Morgunblaðið - 07.12.1993, Síða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. DESEMBER 1993
H
Minning
*
Guðlaug Amadóttir
Fædd 27. febrúar 1896 og byrðinni var létt af. Ekki þó
Dáin 26. nóvember 1993 þannig að um ódýra eða skamm-
vinna lausn væri að ræða, heldur
Við systumar viljum minnast og hjálp sem átti sér rætur í trú henn-
þakka fyrir hjartkæra föðursystur ar og trausti á Jesú Krist og í staðf-
okkar sem nú er látin og komin astri bæn til hans og máttar hans
heim til dýrðarbústaðar Guðs. Við til að leysa vandann.
gerum það einnig í nafni móður Frænka var fædd að Áshóli í
okkar og bræðra með hjartans Holtum, dóttir hjónanna Árna Run-
þakklæti frá okkur öllum fyrir árin ólfssonar frá sama bæ og Margrét-
mörgu sem Guð -gaf okkur í sam- ar Hróbjartsdóttur frá Húsum í
fylgd og kærleiksríku samfélagi við Rangárvallasýslu. Hún var næ-
hana. Við bræðrabörnin hennar, stelst sex systkina. Fimm bræður
makar okkar og börn, kölluðum átti hún, sem allir eru látnir. Það
hana alltaf frænku. í þessari nafn- voru þeir Ingvar, Hróbjartur, Run-
gift fólst mikil væntumþylqa. Þegar ólfur, Helgi og Sigurbergur.
talað var um frænku var sem birti Þegar frænka var aðeins sjö ára
yfir öllum og þegar frænka var á gömul brugðu foreldrar hennar búi
meðal okkar hurfu skuggarnir á og fluttust til Reykjavíkur. Á þess-
braut og sólin braust fram. um arum var lífíð erfitt fyrir marg-
í allri sinni framgöngu og lífi an íslendinginn og svo var einnig
var hún látlaus og auðmjúk, en hjá þessari fjölskyldu. Bömin urðu
átti um leið reisn og myndugleik, að vinpa hörðum höndum og leggja
sem gerði það að verkum að við sitt af mörkum til heimilishaldsins.
bárum djúpa og sanna virðingu En staðföst trú þeirra á Guð og
fyrir henni og dáðumst að henni. umsjá hans, samheldni þeirra og
Ef hægt er að finna manneskju sem innbyrðis kærleikur, hjálpaði þeim
fómaði sér fyrir aðra, þá var það til að sigrast á öllum erfiðleikum.
frænka. En hún gerði það ekki með Frænka vann við margvísleg
neinum undirlægjuhætti. Fóm störf á lífsleiðinni og það var sama
hennar var sönn og hluti af henni að hvetju hún gekk, hún gerði allt
sjálfri og þeim lífsviðhorfum, sem með slíkri háttprýði og hógværð,
mótuðu hana frá blautu barns- en um leið glaðværð og glettni að
beini. Þegar frænka talaði hlustuð- eftir var tekið. Frænka var gædd
um við, ekki aðeins með eyrunum miklu skopskyni og kom oft með
heldur líka með hjartanu. En þó tilsvör, sem vora hnyttin og beint
„heyrðum" við og sáum mest og í mark og vöktu kátínu. Ef til vill
best líf hennar tala og allt sem hún má segja, að aðalstarf hennar hafi
var. I návist frænku urðu allir betri, verið að halda heimili fyrir foreldra
glaðari. Hún kallaði fram það besta sína og bræður, þar til þeir giftu
og hún sá alltaf jákvæðu hliðamar sig, samheldni systkinanna var ein-
á lífinu. Þess vegna var líka gott stök og til fyrirmyndar. En mörg
að koma til hennar með raunir sín- önnur störf hafði hún einnig með
ar. Hún var full samúðar og skiln- höndum. Hún var í kaupavinnu á
ings, en hennÞvar einstaklega vel Vífílsstöðum í nokkur sumur. Hún
lagið að snúa dæminu þannig, að vann innanbúðar í verslun Guð-
auðvelt var að sjá allt í nýju ljósi bjargar Bergþórs í 6 ár. Hún vann
einnig við verslunarstörf hjá Har-
aldi Árnasyni og seinna á sauma-
stofu hans. í versluninni Helmu
vann hún einnig í nokkur ár. í
Noregi dvaldist hún í eitt ár og
vann þar á dvalarheimili aldraðra
kristniboða. Jafnhliða hinum ýmsu
störfum hugsaði hún um veika og
aldraða foreldra sína og hjúkraði
þeim þar til yfir lauk. Þar kom
fórnfýsi hennar, óbilandi vinnuþrek
og geðprýði einna best fram. Þegar
frænka var orðin sjötug tók hún
að sér mikið starf í heimavistar-
skóla fyrir telpur í Hlaðgerðarkoti
í Mosfellssveit og vann þar sleitu-
laust í tíu ár. Starfið á meðal bam-
anna átti hug hennar allan og eitt
er víst, að börnin voru lánsöm að
fá að njóta samvista við hana.
