup-
maður - Minning
Mágkona mín og vinkona, Lína
Kragh, er látin.
Oft er æviskeiði mannanna líkt
við árstíðimar fjórar og Lína, sem
varð aðeins 54 ára gömul, átti því
samkvæmt þeirri samlíkingu eftir
að lifa a.m.k. tvær árstíðir. Eftir
fagurt sumar sjáum við nú laufin
á tijánum breyta um lit og falla til
jarðar eitt og eitt — rauð, gul og
brún. Eftir standa trén, stærri og
fegurri en árið áður, og búa sig
undir vetrarkomuna. Á haustin er
oft vindasamt og stundum er lauf-
unum feykt af tijánum í einni svip-
an. Það fannst mér gerast þegar
ég frétti af alvarlegum veikindum
vinkonu minnar. í stað þess að lauf-
in falli hægt og rólega kom snögg-
ur vindsveipur og tók Línu með sér
til þess heims sem við eigum öll
eftir að fara til. Hvenær það ferða-
lag hefst veit enginn og alltaf erum
við jafn óundirbúin þegar lagt er
af stað.
Lína var eina dóttir eftirlifandi
foreldra sinna, Sigríðar og Sveins
Kragh, fyrrum stöðvarstjóra, og
systir Þorsteins Inga Kragh. Þor-
steinn er aðeins eldri en Lína heitin
og margar frásagnir hef ég heyrt
frá tengdaforeldrum mínum um
ævintýri systkinanna á barnsárum
þeirra við Ljósafossvirkjun í Gríms-
nesi en þar bjó fjölskyldan um nokk-
urra ára skeið. Yfirleitt sjáum við
dreng og stúlku þannig fyrir okkur
að hann er prakkarinn, sá sem
óhreinkar fötin sín, en hún prúð og
stillt. Hjá Línu og Þorsteini var
þessu ekki þannig farið. Lína var
prakkarinn sem oftar en ekki
gleymdi því að hreinu fötin, sem
hún var klædd í á morgnana, áttu
helst að vera hrein þann daginn.
Skurðir og aðrir ævintýrastaðir í
sveitinni drógu hana að sér eins og
segull dregur til sín stál og að sögn
móður hennar kom það oft fýrir að
Þorsteinn, sem átti að passa systur
sína, kom með hana inn í hús eftir
skamma hríð úti við til að skipta
um föt. Henni lá svo á að kanna
heiminn að hraðinn bar hana ofur-
liði og litlir fætumir gátu ekki
hlaupið eins hratt og hugurinn vildi
yfir hæðir og polla. Þegar reynt var
að siða litlu stúlkuna leystist sú
athöfn yfirleitt upp í hlátur vegna
þess að þrátt fyrir heiðarlegar til-
raunir hennar að vera skömmustu-
leg á svip komu augun upp um
hana. Þau geisluðu af kátínu og
lífsgleði sem urðu að fá útrás.
Lína var tannsmiður að mennt
og starfaði við þá iðn í nokkur ár.
Fyrir liðlega 15 árum gerðist hún
kaupmaður er hún eignaðist tísku-
verslun í Reykjavík og starfaði hú'n
við rekstur hennar til dauðadags.
Verslunarrekstur hefur aldrei verið
auðveldur á íslandi og komst Lína
fljótt að raun um að vinnudeginum
lauk ekki þó að lokunartíma væri
komið. Hún sinnti verslunarrekstri
sínum af sömu alúð og öðru því er
minnist þess að hafa verið örlítið
óstyrk að hitta systur mannsefnis
míns en þá þegar hafði eg heyrt
ýmsar skemmtilegar frásagnir af
henni. Við tengdumst strax vináttu-
böndum þennan dag á Skaganum
og var það ekki síst vegna þess að
Lína var lítið fyrir formsatriði. Þeg-
ar við ókum til Reykjavíkur eftir
þennan eftirminnilega dag á Akra-
nesi fannst mér ég hafa þekkt Línu
lengi en það var ekki fýrr en fjöl-
skyldan fluttist „suður“ að við Lína
fengum tækifæri til að rækta vin-
áttu okkar. Þá kynntist ég enn bet-
ur þeim mannkostum sem ein-
kenndu hana.
