Morgunblaðið - 18.09.1993, Qupperneq 1

JHo rgwnMð&fö
MENNING
USTIR
PRENTSMIÐJA MORGUNBLAÐSINS_LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 1993_______________BLAÐ\_/
SÝNING Á VERKUM GUNNLAUGS BLÖNDAL OPNUD Á KJARVALSSTÖDUM i DAG
„HANN var fólátur,- stuttorður og gagnoróur og gat því virkaó hrokafullur,
en var allra manna skemmtilegastur — og besti sögumaóur sem ég hef hitt
— kannski vegna þess að hann sagði sögur svo umbúðalaust." Þannig lýsir
skáldið Kristján Karlsson fornvini sínum, Gunnlaugi Blöndal listmálara,- þessum
manni sem vekur undrun okkar sem erum fædd á röngum helmingi aldarinnar.
Menn lýsa Gunnlaugi þannig að sá grunur læðist að manni að hann hafi
verið æði mótsagnakenndur; hann var einfari en mikill gleðimaður; hann var
fámáll en manna skemmtilegastur,- hann var Ijúflingur í nánum samskiptum en
óvæginn í umsögnum,- hann var feiminn en ákaflega áberandi. Af myndum
má sjá viðkvæmnislega drætti í kringum munninn, augnsvipurinn litríkur,- brún-
ir hvassar, augun mild og hörð og svo djúp að hann virtist horfa á alla hluti
úr löngum fjarska. Hann var ákaflega vinsæll málari, en átti fastan hóp fjand-
manna, tilheyrði engum klíkum — hvorki listrænum né pólitískum — heldur
sjálfum sér, köllun sinni og sköpunarþrá. Hann var ekki þjóðlegur, eins og
aðrir málarar á hans tíma og þó málar hann íslenskt landslag á stundum og
væri firra að telja Gunnlaug óþjóðlegan. Hann kynnti sér stefnur og strauma
í listum víða um Evrópu,- lærði í Noregi, Danmörku, Þýskalandi, Frakklandi
og Ítalíu, en ánetjaðist engu, heldur valdi hugmyndir sem mótuðu mjög per-
sónulegan og ákveðinn stíl; hreinan og litríkan, sterkan jafnvel í þeim myndum
sem mildi hpns leitar í litróf pasteltónanna. Hann var heimsborgari, án þess
að þurfa einhvern félagsskap með því nafni. Hann var fyrst og fremst einstakl-
ingur með útsýni yfir stóran heim — og þaðan vann hann.