Maðurinn minn og ég (Helga Stein-
unn) rákum þennan heimavistar-
skóla í Hlaðgerðarkoti og áttum
jafnframt heima þar að mestu leyti
í þessi tíu ár. Frænka og móðir
mín unnu báðar hjá okkur og áttu
heimili að nokkra leyti hjá okkur
líka. Þar af leiðandi var frænka
afar mikið inni á heimili okkar og
með sonum okkar, sem nutu ekki
síður góðs af nærvera hennar en
börnin í skólanum. Hún var reynd-
ar mikil hjálparhella inni á heimili
okkar frá því að elsti sonur okkar
fæddist og þar til sá yngsti fædd-
ist og lengur en það. Frænka hafði
geysimikla þýðingu fyrir drengina
okkar og vora þeir afar tengdir
henni.
Eins og fyrr segir átti frænka
því láni að fagna að fæðast inn í
trúaða kristna fjölskyldu, þar sem
Guðs orð var í heiðri haft og lifað
samkvæmt því. Fljótlega eftir
komu fjölskyldunnar til Reykjavík-
ur kynntust þau starfí séra Friðriks
Friðrikssonar í KFUM og K og
tóku von bráðar mjög virkan þátt
í því. Vorið 1910 var frænka ferm-
ingarbam. Allar fermingarstúlkur
í Reykjavík fengu boðskort frá séra
Friðriki þar sem þeim var boðið að
koma á fermingarhátíð í KFUK.
Frænka segir sjálf frá í viðtali sem
Helga Steinunn tók við hana 1974:
„Að hugsa sér að vera boðin á fund!
Bræður mínir höfðu oft verið á
fundum hjá séra Friðriki og nú
fékk ég boðskort! Ég lét ekki
standa á mér. Ég fór með miklum
fögnuði!" Tveir sálmar urðu henni
minnisstæðir frá þessum fyrsta
fundi í KFUK. Annar þeirra var
sálmur sr. Friðriks og er fyrra vers-
ið á þessa leið:
0, þú sem elskar æsku mína,
og yfir hana lætur skína,
þitt auglit bjart, lát aldrei dvína,
þá ást, sem leiðir annast mig,
um ævi minnir stig.
Þennan sálm söng hún fram í
háa elli og auðvelt var að finna
fyrir hjarta, sem bærðist í djúpri
lotningu fyrir Konungi Konung-
anna, Jesú. Á þessum fundi sagði
sr. Friðrik setningu, sem varð bæn
frænku æ síðan: „Lærið að biðja
þessa bæn,“ sagði sr. Friðrik: „Tak
þú í taumana hjá mér og gjör mig
að gæðingi þínum!“
Upp frá þessu tók frænka þátt
í margþættu og auðugu starfí í
KFUK. Hún tekur skýrt fram í
ofangreindu viðtali, að styrkur
starfsins og bakhjallur var bæna-
starfíð, sem unnið var í kyrrþey.
Frænka var sunnudagaskólakenn-
ari í KFUM í fjöldamörg ár. Knud
Ziemsen, borgarstjóri var forstöðu-
maður sunnudagaskólans á þeim
áram. Frænka var stofnandi Ungl-
ingadeildar KFUK ásamt Önnu f
Thoroddsen. Fyrsti UD-fundur
KFUK var 6. apríl 1918. Hún var
einnig ein af frumheijum sumar-
búðastarfs KFUK og fór með fyrsta
dvalarflokkinn, telpur í hennar
„sveit“ í UD, að Hvaleyrarvatni,
sem er á milli Hafnarfjarðar og
Kaldársels.
Frænka var höfðingi heim að
sækja. Húsakynnin vora oft lítil en
í augum okkar barnanna voru þau
konungleg og fögur. Alltaf var
okkur tekið öpinum örmum og af
slíkri alúð og reisn, að okkur fannst
við vera í hávegum höfð. Bernsku-
og æskuvinkona okkar kom oft
með okkur í heimsókn tij frænku. |
Hún sagði eitt sinn: „Það var alltaf
hátíð að koma til frænku. Ávallt
lagði hún hreinan og nýstrokinn
dúk á borðið, áður en hún þakti
það með allskonar góðgæti.“ Hún
kom fram við okkur börnin með |
þvílíkri virðingu og alúð, að okkur
fannst við vera merkilegar mann-
eskjur. Það var eins og tilveran öll
hæfist upp í æðra veldi, líkt og við
stæðum á heilagri jörð.
Og nú stendur hún á heilagri
jörð í orðsins fyllstu merkingu. Hún
er heima hjá Drottni, honum sem
hún elskaði og þjónaði hér svo
dyggilega og trúfastlega.
Við viljum þakka starfsfólki
Hafnarbúða innilega af hjarta fyrir
frábæra aðhlynningu, sem þau hafa
veitt frænku í mörg undanfarin ár.
Elska þeirra og umhyggja fyrir
henni var einstök og fáum við aldr-