Línu er lýst hér að ofan sem
óvenjulega kátri og lífsglaðri stúlku
og þrátt fyrir mótlæti af ýmsum
toga, sem margir reyna á fullorðins-
árunum, var hún alltaf jákvæð og
tókst að halda í lífsgleðina sem hún
var óspör að miðla öðrum, sérstak-
lega þeim sem til hennar leituðu
með vandamál sín. Lína var að
mörgu leyti óútreiknanleg sem
gerði návist við hana enn skemmti-
legri en ella. Þrátt fyrir miklar ann-
ir var hún alltaf reiðubúin að leita
á vit ævintýra og dæmi um það er
sumardagur fýrir fjórum árum. Eig-
inmaður minn var erlendis og hafði
verið um nokkurra vikna skeið.
„Komdu með mér á sjóþotu“ sagði
hún í símann einn laugardagsmorg-
un og fyrr en varði vorum við komn-
ar út á Kópavog á litlum tækjum
sem Lína stjórnaði af stakri snilld.
Hún var þá tæplega fimmtug en
leit út eins og unglingsstúlka þar
sem hún stóð á þotunni á fullri ferð
og greinilegt var að hún naut þess
að fínna vindinn og skvettumar frá
öldunum á andlitinu. Eftir fjörlegan
leik úti á voginum hoppaði Lína af
þotunni eins og ekkert væri sjálf-
sagðara en að þeytast um sjóinn á
hraðskreiðum tækjum en ég stóð
varla í fæturna af þreytu.
Móðurhlutverkið er sennilega eitt
hið mest krefjandi starf sem konum
er skapað. Börn Línu eru fjögur,
eins og fyrr segif, þrír synir, Sveinn,
Þorsteinn og _ Kjartan og dóttir,
Eydís Gréta. Ég tók fljótlega eftir
því að hún var ekki aðeins móðir
barna sinna heldur einnig trúnaðar-
vinur þeirra. Um það leyti sem ég
kynntist Línu voru bömin að stálp-
ast og fýrr en varði uxu þau henni
yfír höfuð. Hún hló oft að því hve
gerðarleg þau era í samanburði við
það að sjálf var hún lágvaxin og
fíngerð. Fyrsta barnabarn Línu kom
í heiminn fyrir tæpum sex árum
og veitti litli drengurinn nýbakaðri
ömmunni ómælda gleði og ham-
ingju. Þegar ég stríddi henni á því
að vera orðin amma svona ung
reyndi hún að setja sig í virðulegar
ömmustellingar en fyrr en varði
braust kátínan fram í andliti hennar
og virðuleikinn vék fyrir stelpulegu
brosi. Tvö önnur bamabörn átti
Lína og hið fjórða á leiðinni.
Flestum er það kappsmál að
rækta garðinn sinn og var Lína
engin undantekning þar á. Um-
hyggja hennar fyrir bömum sínum
og öldruðum foreldram var mikil
og oft lá leið hennar í Sólvanginn,
hús foreldra hennar í Elliðaárdaln-
um. í skjóli hávaxinna tijáa nutum
við samvista utandyra á sumrin og
inni á heimili foreldra hennar á efri
hæðinni á vetrum. Á aðfangadags-
kvöldi jóla hittist fjölskyldan, fjórir
ættliðir hin síðari ár, í Sólvangi og
beið komu jólanna fyrir framan
snarkandi arineldinn.
Við fráfall ástvinar hrannast end-
urminningarnar upp í hugann og
maður gerir sér enn betur grein
fyrir því en áður hve mikið ríkidæmi
er fólgið í því að hafa átt vináttu
konu eins og Línu mágkonu minnar.
Veikindi hennar voru meiri en nokk-
urn granaði og erfítt er að trúa því
að hún sé farin og hvíli nú í faðmi
drottins.
Ég kveð vinkonu mína og mág-
konu, Línu Kragh, með þökk og
virðingu.
Blessuð sé minning hennar.
Ellen Ingvadóttir.
t
Ástkær fósturfaðir okkar, tengdafaðir og afi,
MAGNÚS MAGNÚSSON,
Brekkubæ 2,
er lést að kvöldi 21. þessa mánaðar í Landspítalanum, verður
jarðsunginn frá Lágafellskirkju föstudaginn 30. okt. 1992 kl. 13.30.
