Morgunblaðið - 27.09.1994, Blaðsíða 48

48 ÞRIÐJUDAGUR 27. SEPTEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
Bjarni, 15 ára:
Já, ég býst við því.
Hlíf Ása, 14 ára:
Stundum og stundum ekki.
Jórdís, 14 ára:
Ég fer bara eftir því sem
mér finnst flott.
Páll, 14 ára:
Ja,já, ætli þaðekki.
___________________UNGLINGAR
Farinn á verbúða-
flakk 16 ára
Bubbi Morthens er löngu orð-
inn þjóðkunnur fyrir laga-
smíðar sínar og ljóðagerð.
Hann sýnir enn á sér nýja
hlið og hefur skrifað barnabók sem
kemur út á næstunni. A unglings-
árunum var hann bæði á íslandi og
í Danmörku, en þar uppgötvaðist ein-
mitt það sem Bubbi kallar fötlun sína,
skrifblindan, sem gerir það að verkum
að hann á erfiðara en annað fólk með
að tjá sig skriflega.
Ég miða unglingsárin mín við árin
undir 16 ára aldrinum. Ég held að
ég hafi verið fyrirmyndarunglingur
að mörgu leyti. Ég var mjög stundvís
og agaður með marga hluti, ég var
félagslyndur krakki en smakkaði ekki
áfengi og kom ekkert nálægt þeim
heimi fyrr en síðar. Ég byijaði hins
vegar að reykja þegar ég var sex eða
sjö ára og það telst sjálfsagt ekki til
fyrirmyndar. Lífið snerist mikið um
stelpurnar á þessum tíma, ég var
mjög feiminn og óöruggur í alla staði,
•en spilaði á hljóðfæri svo allar partí-
dyr stóðu mér opnar og ég var númer.
I Danmörku
Strákar
Mynd þessi birtist í The Sun og segir í text-
anum með henni að þessir strákar, sem allir
eru nemar í framhaldsskóia í New York, hafi
komist að því að það sé þægilegra að ganga
í piisi en buxum. Þeir segjast ekki vera að
í pilsum
reyna að koma af stað nýrri tískubylgju eða
að þetta sé yfírlýsing um lífsmáta þeirra. Ekk-
ert til að hafa áhyggjur af, pils eru einfaldlega
þægilegri en buxur, og skiptir þá engu hvort
það eru strákar eða stelpur sem ganga í þeim.
Stuttmyndasamkeppni
Stuttmyndasamkeppni er eitt það vinsæl-
asta sem hefur komið við sögu hér í félags-
miðstöðinni Nýung. (Það er allavega mín
skoðun.) Frá því þessi kyngimagnaða fé-
lagsmiðstöð kom til sögunnar hefur alltaf
verið haldin slík keppni. Fyrsta keppnin var
eiginlega frekar slök því þá var svona dót
algerlega óþekkt hér um slóðir. Næsta ár
var haldið kvikmyndanámskeið sem var
bara nokkuð vel sótt. Seinna um árið var
önnur svona stuttmyndasamkeppni sem
heppnaðist miklu betur en sú fyrri. Þá
hugsanlega námskeiðsins vegna. Myndin
„Viktoría“ eftir þá Bögga, Hlyn og Unnar
bar þar nauman sigur úr býtum en athug-
aðu, lesandi góður, enginn þeirra var á
námskeiðinu. „Viktoría" fékk mikla og
harða keppni frá „Óþflugu“ en hafði þó
betur. Óþflugumennimir Svenni, Guggi,
Danni og Einar sættu sig illa við ósigurinn
og bættu mynd sína til muna. Hún var
send ásamt Viktoríu í Samfés-stuttmynda-
samkeppnina og hafði þar betur. Allir urðu
afskaplega ánægðir með þá niðurstöðu.
Hlynur.
Bréf frá Hollandi
AHIÍMEU H
PAÐ GETUR EKKI
STAFAÐ AF
UPPELDI
HENNAR
Eg er 17 ára strák-
pr frá Hollandi og
er meðlimur í
samtökum sem
heita Loesje. Samtökin
hafa beðið mig um að
kynna þau á Islandi.En
hvað er Loesje? Loesje eru
skapandi samtök. Við örv-
um og hvetjum fólk til að
vera skapandi (eða til að
hugsa gagnrýnið um
ákveðin efni, eða við fáum
fólk til að hlæja). En
hvernig förum við að því?
Sama spurning var í huga
sex ungmenna í Arnhem
(1983). Svo fengu þau
hugmynd: Þau bjuggu til texta, sjá meðfylgj-
andi mynd, settu hann á plaköt og hengdu á
veggi þar sem fólk sá þá. Uppátækið hefur
undið upp á sig og er nú komið um alla Evr-
ópu. Loesje gat auðvitað ekki bara framleitt
plaköt, þar eru einnig gefnar út bækur, spil,
stuttermabolir, límmiðar — allt með Loesje-
textum á. Allir geta verið með. Ef þið viljið
fá meiri upplýsingar hikið þá ekki við að skrifa
módir /
jLl
til okkar. Okkur veitir ekki af
hjálp!!!! Vonast til að heyra fljót-
lega frá íslandi. Ég vil líka gjarn-
an læra meira um ísland, en því
miður tala ég ekki íslensku svo
vinsamlegast skrifið á ensku,
hollensku eða þýsku. Ef þið skrif-
ið til samtakanna í Arnhem takið
þá fram hvar þið heyrðuð um
Loesje. En ef þið skrifið til mín
fáið þið fyrr svör við spurningu
ykkar, því samtökin eru stór og
fá mikið af pósti — en ég ekki.
Kveðja frá Hollandi, Leon(+
Loesje).
Leon Timmermanns
Graaf van Bierensstraat 4
5991 CJ Baarlo (LB)
Holland
LOESJE
p.o.box 1045
6801 BA
Arnhem
Ég var í gagnfræðaskóla úti
í Arósum og þar var skólakerfið
svona tuttugu árum á undan skóla-
kerfinu hér heima, þar uppgötvaðist
á viku að ég var haldinn skrifblindu.
Ég var mikið í íþróttum, fijálsum, hand-
bolta, badminton og boxi og spilaði mikið
og átti mikið af kærustum. Ég var í ein-
hveijum vafasömum félagsskap þárna
úti sem var mótorhjólagengi, en vand-
ræði voru fá eða engin. Ég horfði
aldrei á sjónvarp, vídeó var ekki
komið til sögunnar, maður fór í bíó-
in og unglingsárin gengu að mestu
leyti út á það hver.væri skotinn í
hvaða stelpu og hvar væri partí næst.
Sjómaður
Ég kem svo aftur heim, og skömmu áður
en ég verð sextán ára er ég orðinn sjómað-
ur, þar eiginlega lýkur
mínum unglingsárum.
Þá geng ég inn í heim
fullorðinna og gerist
farandverkamaður.
Sumarið sem ég varð
sextán ára var ég beit-
* ingamaður á útilegubát frá Bolungarvík og
þar með rofnuðu öll tengsl mín sem ungl-
ings. Þó ég hafi í raun verið unglingur, ég
var mjög seinþroska, en þurfti að ganga inn
í allt aðra veröld sem var miklu meira röff
og töff en unglingar þekkja. Ég fór að lifa
í heimi hinna fullorðnu sem unglingur og
þá opnuðust allar dyr fyrir vandræðum,
lögreglu og slagsmálum og öllu því.
Pínlegt atvik
Mér er minnisstætt atriði þar sem ég var
að fara í próf í málfræði og bróðir minn
hjálpaði mér við undirbúninginn. Hann setti
námsefnið upp sem styijöld, samhljóðar
voru einn her og sérhljóðar annar her og
STJÖ RNUR OG
STQ FSKAR
þannig \ • I fórum við í gegnum
allt efnið. \ J Ég dúxaði á þessu
prófi, en \J kennarinn tók bara
prófið og hélt því upp fyrir bekk-
inn og sagði: „Hér tökum við ekki mark á
svindlurum.“ Og henti svo prófinu
í mig. En öll æska mín
var eitt neyðarlegt atvik,
það var í það minnsta það
sem mér fannst. Það hafði
ekkert með stelpur eða
neitt slíkt að gera, heldur
það hvernig maður þreifst
í tilverunni. Ég flúði inn í eigin heim og
lifði mikið til í bókum. Ég var sérkennileg
blanda af bókaofvita og einhveiju bækluðu
stráksfyrirbæri.
Að lokum
Það er auðvitað hægt að þvaðra mikið
og endalaust um hvað sem er sem viðkem-
ur unglingum, en ég held að það sé mikil-
vægast að hlusta á sjálfan sig, fara eftir
eigin innsæi. Ekki fara eftir því sem hópsál-
in eða markaðurinn segir, því þegar upp
er staðið þá erum við bara við, við ein ráð-
um því hvernig okkur líður. Ef ég ætti ein-
hveija eina ósk þá væri hún: Minna vídeó
og fleiri bækur.
Það er spurning
Tollir
þúí
tískunni?