Ástvinir.
hún starfaði við.
Ég kynntist Línu fyrir 17 árum,
rétt áður en hún breytti um starfs-
vettvang, og með okkur tókst fljót-
lega sterk vinátta. Á þeim tíma bjó
Lína með þáverandi eiginmanni sín-
um, Guðbrandi Kjartanssyni lækni,
og fjórum bömum á Akranesi. Ég
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmæl-
is- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins í Hafnarstræti
85, Akureyri.
ERFIDRYKKJUR
frá kr. 850-
ími620200
P E R L A N
t
HARALDURGEORGSSON
bóndi,
Haga,
Gnúpverjahreppi,
sem andaðist á heimili sínu þann 19. október, verður jarðsunginn
frá Stóra-Núpskirkju þriðjudaginn 27. októþer kl. 14.00.
Ferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 11.30.
Aðstandendur.
t
Ástkær frændi minn og bróðir okkar,
ÓLAFUR ÁSGEIR SÆMUNDSSON,
Hólagötu 2,
Vogum,
lést á heimili sínu föstudaginn 23. október.
Ásta Marteinsdóttir
og systkini hins látna.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
GUÐMUNDA KRISTJANA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Huldulandi 1,
verður jarðsungin í Fossvogskirkju mánudaginn 26. október kl.
15.00. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem
vilja minnast hennar, er bent á Félag nýrnasjúkra.
Björn Þorkelsson,
Jóhann Dagur Björnsson, Soffía Pálmadóttir,
Valdimar Þór Jóhannsson,
Jón Kristófer Jóhannsson,
Kristjana Margrét Jóhannsdóttir.
t
Ástkær dóttir okkar, systir, móðir, sam-
býliskona og amma,
LÍNA KRAGH,
til heimilis f Hraunbæ 102e,
Reykjavfk,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 26. október 1992 kl. 13.30.
Sveinn G.A. Kragh, Sigríður Kragh,
Þorsteinn I. Kragh,
Sveinn Kragh,
Þorsteinn Kragh,
Kjartan Guðbrandsson,
Eydís Gréta Guðbrandsdóttir,
Sveinn Gfslason,
og barnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
SIGURBJARGAR GUÐMUNDSDÓTTUR BJARNASON,
Grenigrund 8,
Kópavogi,
sem lést 23. september síðastliðinn.
Fyrir hönd vandamanna,
Haraldur Á. Bjarnason.
t
Þökkum auðsýnda samúð vegna andláts og útfarar eiginmanns
míns, föður okkar, sonar og bróður,
VILHJÁLMS J. HRÓLFSSONAR
frá Hólmavík,
Sambyggð 2,
Þorlákshöfn.
Angelfa Róbertsdóttir,
Halldór Már Vilhjálmsson,
Angelfa Fjóla Vilhjálmsdóttir,
Áshildur Vilhjálmsdóttir, Halldór D. Gunnarsson,
Hrólfur Guðmundsson, Nanna Magnúsdóttir
og systkini.
t
Þökkum innilegá auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs föð-
ur míns, tengdaföður, afa og langafa,
KRISTJÁNS HÖGNASONAR
bifreiðarstjóra,
Sfðumúla 21,
Reykjavfk.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunar-
fólks á deild 11 -A á Landspítala.
Guðrún Kristjánsdóttir, Davfð B. Guðbjartsson,
Kristján Salvar Davfðsson, Valgarð Bjartmar Davfðsson,
Vésteinn Guðmundsson,
Guðmundur Ingi Vésteinsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns mfns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
HRÓLFS JÓNSSONAR
bólstrara frá Akranesi,
Furugerði 1,
Reykjavík.
Drottinn blessi ykkur öll.
Guðrún Jónasdóttir,
Gunnar Ingvi Hrólfsson,
Þórarinn Hjalti Hrólfsson,
Sigrún Hrólfsdóttir,
Guðrún Hrólfsdóttir,
Steinunn Hrólfsdóttir,
Jónas Hrólfsson,
Sigurður Mars Hrólfsson,
Valdís Hrólfsdóttir,
Bjarnveig Hjörleifsdóttir,
Helen Ducusin,
Gísli Björnsson,
Rúnar Kristjánsson,
Sigurvin Kristjánsson,
Páll Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabarn.